“Πᾶν ἄρσεν, ὅ ἐάν τεχθῆ τοῖς Ἐβραίοις,
εἰς τόν ποταμόν ρίψατε‧
καί πᾶν θῆλυ, ζωογονεῖτε αὐτό”.
Ἔξοδος 1,22
Στο δεύτερο βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης “Ἔξοδος”, γίνεται γνωστό ότι κάποια στιγμή στην Αίγυπτο βασιλεύει νέος βασιλεύς, ο οποίος δεν γνώριζε την ιστορία και τις υπηρεσίες του Ιωσήφ, με αποτέλεσμα να αλλάξει συμπεριφορά έναντι των Ισραηλιτών.
Έτσι ο εν λόγω φαραώ ανάγκασε τους Ισραηλίτες σε εξοντωτικές εργασίες, με επιστάτες άγριους βασανιστές, προκειμένου να τους συνθλίψει. Παρ' όλα αυτά οι πρώτοι, θεία βοηθεία, ολονέν και αυξάνονταν, ενδυναμούμενοι σφόδρα.
Ο πανούργος φαραώ στη συνέχεια, έθεσε σε εφαρμογή σχέδιο γενοκτονίας, προστάζοντας τις μαίες των Εβραίων, την στιγμή που γεννιούνται τα παιδιά, αν είναι άρρεν να φονεύεται, αν είναι θήλυ να το περιποιούνται. Οι μαίες όμως φοβούμενες τον Θεό, δεν ενέδωσαν στις προσταγές του δόλιου δυνάστη και άφηναν τα άρρενα να επιζούν, με αποτέλεσμα, “επλήθυνεν ο λαός και ίσχυε σφόδρα” (Εξ. 1,20). Τότε ο Φαραώ θέτοντας σε εφαρμογή νέο σχέδιο εξόντωσης, απευθυνόμενος στον Αιγυπτιακό λαό, διέταξε, όταν εντοπίζεται νεογέννητο άρρεν τέκνο των Εβραίων, να το ρίχνουν στον Νείλο, ενώ το θήλυ να το αφήνουν να ζήσει, με σκοπό να καταστεί σύζυγος Αιγυπτίου ή σκλάβα. Στην πρότερη αναφορά μας διαφαίνεται ένα πανούργο σχέδιο αφανισμού ολοκλήρου λαού, μέσω εξοντωτικής εργασίας και πολλαπλών στερήσεων, αλλά προπάντων μέσω της θανάτωσης των άρρενων τέκνων.
Ξεφυλλίζοντας τώρα τις σελίδες της Καινής Διαθήκης, βρισκόμαστε αντιμέτωποι μιας ετέρας πρωτοφανούς “γενοκτονίας”, όταν ο Ηρώδης διατάζει την θανάτωση στην Βηθλεέμ και στα περίχωρά της, όλων των νηπίων κάτω των δύο ετών, με πρόθεση να διασφαλισθεί η εξόντωση του νεοτεχθέντος βασιλέως.
