Προς το ΒΗΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ -Υπό του Γέροντος Μαξίμου Ιβηρίτου
ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΜΑΞΙΜΟΣ Ο ΙΒΗΡΙΤΗΣ – Το Αγιώνυμον Όρος του Άθω, ιστάμενον εις το επίκεντρον ιστορικών εξελίξεων με την σκοπουμένην βιαίαν απομάκρυνσιν των υπέρ τους εκατόν τω αριθμώ παλαιών Εσφιγμενιτών Πατέρων εκ των εστιών αυτών, και ενώ ευρίσκετο εν βρασμώ ψυχής, ήδη τα πράγματα φαίνεται να αποκαθίστανται με την συνετήν απόφασιν της Ιεράς Κοινότητος να μη επιτρέψη την είσοδον εν Αγίω Όρει μονάδων αγνώστου ταυτότητος προς εκτοπισμόν των παλαιών Εσφιγμενιτών Πατέρων.
Οι Αθωνίται πατέρες, προβλέποντες ανεξέλεκτα γεγονότα και κακούς οιωνούς διά τον Ιερόν Τόπον, εάν ετίθετο εις εφαρμογήν ο αμείλικτος διωγμός ανθρώπων, οι οποίοι εκφράζουν τας ιδικάς των απόψεις επί θεμάτων αφορώντων την Μοναστηριακήν αυτών ιστορικήν παράδοσιν και ταυτότητα, ήσαν ανήσυχοι και έκρουον τον κώδωνα του κινδύνου, λέγοντες το «στώμεν καλώς, στώμεν μετά φόβου».
Εν όψει των απροβλέπτων γεγονότων και κακών οιωνών διά την Εκκλησίαν και την Πατρίδα μας, ήτοι εν όψει του Εθνικού και Εκκλησιαστικού διχασμού, άτινα εκ των πραγμάτων θα επηκολούθουν και εις αυτόν ακόμη τον Βαλκανικόν περίγυρον και επέκεινα τούτου, πολλοί έμενον απαθείς και θεαταί, πιστεύοντες ότι δι’ αυτού του τρόπου θα απεκδύοντο των ευθυνών των ενώπιον Θεού και ανθρώπων. Όμως ο εν ουρανοίς ακοίμητος οφθαλμός, όστις τα πανθ’ ορά και γνωρίζει τα μύχια των καρδιών ημών, ένευσεν εις τας καρδίας νουνεχών ανθρώπων να κρατήσουν ισορροπίαν εις τα εν Άθω τεκταινόμενα.
Το εγράψαμεν και άλλοτε, το επαναλαμβάνομεν και νυν. Επί του Άθω έχει πνευματικήν εποπτείαν η Μεγάλη του Χριστού Εκκλησία, προς την οποίαν ανήκει αμέριστος αγάπη, τιμή και σεβασμός· όπως τιμή και σεβασμός ανήκει και εις τας απόψεις των εγκαταβιούντων Μοναχών εις τούτον τον Ιερόν Τόπον, το Άγιον Όρος, το οποίον έκπαλαι κυβερνάται επί τη βάσει απαρασαλεύτων Βυζαντινών αυτοκρατορικών Προνομίων και Τυπικών.
Προβλήματα υπήρξαν εις το παρελθόν και θα συνεχίζουν βεβαίως να υπάρχουν μέχρις εσχάτων των αιώνων.
Η ιστορία όμως έδειξε μέχρι σήμερον, ότι τα προβλήματα ταύτα τα έλυσεν η πειθώ και η ορθοτόμησις του λόγου της αληθείας, και ουχί ο εξαπατών ημάς ορθολογισμός· τα έλυσεν ο χρόνος και ουχί η βία, ήτις εκ της ιδιότητος αυτής γεννά βίαν· και εν τέλει επακολουθεί το Ευαγγελικόν λόγιον: «μάχαιραν έδωσες, μάχαιραν θα λάβης».
Απορούμεν πως υπάρχουν άνθρωποι, οι οποίοι εγκατέλειψαν τον κόσμον και απηρνήθησαν την ύλην, να επιδιώκουν εις τον χώρον της ασκήσεως να καταλάβουν τας οικίας και τα πράγματα άλλων. Εάν διέπωνται ούτοι υπό τοιούτων οραματικών βλέψεων, δόξα τω Θεώ ο Άθως πλείστους χέρσους αγρούς και δάση όπου δύνανται να δραστηριοποιηθούν εκεί, ώστε εκεί να εκτονώσουν τας ψυχικάς και σωματικάς αυτών διαθέσεις.
Ηκούετο, ότι οι σκοπεύοντες να καταλάβουν το Μοναστήριον τούτο με κριούς και άλλας πολιορκητικάς μηχανάς, έμενον αδιάφοροι εάν θα εχύνετο αίμα εις το Αγιώνυμον Όρος, ακόμη και εάν επρόκειτο να βλάψουν πνευματικώς τας ιδίας αυτών οικογενείας και ταυτοχρόνως εκείνους τους οποίους θα εγκαθίδρυον επί βωμού αιμάτων, μη σκεπτόμενοι διά το πως θα ιερούργουν εφεξής εις τα άγια των Αγίων ο αλεξιπτωτιστής Καθηγούμενος και οι μετ’ αυτού Ιερείς.
