ΠΩΣ ΔΕΝ ΕΚΘΡΟΝΙΣΘΗΚΕ ΚΑΙ ΣΦΑΓΙΑΣΘΗΚΕ ΜΕ ΤΟΥΣ 12
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ;
Ο
πρώην Μητροπολίτης Λαμίας Δαμασκηνός είδε στη λιστα πρώτο τό όνομα του
Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου και είπε στον Σεραφείμ· Πρώτο τον
Καντιώτη! Δεν φοβάστε μήπως ξεσηκωθεί ο κόσμος; Και εκείνος απάντησε· Αυτόν
για να ησυχάσουμε. Παρ’ όλη όμως την δήθεν παλληκαριά του, δεν τόλμησε
να βάλει τα χέρια επάνω του και ανέβαλε συνεχώς την εκθρόνησή του.
Το
1974 στη Μητρόπολη Φλωρίνης όλα τα βιβλία και τα ταμεία ήταν έτοιμα,
για την παράδωση της Μητροπόλεως. Ήταν βέβαιο ότι μέχρι στις 20 Ιουλίου
1974 δεν θα βρισκόταν ο Μητροπολίτης Φλωρίνης Αυγουστίνος στον
επισκοπικό του θρόνο. Είχαν ήδη εκδιωχθεί οι 12 Μητροπολίτες και έμενε
μόνο αυτός που ήταν πρώτος στην λίστα!
- Κάθε
Κυριακή βλέπαμε το πυρπολικό να βρίσκεται έξω από το χωριό και τον ναό
που λειτουργούσε και ομιλούσε ο Γέροντας. Ο αστυνομικός έμπαινε μέσα
στον ναό πιθανόν για να παρακολουθεί τα λόγια του. Στις 14-7-1974, έξι
ημέρες πριν από την εισβολή του Αττιλα στην Κύπρο, ο π. Αυγουστίνος
λειτούργησε, για τελευταία φορά -έτσι πιστεύαμε, γι’ αυτό και
μαγνητοφωνήσαμε όλη τη Θεία λειτουργία και το κήρυγμα στον ιερό ναο του
αγίου Κήρυκου και Ιουλίτης, στο Παρόρι Φλωρίνης. Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας πήγε να πάρει αντιδώρου και ο αστυνομικός·
Με παρακολουθείς έ, με παρακολουθείς; Του είπε χαμογελώντας ο Γέροντας. Όχι, όχι, απαντά κάπως αμήχανα εκείνος και ο π. Αυγουστίνος για να τον βγάλει από την αμηχανία του λέει· Με παρακολουθείς, με καλό ή με κακό σκοπό. Με καλό, με καλό απήντησε.
Μέσα στον ναό εκτός από τους κατοίκους του ακριτικού χωριού ήταν και μερικές εκατοντάδες μαθήτριες των κατασκηνώσεων της Μητροπόλεως Φλωρίνης (Δεν απέχει πολύ το Παρόρι από την Κατασκήνωση. Οι μαθήτριες πήγαν με λεωφορία).
Την επομένη Κυριακή, στις 21.7.1974 σταμάτησε η παρακολούθηση. Τί είχε συμβεί; Έγινε ο πόλεμος στην Κύπρου και σταμάτησαν οι διώξεις των Μητροπολιτών. Θυσιάστηκε η Κύπρος και σταμάτησαν οι διωγμοί. Ο π. Αυγουστίνος παρέμεινε στην έδρα του μέχρι το 2000.
Από το 1974-2000 και άλλοι επιχείρησαν να τον εκθρονήσουν, αλλά μάταια. Τελευταίοι και κατα ιδρωμένοι ήταν μια συμμορία ευεργετηθέντων, που αν δεν βρισκόταν ο Γέροντας στο δρόμο τους, για να τους συμμαζέψει, να τους σπουδάσει και να τους αναδείξει, θα βρισκόταν στα χωριά τους και θα βοσκούσαν πρόβατα. Ή όπως έγραφε το 1999 η εφημερίδα της Φλώρινας· “ΩΡΑ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ“·«Αυτό που είναι λυπηρό και δεν το συγχωρεί ο πιστός λαός της Φλώρινας είναι η στάση ορισμένων ιερωμένων της Μητρόπολής μας που έχουν αναγάγει την αχαριστία σε επιστήμη και τις φιλοδοξίες σε τρόπο ζωής, ταυτιζόμενη όχι με τον Επίσκοπό τους αλλά με τους σφετεριστές… Πως το “χε πει ο Κατσιφάρας για τον Ανδρέα; «Αν δεν μας μάζευε ο Ανδρέας δεν θα μας ήξερε ούτε ο θυρωρός της πολυκατοικίας»…Αυτοί ήταν και ο μεγαλύτερος σταυρός των γηρατειών του σεβάσμιου αγωνιστού ιεράρχου. Το λυπηρό είναι ότι φεύγουν ένας ένας από την ζωή, χωρίς να συναισθανθούν το φοβερό αμάρτημα της αχαριστίας!
Αν εμείς γράφουμε κάπου-κάπου καμιά αληθεια και τους στεναχωρούμε, το κάνουμε για καλό τους. Σ’ αυτήν τη ζωή υπάρχει μετάνοια, στην άλλη όχι.
