Ο ΑΓΙΟΣ Ἰουστῖνος Πόποβιτς, ἡ μεγάλη αὐτὴ πατερικὴ καὶ θεολογικὴ μορφὴ τῶν σύγχρονων ταραγμένων καιρῶν μᾶς δίνει νὰ καταλάβουμε τὴν ὕψιστη δωρεὰ νὰ εἴμαστε ὀρθόδοξοι χριστιανοί, νὰ ἔχουμε ἀναθέσει τὴ ζωή μας στὸ Σωτῆρα μας Χριστό, νὰ πιστεύουμε ὀρθὰ καὶ νὰ πολιτευόμαστε μὲ τὶς σωτήριες ἐντολές Του. Τόνισε ὁ μακαριστὸς Ὅσιος Γέροντας: «Χωρίζεται ὁ ἄνθρωπος ἀπὸ τὸν Χριστό; Τότε χωρίζεται ἀπὸ τὴν μοναδικὴ λογικὴ ἔννοια τοῦ “ὄντος” του, τῆς ζωῆς του, τῆς ὑπάρξεώς του. Χωριζόμενος ὁ ἄνθρωπος ἀπὸ τὸν Χριστό, χωρίζεται καὶ ἀπὸ τὴν μόνη λογικὴ ἔννοια τῆς ψυχῆς του, τοῦ “νοός” του, τῆς συνειδήσεώς του, τοῦ θελήματός του, τοῦ σώματός του. Τί εἶναι ὁ ἀνθρώπινος νοῦς χωρὶς τὸν Χριστό;
Εἶναι ἕνας μαρτυρικός, βασανιστικὸς θρῆνος. Τί εἶναι ἡ ψυχὴ τοῦ ἀνθρώπου χωρὶς τὸν Χριστό; Εἶναι ἕνα ὁμιλούμενο σκιάχτρο. Τί εἶναι ἡ συνείδησή του, ἢ βούλησή του; Εἶναι ἕνας ἀπελπισμένος τυφλός. Τί εἶναι τὸ σῶμα του χωρὶς τὸ Χριστό; Εἶναι ἕνα ἀηδιαστικό, σιχαμερὸ σκουλήκι. Τί εἶναι τὸ θέλημά του; Εἶναι ἕνας ἀβοήθητος ἐγκληματίας. Τί εἶναι γενικὰ ὁ ἄνθρωπος χωρὶς τὸν Χριστό; Εἶναι ἕνα φοβερὸ ἐξωτερικὸ θέαμα. Ἔτσι καὶ κάθε ἄλλο δημιούργημα, ἀπὸ τὸν ἄγγελο μέχρι καὶ τὸ πιὸ ἀσήμαντο ὄν, χάνει κάθε λογικὴ ἔννοια τῆς ὑπάρξεώς του, ἂν δὲν διατηρήσει στὸ “εἶναι” του, τὸν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό. Ἡ ζωή μας χωρὶς τὸ Χριστὸ εἶναι μηδέν, γι’ αὐτὸ ἄλλωστε οἱ ἀθεϊστές, ἑκόντες – ἄκοντες, ἀσπάζονται καὶ προωθοῦν τὸν μηδενισμό!»! Συμφωνοῦμε!
