Εθνική Ανάγκη Φροντιστηρίου Ελληνικότητας στο πολιτικό κατεστημένο εκτός και εντός Βουλής πριν από κάθε κρίσιμη για το Έθνος ψηφοφορία
Δρ Τάκης Φλωριάς, Διδάκτωρ Φυσικός Πανεπιστημίου Αθηνών
Ελληνικότητα είναι, οι διαχρονικές πανανθρώπινες αξίες που καθιστούν την ζωή, βίον, όπως τον εννόησαν μεγάλοι φιλόσοφοι, τραγικοί, ποιητές, αγωνιστές της Τιμής, Ελευθερίας, Ιστορίας και Ορθοδοξίας της Ελλάδας. Από τον Λεωνίδα τον Λακεδαιμόνιο, τον Σωκράτη, τον Πλάτωνα, Δημόκριτο, Αριστοτέλη, Μεγάλο Αλέξανδρο, Κωνσταντίνο Παλαιολόγο, Κολοκοτρώνη, Ιωάννη Καποδίστρια, και τον Κωστή Παλαμά, μέχρι τον Σμύρνης Χρυσόστομο και των Αθηνών Χριστόδουλο, καθώς και τους μεγάλους εθνικούς ευεργέτες των δύο προηγουμένων αιώνων, 19ου και 20ου.
Ελληνικότητα είναι, το μοναδικό ποιοτικό βιωματικό άνυσμα μετακίνησης από το απλώς ζην, στο ανθρωπίνως ευ ζην, με ανάπτυξη της γλώσσας, της γνώσης, του ήθους και του πατριωτισμού. Είναι η κιβωτός λαμπρών και αείζωων φάρων του πνεύματος, που πρώτοι οι Έλληνες, εμπνεύσθηκαν, κατόρθωσαν, ανέδειξαν, έκαναν πράξη και εξακτίνωσαν μέχρι τα πέρατα της Οικουμένης. Τα πνευματικά φώτα, αυτά, έχουν οικουμενική αναγνώριση, με περιεκτικές και συγχρόνως περιοριστικές, ελληνικές ονομασίες, που έχουν γίνει, πλέον, παγκόσμιες. Ονομασίες, όπως : γλώσσα, λόγος, διάλογος, πόλις, πολιτισμός, γνώση, τέχνη, επιστήμη, θεολογία, φιλοσοφία, δημιουργός θεός, πατρίδα, οίκος, οικογένεια, πολιτική ελευθερία, παιδεία, δημοκρατία, σεβασμός στην φύση και την ζωή της, (συνεπώς σεβασμός και στο στοιχειώδες κοινωνικό ζωικό κύτταρο που είναι η οικογένεια μεταξύ ανδρός και γυναικός). Επίσης, άμιλλα, ανδρεία, ιστορία, πίστη, αλήθεια, αρετή, κάλλος, δίκαιο, αιδώς, δικαιοσύνη, τιμή, αντίσταση κατά της βίας και τυραννίας και παντού και πάντοτε, εγρήγορση για ‘’το αμύνεσθαι περί πάτρης ‘’.
Ευνόητο, λοιπόν είναι ότι, η Ελληνικότητα δεν είναι δεκτική εξουσιάσεως και επομένως είναι εκτός συναλλαγής και εκτός τροποποίησης με οποιοδήποτε μέσο, πχ. νομοθετικό ή άλλο, δηλαδή ούτε παραδίδεται, ούτε παραχωρείται, ούτε μεταλλάσσεται Αυτό πχ. ισχύει, και για την Ελληνικότητα της Μακεδονίας, που είναι η Ελληνικότητα της ίδιας της Ελλάδας, καθώς και για πολλές άλλες περιπτώσεις, που ο πυρήνα τους, είναι η ίδια η Ελληνικότητα.
