«Πνευματική φαρέτρα τοῦ Ὀρθοδόξου Χριστιανοῦ»
Συχνά ἡ ἰδιότητα τοῦ ἱερέα ταυτίζεται μέ ἐκείνη τοῦ Πνευματικοῦ, ἀλλά δέν εἶναι ἐξομολόγοι ὅλοι οἱ ἱερεῖς. Ἡ πνευματικότητα εἶναι ἕνας εἰδικός ρόλος τῆς ἱερωσύνης καί δέν μποροῦν νά τόν ἐπιτελοῦν ὅλοι.
Ἡ πνευματικότητα εἶναι μιά ἐνέργεια τῆς Χάριτος. Ὁ Ἐξομολόγος εἶναι τό ἐργαλεῖο τῆς θεϊκῆς ἀγάπης, ἡ ὁποία συγχωνεύεται μέ τήν ψυχική οἰκειότητα τοῦ ἀνθρώπου διά τῆς ἐνέργειας τοῦ ἁγίου Πνεύματος. Ἑπομένως, δέν μπορεῖ νά ὑπάρχει μιά πνευματική ἐνέργεια ἐκτός ἐκκλησίας, ἐκτός τοῦ ἁγίου Πνεύματος.
Τό στάδιο δράσης τοῦ Πνευματικοῦ εἶναι ἡ ἐσωτερική ζωή τῶν ἀνθρώπων, σέ ὅλη τήν δομή της. Μέγιστό θαῦμα! Νά γνωρίζεις, νά χτίζεις, νά θεραπεύεις καί νά τελειοποιεῖς τόν ἄνθρωπο στήν ψυχική του ἀνοικοδόμηση καί στήν κοινωνική του διάσταση, διότι ὅλη ἡ ζωή τοῦ ἀνθρώπου ἐξαρτᾶται ἀπό τίς ἐσωτερικές προδιαθέσεις του, ἀπό τούς λογισμούς, τά συναισθήματα, τούς πόθους, τήν πίστη καί τήν ἱκανότητά του ἤ ἀπό τά πάθη, τίς ἁμαρτίες, καί τήν ἀλλοτρίωσή του. Ἀπό τήν ψυχική του ζωή ἐξαρτῶνται καί ἡ ὑγεία τοῦ σώματος καί τῆς κοινωνίας. Ἔχοντας, λοιπόν, ἕνα τόσο σημαντικό ρόλο, οἱ Ἐξομολόγοι θά ἔπρεπε νά εἶναι πάρα πολλοί στόν κόσμο, διότι ὁ κόσμος τούς χρειάζεται.
Πρέπει νά προσεγγίζεις τόν ἄνθρωπο, καί ἰδιαίτερα τήν ψυχή του, μέ συστολή καί μέ τήν πίστη ὅτι μπαίνεις στά «Ἅγια τῶν Ἁγίων» τῆς ἀνθρώπινης φύσης. Λοιπόν, νά ἐξοπλιστεῖς μέ τό Ἅγιο Πνεῦμα, μέ πολλή γνώση καί ἐμπειρία, γιά νά μήν τραυματίσεις τόν ἄνθρωπο στήν ψυχή του, διότι ἀλλιῶς τοῦ ἐξολόθρευσες ὅλη τήν ζωή.
Ὄχι μόνο οἱ Ἐξομολόγοι πρέπει νά προσεγγίζουν μέ ἁγιότητα τούς ἀνθρώπους, ἀλλά καί οἱ καθηγητές, οἱ ἰατροί, οἱ πολιτικοί, οἱ καλλιτέχνες, οἱ διανοούμενοι, οἱ ἐπιστήμονες, ἀκόμη καί οἱ οἰκονομολόγοι. Διότι ὁ τελικός σκοπός αὐτοῦ τοῦ κόσμου εἶναι ἡ ἀπελευθέρωση τῶν ἀνθρώπων ἀπό τήν ἄγνοια καί τήν ἁμαρτία. Καί αὐτό ὀφείλουμε νά τό κάνουμε ὅλοι γιά ὅλους.
Ὁ Ἐξομολόγος εἶναι ἕνας κοντινός φίλος, εἶναι ἕνας παιδαγωγός, ἕνας ἰατρός, ἕνας λόγιος, ἕνας ἄρχοντας τῆς πόλεως, ἔχει μιά κοινωνική ἄποψη καί κανένας δέν ξέρει σάν αὐτό πῶς πρέπει νά λυθοῦν τά προβλήματα τῆς ἀνθρώπινης κοινότητας.
Μᾶλλον δέν ὑπάρχουν πιά πάρα πολλοί τέτοιοι Ἐξομολόγοι, ἀλλά οὔτε οἱ ἄνθρωποι δέν τούς ψάχνουν. Προτιμοῦν τούς ἀθεϊστές φιλοσόφους, τούς ψεύτικους πολιτικούς, τούς ἰατρούς, τούς ψυχολόγους καί ψυχιάτρους, τούς ὑλιστές, τούς οἰκονομολόγους τοῦ ἐγωισμοῦ καί τῶν κοσμικῶν ἀπολαύσεων. Ὁ κόσμος πρέπει νά ξαναβρεῖ τόν ρόλο τῶν Ἐξομολόγων καί νά τούς ἀκολουθήσει.
Ἀπόσπασμα ἀπό: Ἡ ἐπιστροφή στόν Χριστό (ΤΑ ΤΡΟΜΑΚΤΙΚΑ ΒΑΣΑΝΑ ΤΩΝ ΘΥΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΥ ΣΤΗΝ ΡΟΥΜΑΝΙΑ)
