«Φεῦγε ἐμπρησμὸν ὦ ψυχή, φεῦγε Σοδόμων καῦσιν»[1]
Ἡ ὄρεξη στούς ὁμομανεῖς πολιτικούς ἔχει ἀνοίξει καί φαίνεται ὅτι δέν θά ἀφήσουν καμία πτυχή τῆς κοινωνικῆς ζωῆς χωρίς τό πολύχρωμο τόξο τους. Ἑπόμενο πεδίο δράσης, ὁ τουρισμός. Στά πλαίσια τῆς κυβερνητικῆς ὁμολατρείας, ἡ ὑπουργός τουρισμοῦ ὑπέγραψε μνημόνιο συνεργασίας μέ τόν ὀργανισμό Queer Destinations. «Πρόκειται γιά ἕναν ὀργανισμό μέ παρουσία ἤδη σέ 14 χῶρες, μέ σκοπό νά συνδέει κυβερνήσεις, ἐπιχειρήσεις καί προορισμούς μέ τήν κοινότητα ΛΟΑΤΚΙ+».[2]
Στήν ἱστοσελίδα τῆς ὀργάνωσης διαβάζουμε: «Τό πρόγραμμα καλύπτει τά πάντα, ἀπό τήν ἱστορία τῆς κοινότητας LGBTQ+ μέχρι πραγματικές περιπτωσιολογικές μελέτες καί βέλτιστες πρακτικές γιά τήν παροχή τῶν καλύτερων δυνατῶν ἐμπειριῶν σέ queer ταξιδιῶτες καί ἐργαζόμενους »[3].
Στή σχετική συνέντευξη τύπου, ἀναφέρθηκε ὅτι ἡ προσέλκυση ἐπισκεπτῶν ἀπό τήν κοινότητα ΛΟΑΤΚΙ συμπεριλαμβάνεται στή στρατηγική τοῦ ὑπουργείου τουρισμοῦ γιά τήν ἄνοδο τῶν ἐσόδων. Νά πλουτίσουμε δηλαδή ὑλικά καί νά πτωχεύσουμε πνευματικά .[4]
Ὅπως δήλωσε ὁ ἱδρυτής τῆς Queer Destinations, Oriol Pamies: «Ἡ ἰσότητα στό γάμο, πού ψηφίστηκε πρόσφατα ἀπό τήν ἑλληνική Βουλή, μπορεῖ νά ἄλλαξε τό Σύνταγμα τῆς Ἑλλάδας, ἀλλά δέν ἔχει ἀλλάξει ἀπαραίτητα τίς καρδιές τῶν Ἑλλήνων ἀκόμη. Ἡ εὐαισθητοποίηση τῶν τοπικῶν κοινωνιῶν καί τῶν ἐπαγγελματιῶν τοῦ χώρου εἶναι ἀπαραίτητη ὥστε νά διασφαλίσουμε ὅτι ὅλοι θά νιώθουν ἄνετα νά ταξιδέψουν πρός τήν Ἑλλάδα, ἀλλά καί ὅτι οἱ ἐργαζόμενοι τοῦ τουριστικοῦ τομέα αἰσθάνονται ἀσφαλεῖς μέ τή δική τους τυχόν διαφορετικότητα».[5]
Φανερός στόχος, λοιπόν, εἶναι νά «ἀλλάξουν οἱ καρδιές τῶν Ἑλλήνων». Τό ἐν λόγῳ μνημόνιο θεσπίζει ἕναν εἰδικό θεματικό τουρισμό, ὅπου τό κεντρικό σημεῖο εἶναι ὁ ὁμοερωτισμός μέ τή διοργάνωση γκέι πάρτυ, μέ γυμνισμό καί δημόσιες σοδομικές ἐρωτοτροπίες, μέ προσβολή τῆς δημοσίας αἰδοῦς καί τῆς κοινῆς αἰσθητικῆς, ὅπως στά gay pride. Ἀφοῦ ὡς λαός δέν ἐνδιαφερθήκαμε νά ἀποκτήσουμε χριστιανική παιδεία, ἔφθασε ἡ ὥρα νά ὑποστοῦμε τίς συνέπειες τῆς περιφρόνησης τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ καί νά κατηχηθοῦμε, μικροί καί μεγάλοι, στήν παιδεία τοῦ διαβόλου.
