«Μὲ τὸν ἱδρώτα τοῦ προσώπου σου θὰ τρῶς τὸν ἄρτο σου, μέχρις ὅτου πεθάνεις καὶ ἐπιστρέψει τὸ σῶμα σου στὴ γῆ ἀπὸ τὴν ὁποία καὶ ἔχεις πλασθεῖ»
(Γεν. γ΄19)
Γι΄ αὐτὸ καὶ τὸ σῶμα μας ἔχει κατασκευασθεῖ μὲ αὐτὸ τὸν τρόπο, φιλάσθενο, ὑποκείμενο στὰ πάθη, πολιορκούμενο ἀπὸ ἀμέτρητα κακά· καὶ ἡ γῆ μὲ κόπους δίνει τὰ ἀγαθά της· καὶ ζωὴ ὁλόκληρη εἶναι γεμάτη ἀπὸ ἱδρῶτες. Ἐπειδὴ ἡ παρούσα ζωὴ εἶναι παιδευτήριο καὶ ἡ ἄνεση καὶ ἡ ἀργία καταστρέφουν τοὺς περισσότερους ἀνθρώπους, γι΄ αὐτὸ ἀνέμιξε τὴ ζωή μας ὁ Θεὸς μὲ ἀπασχόληση καὶ μὲ κόπο, γιὰ νὰ συγκρατεῖται σὰν μὲ κάποια χαλινάρια, τὸ ὑπερήφανο φρόνιμα τῆς σκέψεώς μας.
Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου
