Η μονομερής απόφαση της Γερμανίας να επαναφέρει τους συνοριακούς ελέγχους και να ποδοπατήσει τη συνθήκη Σένγκεν, ξεγύμνωσε την ευρωπαϊκή λυκοσυμμαχία και έδειξε ότι το καταρρέον αφήγημα περί κοινής ευρωπαϊκής πολιτικής, αφορούσε αποκλειστικά το κοινό φαγοπότι της ελίτ.
Η εθνοκτόνα πολιτική του Κυριάκου Μητσοτάκη να χρησιμοποιεί ολόκληρη τη χώρα ως «Airbnb» λαθρομετανάστευσης, εξελίσσεται σε εθνική πανωλεθρία όσο η Γερμανία ξεκινά ένα πανευρωπαϊκό ντόμινο κλεισίματος συνόρων, και οι λαθρομεταναστευτικές ροές θα συνωστίζονται στις χώρες πρώτης γραμμής που βρέχονται από τη Μεσόγειο.
Το πολυετές πολιτικό όργιο με τις ΜΚΟ που μετέτρεψαν τη λαθρομετανάστευση σε εποικιστική βιομηχανία, δεν μπορεί να συνεχίσει τις χρυσές δουλειές με κουτσουρεμένη Σένγκεν και περίκλειστα κράτη. Η διακρατική μπίζνα κινδυνεύει να γίνει μη διαχειρίσιμη για τις χώρες που λειτουργούν ως ενοικιαζόμενες αποθήκες για τον πλούσιο Βορρά, εξ΄ου και ο Κυριάκος Μητσοτάκης αντέδρασε με ασυνήθιστα (για τα μέτρα του) δυναμικό τρόπο στην ενέργεια της Γερμανίας, την ίδια ώρα που οι Τούρκοι ανενόχλητοι σχεδόν πίνουν… καφέ στην Κάσο.
Φυσικά αν η κατάσταση δεν ξεφύγει τελείως και αν… ενισχυθεί κατάλληλα (και με το «αζημίωτο») το παραθαλάσσιο «ξενοδοχείο» που λέγεται Ελλάδα, οι φωνές του πρωθυπουργού θα σβήσουν σιγά σιγά. Το έχουμε δει να συμβαίνει με προηγούμενες απελάσεις δεκάδων χιλιάδων λαθρομεταναστών, από τη Γερμανία στην Ελλάδα.
Ουσιαστικά ούτε και η Γερμανία απαρνείται την εργαλειοποίηση των μεταναστών, απλά θέλει να συνεχίσει να το κάνει με αυστηρότερους όρους, απαλλαγμένη από το «βαρίδι» της Σένγκεν. Μετά την απόφαση για περιορισμό της διασυνοριακής μετακίνησης, έχει ήδη εισέλθει σε μια διαδικασία διμερών συμφωνιών για το μεταναστευτικό (με Κένυα, Ουζμπεκιστάν, Ινδία, Γεωργία και Μαρόκο ως τώρα), για επιστροφή μεταναστών στη χώρα προέλευσής τους, αλλά και για πρόσληψη εργαζομένων σε γερμανικές επιχειρήσεις.
Με λίγα λόγια η Γερμανία κλείνει τα σύνορα για να πραγματοποιήσει ένα μονομερές «ξεσκαρτάρισμα», ως λύση ανάγκης για τα τεράστια προβλήματα που της έχει δημιουργήσει η πολύχρονη απορρόφηση ενός ετερόκλητου πληθυσμού που δεν συμφώνησε ποτέ ότι θα ενσωματωθεί. Και επιπλέον έχει να χειριστεί έναν γερμανικό λαό που δεν συμφώνησε ποτέ να γίνει καταπιεσμένη μειοψηφία μέσα στην ίδια του τη χώρα.
Η φιλομεταναστευτική πολιτική που επέβαλλε σε όλη την Ευρώπη η ίδια η Γερμανία (και η Γαλλία παράλληλα), έγινε πανευρωπαϊκή θηλιά από την οποία βγάζουν το κεφάλι τους πρώτοι οι Γερμανοί. Βέβαια υπήρξαν νωρίτερα στον χρόνο άλλες ευρωπαϊκές χώρες που έκλεισαν μερικώς τα σύνορα (όπως η Δανία, η Αυστρία, η Τσεχία κ.λπ), αλλά με το συνοριακό μπλόκο της Γερμανίας έχουμε την πρώτη «αποστασία» στον στενό πυρήνα της ΕΕ.
Και αντί η Ελλάδα να εκμεταλλευτεί την ευνοϊκή συγκυρία και να διεκδικήσει κι εκείνη μια αυστηρότερη πολιτική στα σύνορα, ο Κυριάκος Μητσοτάκης συμπεριφέρεται σαν «πατριάρχης» του λαθροεποικισμού και «μαλώνει» τη Γερμανία γιατί κοιτάει την επιβίωσή της. Μονίμως αδιάφορος για το συμφέρον της χώρας, βρήκε ευκαιρία να διαφημίσει τον εαυτό του ως «προστάτη» του ευρωπαϊκού κεκτημένου και «εγγυητή» της ασφάλειας των εξωτερικών συνόρων της ΕΕ. Και την ίδια ώρα οι Τούρκοι επιβάλλουν με τα όπλα το τουρκολιβυκό σύμφωνο και από την ΕΕ δεν κουνιέται ούτε φύλλο, πόσο μάλλον από τη Γερμανία.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης κοκορεύτηκε για το ότι δήθεν αντιμετωπίζει τους παράνομους διακινητές, ενώ στην πραγματικότητα εκείνος είναι ένας νόμιμος διακινητής που υπερφορτώνει την επικράτεια, παζαρεύοντας την Ελλάδα και τους Έλληνες. Δεν εξετάζει καν κάποιο μέτρο για να διευκολύνει τις απελάσεις. Μένουμε εντελώς ανοχύρωτοι. Ουραγοί των εξελίξεων και επαίτες κοινοτικών αποφάσεων. Σε αυτή τη γωνιά των Βαλκανίων, βαφτίζουν ακόμα «ακροδεξιούς» όσους διαμαρτύρονται για την εθνική εξόντωσή τους. Και στην «προοδευτική» Γερμανία που ανέκαθεν θαύμαζε ο Μητσοτάκης, κλειδαμπαρώνουν τα σύνορα λόγω της λαϊκής οργής που φέρνει άνοδο της δεξιάς. Εκεί έφτασε το μήνυμα. Εδώ θα αργήσει πολύ.
Όπως και με την περίπτωση του Ουκρανικού που η Ελλάδα πυροβόλησε τα πόδια της, έτσι και τώρα η κυβέρνηση Μητσοτάκη είναι η τελευταία που θα αλλάξει «τροπάριο» για το μεταναστευτικό. Παραμένουμε προσκολλημένοι στο άρμα του διεθνισμού, μέσα σε μια ΕΕ που καταρρέει και ενώ κάθε κράτος ξεκίνησε να λαμβάνει τα μέτρα του.
Οι Γερμανοί μας παρέσυραν στην πολιτική ανοιχτών συνόρων, έκαναν τη δουλειά τους και τώρα κλείνουν το «μαγαζί» για «ανακαίνιση». Και καλά κάνουν, εφόσον λειτουργούν για το συμφέρον τους και επιδιώκουν να προστατέψουν τη χώρα τους. Και άλλες ευρωπαϊκές χώρες ενδέχεται να μιμηθούν τη Γερμανία, όπως για παράδειγμα η Σουηδία.
Το ερώτημα είναι:
Μέχρι πιο σημείο διάλυσης της Ευρώπης πρέπει να φτάσουμε για να πάρουμε μέτρα για το λαθρομεταναστευτικό «τσουνάμι» που έρχεται κατά πάνω μας;
