Κυριακὴ Θ΄ Ματθαίου (Ματθ. 14,22-34)
25 Αὐγούστου 2024 (2003)
Ομιλία του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου
Σήμερα, ἀγαπητοί μου, τὸ εὐαγγέλιο μᾶς διηγεῖται ἕνα θαῦμα. Ποιό εἶνε τὸ θαῦμα;
Στὰ ἀνατολικὰ τῆς λίμνης αὐτῆς, ποὺ ἡ ὄχθη ἦταν ἔρημη,
βρισκόταν ὁ Κύριος μὲ τοὺς μαθητάς του. Καὶ λέει τὸ εὐαγγέλιο, ὅτι ὁ
Χριστὸς τοὺς «ἠνάγκασε» (Ματθ. 14,22), τοὺς ὑποχρέωσε, νὰ μποῦν σ᾿ ἕνα
πλοῖο καὶ νὰ περάσουν ἀπέναντι. Καὶ ἐνῷ οἱ μαθηταὶ ταξίδευαν, ὁ Χριστός
–ἦταν πλέον νύχτα– ἀνέβηκε στὸ βουνὸ νὰ προσευχηθῇ μόνος του.
Πόσο πρέπει νὰ ντραποῦμε ἐμεῖς, ἀγαπητοί μου, ποὺ
δυσκολευόμαστε νὰ κάνουμε λίγα λεπτὰ προσευχή! Τὸ Εὐαγγέλιο κι ἄλλη φορὰ
λέει, ὅτι ὁ Χριστὸς «ἦν διανυκτερεύων ἐν τῇ προσευχῇ» (Λουκ. 6,12)· ὅλη
τὴ νύχτα τὴν πέρασε στὸ ὄρος προσευχόμενος. Καὶ εἶνε ὑπόδειγμα γιὰ
μᾶς, πόσο πρέπει ν᾿ ἀγαποῦμε τὴν προσευχή.
Ἐνῷ ὁ Χριστὸς προσευχόταν στὸ
βουνὸ κάτω ἀπὸ τὰ ἄστρα, τὸ πλοῖο μὲ τοὺς μαθητὰς ταξίδευε στὴ λίμνη.
Μετὰ τὰ μεσάνυχτα ὅμως φύσηξε ἀέρας ἀντίθετος καὶ δυνατός, πολλῶν μποφὸρ
ὅπως λένε σήμερα. Σηκώθηκαν κύματα καὶ χτυποῦσαν τὸ πλοῖο. Σὰν νὰ μὴν
ἔφτανε ἡ φουρτούνα, τὴν ὥρα ἐκείνη βλέπουν πάνω στὴν ἐπιφάνεια τῆς
θάλασσας κάτι νὰ κινῆται. Ταράχτηκαν κι ἀπὸ τὸ φόβο τους φώναξαν
«φάντασμα!». Τότε ἄκουσαν τὴ φωνὴ τοῦ Κυρίου. Δὲν ἦταν λοιπὸν φάντασμα,
ἦταν ὁ Χριστός.
–Μὰ ὁ Χριστὸς περπατάει πάνω στὰ κύματα; θὰ πῇ κάποιος
ὀρθολογιστής. Βρέ παραμύθια ποὺ ἐξακολουθοῦν νὰ διδάσκουν καὶ σήμερα οἱ
παπᾶδες στὶς ἐκκλησίες!…
Κι ὅμως εἶνε γεγονὸς ὅτι ὁ Χριστὸς περπατοῦσε πάνω στὰ κύματα.
Καὶ μὴ φανῇ καθόλου παράδοξο. Ἂν ὁ ἄνθρωπος, μὲ τὶς ἱκανότητες ποὺ τοῦ
᾿δωσε ὁ Θεός, κατορθώνῃ νὰ ἐπιπλέῃ στὴ θάλασσα, πολὺ περισσότερο
ἐκεῖνος ἔχει αὐτὴ τὴ δύναμι. Ἂν πιστεύῃς ὅτι ὑπάρχει Θεὸς
παντοδύναμος, μὴν ἀμφιβάλλεις.
Βλέποντας τὸ Χριστὸ νὰ περπατάῃ πάνω στὰ κύματα, ὁ Πέτρος,
ἐνθουσιώδης, λέει· –Κύριε, ἂν εἶσαι σύ, δός μου ἐντολὴ νὰ ᾿ρθῶ κοντά σου
πατώντας πάνω στὰ νερά. Καὶ ὁ Χριστὸς τοῦ λέει· «Ἐλθέ» (Ματθ. 14,29).