Ίσως δεν εγνώριζον οι ίδιοι ή δεν έμαθον, ότι το εκχυθέν αίμα των Αγιορειτών Πατέρων υπό των Λατινοφρόνων, λήγοντος του δεκάτου τρίτου αιώνος, βοά ακόμη.
Και εάν το εγνώριζον, ίσως δεν αντελαμβάνοντο και δεν ενόουν διατί ο ίδιος ο Θεός και η Κυρία Θεοτόκος εδόξασαν τους Μάρτυρας εκείνης της εποχής, μεταξύ αυτών και τον Πρωτεπιστάτην Οσιομάρτυρα Κοσμάν, τον οποίον εύρομεν σκάπτοντες δι’ ιδίων χειρών και είδομεν ιδίοις όμμασιν ευωδιάζοντα τον Νοέμβριον 1981 εις τον Ιερόν Ναόν του Πρωτάτου Καρυών, κατά την ανακομιδήν του πανιέρου μαρτυρικού αυτού λειψάνου.
Είναι γνωστόν εις τον Αγιορειτικόν κόσμον, ότι διά το Εσφιγμενιτικόν Ζήτημα υπάρχουν ευθύναι εξ όλων των πλευρών. Οι
δε πλείστοι των Αντιπροσώπων της Ιεράς Κοινότητος, καθώς και το σύνολον
των Πολιτικών και Αστυνομικών αρχών του Άθω ήσαν και είναι αντίθετοι
εις βιαίας ενεργείας. Εξ ίσου συνετώς ενήργησαν
προς τιμήν των και οι πρώην χρηματίσαντες Πολιτικαί Διοικηταί.
Όμως κάποιοι άλλοι φαίνεται ότι είχον και συνεχίζουν έχουν διαφορετικάς απόψεις, διό και προσπαθούν διά λόγους εγωιστικούς, ιδιοτελείς ή και ο,τι δήποτε άλλο σχετικόν να δημιουργήσουν αγεφύρωτον χάσμα ένθεν και ένθεν, το οποίον εν καιρώ θέλει αποκαλυφθή και προστεθή εις την Μαύρην Βίβλον των εκδιωχθέντων παλαιών Αθωνιτών Πατέρων.
Το θέμα της βιαίας εκδιώξεως των παλαιών Εσφιγμενιτών Πατέρων εκ της Ιεράς αυτών Μάνδρας ανεκινήθη και κατά την ημετέραν Ιβηριτικήν Πρωτεπιστασίαν το 2012/2013 εν Αγίω Όρει, το οποίον δεν αποκρύπτω ότι απεσόβησα διακριτικώς, απεκδυσάμενος κάθε ευθύνην· μη θεωρών τούτο πνευματικώς ορθόν, αλλ’ άδικον από πάσης απόψεως, διό και αισθάνομαι ελεύθερος και ευτυχής μέχρι σήμερον, άνευ τύψεων, διότι δεν επωμίσθην τοιαύτην βαρυτάτην αμαρτίαν.
Οι επιγινόμενοι ας αναλάβουν και εκείνοι τας ευθύνας των, διά το τι μέλλει να πράξουν. Άλλως τε εις τούτον τον κόσμον δίδομεν άπαντες εξετάσεις, συμφώνως με τας οποίας θα κριθώμεν εν τη φοβερά ημέρα της Κρίσεως.
Επί τούτοις και εν κατακλείδι, ομολογώ προσωπικώς ότι τιμώ και σέβομαι τα μέγιστα τον θεσμόν του Οικουμενικού Θρόνου, ως τέκνον της Γρηγοριανής Σχολής του Εθνοιερομάρτυρος Πατριάρχου ΚΠόλεως Αγίου Γρηγορίου του Ε ́. Κρατώ προσέτι και την συμβουλήν του μακαριστού Μητροπολίτου Σταυρουπόλεως και Σχολάρχου της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης Μαξίμου, όστις εις μίαν Εξαρχικήν εν Αγίω Όρει αποστολήν του, μοί είπεν το εξής: «λέγε εκείνο που πιστεύεις, διότι με τούτο και εμάς βοηθείς· και ημείς άνθρωποι είμεθα και ενίοτε κάμνομεν λάθη».
Εκ παραλλήλου, σέβομαι και τιμώ και τας δύο Εσφιγμενιτικάς Αδελφότητας, ευχόμενος από ψυχής να επικρατήσουν εν τέλει η ηρεμία, η αγάπη και η ειρήνη: και η μεν παλαιά Αδελφότης να επανέλθη διά του Αντιπροσώπου της και πάλιν εις το Ιεροκοινοτικόν Σώμα, η δε νέα Αδελφότης εις τον πρότερον αυτής Κελλιωτικόν βίον όθεν εξήλθε, διά να αποκατασταθή η ηρεμία εις τον Ιερόν ημών Τόπον.
Εις τον Άθω, το Περιβόλιον της Παναγίας, δεν αρμόζουν βιαιότητες, ούτε σκάνδαλα, ούτε άλλαι παρόμοιοι εκτροπαί· όστις κινείται προς αυτήν την κατεύθυνσιν, έργον διαβόλου ποιεί !