Εδώ, όμως, και πολλά χρόνια, δεν έχουμε πραγματική, αυθεντική δημοκρατία, αλλά ένα οιονεί κοινοβουλευτικό ολοκληρωτισμό, που λειτουργεί με προσωπείο δημοκρατίας, και μάλιστα, τελευταίως, με προσωπείο φιλοπτώχου και φιλανθρώπου πολιτείας, που όμως, πτωχοποιεί και ευτελίζει, αενάως και ασυστόλως, τους Έλληνες πολίτες, και μάλιστα, και κυρίως την μεσαία τάξη. Χρηματιστήριο Ενέργειας, αγορά αγαθών, ενοίκια κλπ., όπου η ασυδοσία και αισχροκέρδεια ‘’πάνε σύννεφο’’, βεβαιώνει του λόγου το ασφαλές. Έτσι, ακρίβεια, υγειονομική ανασφάλεια, υποβάθμιση και διακινδύνευση, βαίνει ακάθεκτη και παραλλήλως προς την συστηματική εξαπάτηση και αποχαύνωση της ελληνικής παραδοσιακής κοινωνίας. Μια κοινωνίας που στηρίζεται, πάντοτε και παντού, προαιώνια, σε μία γιαγιά, σ’ ένα παππού, σε μία μάννα, σ’ ένα πατέρα, δηλαδή στην ελληνική οικογένεια, μοναδικό κύτταρο, ιστορικής κοινωνικής συνοχής και θαυμαστής εξέλιξης και προόδου.
Όλη αυτή, η ανιστόρητη και ανίερη, πολυμέτωπη ‘επίθεση’’, γίνεται γιά να μεταμορφωθεί ο ελληνικός λαός, σ’ ένα, ευκόλως εκμεταλλεύσιμο, ανδραποδώδη ανθρωποχυλό, χωρίς πίστη, ιστορία, πατρίδα, παράδοση, οικογένεια, ήθος και αξιοπρέπεια. Χωρίς διεκδικήσεις, αλλά μόνο με επαίσχυντες υποχωρήσεις, (που, συλλήβδην και επιμελώς φτιασιδωμένες, ονομάζονται ‘’πολιτική κατευνασμού’’), χωρίς υψηλούς στόχους, χωρίς ορατό ελληνικό μέλλον. Ποιό μέλλον να υπάρξει, όταν το πολιτικό κατεστημένο, πασχίζει για να εφοδιάσει, τους μεν Σκοπιανούς, με ένδοξη Ιστορία και ωφέλιμο λιγνίτη, τους δε Ουκρανούς, με πολύτιμο και μοναδικό νησιωτικό εξοπλισμό και πανάκριβα ευρωπακέτα, ενώ για την απάνθρωπη εισβολή και επί πεντηκονταετία βάρβαρη κατοχή, της ελληνικότατης Κύπρου από την, διαχρονικώς, γενεοκτόνο Τουρκία, το αδιάντροπο και αλλοτριωμένο, εδώ και χρόνια, ελληνικό κατεστημένο, δεν πασχίζει, δεν μιλάει, δεν ακούει, προδίδοντας, ως συνήθως, πάτρια, όσια και ιερά.
Το ίδιο, βεβαίως, πράττει, με διαφορετικές, όμως, μεθοδεύσεις, και για τους γηγενείς Έλληνες. Δεν πασχίζει, δεν μιλάει, δεν ακούει. Δεν ακούει το πολιτικό-οικονομικό κατεστημένο, πχ. πως έχει κυβέρνηση του 20% περίπου, αφού μια εκλογική επίδοση του 40%, με αποχή 50% περίπου, είναι τελικώς, το 20% του όλου εκλογικού σώματος, και πώς για την νομιμοποίηση κρισίμων αλλαγών, που ανατρέπουν άρδην, παραδοσιακές ανθρώπινες συναλλαγές, ήθη, ανέγγιχτες στους αιώνες, κοινωνικές παραδόσεις κλπ, ή υποθηκεύουν επικινδύνως, το πολιτικό και οικονομικό μέλλον της χώρας και των πολιτών της, χρειάζονται δημοψηφίσματα, με ηυξημένη πλειοψηφία των 3/4 των Ελλήνων πολιτών.
Είναι απολύτως βέβαιο, ότι εάν οι πολιτικές κλπ. ηγεσίες, είχαν επίγνωση και συνείδηση της Ελληνικότητας, πολλά εθνικά ολισθήματα και ανομήματα, καθώς και πολλές ζωτικές εθνικές και κοινωνικές βλάβες, ούτε θα είχαν συμβεί και, βεβαίως, ούτε θα ήταν υπό σχεδιασμό ή ‘’επί θύραις‘’, όπως ακριβώς, αναφέρονται παρακάτω, και καταγράφονται και από πολλούς πανεπιστημιακούς και εξωπανεπιστημιακούς, με ελεύθερη και γνησίως δημοκρατική δράση , καθώς και από ομίλους αδέσμευτου πολιτικού στοχασμού : :
Ο συνεχής περιορισμός στην χρήση του λεξιλογικού μας πλούτου στον δημόσιο λόγο (γραπτό και προφορικό) και η αδόκιμη υποκατάσταση του, από το αγγλικό λεξιλόγιο. Περιορισμός και υποκατάσταση, έχει οδηγήσει, σε λεκτική φτώχεια, που επηρεάζει σημαντικά την γνωστική και νοητική μας δυνατότητα, οδηγώντας έτσι σε πνευματική υποδούλωση και τελικώς, σε πολιτιστική και εθνική υποδούλωση.
