Ἐδῶ καί χρόνια βαδίζουμε μέ κόπο στό στενό μονοπάτι μίας πανάθλιας νεοταξικῆς δυστοπικής ἀνηφόρας, μέ τίς ἐφιαλτικές ἐκεῖνες ἀναμνήσεις τῆς ψευτοπανδημίας νά κυριαρχοῦν. Ὅλο ἐκεῖνο δηλαδή το σχεδόν τριετές δαιμονικό σύννεφο μέ τήν αἰσχρή προπαγάνδα, τίς ἀπαγορεύσεις, τίς μασκοφορίες, τίς ἀπολύσεις καί τίς ἀναστολές, τήν βεβήλωση τῶν ναῶν μας, τό εὐρύτερο κυνήγι τῆς πίστης μας, τήν ἐμβολιαστική παράνοια καί τήν ἐπακόλουθη γενοκτονία πού βεβαίως συνεχίζεται ἀμείωτη.
Τώρα πιά ὁ ἐφιάλτης κλιμακώνεται.
Τώρα περνᾶμε πλέον σέ μία ἀκόμη δυσκολότερη φάση, κατά τήν ὁποία δέν θά κινδυνεύσουν κάποιες μόνο ὁμάδες (τότε τό βάρος τῆς δίωξης τό σήκωσαν ἀφ’ ἑνός οἱ ὑγειονομικοί καί ἀφ’ ἑτέρου ἀρκετοί ἐργαζόμενοι στόν ἰδιωτικό τομέα), ἀλλά ὅλοι μας. Τό καθεστώς, πού βεβαίως δέν τά κατάφερε καλά ὡς τώρα στήν προώθηση τοῦ ψηφιακοῦ διαβολομέτρου του καί στήν προσπάθειά του, μέσῳ ἑνός πλέγματος ἀπειλῶν καί ψυχολογικῶν ἐκβιασμῶν, νά μᾶς πειθαναγκάσει νά ὑπακούσουμε μόνοι μας (ἐπαναλαμβάνουμε ὅτι αὐτό εἶναι πού τούς καίει, ἡ ἑκούσια ὑποταγή), τώρα θά παίξει τά ρέστα του.
Θά τό πράξει, μέ τήν ἀρωγή πάντοτε ἑνός τεράστιου στρατοῦ πετσωμένων σκυβαλογράφων καί κάθε κάθε λογῆς ἐγκάθετων σκουπιδοτηλεπαρουσιαστών, ὅλου τοῦ δικαστικοῦ καί ἀσφαλίτικου συστήματος, ἀλλά καί - κυρίως - τοῦ πλέον χαρακτηριστικοῦ του ἐρείσματος. Δηλαδή τῆς λεγόμενης διοικούσας Ἐκκλησίας, μέ ὅλα αὐτά τά πολυάριθμα μαντρόσκυλα, πού πάντα σφιχταγκαλιασμένα μέ τήν ἀντίχριστη χούντα, ἐπίσης ἐντείνουν ἐδῶ καί πολύ καιρό τις (ἐντός καί ἐκτός ναῶν) προσπάθειές τους, γιά νά πείσουν τούς πιστούς ὅτι δέν τρέχει τίποτε μέ τήν νέα ψευτοταυτότητα καί τόν προσωπικό ἀριθμό, κατομνύονρας σέ ὅλους τούς τόνους ὅτι πρόκειται γιά θέμα ἥσσονος σημασίας χωρίς κανένα πνευματικό πρόσημο καί μασουλῶντας συνεχῶς τήν γελοία ἐκείνη καραμέλα τῆς δῆθεν ὑπακοῆς (ὅρο ὑπό τόν ὁποῖο πολύ ἁπλᾶ βεβαίως ἐννοοῦν ὑποταγή στά προσωπικά τους συστημικά καί ἀντορθόδοξα κελεύσματα).
Ἀπέναντι σέ ὅλους αὐτούς, ἐμεῖς συνεχίζουμε νά βροντοφωνάζουμε ὅτι ἡ ἀχρειότητα δέν θά περάσει. Τοὐλάχιστον ὄχι μέ τή δική μας συναίνεση καί συμμετοχή. Ἀρνούμαστε νά γίνουμε ἑκουσίως ἀπρόσωποι ἀριθμοί καί κομμάτι ὅλης αὐτῆς τῆς ἐφιαλτικῆς δυσωδίας.
Μέχρι ἐδῶ κρατήσαμε αὐτό πού ἀπό μῆνες εἴπαμε, ὅτι δέν θά πάρουμε ἰδιοβούλως τόν δυστοπικό σας Ἀριθμό, τώρα σᾶς λέμε ὅτι καί νά μᾶς τόν φορτώσετε, ἐμεῖς δέν θά κάνουμε χρήση. Γιά ὅσο καιρό χρειαστεῖ καί γιά ὅσο χρονικό διάστημα τό ἐπιτρέψει ὁ Θεός. Καί ἔχει τεράστια βεβαίως σημασία καί ἀπό πολιτικῆς, ἀλλά καί ἀπό πνευματικῆς πρωτίστως ἄποψης, νά μείνουμε σέ αὐτή τήν ἄρνηση ὅσο γίνεται περισσότεροι. Γιά νά ναυαγήσουν τά σχέδιά τους καί νά ἐξουδετερωθεῖ ἡ θανάσιμη αὐτή παγίδα πού μᾶς στήνουν.
Ἦρθε ὁ καιρός τῆς ἀντίστασης καί τοῦ ἀνένδοτου ἀγῶνα. Μέ τίς πρεσβεῖες τῆς Θεοτόκου καί τίς εὐχές ὅλων τῶν Ἁγίων μας, θά τόν συνεχίσουμε μέχρι τέλους...
Νεκτάριος Δαπέργολας
