«Βιβλίον τῆς γενεαλογίας τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, υἱοῦ τοῦ Δαβίδ, υἱοῦ τοῦ Ἀβραάμ».
(Ματθ. α΄1)
Ἄν λοιπὸν ἀκούσῃς τὸ Εὐαγγέλιο νὰ λέῃ, «αὐτὸ εἶναι βιβλίο ποὺ ἀναφέρει τὴ γέννηση τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὁ Ὁποῖος ἦταν υἱὸς τοῦ Δαβίδ, υἱὸς τοῦ Ἀβραάμ», νὰ ἐννοήσῃς ὅτι ἦταν υἱὸς κατὰ τὴν ἀνθρωπότητα. Διότι υἱὸς Δαβὶδ θὰ λέγεται μέχρι τὴ συντέλεια τοῦ κόσμου. Υἱὸς ὅμως τοῦ Θεοῦ ἦταν προαιώνια. Καὶ τὴ μὲν σάρκα, τὴν ὁποία δὲν εἶχε, τὴν προσέλαβε. Αὐτὸ ὅμως ποὺ ἔχει δηλαδὴ τὴν Υἱότητα, τὴν ἔχει προαιώνια, γιατὶ ἔχει γεννηθεῖ ἀπὸ τὸ Θεό-Πατέρα. Ἔτσι ἔχει δύο πατέρες. Ὁ ἕνας εἶναι πρόγονός Του κατὰ τὴν ἀνθρωπότητα καὶ ὁ ἄλλος εἶναι ὁ Θεός-Πατέρας κατὰ τὴ θεότητα.
Ἁγίου Κυρίλλου Ἱεροσολύμων