H αλόγιστη και εκτός πραγματικότητας (δεδομένης και της μέχρι σήμερα ευρωπαϊκής εμπειρίας), σωρευτική εγκατάσταση ΑΠΕ (ανεμογεννητριών και φωτοβολταϊκών), με ταυτόχρονη, εσπευσμένη, απαξίωση ή εγκατάλειψη ή αποξήλωση των, υψηλής παραγωγικότητας και απόδοσης, υδροηλεκτρικών και κυρίως λιγνιτικών μονάδων παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος. Καθόσον, η μη αξιοποίηση των, πλουσίων λιγνιτικών κοιτασμάτων της χώρας μας, και μάλιστα σε περίοδο, μακράς και βαθιάς οικονομικής ύφεσης και δραματικής πτώχευσης της πλειονότητας του ελληνικού λαού, σε συνδυασμό, προς την ληστρική θεσμοθέτηση Χρηματιστηρίου Ενέργειας (και πολύ πιθανώς και Ύδατος), μπορεί να οδηγήσουν σε εκρηκτική κοινωνική αναταραχή, στην οποία είναι αμφίβολο αν, το ότι ‘’είμαστε στην σωστή πλευρά της Ιστορίας‘’, θα βοηθήσει.
Καθ’ έξιν και κατ’ εξακολούθηση, βλάβες και διακινδυνεύσεις, λόγω υποχωρήσεων στα, αφεύκτως αλληλένδετα, θέματα εθνικής κυριαρχίας (Αιγαίο μέχρι Καστελλόριζο και Ρώ, Θράκη, Κύπρο, Βόρειο Ήπειρο, πολιτικές ΕΕ, ΝΑΤΟ, ΟΗΕ, ΠΟΥ, κλπ.) και εθνικής οικονομίας (εθνικές συμφορές σε εξέλιξη, με πολιτικές για απολιγνιτοποίηση, ασύμφορες ΑΠΕ μικρής απόδοσης και μεγάλων επιπτώσεων, εγκατάλειψη ΑΟΖ, κλείσιμο εργοστασίων πολεμικού υλικού, εγκατάλειψη σε υφεσιακή καταβαράθρωσή μεγάλες γεωργοκτηνοτροφικές και κατασκευαστικές-παραγωγικές μονάδες, πραγματικής ανάπτυξης και όχι αναπτυξης μαϊμού, όπως η ‘’ανάπτυξη’’ ποικίλων καταλυμάτων). Σιδηροδρομικό δίκτυο, ντροπιαστικά έως εγκληματικά, μικρότερο και λιγότερο ασφαλές, από το δίκτυο που είχε η χώρα, πρό πέντε, περίπου, δεκαετίες. Καταδίκη σε απραξία και ανεργία των νέων και των, επιχειρηματικά, δραστήριων Ελλήνων πολιτών, οικονομική ασφυξία των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων, σε αντίθεση με την προκλητική ασυδοσία και τα υπερκέρδη, των μεγάλων (μόνον πολυεθνικών, πλέον), τραπεζών και επιχειρήσεων, υπεραγορών κλπ., υποστηριζομένων και από την καταχρηστική εκμετάλλευση της ψηφιακής τεχνολογίας . Υποχρεωτικότητα χρήσης της ψηφιακής τεχνολογίας, (ψηφιακές κάρτες και ταυτότητες RFID στις συναλλαγές με δημόσια ή ιδιωτικά ταμεία ,Τράπεζες, υγειονομικές υπηρεσίες, αγοροπωλησίες κλπ.,σε αντίθεση με το δημοκρατικό δικαίωμα της ελεύθερης επιλογής του τρόπου συναλλαγών,, (πχ. αυτοπροσώπως με ρευστό χρήμα, και όχι, διαδικτυακώς, ως ένας κωδικός αριθμός, αθέατος, απομονωμένος, και χωρίς ‘’πρόσωπο’’). Συνοδή της παραπάνω υποχρεωτικότητας, η κατάργηση ή περιορισμός των μετρητών, θεσμοθετώντας έτσι, την ολοκληρωτική επιτήρηση του Έλληνα πολίτη και κατάργηση του απαραβίαστου της ιδιωτικής ζωής του. (Τα μετρητά παρέχουν επιλογές πληρωμών και αποταμιεύσεων, χωρίς την ανάγκη γνώσης ή πρόσβασης στο ψηφιακό νόμισμα/πλαστικό χρήμα και είναι καίριας σημασίας, για την ενσωμάτωση πολιτών, είτε χαμηλού εισοδήματος, είτε προχωρημένης, είτε πολύ νεαράς ηλικίας.) Κατά την ΕΚΤ μάλιστα, τα μετρητά θα μπορούσαν να διαδραματίσουν σημαντικό ρόλο σε περίπτωση διαταραχής του συστήματος πληρωμών και είναι ανθεκτικά έναντι του εγκλήματος στον κυβερνοχώρο, δεδομένου ότι οι πληρωμές με μετρητά δεν απαιτούν λειτουργική τεχνική υποδομή ή σχετικές επενδύσεις.
Αντιδημοκρατική, αντιθεσμική και πλήττουσα, καιρίως, ελληνική παράδοση χιλιάδων ετών, η επιδεικτική παραθεώρηση ή παράκαμψη, της πραγματικής έννοιας του Γάμου, και κατά προέκταση της οικογένειας, που είναι μία διαρκής φυσική και ηθική ένωση ενός ανδρός και μιάς γυναικός (των δύο ετερόφυλων συζύγων), για την πραγματοποίηση κοινής ζωής. (Γαμήλια ζευγάρια είναι μόνο ετερόφυλα και επομένως δύο ομόφυλοι δεν μπορούν να είναι γαμήλιο ζευγάρι, καθόσον ελλείπει η συζυγική συμπληρωματικότητα. Αλλά, βεβαίως, μπορούν να είναι,, σύμβιοι ή συνέστιοι ή σύνοικοι. Τούτο, συμβαίνει, και στην πιο στοιχειώδη βιολογική λειτουργία, αφού, ούτε δύο ωάρια είναι ζευγάρι, ούτε δύο σπερματοζωάρια είναι ζευγάρι, γιατί δεν έχουν τα χαρακτηριστικά της συμπληρωματικότητας.)
Αντιδημοκρατική, αντιθεσμική και βεβαίως αντισυνταγματική, η επιδεικτική παραθεώρηση, παράκαμψη της διατάξεως : ‘’Η ανωτάτη εκπαίδευση παρέχεται, αποκλειστικώς, υπό ιδρυμάτων αποτελούντων νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου, πλήρως αυτοδιοικουμένων, υπο την εποπτεία του κράτους’’. Οποτεδηποτε, όμως, αποφασισθεί, συνταγματικώς, ίδρυση και λειτουργία στην Ελλάδα, ιδιωτικών Πανεπιστημίων, πρέπει αυτό να γίνει υπό δύο αποκλειστικές προϋποθέσεις:: α/να εξαιρούνται ιδιωτικά Πανεπιστήμια, αμέσων ή εμμέσων συμφερόντων των ομόρων με την Έλλάδα βορειοανατολικών κρατών (Αλβανίας, Σκοπίων, Βουλγαρίας και Τουρκίας), και β/ η εκπαίδευση,( διδασκαλία, εργαστήρια, σπουδαστήρια κλπ) να γίνεται αποκλειστικώς, στην ελληνική γλώσσα.
Σχέσεις με διεθνείς Οργανισμούς (ΝΑΤΟ, ΕΕ, ΟΗΕ , ΠΟΥ κλπ.) και άλλα, τρίτα κράτη (Τουρκία, Αλβανία,, Σκόπια, ΗΠΑ κλπ), δεν είναι, σχέσεις διεκδικήσεων εθνικών συμφερόντων και μόνον, αλλά διαπραγματεύσεις υποχωρήσεων και παραχωρήσεων, όπως συμβαίνει, εδώ και χρόνια, μέχρι σήμερα.
Δρ.Τάκης Φλωριάς.
Διδάκτωρ Φυσικός Πανεπιστημίου Αθηνών(ΕΚΠΑ). Νομικός(σπουδές Νομική Αθηνών ΕΚΠΑ). Αρθρογράφος εφημερίδων Αθηνών και Λευκωσίας.
