Πρωτ. Στέφανος Στεφόπουλος
ΚΡΙΣΙΜΑ ΣΗΜΕΙΑ ΣΤΟ ΔΙΑΛΟΓΟ ΜΕ ΤΗΝ ΡΩΜΑΙΟΚΑΘΟΛΙΚΗ ΟΜΟΛΟΓΙΑ (V)
Το “μοντέλο” της Ουνίας
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ Α’ ΜΕΡΟΣ ΕΔΩ, ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ Β’ ΜΕΡΟΣ ΕΔΩ
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ Γ’ ΜΕΡΟΣ ΕΔΩ, ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ Δ’ ΜΕΡΟΣ ΕΔΩ
Προ ετών, σε επίσημη εκκλησιαστική ιστοσελίδα, δημοσιεύθηκε η – κατά την άποψή μου – προβληματική άποψη των καθηγητών Β. Φειδά και Π. Βασιλειάδη σχετικά με το ακανθώδες ζήτημα της Ουνίας έτσι όπως συνδέεται με μιά άλλη παπική εγκύκλιο, Ut Unum Sint (ίνα πάντες έν ώσιν).
Γράφουν σχετικά : “Κρίνουμε σκόπιμο, τέλος, να σημειώσουμε ότι ο ευρύτερος…διάλογος που εγκαινίασε η παπική εγκύκλιος Ut Unum Sint, καθώς και η θεολογική προσέγγιση του πρωτείου του Επισκόπου Ρώμης μέσω του” Λειτουργήματος του Αποστόλου Πέτρου”, έχουν ήδη δημιουργήσει μιά δυναμική, που δύσκολα θα μπορέσει να ανατρέψει στο μέλλον η Ορθόδοξη πλευρά, εάν δεν επιδιώξουμε την επιστροφή στον καθαυτό θεολογικό διάλογο. Περαιτέρω καθυστέρηση με το αιτιολογικό της ουνίας θα φέρει τους Ορθοδόξους σε μειονεκτική θέση”!
Πάλι έκαναν θέμα οι Ορθόδοξοι θεολόγοι αυτήν την “δυναμική” του πρωτείου και μάλιστα την συνέδεσαν με την προσηλυτιστική δράση των παπικών, την ουνία.
Μία εκ των δολιοτέρων τακτικών του Βατικανού είναι η Ουνία. Αποτελεί τον “Δούρειο Ίππο” της Ρώμης ο οποίος μάλιστα δραστηριοποιείται όχι μόνο στις χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ αλλά ακόμη και στο κέντρο των Αθηνών. Κατά τα άλλα οι παπικοί μιλούν για… “αγάπη των αδελφών Εκκλησιών”!
Ο Μητροπολίτης Περιστερίου κυρός Χρυσόστομος στην αναφορά του περί των πεπραγμένων στη Σύνοδο Ορθοδόξων και Ρωμαιοκαθολικών στη Ρόδο περιγράφει την ειδική θέση που δόθηκε στους Ουνίτες αντιπροσώπους “κατά την τέλεσιν της Θ. Λειτουργίας εν τω Ρωμαιοκαθολικώ Ναώ του αγίου Φραγκίσκου την 31η Μαΐου, παρουσία πάντων των μελών της Ορθοδόξου Θεολογικής Επιτροπής, υπήρξεν όντως αψυχολόγητος και όντως λίαν προκλητική…εις τον κύκλον των Ορθοδόξων, οίτινες και εξεπλάγησαν”!
Εξεπλάγησαν αλλά δεν έμαθαν από το πάθημά τους. Μετά από 25 χρόνια, κατά την κήδευση του Πάπα Ρώμης Ιωάννη-Παύλου Β’, το έτος 2005 στο Βατικανό επανελήφθη η έκπληξη των Ορθοδόξων αφού το Βατικανό και πάλι “τραυμάτισε την συγκινητική ατμόσφαιρα που είχε δημιουργηθεί στον προαύλιο χώρο της βασιλικής του Αγίου Πέτρου. Αμήχανοι οι Ορθόδοξοι παρακολούθησαν τους ουνίτες καρδιναλίους, επισκόπους και κληρικούς να ψάλλουν με το βυζαντινό τυπικό, γύρω από τη σορό του Πάπα το “Χριστός Ανέστη” αλλά και αποσπάσματα του Τρισαγίου…” (Εφημ.” Καθημερινή της Κυριακής” 10/4/2005, Ν. Παπαχρήστου, “Οδυνηρό το αγκάθι της Ουνίας-Πρόκληση γιά τους Ορθοδόξους η συμμετοχή Ουνιτών κληρικών στην κηδεία του Πάπα”)
Κι όμως, και πάλι οι Ορθόδοξοι εκπρόσωποι όχι μόνο δεν αξιοποίησαν την ευκαιρία αλλά σύμφωνα με μαρτυρία του δημοσιογράφου κάποιος των Ορθοδόξων αρχιερέων ενώ τόνισε πως αυτό ήταν μιά πρόκληση που έδειξε τις προθέσεις των παπικών γιά το μεταξύ μας διάλογο, εν τούτοις “συνεργάτες του Αρχιεπισκόπου κ. Χριστόδουλου δήλωναν ότι δεν υπάρχει λόγος να πάρει διαστάσεις το θέμα”!!!
Κάπως έτσι φτάσαμε στο σήμερα, σωτήριον έτος 2024, να συνεχίζουν οι Ουνίτες να “κοσμούν” το κέντρο των Αθηνών με την παρουσία και δραστηριότητά τους.
Λίγο αργότερα, στη Σύνοδο του Βελιγραδίου, και πάλι παρακάμφθηκε η Ουνία από τους Ορθοδόξους.
Ας θυμηθούμε, όμως, πως τέτοιες αποφάσεις ο μακαριστός π. Ιωάννης Ρωμανίδης αποκαλούσε “επιθέσεις από τα νώτα”.
Αξιομνημόνευτη, τέλος, μιά παρέμβαση του τότε Θεοφιλεστάτου Επισκόπου Αχαΐας κ. Αθανασίου (Περ. “Εκκλησία”, Νοέμβριος 2006, σελ. 784-785) ο οποίος αναφέρει πως “επεσημάνθη και ο κίνδυνος διακοπής ή ναυαγίου του Θεολογικού Διαλόγου, εάν επελέγετο ως μέθοδος αυτού η κατ’ αποκλειστικότητα ενασχόλησις της Επιτροπής μετά του επιμάχου της Ουνίας θέματος“.
Και για να μη θιγεί το Βατικανό και ο άνευ αγάπης “διάλογος της αγάπης” και οι επιδιώξεις του, οι Ορθόδοξοι επιλέγουμε με την μέθοδο των “παρακάμψεων” και των “υπερπηδήσεων” να προάγουμε τον διάλογο ασχολούμενοι με τα πιό σοβαρά θέματα. Κι ας είχε χαρακτηρίσει η Η’ Συνέλευση της Ολομέλειας της Επιτροπής της Βαλτιμόρης (2000) το θέμα της Ουνίας ως σοβαρό.