Κατέβηκε λοιπὸν ὁ Πέτρος ἀπὸ τὸ πλοῖο καὶ ἄρχισε –θαυμάσιο φαινόμενο!–
νὰ περπατάῃ πάνω στὰ κύματα. Ἀλλὰ σὲ μιὰ στιγμή, ἀντὶ νὰ εἶνε
προσηλωμένος στὸ Χριστό, ἀπ᾿ τὸν ὁποῖο ἀντλοῦσε δύναμι, εἶδε τὸν ἄνεμο
ἰσχυρό, φοβήθηκε καὶ καθὼς ἄρχισε νὰ βουλιάζῃ φώναξε· «Κύριε, σῶσόν με».
Ὁ Χριστὸς ἀμέσως ἅπλωσε τὸ χέρι καὶ τὸν ἔπιασε λέγοντας·
«Ὀλιγόπιστε!», γιατί δίστασες; (ἔ.ἀ. 14,30-31). Ὅταν μπῆκαν στὸ πλοῖο
κόπασε ὁ ἄνεμος κι ὅλοι ἔπεσαν καὶ προσκύνησαν τὸ Χριστὸ ὡς Θεό.
Γνωστὸ τὸ θαῦμα αὐτό. Τί μᾶς διδάσκει; Πολλὰ πράγματα. Σὲ ἕνα
θὰ ἐπιστήσω τὴν προσοχή σας. Ὅπως τότε οἱ μαθηταὶ τοῦ Χριστοῦ
κινδύνευαν, ἔτσι καὶ ὅλοι οἱ ἄνθρωποι κινδυνεύουν. Ἡ ζωὴ αὐτή, ὅπως
λέμε, εἶνε θάλασσα μὲ ἄγρια κύματα ποὺ χτυποῦν τὸν ἄνθρωπο. Ὅλοι
κινδυνεύουν. Περισσότερο ὅμως ἀπ᾿ ὅλους κινδυνεύουν τὰ παιδιὰ καὶ οἱ
νέοι. Γι᾿ αὐτὸ ἐπιτρέψτε μου σήμερα ν᾿ ἀπευθυνθῶ εἰδικὰ σ᾿ αὐτούς.
* * *
Ζήσατε, ἀγαπητά μου παιδιά, σὲ
χρόνια εἰρηνικά. Καὶ εὔχομαι, ποτέ νὰ μὴ δοκιμάσετε αὐτὰ ποὺ ζήσαμε
ἐμεῖς. Ἀλλὰ καὶ σήμερα οἱ κίνδυνοι δὲν ἔλειψαν. Κινδυνεύετε σωματικῶς,
κινδυνεύετε καὶ ψυχικῶς.
Κινδυνεύετε σωματικῶς. Γιατί κινδυνεύετε; Λόγῳ τῆς ἀπειρίας σας
καὶ λόγῳ τῆς τολμηρότητός σας· σᾶς διακρίνει μιὰ τολμηρότης καὶ μία
ἔλλειψι πείρας. Βάζει ἡ τροχαία διάφορα σήματα γιὰ τὴν κυκλοφορία. Ὁ
γέρος τὰ βλέπει καὶ προσέχει πῶς θὰ περάσῃ τὸ δρόμο· τὸ παιδὶ περνάει
χωρὶς νὰ ὑπολογίζῃ τίποτα, καὶ τὸ κόβει τὸ αὐτοκίνητο. Τὰ περισσότερα
δυστυχήματα ἔχουν θύματα νέους. Κινδυνεύουν τὰ παιδιὰ ἀπὸ τοὺς τροχούς.
Κινδυνεύουν καὶ ἀπὸ διάφορα παιχνίδια, καὶ τὰ πιὸ ἀθῷα. Πόσες φορὲς π.χ.