Τελικά όμως γλιτώνει ο βασιλεύς Χριστός από τα στυγερά χέρια του Ηρώδη, αλλά δεν “κατορθώνει” να διαφύγει αργότερα από τα άθλια χέρια του όχλου. Ενός όχλου εμφορουμένου από το έμμονο και λυσσαλέο πάθος της θανάτωσης του πλάνου, ασχέτως αν επιτελούνταν και ένας έτερος αφανισμός. Μία ιδιάζουσα γενοκτονία. Γιατί τι άλλο σήμαινε “τό αἷμα αὐτοῦ ἐφ' ἡμᾶς καί ἐπί τά τέκνα ἡμῶν” (Ματ. 27,25);
Ανάλογες όμως με τις πρότερες καταστάσεις του Εβραϊκού λαού βίωσε και ο ελληνικός λαός. Και το δικό μας έθνος επεδίωξαν να αφανίσουν ολοσχερώς από τον παγκόσμιο χάρτη και φυσικά ποθούν μέχρι και σήμερον, πάμπολλοι Αιγυπτιάζοντες. Να αναφερθούμε τελείως επιγραμματικά στην μακρόσυρτη δουλεία των 400 χρόνων στη νότιο Ελλάδα και των 500 στην βόρεια κάτω από τον Οθωμανικό ζυγό; Στην μετέπειτα ύπουλη και άνανδρη κατακρεούργηση του Ελληνισμού της Μακεδονίας από τους κομιτατζήδες Βουλγάρους; Στην οδυνηρή Μικρασιατική καταστροφή και τον ξεριζωμό του Ελληνισμού από τις πατρογονικές εστίες; Στον συμμοριτοπόλεμο που αφάνισε την μισή Ελλάδα; Στα κατά καιρούς αιματηρά παιδομαζώματα, την διάλυση των οικογενειών, μέσω της απόσπασης μελών τους και απομάκρυνσή τους σε στρατόπεδα συγκεντρώσεως και τόπους καταναγκαστικής εργασίας; Στην ερήμωση ειδικά της πολύπαθης υπαίθρου, λόγω ληστρικών επιδρομών από μέρους ποικίλων συμμοριών αλλοτρίων συμφερόντων;
Και όμως φτάσαμε στις μέρες μας και άπαντες μιλούν στην Ευρώπη και ειδικά στην πατρίδα μας, μόνο για το ολοκαύτωμα των Εβραίων από τους Ναζί, παραγράφοντας και αποσιωπώντας παντελώς τα παθήματα ετέρων λαών. Ειδικά του δικού μας λαού, που ουδέποτε έπαυσε το πάθος του και ουδέποτε παρεμποδίστηκαν τα συνεχόμενα ολοκαυτώματά του.
Ποιοί εκ των εντοπίων ιθυνόντων, στις μέρες μας, αναφέρονται στα κρεματόρια, στα εκτελεστικά αποσπάσματα, στα κολαστήρια της Γκεστάπο, των SS, της κομαντατούρας, του Χαϊδαριού, των Καλαβρύτων, του Διστόμου, μέσα στα οποία βασανίστηκαν και εκτελέστηκαν άπειροι Έλληνες; Τα Ελληνόπουλα που κάηκαν ζωντανά, κλεισμένα σε εκκλησίες και σχολεία, αποτελούν δευτέρας επιλογής άτομα; Ή όλοι οι πρότεροι είναι οι βλάκες ήρωες, κατά τον περιώνυμο Ραφαηλίδη, οπότε δεν δικαιούνται καμμίας αναφοράς;
Αλλά ενώ η Ελλάδα αυτή την κρίσιμη εποχή χρειάζεται γίγαντες πολίτες, γεννάει νάνους. Ενώ έχει ανάγκη γενναίων ηγετών, την κυβερνούν δειλοί και προδότες. Προσκυνημένοι. Ενώ χρειάζεται ευφυείς στην εξουσία, ποζάρουν οι ηλίθιοι. Οι Έλληνες ταγοί, κατήντησαν απλοί ταξιτζήδες των ποικίλων πλανηταρχών και “οδηγούν” όπου τους προστάζουν, χωρίς να πληρώνουν οι πρότεροι έστω και υποτυπώδες αγώγι. Αλλά μόνοι μας εμείς, οι ίδιοι οι πολίτες, πρόθυμα αποδεχθήκαμε, υποδεχθήκαμε, υιοθετήσαμε και ηγετοποιήσαμε τους επιδεξιότερους ξένους εντολοδόχους. Έτσι όμως καταντήσαμε, ένεκα της επιλογής μας, να είμαστε στη γη μας ενοικιαστές. Οπότε οι αλλότριοι ιδιοκτήτες της πατρίδος μας μας κάνουν έξωση στις μέρες μας από το σπίτι μας. Χρόνια ολόκληρα διετελέσαμε Ακρίτες της Δύσης και τώρα, καθότι αυτή η αχάριστη Δύση δεν μας χρειάζεται, θεωρεί την πατρίδα μας μία αμελητέα ποσότητα. Κάπως έτσι φτάσαμε και στο σημείο τα εθνικά ιδανικά μας να τα αφανίσουν τα εθνικά μηδενικά, που μας κυβερνούν χρόνια, τη αδεία και επιλογή δική μας.
