Γιά τήν Παραβολή αὐτή, ἀντί τῶν
δικῶν μας σκέψεων, παραθέτουμε τήν ἑρμηνεία τῶν Ἁγίων Πατέρων,
περιληπτικά : Ὁ μικρότερος γιός συμβόλιζε τό πεσμένο ἀνθρώπινο γένος. Τό
μερίδιο τῆς πατρικῆς περιουσίας, συμβολίζει τά δῶρα τοῦ Θεοῦ, πού ἔχει
δοθεῖ ἀφειδώλευτα σ’ ὅλους τούς ἀνθρώπους καί κατ’ ἐξοχήν στούς
Χριστιανούς. Τά πιό ἐξαίσια ἀπ’ αὐτά τά δῶρα εἶναι : ὁ νοῦς, ἡ καρδιά
καί κυρίως, ἡ Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Τό αἴτημα τοῦ γιοῦ πρός
τόν Πατέρα γιά τήν ἀπόδοση τοῦ μεριδίου πού τοῦ ἀναλογοῦσε, δείχνει τήν
ἐπιδίωξη τοῦ ἀνθρώπου νά πάψει νά ὑποτάσσεται στόν Θεό καί νά ἀκολουθεῖ
τίς δικές του ἐπιθυμίες. Καί ἡ ἀποδοχή τοῦ αἰτήματος ἀπό τόν Πατέρα
συμβολίζει τό αὐτεξούσιο μέ τό ὁποῖο τίμησε ὁ Θεός τόν ἄνθρωπο, δηλ. τήν
ἐλεύθερη βούληση, τήν ἐλευθερία. Ἡ μακρινή χώρα εἶναι ἡ ἁμαρτωλή ζωή,
πού μᾶς ἀποξενώνει ἀπό τόν Θεό. Ἡ κατασπατάληση τῆς περιουσίας εἶναι ἡ
ἐξάντληση τῶν δυνάμεων τοῦ νοῦ, τῆς καρδιᾶς καί τοῦ σώματος, κυρίως δέ, ἡ
ἀπώλεια Χάριτος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἐξαιτίας τῆς ἁμαρτίας.
Ἡ
φτώχεια τοῦ μικρότερου γιοῦ εἶναι ἡ ἐρήμωση τῆς ψυχῆς ἀπό τήν ἁμαρτωλή
ζωή. Οἱ πολίτες τῆς μακρινῆς χώρας, εἶναι οἱ κυρίαρχοι τοῦ σκοτεινοῦ
τούτου κόσμου, στούς ὁποίους δουλεύει ὁ ἁμαρτωλός. Τό κοπάδι τῶν χοίρων,
τῶν ἀκαθάρτων ζώων, συμβολίζει τά ἁμαρτωλά διανοήματα καί τά ἐμπαθή
αἰσθήματα, πού βόσκουν στά χωράφια τῆς ψυχῆς τοῦ ἁμαρτωλοῦ.
Εἶναι ἀφόρητο τό μαρτύριο τοῦ ἀνθρώπου πού ἔχει ὑποδουλωθεῖ στήν
ἁμαρτία, διότι τά ἐμπαθῆ αἰσθήματα καί οἱ πονηροί λογισμοί τόν κατατρῶνε
σάν τά σκουλήκια καί τόν ὁδηγοῦν στήν ἀπελπισία καί νά ἐπιβουλεύεται
τήν ἴδια τήν ζωή, τόσο τήν πρόσκαιρη ὅσο καί τήν αἰώνια.
Μακάριος εἶναι ὁ ἄνθρωπος πού σέ μιά τέτοια δύσκολη ὥρα συνέρχεται,
ὅπως συνῆλθε ὁ ἄσωτος υἱός, καί θυμᾶται τήν ἄπειρη ἀγάπη τοῦ Θεοῦ,
θυμᾶται τόν ἄφθαρτο πνευματικό πλοῦτο πού ὑπάρχει στό πατρικό σπίτι,
στήν Ἁγία Ἐκκλησία.
Ἀπό τήν παραβολή διδασκόμαστε ὅτι γιά νά
μετανοήσει ὁ ἄνθρωπος ὀρθά καί ἀποτελεσματικά, πρέπει νά συναισθανθεῖ
τήν ἁμαρτωλότητά του, νά μετανοήσει καί νά ἐξομολογηθεῖ καθαρά. Ἀφοῦ
γίνουν αὐτά, ὁ Πολυέλεος Κύριος προστάζει τούς ὑπηρέτες Του – τούς
Ἱερεῖς Του στή γῆ καί τούς ἀγγέλους στόν οὐρανό- νά τόν ντύσουν μέ
λαμπρή στολή καί νά τοῦ φορέσουν δακτυλίδι στό χέρι, σημάδι ἐπανεντάξεώς
του στήν ἐπίγεια καί Ἐπουράνια Ἐκκλησία καί νά τοῦ δώσουν ὑποδήματα,
τίς ἐντολές τοῦ Χριστοῦ, ὥστε, μέ τή σταθερή ἐφαρμογή τους, νά φυλάγεται
στόν δρόμο τῆς ζωῆς του ἀπό τά πνευματικά ἀγκάθια.
Ὁλοκληρώνοντας τή σειρά τῶν ἐκδηλώσεων τῆς ἀγάπης Του, ὁ Πατέρας
παραθέτει γιά Χάρη τοῦ γιοῦ Του πλούσιο τραπέζι, προστάζοντας νά σφαχτεῖ
πρός τοῦτο τό πιό καλοθρεμμένο μοσχάρι του. Τό τραπέζι συμβολίζει τήν
Ἐκκλησία, ὅπου σέ κάθε ἁμαρτωλό πού μετανοεῖ καί συμφιλιώνεται μέ τόν
Θεό, προσφέρεται τροφή ἄφθαρτη, βρώση καί πόση πνευματική - ὁ ἴδιος ὁ
Χριστός, ὁ Σωτήρας, τόν ὁποῖο ὁ πολυεύσπλαχνος Θεός εἶχε ὑποσχεθεῖ καί
προορίσει γιά τήν πεσμένη ἀνθρωπότητα ἤδη ἀπό τήν ὥρα τῆς πτώσεώς της.
«Οἱ Ἄγγελοι τοῦ Θεοῦ χαίρονται γιά τή μετάνοια κάθε ἁμαρτωλοῦ».
«Ὁ Οὐράνιος Πατέρας μας δέν θέλει νά χαθεῖ οὔτε ἕνας ἀπ’ αὐτούς τούς μικρούς», δηλαδή τούς ἀνθρώπους, πού ἀπό μεγάλοι ἔγιναν μικροί καί τιποτένιοι ἐξαιτίας τῆς ἁμαρτίας. Ἀμήν.-
Ἀρχιμ. π. Φρουμέντιος Δημητρίου
