«Πνευματική φαρέτρα τοῦ Ὀρθοδόξου Χριστιανοῦ»
Τό 1948 ἕνας ρῶσσος κομμουνιστής ἦλθε στήν παροικία νά πάρει τόν Βαλέριο Γαφένκου στήν Ρωσσία, ἐφ᾿ ὅσον, πράγματι εἶχε γεννηθεῖ στήν Μπεσαραμπία καί ἐθεωρεῖτο σάν δικός τους πολίτης. Ὁ Βαλέριος, ὅμως ἀρνήθηκε ρητά:
- Ἐκεῖ θά εἶσαι ἐλεύθερος, τοῦ εἶπε ὁ κομμουνιστής.
- Ἡ ἐλευθερία μου εἶναι στήν ψυχή μου!
- Θά μπορέσεις νά τελειώσεις τίς σπουδές σου.
- Θά τίς κάνω, ἄν βέβαια θέλει ὁ Θεός!
- Σ᾿ ἐμᾶς ἡ ἐκκλησία εἶναι ἐλεύθερη.
- Ἀλλά ἐδῶ θά παραμείνεις στήν φυλακή!
- Μόνο ἡ φυλακή τῆς ψυχῆς μου με φοβίζει!
- Σύντομα καί ἡ Ρουμανία θά ἀνήκει στό Σοβιέτ!
- Τό μέλλον τῆς κάθε Χώρας ἀνήκει στόν Θεό!
- Λοιπόν, θά παραμείνεις ἐδῶ;
- Ναί!
Ἀργότερα, ὁ κομμουνιστής αὐτός ἦλθε κοντά του καί τοῦ εἶπε τά ἑξῆς:
-Θαυμάζω τήν διανόηση καί γενναιοψυχία σου, ἀλλά ταὐτόχρονα σέ λυπᾶμαι. Σκέψου ὅτι εἶστε καταδικασμένοι καί δέν ἔχετε καμμιά ἐλπίδα νά σωθῆτε. Ἄν ἀντισταθεῖτε, θά πολτοποιηθῆτε. Κι ἐμεῖς ἔχουμε ἀντισταθεῖ, ἀλλά σήμερα χορεύουμε, ὅπως ἡ ἁλυσοδεμένη ἀρκούδα. Ἐσύ πιστεύεις στόν Θεό. Κι ἐγώ θά ἤθελα νά ἔχω ἕναν Θεό μέ τον Ὁποῖον ν᾿ ἀντικρύζω τήν φυλακή καί τόν θάνατο, ἀλλά ἡ ψυχή μου εἶναι ἄδεια, ὁ νοῦς μου γεμᾶτος μέ συνθήματα καί ὅλη ἡ ἐνεργητικότητα μου ἐξαντλεῖται ὁλόκληρη γιά τήν κομμουνιστική ἰδέα. Δέν ἔχουμε καμμιά τύχη. Νομίζω ὅτι σέ καταλαβαίνω καί εἶμαι ἀκόμη πιό δυστυχισμένος. Λυπᾶμαι πού δέν γνωρίζω κι ἐγώ τον Χριστιανισμό.
- Κύριε, τοῦ ἀπάντησε ὁ Βαλέριος, αὐτή ἡ στιγμή εἶναι πολύ μεγάλη γιά τήν ζωή μου. Μοῦ δώσατε φτερά, διότι ἐσεῖς ἔχετε μιά ψυχή μέ μιά καταπληκτική δύναμη πίστεως. Δεχτεῖτε ἀπό μένα αὐτό τόν σταυρό. Καί ὁ Βαλέριος ἔβγαλε ἀπό τόν τράχηλό του τόν σταυρό του καί τόν ἔδωσε στόν Ρῶσο, ὁ ὁποῖος ἦταν πολύ συγκινημένος. Κι ἔτσι ὁ Βαλέριος παρέμεινε στήν Ρουμανία.
Ἀπόσπασμα ἀπό: Ἡ ἐπιστροφή στόν Χριστό (ΤΑ ΤΡΟΜΑΚΤΙΚΑ ΒΑΣΑΝΑ ΤΩΝ ΘΥΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΥ ΣΤΗΝ ΡΟΥΜΑΝΙΑ)
