Ὅ,τι σπείρειν ὁ ἄνθρωπος, αὐτὸ καὶ θὰ θερίσῃ
Μὴ πλανᾶσθε! Ὁ Θεὸς δὲν ἐμπαίζεται. ᾿Αλλ᾽ ὅ,τι θὰ σπείρῃ ὁ ἄνθρωπος, αὐτὸ καὶ θὰ θερίσῃ. Ὅποιος δηλαδὴ σπείρει στὸν ἀγρὸ τῆς διεφθαρμένης σαρκικῆς φύσεως, ἀπὸ τὸν ἀγρὸ τῆς διεφθαρμένης σαρκικῆς φύσεως θὰ θερίσῃ θάνατο. Καὶ ὅποιος σπείρει στὸν ἀγρὸ τοῦ Πνεύματος, ἀπὸ τὸν ἀγρὸ τοῦ Πνεύματος θὰ θερίσῃ ζωὴ αἰώνια. Πράττοντας δὲ τὸ καλό, ἂς μὴν ἀποκάμνωμε. Διότι, ἐὰν δὲν ἀποκάμνωμε, στὸν κατάλληλο καιρὸ θὰ θερίσωμε. Γι᾿ αὐτὸ λοιπόν, ἕως ὅτου ἔχουμε καιρό, ἂς κάνωμε τὸ καλὸ πρὸς ὅλους, καὶ μάλιστα πρὸς ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι εἶναι οἰκεῖοι λόγῳ τῆς (κοινῆς) Πίστεως.
Μὴ πλανᾶσθε! Ὁ Θεὸς δὲν ἐμπαίζεται. ᾿Αλλ᾽ ὅ,τι θὰ σπείρῃ ὁ ἄνθρωπος, αὐτὸ καὶ θὰ θερίσῃ. Ὅποιος δηλαδὴ σπείρει στὸν ἀγρὸ τῆς διεφθαρμένης σαρκικῆς φύσεως, ἀπὸ τὸν ἀγρὸ τῆς διεφθαρμένης σαρκικῆς φύσεως θὰ θερίσῃ θάνατο. Καὶ ὅποιος σπείρει στὸν ἀγρὸ τοῦ Πνεύματος, ἀπὸ τὸν ἀγρὸ τοῦ Πνεύματος θὰ θερίσῃ ζωὴ αἰώνια. Πράττοντας δὲ τὸ καλό, ἂς μὴν ἀποκάμνωμε. Διότι, ἐὰν δὲν ἀποκάμνωμε, στὸν κατάλληλο καιρὸ θὰ θερίσωμε. Γι᾿ αὐτὸ λοιπόν, ἕως ὅτου ἔχουμε καιρό, ἂς κάνωμε τὸ καλὸ πρὸς ὅλους, καὶ μάλιστα πρὸς ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι εἶναι οἰκεῖοι λόγῳ τῆς (κοινῆς) Πίστεως.
----------------------
Μὴ πλανᾶσθε! Θεὸς οὐ μυκτηρίζεται. Ὃ γὰρ ἐὰν σπείρῃ ἄνθρωπος, τοῦτο καὶ θερίσει. Ὅτι ὁ σπείρων εἰς τὴν σάρκα ἑαυτοῦ ἐκ τῆς σαρκὸς θερίσει φθοράν· ὁ δὲ σπείρων εἰς τὸ Πνεῦμα ἐκ τοῦ Πνεύματος θερίσει ζωὴν αἰώνιον. Τὸ δὲ καλὸν ποιοῦντες μὴ ἐκκακῶμεν· καιρῷ γὰρ ἰδίῳ θερίσομεν μὴ ἐκλυόμενοι. Ἄρα οὖν, ὡς καιρὸν ἔχομεν, ἐργαζώμεθα τὸ ἀγαθὸν πρὸς πάντας, μάλιστα δὲ πρὸς τοὺς οἰκείους τῆς Πίστεως.
(Γαλ. 6, 7-10)
* (Μετάφραση Νικολάου Σωτηροπούλου) 
