Ὁ Κύριός μας εἶπε στὴν Μάρθα λίγο πρὶν νὰ ἀναστήση τὸν Λάζαρο: «Ἐγὼ εἰμι ἡ ἀνάστασις καὶ ἡ ζωή». (: Ἐγὼ εἶμαι ἡ ἀνάσταση καὶ ἡ ζωή. Ἔχω τὴν δύναμη νὰ ἀνασταίνω, διότι εἶμαι ἡ πηγὴ τῆς ζωῆς) (Ἰωαν. ια΄, 25).
Ὁ Ἅγιος Πορφύριος τονίζει ὅτι ἡ χαρὰ τῆς Ἀνάστασης νικᾶ τὴ θλίψη. «Ὁ Χριστὸς μὲ τὴν Ἀνάστασή του δὲν μᾶς πέρασε ἀπὸ τὸ ποτάμι, ἀπὸ μιὰ διώρυγα, ἀπὸ μία λίμνη. Μᾶς πέρασε ἀπέναντι ἀπὸ ἕνα χάος, ποὺ ἦταν ἀδύνατο νὰ τὸ περάση ὁ ἄνθρωπος μόνος. Μᾶς πέρασε ἀπὸ τὸ θάνατο στὴ ζωή. Τώρα ὅλα εἶναι χαρά, χάρη στὴν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ μας. Ἔχεις δεῖ τὰ κατσικάκια τώρα τὴν Ἄνοιξη νὰ χοροπηθοῦν πάνω στὸ γρασίδι, νὰ τρῶνε λίγο ἀπὸ τὴ μάνα τους καὶ νὰ χοροπηδοῦν ξανά; Ἔτσι ἔπρεπε κι ἐμεῖς νὰ χοροπηδοῦμε, ἀπὸ χαρὰ ἀνείπωτη γιὰ τὴν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου καὶ τὴ δική μας.
Μπορῶ νὰ σοῦ δώσω μιὰ συμβουλή; Συνέχισε. Σὲ κάθε θλίψη σου, σὲ κάθε ἀποτυχία σου νὰ συγκεντρώνεσαι στὸν ἑαυτό σου καὶ νὰ λὲς ἀργὰ ἀργὰ τὸ τροπάριο: «Θανάτου ἑορτάζομεν νέκρωσιν…». Θὰ βλέπης ὅτι τὸ μεγαλύτερο πρᾶγμα στὴ ζωή σου καὶ στὴ ζωὴ τοῦ κόσμου ὅλου ἔγινε. Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ, ἡ σωτηρία μας. Καὶ θὰ συνειδητοποιεῖς ὅτι ἡ ἀναποδιά, ποὺ σοῦ συμβαίνει εἶναι πολὺ μικρή, γιὰ νὰ χαλάση ἡ διάθεσή σου».
- Στὸ περιοδικὸ «Πρὸς τὴν ΝΙΚΗ» (Ἀπρίλιος 2017) δίδονται χρήσιμες πληροφορίες γιὰ τὴν ἀλήθεια τοῦ Ἁγίου Φωτὸς ἄν καὶ σήμερα δυστυχῶς κάποιοι τὸ ἀμφισβητοῦν.
«Τὸ φῶς τῆς Ἀναστάσεως, ποὺ πηγάζει ἀπὸ τὸν Τάφο τοῦ Χριστοῦ μας. Τὸν Τάφο ποὺ δέχθηκε γιὰ λίγο νεκρὸ τὸν Κύριο καὶ ἀπὸ ἐκεῖ πήγασε ἡ ζωὴ μὲ τὴν Ἀνάστασή Του, τὸ παίρνει ὁ Πατριάρχης μας στὰ Ἱεροσόλυμα κάθε χρόνο, τὸ μεσημέρι τοῦ Μεγάλου Σαββάτου.