Τοιουτοτρόπως η έξωθεν επιβαλλόμενη δεοντολογία στην πατρίδα μας, επιτάσσει κατάθεση στεφάνων στους πεσόντες Εβραίους και διαφύλαξη ιερά των αναλόγων μνημείων τους και παράλληλη εγκατάλειψη των δικών μας μνημείων με τις μορφές των ηρώων αλλοιωμένες από τα πολλαπλά γκράφιτι. Αντί δε του “αιωνία η μνήμη” αυτών και το έτερον “Αθάνατοι”, προφέρονται ελεεινές συνθηματολογίες, μέσω των οποίων διαολοστέλνονται πατρίδα, θρησκεία, οικογένεια. Την ίδια ώρα οι ταγοί “μας” σιωπούν.
Κάπως έτσι κατήντησαν τα σύγχρονα Ελληνόπουλα να θηλάζουν ξένα συνθετικά υγρά. Γιατί στέρεψε το γάλα της Ελληνοσύνης, οπότε εκπαιδεύονται πως θα γίνουν ξανά σωστοί ραγιάδες, πολιτισμικά κακέκτυπα ενός πολιτισμού υπανθρώπων, επιδέξιοι σερβιτόροι, ανθεκτικοί αχθοφόροι, με απώτερο ιδανικό το επάγγελμα του “ξενοδόχου”. Πέραν τούτου οι έξωθεν ρητές εντολές εκκένωσης της χώρας από το νεανικό στοιχείο της, ερμηνεύει μία νέα μορφή ύπουλου παιδομαζώματος. Καμιά κατοχή, καμιά συμφορά, καμιά υποδούλωση δεν χτύπησε τόσο ύπουλα και δεν πλήγωσε τόσο θανάσιμα το ελληνικό έθνος, όσο η μετανάστευση, που μεθοδεύθηκε σατανικά από τους πολιτικούς γενίτσαρους. “Πουλήσαμε” τα νιάτα μας, την ζωντανή σάρκα της Ελλάδος, εξάγοντας ανθρώπινες μηχανές, να υπηρετούν ξένα συμφέροντα και αφήσαμε την ευλογημένη γη μας ακαλλιέργητη, χέρσα και σε λίγο δεν θα έχουμε χέρια να θάψουμε τους γέροντες γονιούς μας.
Αλλά πώς φτάσαμε στο έσχατο αυτό σημείο καταπτώσεως; Ποιός μας καταράσθηκε; “Το αίμα αυτού εφ' ημάς και επί τα τέκνα ημών”. Τα έμβρυα που αποδεκατίζουμε δεκαετίες τώρα άσπλαχνα και ασυνείδητα, πριν προλάβουν και δουν το φως της ημέρας. Οι εγκληματίες γονείς, οι κρυφοί Αιγυπτιάζοντες, θεωρούν τα κυοφορούμενα τέκνα τους, διεκδικητές της χλιδής και της κτηνώδους ζωής τους. Οι δε μισθοφόροι “γιατροί”, οι σύγχρονες μαίες, σε αντίθεση με εκείνες του Φαραώ, μη φοβούμενες τον Θεό, χρηματιζόμενες αδρά, κατακρεουργούν το ανυπεράσπιστο έμβρυο κατόπιν παραγγελίας του “Αιγυπτίου” γονέως και μετέπειτα το πετάνε στο ποτάμι των αποχετεύσεων των ιατρικών κέντρων. Των ιδιοτύπων σφαγείων. Τελικώς οι σύγχρονοι Αιγυπτιάζοντες γονείς, υπετάγησαν κάτω από τον ζυγό των παθών τους και τελούν υποτελείς, αγόμενοι και φερόμενοι από τις ηδονές της “Αιγυπτίας”.