Αὐτά πού μαθαίνουν τά παιδιά στά ἐκπαιδευτικά προγράμματα τῆς σεξουαλικῆς ἀγωγῆς, θά τά βλέπουν στίς διακοπές τους νά ἐφαρμόζονται ἀπό ΛΟΑΤΚΙ τουρίστες, στόν ἑλκυστικό γιά αὐτούς προορισμό τοῦ queer destinations. Ἄλλο ἕνα βάρος γιά τούς εὐσυνείδητους γονεῖς, πού θέλουν τά παιδιά τους νά μεταβοῦν ὁμαλά καί ἁγνά στήν ἐφηβεία καί τήν ἐνηλικίωση. Πραγματικός ἆθλος πού ἐπιτυγχάνεται μέ ἐπίμονη προσευχή, ἀλλά καί μέ κόπο, ἄγρυπνη προσοχή καί θάρρος.
Στό πρόγραμμα τοῦ ὑπουργείου διαστρεβλώνεται ἡ ἔννοια τῆς ἀρετῆς καί συγκεκριμένα τῆς φιλοξενίας, γιά νά ἐξυπηρετήσει ἀντίθετους σκοπούς. Στήν πραγματικότητα, ὁ ὁμοτουρισμός ἔχει τόση σχέση μέ τήν ἀρετή τῆς φιλοξενίας, ὅση ἔχει ὁ σοδομισμός μέ τήν ἀγάπη. Οἱ ἀρετές, ἄν ἐναντιώνονται στό θέλημα τοῦ Θεοῦ ἤ χρησιμοποιοῦνται γιά νά ἐξυπηρετήσουν τήν ἁμαρτία, τότε δέν εἶναι ἀρετές, ἀλλά καμουφλαρισμένη κακία.
Ἄλλωστε, πόσο φιλόξενος εἶναι ἕνας ξενοδόχος πού διοργανώνει γκέι πάρτυ στό ξενοδοχεῖο του, ὅταν σέ αὐτό βρίσκονται οἰκογένειες μέ παιδιά;
Ἄλλωστε, στή φιλοξενία δέν ἔχουν ὑποχρεώσεις μόνο οἱ οἰκοδεσπότες, ἀλλά καί οἱ φιλοξενούμενοι, οἱ ὁποῖοι ὀφείλουν νά σέβονται τούς οἰκοδεσπότες καί νά μήν προσβάλουν τά ἤθη τους.
Ἡ Ἑλλάδα ἔχει τέτοιο πνευματικό πλοῦτο νά δώσει στούς ἐπισκέπτες της, πού μοιάζει κακόγουστο ἀστεῖο ἡ παροχή ἐκ μέρους της λοάτκι «ὑπηρεσιῶν». Φιλοξενία εἶναι νά προσφέρεις στόν ἐπισκέπτη τό καλύτερο καί ὄχι μολυσμένες τροφές.
Θά ἦταν ἐπαινετό ἄν τό ὑπουργεῖο τουρισμοῦ μεριμνοῦσε γιά τήν γνωριμία τῶν ἐπισκεπτῶν μέ τούς θησαυρούς τῆς Ὀρθοδοξίας, ὄχι μουσειακά ἀλλά οὐσιαστικά. Τό ὀρθόδοξο βίωμα εἶναι ὅ,τι καλύτερο ἔχει νά προσφέρει ἡ Ἑλλάδα στόν ὑπόλοιπο κόσμο. Ἀλλά γιά νά τό προσφέρει, πρέπει πρῶτα οἱ πολίτες της νά τό ἐκτιμήσουν καί νά ἀπολαύσουν τούς καρπούς του, ἀναζητώντας το μέσα ἀπό τή στενή καί κοπιαστική ὁδό πού δέν ἔχει σχέση μέ τή σαρκική ἀσυδοσία.
Ἔτσι θά προσφέραμε στούς ἐπισκέπτες, μαζί μέ τή φυσική ὀμορφιά τοῦ εὐλογημένου τόπου μας καί τήν πνευματική ὀμορφιά, ἡ ὁποία δέν ἀφορᾶ λίγες ὡραῖες στιγμές, ἀλλά τήν αἰωνιότητα. Καί ἄν εἶναι σπουδαῖο νά προσφέρεις στόν ξένο κάτι ὑλικό, εἶναι πολύ σπουδαιότερο νά τοῦ προσφέρεις τήν ὀρθή πίστη πού θά τόν ὁδηγήσει στή σωτηρία τῆς ἀθάνατης ψυχῆς του. Γιά νά γίνει αὐτό ὅμως, πρέπει οἱ ἐπισκέπτες νά ἀντιμετωπίζονται ὡς ψυχές καί ὄχι ὡς «πορτοφόλια». Πρωτίστως νά προσευχηθοῦμε γιά ὅσους δέν γνώρισαν ἤ γνώρισαν διαστρεβλωμένο τό Εὐαγγέλιο. Τότε θά εἶναι ὁλοκληρωμένη καί εὐλογημένη ἡ φιλοξενία, μακριά ἀπό ἀλλοιώσεις καί διαστρεβλώσεις.