στὸ ποδόσφαιρο παθαίνουν ἐξαρθρώσεις, σπάζουν πόδια καὶ κεφάλια, καὶ
κάποτε μένουν ἀνάπηροι στὰ καροτσάκια. Κινδυνεύουν ἀκόμα ἀπὸ τὸ
ἠλεκτρικὸ ῥεῦμα. Ἕνα παιδάκι τὸ ἄφησε ἡ μάνα του μόνο· αὐτὸ εἶδε στὸν
τοῖχο τὶς δυὸ τρυποῦλες τῆς πρίζας, βρῆκε ἕνα σύρμα κ᾿ ἔβαλε τὴ μία
ἄκρη τοῦ σύρματος στὴ μιὰ τρῦπα καὶ τὴν ἄλλη στὴν ἄλλη· ἔμεινε στὸν
τόπο, ἀπὸ ἀπειρία. Κινδυνεύουν προπαντὸς οἱ νέοι ἀπὸ τὰ ναρκωτικά, ποὺ
ἔχουν τώρα μεγάλη διάδοσι. Μὲ ἐνέσεις καὶ ἄλλους τρόπους γίνονται σὰν
φυτά, καταντοῦν ἠλίθιοι· τὸ πιὸ ἔξυπνο παιδὶ καταντᾷ σὰν βλάκας, καὶ
τέλος πεθαίνει μ᾿ ἕνα οἰκτρὸ θάνατο. Κίνδυνος ὅμως καὶ ἀπὸ τροφές. Πρῶτα
ὅλα ἦταν ἁγνά· τώρα, ποὺ οἱ γεωπόνοι ἐπεμβαίνουν μὲ χημικὲς οὐσίες, τὰ
παιδιὰ δὲν τρέφονται πλέον μὲ εἴδη ὑγιεινά, ὅπως ἦταν στὴ φύσι.
Κινδυνεύετε ἀκόμα ἀπὸ τὰ φάρμακα, ποὺ κι αὐτὰ δὲν εἶνε πάντοτε ὠφέλιμα,
ἀλλὰ ἔχουν πολλὲς παρενέργειες.
Κινδυνεύετε ὅμως προπαντὸς ψυχικῶς. Κινδυνεύετε ἀπὸ αἰσχρὰ
περιοδικά, ποὺ γέμισαν τὰ περίπτερα. Αἰσχρότερα δὲν ὑπάρχουν στὸν
κόσμο. Ἂν πᾷς σὲ ἄλλες χῶρες, τέτοια περιοδικὰ δὲν θὰ δῇς. Κινδυνεύουν
τὰ παιδιὰ ἀπὸ τὸ ῥαδιόφωνο, ποὺ μεταδίδει ἀσέβειες καὶ βλαστήμιες
ἐναντίον τοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς Παναγίας, ἐναντίον τῶν ἱερῶν καὶ τῶν ὁσίων.
Κινδυνεύετε πρὸ παντὸς ἀπὸ τὴν τηλεόρασι. Ἐδῶ ἡ τηλεόρασι ἔχει τέτοιες
ἐκπομπὲς ποὺ πρέπει νὰ ντρεπώμαστε. Ἀλλὰ καὶ διεθνῶς ἀσκεῖ μεγάλη
φθορά. Λένε, ὅτι κι αὐτὸς ὁ ἐφευρέτης της, ὅταν εἶδε πῶς
χρησιμοποιεῖται ἡ ἐφεύρεσί του, εἶπε· Νά ᾿ξερα ὅτι τὸ μέσον αὐτὸ θὰ
χρησιμοιῆται ἔτσι, δὲν θὰ βασάνιζα γι᾿ αὐτὸ τὸ μυαλό μου!… Δὲν εἶνε
πολὺς καιρὸς ποὺ κηδεύσαμε καὶ κλάψαμε ἕνα μαθητὴ γυμνασίου. Εἶχε μανία
νὰ βλέπῃ τηλεόρασι. Κοντὰ στὰ ἄλλα, εἶδε κ᾿ ἕνα ἔργο μὲ κάποιον ποὺ σὲ
στιγμὲς ἀπελπισίας πῆγε καὶ ἀπαγχονίσθηκε. Τὸ εἶδε αὐτό, καὶ τὸ
μιμήθηκε! Καὶ δὲν εἶνε τὸ μόνο δυστύχημα. Κινδυνεύετε ἀπ᾿ ὅλα αὐτά,
ἀγαπητά μου παιδιά. Ἀλλὰ κινδυνεύετε ἀκόμα καὶ στὸ σχολεῖο. Πότε; Ὅταν ὁ
δάσκαλος ἢ ὁ καθηγητής σας εἶνε ὑλισταὶ καὶ ἄθεοι. Κινδυνεύετε ὅμως καὶ
μέσ᾿ στὸ σπίτι σας, ἀπὸ τὸν πατέρα καὶ τὴ μητέρα. Πότε; Ὅταν οἱ
γονεῖς εἶνε ἄπιστοι. Μὴ φανῇ παράξενο· τὸ εἶπε ὁ Χριστός, ὅτι «ἐχθροὶ
τοῦ ἀνθρώπου οἱ οἰκιακοὶ αὐτοῦ», οἱ ἄνθρωποι τοῦ σπιτιοῦ του (Ματθ.