Κάθε Μέγα Σάββατο πρωί, σβήνουν ὅλα τὰ καντήλια καὶ ὅποια φλόγα ὑπάρχει στὸν Ἱερὸ ναὸ τῆς Ἀναστάσεως στὰ Ἱεροσόλυμα. Κατὰ τὶς 8.30-9.00 ἀνοίγει ἀπὸ τοὺς μουσουλμάνους θυρωροὺς ἡ πύλη τοῦ Ναοῦ καὶ μπαίνει ἡ στρατιωτικὴ δύναμη ποὺ θὰ ἐπιβάλει τὴν τάξη κατὰ τὴ διάρκεια τῆς ἡμέρας. Ἔπειτα ἀνοίγει ὁ Ναὸς καὶ κατακλύζεται κυριολεκτικὰ ἀπὸ χιλιάδες πιστούς. Κατὰ τὶς 11.00 γίνεται ἐπιθεώρηση τοῦ Κουβουκλίου, στὸ ὁποῖο βρίσκεται ὁ Πανάγιος Τάφος τοῦ Κυρίου μας, μήπως καὶ ὑπάρχει κάποια φωτιὰ ἀναμμένη. Ἔπειτα ἡ πόρτα τοῦ Παναγίου Τάφου κλείνει καὶ σφραγίζεται μὲ μαλακὸ κερί. Στὴ συνέχεια, σύμφωνα μὲ ἀρχαῖο ἔθιμο, ὁ μουσουλμάνος θυρωρὸς τοῦ Ναοῦ προσκαλεῖται καὶ σφραγίζει τέσσερις φορὲς τὴν πόρτα καὶ τὸ κερὶ μὲ τὴ σφραγῖδα του, ὅπως στὸ Εὐαγγέλιο διαβάζουμε ὅτι σφράγισαν οἱ Ρωμαῖοι στρατιῶτες τὸν τάφο τοῦ Χριστοῦ. Στὶς 12.00, καὶ ἐνῷ ἡ μεγάλη καμπάνα τοῦ Ναοῦ χτυπάει πένθιμα, ὁ Πατριάρχης μὲ τὸν κλῆρο ἔρχεται στὸ Ναὸ καὶ μπαίνει στὸ Ἅγιο Βῆμα. Τότε παίρνουν εὐλογία, γιὰ νὰ συμμετέχουν στὴν τελετὴ Ἀρμένιοι, Κόπτες καὶ Σύροι κληρικοὶ (χριστιανοὶ ἀπὸ ἄλλα δόγματα, ὄχι Ὀρθόδοξοι). Στὴ συνέχεια ὁ Πατριάρχης καὶ ὅλοι οἱ κληρικοὶ φοροῦν λευκὰ ἄμφια καὶ κατευθύνονται ἀπὸ τὸ ἱερὸ πρὸς τὸ Κουβούκλιο τοῦ Παναγίου Τάφου. Μπροστὰ ἀπὸ τὴν πόρτα τοῦ Κουβουκλίου ὁ Πατριάρχης βγάζει τὴν ἐξωτερικὴ ἀρχιερατική του στολὴ καὶ μπαίνει στὸν Πανάγιο Τάφο, ποὺ ἀνοίγει ἐκείνη τὴ στιγμή, μαζὶ μὲ τὸν Ἀρμένιο κληρικό, ποὺ βρίσκεται ἐκεῖ, γιὰ νὰ τὸν ἐλέγχει. Ὁ Πατριάρχης κρατάει στὰ χέρια του δύο πυρσοὺς καὶ τρεῖς δεσμίδες ἀπὸ 33 κεριά. Μπαίνει στὸν ἐσωτερικὸ χῶρο τοῦ Παναγίου Τάφου καὶ διαβάζει μὲ κατάνυξη, μόνος, τὴν κανονισμένη εὐχή. Ἀσπάζεται τὸν Πανάγιο Τάφο καὶ περιμένει. Ἔξω τὸ ἐκκλησίασμα νιώθει μία μυστικὴ ἀγωνία καὶ ἡ ἀναμονὴ κορυφώνεται. Κάποια στιγμὴ ὁ λαὸς ξεσπᾶ σὲ ζητωκραυγές, ὁ Πατριάρχης ἐμφανίζεται μὲ ἀναμμένες τὶς λαμπάδες του καὶ δίνει τὸ Ἅγιο Φῶς σὲ ὅσους βρίσκονται ἔξω, στοὺς Ὀρθοδόξους ἀλλὰ καὶ στοὺς ἐκπροσώπους ἄλλων δογμάτων.
