Ὁ Μητροπολίτης Φλωρίνης Αυγουστίνος Ν. Καντιωτης ἐρμηνεύει...

Ὁ Μητροπολίτης Φλωρίνης Αυγουστίνος Ν. Καντιωτης ἐρμηνεύει τα χωρία:
«πονηροὶ ἄνθρωποι καὶ γόητες προκόψουσι ἐπὶ τὸ χεῖρον, πλανῶντες καὶ πλανώμενοι» (Β΄ Τιμ. 3,13)  & «οἱ πονηρευόμενοι ἐξολοθρευθήσονται» (Ψαλμ. 36,9).

(Ἀπόσπασμα ὁμιλίας)

«…Τὴν πονηρία συναντοῦμε καὶ στὴ δημοσία ζωή, στὴν πολιτική. Ὑπάρχει ὁ πονηρὸς ὑποψήφιος πολιτευτής. Τὸν εἴδατε; Τὶς παραμονὲς τῶν ἐκλογῶν, ἀπὸ τὰ μπαλκόνια, συνεχῶς ὑπόσχεται· Θὰ κάνω τοῦτο, θὰ κάνω ἐκεῖνο… Μετά, ὅταν κατορθώσῃ ν᾿ ἀνέβῃ στὸ ἀξίωμα, ὅλα αὐτὰ τὰ «θὰ» τὰ λησμονεῖ. Ἀλλὰ τὸ ζενὶθ ―ἢ μᾶλλον τὸ ναδὶρ― τῆς ἀνθρωπίνης πονηρίας εἶνε στὴ δαιμονικὴ ἐκείνη τέχνη ποὺ λέγεται διπλωματία. Ἡ διπλωματία δὲν εἶνε τίποτε ἄλλο παρὰ μία σχολή, ὅπου οἱ ἐκπαιδευόμενοι μαθαίνουν νὰ κρύβουν τὰ καταχθόνια σχέδιά τους. Ἐπιφανειακῶς οἱ πρεσβευταὶ τῶν μεγάλων κρατῶν εἶνε εὐγενέστατοι, στὰ βάθη τους εἶνε θηρία. Ἀλλ᾿ ἐγὼ προτιμῶ ἕνα τσοπάνο τοῦ χωριοῦ μου, ποὺ τὸ ναὶ ποὺ λέει εἶνε ναὶ καὶ τὸ ὄχι ὄχι. Οἱ διπλωμάται ἔχουν ἀναγάγει τὸ ψέμα σὲ ἐπιστήμη. Ἡ διπλωματία συχνὰ γίνεται πηγὴ κακοῦ στὴν ἀνθρωπότητα.

Τέλος ἔχουμε τὴν πονηρία τῶν αἱρετικῶν. Ὅλο περὶ Χριστοῦ μιλάνε· μέσ᾿ στὴν καρδιά τους ὅμως κάθεται διπλοπόδι ὁ διάβολος. (Αυτο ἰσχύει και για τους ρασοφορους, που ανήκουν στην παναιρεση του Οικουμενισμοῦ. Αὐτοὶ εἶναι χειρότεροι ὅλων) Τὰ χείλη τους στάζουν μέλι, ἀλλὰ μέσα ἡ καρδιά τους ἔχει δηλητήριο.

― Ναί, θὰ πῇς. Ἀλλὰ ἐγὼ βλέπω τὴν προκοπὴ τῶν πονηρῶν. Τί νὰ τὴν κάνω τὴν ἀρετὴ καὶ τὴν τιμιότητα; Βλέπεις ἕνα ποὺ ποτέ του δὲ᾿ στρώθηκε στὸ θρανίο, καὶ παίρνει τὴν πλουσιώτερη κόρη. Βλέπεις κ᾿ ἐκείνην μὲ τὰ βαμμένα της νύχια, ποὺ ποτέ της δὲν ἔπιασε νὰ σκουπίσῃ ἢ νὰ καθαρίσῃ ἢ νὰ πλύνῃ πιάτα, καὶ παίρνει τὸν καλύτερο νέο. Ἄλλος ξεκίνησε ἄσημος ἀπ᾿ τὸ χωριό του, καὶ τώρα μὲ ἀπάτες καὶ ἀδικίες, κλοπές, πλαστογραφίες, φοροδιαφυγὲς κι ἄλλα τέτοια μέσα, ἔχει ἀνοίξει καταστήματα στὸ κέντρο τῆς πρωτευούσης. Ἄλλος πάλι μὲ κολακεῖες κατώρθωσε ν᾿ ἀνέβῃ στὰ ὕψιστα ἐκκλησιαστικὰ ἢ πολιτικὰ ἀξιώματα. Δὲν τὰ βλέπεις λοιπὸν ὅλ᾿ αὐτά;

Τὰ βλέπω, ἀδελφοί μου. Ἀλλὰ γιά ἀκουστε τί λέει ὁ ἀπόστολος Παυλος· Θὰ προκόψουν, ναί· ἀλλὰ «ἐπὶ τὸ χεῖρον» (Β΄ Τιμ. 3,13). Θὰ παρουσιάσουν δηλαδὴ μία πρόοδο, ἀλλ᾿ ὄχι πρὸς τὸ καλό. Θὰ προκόψουν πρὸς τὸ κακό. Ἔχει δηλαδὴ κι ἄλλη ὄψι τὸ πρᾶγμα, σὰν τὸ ὕφασμα. «Μηδένα πρὸ τοῦ τέλους μακάριζε», ὅπως ἔλεγαν οἱ ἀρχαῖοι. Ἄσ᾿ τους. Ἂς φαίνεται τώρα ὅτι προοδεύουν. Ἐκεῖ ποὺ ὁ οὐρανὸς εἶνε πεντακάθαρος, ξαφνικὰ θὰ πέσῃ ἀστροπελέκι. Αὐτοὶ ποὺ φαίνεται τώρα ὅτι εὐημεροῦν, θὰ ἔρθῃ στιγμὴ ποὺ θὰ τιμωρηθοῦν.

Ποῦ κατέληξε ὁ Ἰούδας; κρεμάστηκε. Ὁ Κάϊν μετὰ τὸ φόνο ἄκουσε ἀπὸ τὸ Θεό· Κάϊν, «στένων καὶ τρέμων ἔσῃ ἐπὶ τῆς γῆς» (Γέν. 4,12), θὰ τρέμῃς σὰν τὸ φύλλο. Ἐκεῖνοι ποὺ ὑπερηφανεύονται γιὰ τὶς θέσεις καὶ τὴν ἐξουσία τους, ἔρχεται στιγμὴ ποὺ πέφτουν. Διαβάστε τὴν ἱερὰ ἱστορία, διαβάστε καὶ τὴν παγκόσμιο ἱστορία, ῥίξτε ἕνα βλέμμα καὶ στὴν κοινωνία, καὶ θὰ βεβαιωθῆτε. Ἔχετε ὑπομονή, καὶ θὰ δῆτε ὅτι τὸ τέλος τῶν πονηρῶν εἶνε ἄθλιο.

Ὄχι, ἀδελφοί μου! Κι ἂν ἀκόμα ὁ διάβολος μᾶς στρώσῃ τὴ γῆ μὲ χρυσάφι, κι ἂν μᾶς δώσῃ ὅλο τὸν κόσμο, ποτέ ἐμεῖς νὰ μὴ συνθηκολογήσουμε μαζί του. Νὰ μείνουμε σταθεροὶ καὶ ἀκλόνητοι. «Στῶμεν καλῶς». Ἐσύ, κοπέλλα μου, μὴ βλέπεις τὴν ξετσίπωτη γυναῖκα. Κ᾿ ἐσύ, νέε μου, μὴ βλέπεις τὸν ἀλήτη ποὺ προοδεύει. Κ᾿ ἐσύ, ὁ ἐργατικός, μὴ βλέπεις τὸν τεμπέλη ποὺ ἀνεβαίνει στὰ ἀξιώματα. Ὄχι, παιδί μου· προτιμότερο νὰ εἶσαι στρατιώτης καὶ δεκανέας τίμιος, παρὰ στρατηγὸς ἄτιμος· προτιμότερο νεωκόρος εὐσεβὴς παρὰ πατριάρχης ἀσεβής· προτιμότερο φτωχὸς μὲ τὸ Χριστό, παρὰ πλούσιος μὲ τὸ διάβολο. Προτιμότερο νὰ ζήσῃς μὲ φτώχεια, τιμιότητα καὶ εὐσέβεια στὸν κόσμο αὐτόν, ἀλλὰ μὲ τὸ μέτωπο καθαρό, παρὰ νὰ εἶσαι δόλιος καὶ ὑποκριτής. Διότι «πονηροὶ ἄνθρωποι καὶ γόητες προκόψουσι ἐπὶ τὸ χεῖρον, πλανῶντες καὶ πλανώμενοι». Ἀλλὰ «οἱ πονηρευόμενοι ἐξολοθρευθήσονται» (Ψαλμ. 36,9).

† ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος

Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία, ἡ ὁποία ἔγινε σὲ ἱ. ναὸ τῶν Ἀθηνῶν τὴν 14-2-1965

https://www.augoustinos-kantiotis.gr/?p=110096#more-110096