Πέραν τούτου και όσα τέκνα διαφύγουν της σφαγής, κατακρεουργούνται μετέπειτα ψυχικά από τους πολλαπλούς επιστάτες –γονείς και πολιτεία– καθότι καταδικάζονται σε μία ζωή πλήρους αποκτήνωσης, ξέμακρα από την μάνα εκκλησία. Τα μόνα ενδιαφέροντα συνοψίζονται στον πανσεξουαλισμό και την ναρκομανία. Στην αχρηστία και την προκλητική νωθρότητα.
Μέσα στην εν λόγω υποταγή και γενικώτερη εξάντληση, επέδραμαν εσχάτως οι συμμορίες των εξουσιαστών και μέσω επαισχύντου “νόμου”, επέβαλαν τον πνευματικό εξανδραποδισμό, φονεύοντας ύπουλα την ηγέτιδα ΗΘΙΚΗ! Οι πλάκες των εντολών εκ νέου θρυμματισμένες, με το άγιο χώμα να αχνίζει από το κοχλάζον αίμα μαρτύρων, ηρώων και ομολογητών που θυσιάσθηκαν για να διατηρήσουν αλώβητες αυτές τις εντολές. Όταν έπεφταν στον Ζάλογγο, στην Αραπίτσα και αλλαχού στο γκρεμό τα γυναικόπαιδα, για να μη μιανθούν από τα αγαρηνά σκυλιά, φύλαγαν ιερά την παρθενία τους. Κρατούσαν τον ναό του σώματός τους άφθαρτο. Τώρα όμως αυτή την παρθενία την έβγαλαν οι συναγωνίστριες φεμινίστριες στο σφυρί. Αλλά αυτό το σφυρί κάποια στιγμή, χτυπάει ανάλογα καρφιά. Ανέβασαν οι εν λόγω το ομοίωμά τους πάνω στο σταυρό τόσο ανώδυνα, χωρίς να υπολογίσουν, τι θα επακολουθήσει... Κι όμως, “σκληρόν προς κέντραν λακτίζειν”.
Τι απέμεινε τελικά μέσα στην γενικευμένη σταύρωση της αγίας πατρίδος μας; Να ακουσθεί ένα ηχηρό “τετέλεσται”, μέσω του οποίου θα ανακοπεί το ηθικό κατρακύλισμα και θα καταγραφεί εκ νέου το “ἄφετε τά παιδιά ἐλθεῖν πρός με...”. Αρκετά το κωφόν και άλαλον πνεύμα τυράννησε την ελληνική οικογένεια. Καιρός στις μέρες μας να αναφανεί νέος πάγκαλος Ιωσήφ και ως δίκαιος ηγεμών της “Αιγύπτου” να χορτάσει πνευματικά τον πεινώντα λαό με την πληθύν των καλών έργων του. Καιρός να ηγηθεί της αποίμαντης νεότητος, υδροδοτώντας την ψυχικά. Ο Κύριος έχει το σχέδιό του κατατροπώνοντας τους Αιγυπτιάζοντας. Κάτι ανάλογο είχε πράξει και με τον Μωυσή. Καταλιπών ο πρότερος τον χιτώνα της εξουσίας της Αιγύπτου, έφυγε “γυμνός”, για να ενδυθεί στους πρόποδες του Σινά την θεϊκή στολή του μεγάλου ηγέτου.
Να ευχηθούμε η υγιής, αν και επικηρυγμένη νεότης, να ανανεώσει το φυλετικό κύτταρο που καρκινώθηκε από τους αλλοτριωμένους γονείς και να αναζωογονήσει τον κοινωνικό ιστό της πατρίδος μας.
Η Ελλάς προόρισται να ζήσει και θα ζήσει!
Αρίσταρχος
