«Ελένη παιδί μου, δεν αισθάνομαι τίποτα, δεν έχω τίποτα, έγινα καλά»!

Ονομάζομαι Κυριακή Ανδρεάδη.
Θέλω να ζητήσω συγγνώμη από τους Αγίου Ραφαήλ, Νικόλαο και Ειρήνη που άργησα να γράψω το θαύμα που έκαναν οι Άγιοι. Το πρόβλημα μου ήταν ότι υπέφερα από καρδιά 5 χρόνια. Κάθε 6 μήνες πήγαινα και έκανα τεστ για να βλέπουν οι γιατροί που βρίσκομαι με τα φάρμακα, πως πηγαίνουν. Ενώ ήμουν καλά, κάτι έπαθε η καρδιά μου πριν έλθει το εξάμηνο και τηλεφωνήσαμε στο νοσοκομείο Παπανικολάου για να κλείσουμε ραντεβού, για 15-05-1989. Θα κάναμε επανεξέταση να δουν οι γιατροί πως έγινε αυτή η υποτροπή. Τώρα ομολογώ το θαύμα του Θεού και του Αγίου Ραφαήλ. Λέω στην κόρη μου:

 «Ελένη παιδί μου, λέω να πάμε στο Νεοχώρι που είναι κοντά. Ο πατέρας Ιωάννης έχει φέρει τα λείψανα των αγίων από την Μυτιλήνη και γίνονται θαύματα πολλά. Ας πάμε και εμείς να κάνουμε παράκληση να προσκυνήσουμε τα λείψανα των Αγίων». Συμφωνήσαμε και πήγαμε με πίστη και ελπίδα, ότι οι Άγιοι θα μας βοηθήσουν όπως και τόσους άλλους. Πήγαμε, κάναμε παράκληση μας μύρωσε ο παπά – Γιάννης από το καντήλι των Αγίων, χαιρετήσαμε και φύγαμε για την Λειβαδιά. Στο μισό δρόμο λέω στην κόρη μου: «Ελένη παιδί μου, δεν αισθάνομαι τίποτα, δεν έχω τίποτα, έγινα καλά». «Δεν θα πάμε για την εξέταση, μου λέει η κόρη μου, να πάμε στο ραντεβού, γιατί αν μη γένοιτο χρειασθούμε κάτι δεν θα μας εξυπηρετήσουν άλλη φορά». «Δίκαιο έχεις της λέγω. Πήγαμε την άλλη μέρα στο Παπανικολάου και αφού με εξέτασαν με ρωτούν: «Γιατί ήρθες;» Έχω καρδιά τους λέω. «Δεν έχεις τίποτα μου απαντούν». Τους δείχνω τα χάπια που έπαιρνα για πέντε χρόνια τώρα. Να τα πετάξεις όλα, δεν έχεις τίποτε!
Ανδεάδου Κυριακή,
Λειβαδιά Σιντίκης