«Πάτμος 1η Οκτωβρίου 1922....
Διάβασα Τήν Επιστολή σου και λυπήθηκα τα Μέγιστα ...
Δεν τρώω. Δεν κοιμάμαι. Είμαι ωσάν τρελός !!!, Όταν Σκέπτομαι τα Μαρτύρια των
Ελλήνων του Πόντου και της Μικράς Ασίας ...Ειμαι γεμάτος Θυμό. Όχι τόσο
εναντίον τών Αχρείων και Αγρίων Τούρκων όσο εναντίον των
ψευδοπολιτισμένων και αθέων ευρωπαίων.
Φεύγω
απο τήν Πάτμο. Πάω στην Αθήνα να πάρω κάποια ορφανά παιδιά από τη
Μικρά Ασία και τον Πόντο να τα φέρω στήν Πάτμο για να τα
αναθρέψουμε!!!!!!»
Απόσπασμα από το βιβλίο
Ο Άγιος Αμφιλόχιος του Αρχ. Παύλου Νικηταρά
(ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Γνωρίζουμε
ότι οι Αμερικανικές ανθρωπιστικές υπηρεσίες στη Σαμψούντα είχανε
μαζέψει 25.000 ΟΡΦΑΝΑ Ελληνόπουλα. Τα 10.000 από αυτά προωθήθηκαν σε
άτεκνες αμερικανικές οικογένειες και οι 15.000 μέσω Πατριαρχείου
κατέληξαν σε ορφανοτροφεία των Ιονίων νήσων ΚΑΙ ΤΗΣ ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΟΥ. Το
ερώτημα είναι. Τι έγιναν τα υπόλοιπα 75.000 παιδιά. Όλα αυτά
διοχετεύτηκαν σε ορφανοτροφεία της Τουρκίας και μεγάλωσαν ισλαμισθέντα
και εκτουρκισθέντα με την διδαχή ότι "εσείς μείνατε ορφανοί επειδή οι
Έλληνες έσφαξαν τον πατέρα και την μητέρα σας!".)
