ΣΤΙΣ 15 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ ἀρχίζει γιὰ τὴν Ἐκκλησία μας ἡ πνευματικὴ προετοιμασία μας γιὰ τὴ μεγάλη δεσποτικὴ ἑορτὴ τῶν Χριστουγέννων. Μὲ νηστεία, μετάνοια, ἐξομολόγηση, Θεία Κοινωνία, τακτικὸ ἐκκλησιασμό, ἀνάγνωση ψυχωφελῶν βιβλίων, καλούμαστε νὰ κάμουμε τὸν προσωπικό μας πνευματικὸ ἀγῶνα, γιὰ νὰ ἑορτάσουμε θεοφιλῶς τὴ μεγάλη ἑορτή. Μόνο μὲ τὴν κατάλληλη ψυχοσωματικὴ προετοιμασία θὰ μπορέσουμε νὰ προσεγγίσουμε στὴ νοητὴ Φάτνη τῆς Βηθλεέμ, γιὰ νὰ δοῦμε τὸν δι’ ἡμᾶς ἐνανθρωπήσαντα Θεό μας.
Αὐτόν, ὁ Ὁποῖος «ἐν μορφῇ Θεοῦ ὑπάρχων οὐχ ἁρπαγμὸν ἡγήσατο τὸ εἶναι ἴσα Θεῷ, ἀλλ’ ἑαυτὸν ἐκένωσε μορφὴν δούλου λαβών, ἐν ὁμοιώματι ἀνθρώπων γενόμενος, καὶ σχήματι εὑρεθεὶς ὡς ἄνθρωπος ἐταπείνωσεν ἑαυτὸν» (Φιλιπ.2,6-8), γιὰ νὰ λυτρώσει τὸ ἀνθρώπινο γένος ἀπὸ τὴν αἰχμαλωσία τοῦ διαβόλου, τὴ δουλεία τῆς ἁμαρτίας, τὴ φθορὰ καὶ τὸ θάνατο. «Οὕτω γὰρ ἠγάπησεν ὁ Θεὸς τὸν κόσμον, ὥστε τὸν υἱὸν αὐτοῦ τὸν μονογενῆ ἔδωκεν, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτὸν μὴ ἀπόληται, ἀλλ’ ἔχῃ ζωὴν αἰώνιον» (Ἰωάν. 3,16). Ὁ ἀπόστολος Παῦλος μᾶς βεβαιώνει πὼς ὁ Θεὸς Πατέρας «τοῦ ἰδίου Υἱοῦ οὐκ ἐφείσατο, ἀλλ’ ὑπὲρ ἡμῶν πάντων παρέδωκεν Αὐτὸν» (Ρωμ. 8,32) καὶ ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος ἀποφαίνεται πὼς «μεθ’ ὑπερβολῆς καὶ πολλῆς θερμότητος ταῖς λέξεσιν κέχρηται (ὁ Παῦλος), ἵνα αὐτοῦ ἐνδείξηται τὴν ἀγάπην … ἐννόησον γὰρ πόσης ἀγαθότητος τὸ καὶ τοῦ ἰδίου υἱοῦ μὴ φείσασθαι, ἀλλὰ καὶ ἐκδοῦναι, καὶ ὑπὲρ πάντων ἐκδοῦναι, καὶ εὐτελῶν καὶ ἀγνωμόνων καὶ ἐχθρῶν καὶ βλασφήμων». Αὐτὸ τὸ πέλαγος τῆς θείας ἀγάπης ἂς συνειδητοποιήσουμε αὐτὴν τὴν ἱερὴ περίοδο καὶ ἂς κάμουμε τὸν προσωπικό μας ἀγῶνα, γιὰ νὰ φτάσουμε ἕτοιμοι καὶ καθαροὶ, τό κατά δύναμιν, στὴν μεγάλη ἑορτή! Καλὸ στάδιο!
