«Πληγωμένη ἀπὸ τὴν ἀγάπη Του εἶναι ἡ ψυχή μου».
(Ἄσμα β΄5)
Ὑπάρχουν ἄλλα μάτια πιὸ μέσα ἀπὸ αὐτὰ τὰ σωματικά, καὶ ὑπάρχει ἀκοὴ ἐσωτερικὴ ποὺ διαφέρει ἀπὸ τὴν ἐξωτερική. Καὶ ὅπως τὰ σωματικὰ μάτια βλέπουν ἐξωτερικὰ καὶ ἀναγνωρίζουν τὸ πρόσωπο τοῦ φίλου ἤ τοῦ ἀγαπητοῦ, ἔτσι καὶ τὰ μάτια τῆς ἄξιας καὶ πιστῆς ψυχῆς, ἀφοῦ φωτισθοῦν μὲ τὸ θεϊκὸ φῶς, βλέπουν καὶ ἀναγνωρίζουν τὸν ἀληθινὸ φίλο καὶ τὸν γλυκύτατο καὶ πολυπόθητο νυμφίο, τὸν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό. Καὶ ἔτσι, βλέποντας νοερὰ τὸ ἐπιθυμητὸ καὶ μόνο ἀνέκφραστο κάλλος, κυριεύεται ἀπὸ τὸν θεῖο ἔρωτα καὶ κατευθύνεται ἀπὸ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα σ΄ ὅλες τὶς ἀρετὲς καὶ σὲ κάθε ἀγαθό.
Ἁγίου Μακαρίου τοῦ Αἰγυπτίου