10,36). Δὲν εἶπα τίποτα. Κινδυνεύετε ἀπὸ κάποιο μεγαλύτερο ἐχθρό. Εἶνε ὁ
ἑαυτός μας! Ἦρθε κάποιος καὶ τί μοῦ λέει· –Ἔχω, τρικυμία. –Μὰ ποῦ
εἶσαι; στὴ θάλασσα, στὸν ὠκεανό; –Μακάρι νὰ μὲ χτυποῦσαν ἐκεῖνα τὰ
κύματα. Μέσ᾿ στὴν καρδιὰ νιώθω σεισμό… Ἐννοοῦσε τὰ πάθη τοῦ παλαιοῦ
ἀνθρώπου, ποὺ περιέγραψε καὶ ὁ Σαίξπηρ. Κινδυνεύετε λοιπὸν ἀπὸ τὸν κακὸ
ἑαυτό σας, ἀπὸ τὶς κακίες καὶ τὰ ἐλαττώματα. Κινδυνεύετε τέλος ἀπὸ
κάποιον, ποὺ πολλοὶ ὑποτιμοῦν, ὑπάρχει ὅμως. Εἶνε ὁ σατανᾶς. Ὅπως εἶνε
πραγματικότητα ὅτι ὑπάρχει νύχτα, ἔτσι εἶνε πραγματικότητα ὅτι ὑπάρχει
κι αὐτός. Κινδυνεύετε ἀπὸ τὸ σατανᾶ, ποὺ κατὰ τὴ Γραφὴ σὰν λιοντάρι, «ὡς
λέων ὠρυόμενος περιπατεῖ ζητῶν τίνα καταπίῃ» (Α΄ Πέτρ. 5,8). Ἀπ᾿ ὅλα
αὐτὰ κινδυνεύετε.
* * *
–Ὅλο κινδύνους μᾶς γέμισες. Παντοῦ κίνδυνος. Τί νὰ κάνουμε, ν᾿ ἀπελπιστοῦμε λοιπόν;
Ὄχι, δὲν λέμε αὐτό. Λέμε κάτι ἄλλο. Νὰ διδαχθοῦμε ἀπὸ τὸν
Πέτρο. Ὅσο εἶχε τὰ μάτια του ψηλὰ στὸ Χριστό, ἦταν γεμᾶτος ἐλπίδα· ὅταν
τὰ πῆρε ἀπ᾿ αὐτόν, ἄρχισε νὰ βυθίζεται.
Παιδιά μου! Μέσα στὸν κόσμο αὐτὸν θὰ δοκιμάσετε μεγάλους
κινδύνους καὶ τρικυμίες. Ἀλλ᾿ ὅταν ἔρθῃ τὸ κῦμα τοῦ πειρασμοῦ, ἐσεῖς
στραφῆτε καὶ προσηλωθῆτε στὸ Χριστό. Πιστέψτε σ᾿ αὐτόν! Καὶ ὁ Χριστός,
ποὺ ἔδωσε τὴ δύναμι στὸν Πέτρο νὰ περπατάῃ πάνω στὰ κύματα· ὁ Χριστός,
ποὺ ἔδωσε δύναμι στοὺς μάρτυρες καὶ ὁμολογητὰς ν᾿ ἀντισταθοῦν· ὁ
Χριστός, ποὺ ἔδωσε δύναμι στοὺς ἀσκητὰς νὰ νικήσουν σάρκα, κόσμον καὶ
διάβολον· ὁ Χριστὸς θὰ δώσῃ καὶ σ᾿ ἐσᾶς τὴ δύναμι νὰ βγῆτε νικηταί. Ὄχι
ἡττημένοι, ὄχι λιποτάκτες, ἀλλὰ νικηταὶ στὸν ἱερὸ ἀγῶνα. Ἔτσι,
ὁσαδήποτε μποφὸρ καὶ ἂν πνέουν, νὰ περάσετε τὸν ὠκεανὸ αὐτῆς τῆς ζωῆς
καὶ νὰ φθάσετε μὲ τὴ βοήθεια τοῦ Θεοῦ στὸ λιμάνι τῆς βασιλείας τῶν
οὐρανῶν, τῆς ὁποίας εἴθε ὅλοι ν᾿ ἀξιωθοῦμε ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ· ἀμήν.
(†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος
Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία, ἡ ὁποία ἔγινε στὸν ἱ. ναὸ Ἁγ. Προκοπίου Κλαδορράχης – Φλωρίνης τὴν 8-8-1982 παρουσίᾳ κατασκηνωτῶν. Καταγραφὴ καὶ σύντμησις 17-8-2003, ἐπανέκδοσις 3-7-2024.
