«Πνευματική φαρέτρα τοῦ Ὀρθοδόξου Χριστιανοῦ»
Διά τῆς φύσης του, ὁ ἄνθρωπος ζεῖ περικυκλωμένος ἀπό ἀνάγκες, εἶναι ἀπασχολημένος ἐσωτερικά, εἶναι σχεδόν πάντοτε ἐμπλεκόμενος μέ τά προβλήματα τοῦ κόσμου καί εἶναι ὑπεύθυνος γιά τόν ἑαυτό του καί γιά τόν κόσμο.
Ἡ ἀνάγκη μπορεῖ νά εἶναι πόθος, ἀλλά καί φθορά.
Ἡ ἀνάγκη μπορεῖ νά πηγάζει ἀπό τήν χαρά τῆς ζωῆς ἤ ἀπό τόν φόβο νά ζεῖς.
Ἡ ἀνάγκη μπορεῖ νά εἶναι γιά τήν ὕλη, ἀλλά καί γιά τό πνεῦμα.
Ἡ ἀνάγκη προσανατολίζεται στά ἐκτός τοῦ ἀνθρώπου, ἀλλά καί στά ἐντός του.
Ἡ ἀνάγκη μπορεῖ νά εἶναι πρόσκαιρη, ἀλλά καί αἰώνια.
Ἡ ἀνάγκη μπορεῖ νά ἐμπλέκεται καί στό κακό, ἀλλά καί στό καλό.
Ἡ κοσμική ἀνάγκη, δηλαδή ἡ ὑλική, αἰσθησιακή, περιορισμένη φανατίζει τήν ψυχή καί προστυχαίνει τήν ζωή καί συνεπῶς πρέπει νά τήν ἀποβάλλουμε τελείως καί χωρίς ἀμφιβολία. Ἡ πνευματική ἀνάγκη, ἀντίθετα, τελειοποιεῖ τόν ἄνθρωπο, ὀμορφαίνει τόν κόσμο καί φρεσκάρει τήν ζωή.
Ἡ πλανεύτρα ἡδονή τῆς ὕλης ὁδηγεῖ στήν κατάπτωση καί στόν θάνατο, ἐνῶ ὁ ἀσκητισμός τῆς πνευματικῆς ζωῆς ὁδηγεῖ στήν χαρά καί στήν δόξα του τοῦ ἀνθρώπου. Ἡ προσπάθεια ἀπομάκρυνσης ἀπό τήν κοσμική ἀνάγκη εἶναι δύσκολη, ἀλλά ἡ ἀγωγή τῆς πνευματικῆς νεκρανάστασης μεταποιεῖ τά πάντα. Ὄντας ἀπομακρυσμένοι ἀπό τήν κοσμική ἀνάγκη ἑτοιμαζόμαστε γιά τήν ἀναγέννηση τοῦ κόσμου καί ἐμεῖς φροντίζουμε γιά τόν κόσμο.
Ὅταν τά προβλήματα τοῦ κόσμου θά ἀντιμετωπίζονται μέ πνευματική φροντίδα, θά προκύπτει μιά ἁρμονική ζωή καί κοινωνία, ἐνῶ ἡ ἀντιμετώπιση μέ ὑλιστικό τρόπο θά ὁδηγεῖ σέ συγκρούσεις καί στό μηδέν, τόσο στήν κοινωνία ὅσο καί στίς ψυχές τῶν ἀνθρώπων.
Ἡ ἀνάγκη προσφέρεται στούς ἀνθρώπους διά τῆς φύσεως καί πρέπει νά ἐμποτίζεται ἀπό τήν πηγή τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, γιά νά πνευματοποιεῖ τόν κόσμο.
Ἀπόσπασμα ἀπό: Ἡ ἐπιστροφή στόν Χριστό (ΤΑ ΤΡΟΜΑΚΤΙΚΑ ΒΑΣΑΝΑ ΤΩΝ ΘΥΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΥ ΣΤΗΝ ΡΟΥΜΑΝΙΑ)