Μόνο ὅμως ὁ ὀρθόδοξος Πατριάρχης μπορεῖ νὰ πάρει τὸ Ἅγιο Φῶς.
Τὸ Πάσχα τοῦ 1579 μ.Χ. οἱ Ἀρμένιοι κατόρθωσαν νὰ δωροδοκήσουν τὸν Τοῦρκο Διοικητή, γιὰ νὰ πάρουν ἐκεῖνοι τὸ Ἅγιο Φῶς. Ὁ Πατριάρχης Σωφρόνιος Δ΄ μὲ τοὺς πιστοὺς παρέμειναν ἔξω προσευχόμενοι. Παρὰ τὶς προσπάθειες τοῦ Ἀρμένιου Πατριάρχη, τὸ Ἅγιο Φῶς δὲν ἔλαμψε στὸ ἱερὸ Κουβούκλιο, ἀλλὰ βγῆκε διαπερνώντας τὴν Κολόνα, ἡ ὁποία μέχρι σήμερα φαίνεται σχισμένη καὶ μαυρισμένη, καὶ ἄναψαν τὰ κεριὰ τοῦ Ὀρθόδοξου Πατριάρχη! Ὁ Ἀρμένιος ἔφυγε ντροπιασμένος. Τὸ γεγονὸς μαρτύρησε ὁ Ἐμίρης Τοῦνομ, ὁ ὁποῖος ἐκείνη τὴ στιγμὴ ἦταν φρουρὸς στὴν Ἁγία Πόρτα. Αὐτὸ ἔγινε αἰτία νὰ πιστέψει καὶ νὰ γίνει Χριστιανός. Οἱ Τοῦρκοι τὸν σκότωσαν. Ἀνακηρύχθηκε ἅγιος καὶ τὸν γιορτάζουμε στὶς 18 Ἀπριλίου. Ἀπὸ τότε τὸ ἀποκλειστικὸ δικαίωμα τὸ ἔχει ὁ Ὀρθόδοξος Πατριάρχης.
Οἱ πιστοὶ βλέπουν τὸ Ἅγιο Φῶς, κατά τὴν πίστη του ὁ καθένας… Πολλὲς φορές, πρὶν ἀκόμη βγεῖ ὁ Πατριάρχης, τὸ Ἅγιο Φῶς, σὰν γαλαζόλευκες ἐκλάμψεις στροβιλίζεται στὸ Ναό, ἀνάβει κάποιες ἀπὸ τὶς λαμπάδες τῶν πιστῶν, ἀκόμη καὶ μερικὰ καντήλια. Σίγουρα πάντως σκορπίζει μία ἀνεκλάλητη χαρά, ποὺ δύσκολα περιγράφεται. Αὐτὴ εἶναι δῶρο τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ.
Σύμφωνα μὲ τὶς μαρτυρίες αὐτοπτῶν μαρτύρων, τὰ πρῶτα δύο μὲ τρία λεπτὰ δὲν καίει. Οἱ ἄνθρωποι τὸ φέρνουν πάνω τους, στὰ χέρια, στὰ ροῦχα, ἀκόμη καὶ στὰ γένεια τους, χωρὶς νὰ καίγονται. Ἐπίσης, δὲν παράγει σκιές, φωτίζει σφαιρικὰ σὰν ἔκρηξη φωτός. Κάθε χρόνο δὲν ἔχουμε τὶς ἴδιες ἐκδηλώσεις».
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ- ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ
