ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ
Αυτά δεν έχουν λεχθή σε σας απλώς, αλλά για να μη παρευρίσκεσθε σε γάμους, σε χορούς, σε διασκεδάσεις του σατανά. Γιατί πρόσεχε τι επενόησε ο διάβολος. Επειδή η ίδια η φύσις της σκηνής και των ασέμνων που λέγονται και γίνονται εκεί απεμάκρυνε τις γυναίκες, εισήγαγε τα συμβαίνοντα στο θέατρο στα δωμάτια των γυναικών, εννοώ τους κίναιδους και τις πόρνες. Αυτήν την καταστροφή έφερε η συνήθεια των γάμων, καλύτερα όμως όχι του γάμου, μακριά μια τέτοια σκέψις, αλλά της ιδικής μας βλακείας.
Τι κάνεις, άνθρωπε; δεν γνωρίζεις τι πράττεις; Νυμφεύεσαι για σωφροσύνη και γέννησι παιδιών τι λοιπόν θέλουν οι πόρνες; Για να γίνη η ευχαρίστησις πιο μεγάλη, λέγει. Και όμως αυτά δεν είναι δείγματα ευχαριστήσεως, αλλά παραφροσύνης. Προσβάλλεις τη νύφη, προσβάλλεις τις καλεσμένες. Γιατί, εάν ευχαριστούνται με τέτοια, το πράγμα είναι προσβολή. Εάν το να βλέπη κανείς πόρνες γυναίκες να ασχημονούν φέρη κάποια φιλοτιμία, γιατί δεν οδηγείς και τη νύφη, για να βλέπη και εκείνη; Οπωσδήποτε είναι άσχημο και αισχρό, θηλυπρεπείς άνδρες και χορευτές, και όλη την ακολουθία του σατανά να εισάγης στο σπίτι. «Να ενθυμήσθε», λέγει, «τον δεσμό». Δεσμός είναι ο γάμος, δεσμός που έχει ορισθή από τον Θεό· η πόρνη είναι διάλυσις και κατάργησις του γάμου.
Είναι δυνατό να κάνωμε εύθυμο το γάμο με άλλα, όπως με πλούσια τραπέζια, ενδύματα· δεν τα περιορίζω αυτά, για να μη φανώ ότι είμαι πολύ άγριος, αν και στην Ρεβέκκα ήταν αρκετό μόνο το κάλυμμα της κεφαλής της, όμως δεν τα περιορίζω.
Επιτρέπεται να ευφραινώμασθε με ρούχα, επιτρέπεται με τις παρουσίες σεβαστών ανδρών, σεβαστών γυναικών. Γιατί δέχεσαι εκείνα που σιχαίνεται κανείς να τα βλέπη, γιατί τα τερατουργήματα, Ειπέ εκείνα που ακούεις από αυτούς. Αλλά κοκκινίζεις από εντροπή για να τα ειπής; Εσύ κοκκινίζεις, και αναγκάζεις εκείνους να κάνουν αυτά; Εάν είναι καλό, γιατί και ο ίδιος δεν τα κάνεις; εάν όμως είναι αισχρό, γιατί αναγκάζεις άλλον; Τα πάντα πρέπει να γεμίσουν από σωφροσύνη, τα πάντα από σεμνότητα, τα πάντα από κοσμιότητα. Αντίθετα όμως βλέπω να σκιρτούν όπως οι καμήλες, όπως τα θηλυκά μουλάρια. Στην παρθένο ταιριάζει μόνο το σπίτι.
Όμως είναι πτωχή, λέγει. Επειδή είναι πτωχή, πρέπει να είναι και σεμνή· ας έχη τον τρόπο ζωής της αντί για πλούτο. Δεν έχει προίκα να δώση; γιατί και με άλλο τρόπο περιφρονείς αυτήν με το να την αποκλείης από τη συναναστροφή μαζί σου;*
Επαινώ το ότι νεαρά κορίτσια προσέρχονται να τιμήσουν τη φίλη τους, το ότι προσέρχονται γυναίκες να τιμήσουν εκείνη που κατετάχθηκε σε αυτές· καλώς έχει ορισθή αυτό. Γιατί δύο είναι αυτές οι ομάδες, η μία των παρθένων και η άλλη των εγγάμων γυναικών αυτές παραδίδουν, εκείνες υποδέχονται. Η νύφη είναι ανάμεσα σε αυτές, ούτε παρθένος, ούτε γυναίκα, γιατί από εκεί εξέρχεται και προχωρεί σ’ αυτήν την ομάδα. Οι πόρνες όμως γιατί προσέρχονται; Θα πρέπει να σκεπάζουν το πρόσωπό τους όταν γίνεται γάμος, θα πρέπει να κρύβωνται αυτές, γιατί η πορνεία είναι φθορά του γάμου, αλλ’ εμείς οδηγούμε αυτές σε γάμους. Και όταν μεν κάμνετε κάτι, υπολογίζετε τα αντίθετα με κάθε λεπτομέρεια· για παράδειγμα, όταν σπείρης, όταν βγάζης το κρασί από τα δοχεία, δεν θα ήταν δυνατό με κανένα τρόπο να διαλέξεις αυτά που έχουν ξυνή γεύσι, εδώ δε, που πρόκειται για τη σωφροσύνη, εισάγετε την ξινάδα; γιατί αυτό είναι η πόρνη. Όταν παρασκευάζετε το μύρο, δεν αφήνετε να πλησιάζη τίποτε με κακή οσμή. Ο γάμος είναι μύρο. Γιατί λοιπόν εισάγεις την κακή οσμή του βούρκου στην παρασκευή του μύρου; Τι λέγεις; χορεύει η παρθένος και δεν εντρέπεται τη συνομήλικό της; Γιατί πρέπει να είναι αυτή πιο σεμνή· καθόσον βέβαια από αγκαλιά εξήλθε, όχι από παλαίστρα. Δεν πρέπει λοιπόν καθόλου η παρθένος να παρουσιάζεται σε γάμους.
Δεν βλέπεις στα ανάκτορα, ότι όσοι έχουν αξίωμα είναι μέσα γύρω από το βασιλέα, και όσοι δεν έχουν έξω; Και συ να είσαι μέσα γύρω από τη νύφη. Αλλά να μένης αγνός στο σπίτι, να μη διαπομπεύης την παρθενία.
Παρευρίσκονται και οι δύο χοροί, ο μεν ένας για να δείξη ποια δίνει, ο άλλος δε για να φυλάσσουν αυτήν. Γιατί ατιμάζεις την παρθενία; Εάν λοιπόν είσαι τέτοια, παρόμοια θα υποθέση και για εκείνη ο γαμβρός· εάν θέλης να αγαπάσαι, αυτά αρμόζουν στην παντοπώλιδα και λαχανοπώλιδα και στις εργαζόμενες γυναίκες.
Δεν είναι αυτά εντροπή; Εντροπή είναι το να ασχημονή κάποια, έστω αν είναι θυγατέρα του βασιλέως. Μήπως λοιπόν εμποδίζει η φτώχεια; μήπως λοιπόν το επάγγελμα; Και αν ακόμη κάποια δούλη είναι παρθένος, ας παραμένη με σωφροσύνη· γιατί «Για τον Ιησού Χριστό δεν υπάρχει ούτε δούλος, ούτε ελεύθερος».
Μήπως δηλαδή είναι θέατρο ο γάμος; Μυστήριο είναι, και τύπος μεγάλου πράγματος· και αν αυτό το ίδιο δεν σέβεσαι, να σεβασθής εκείνο του οποίου είναι τύπος. «Το μυστήριο αυτό», λέγει, «είναι μεγάλο· εγώ δε λέγω ότι αυτό αναφέρεται στην ένωσι του Χριστού και της εκκλησίας». Είναι τύπος της Εκκλησίας και του Χριστού, και εισάγεις πόρνες; Αν λοιπόν, λέγει, δεν πρέπει ούτε παρθένοι να χορεύουν, ούτε έγγαμες γυναίκες, ποιος θα χορέψη; Κανείς· γιατί ποια ανάγκη υπάρχει για χορό; Στα μυστήρια των Ελλήνων έχουν θέσι οι χοροί, ενώ στα ιδικά μας η ησυχία και η ευκοσμία, η εντροπή και η συστολή. Μυστήριο τελείται μεγάλο· έξω οι πόρνες, έξω οι βέβηλοι.
Πως είναι μυστήριο; Συνενώνονται και κάνουν οι δύο ένα.
Γιατί, όταν μεν εισέρχεσαι, δεν υπάρχει χορός, ούτε κύμβαλα, αλλά μεγάλη σιγή, μεγάλη ησυχία, όταν όμως συνέρχωνται, χωρίς να κάνουν εικόνα άψυχο, ούτε εικόνα κάποιου από τους ευρισκομένους επάνω στη γη, αλλά αυτού του Θεού και σύμφωνα με την ομοίωσί του, δημιουργείς τόσο θόρυβο, και διαταράσσεις τους παρόντος, και περιφρονείς την ψυχή και θορυβείς; Έρχονται για να γίνουν ένα σώμα. Να πάλι μυστήριο αγάπης.
Εάν οι δύο δεν γίνουν ένα, δεν κάνουν πολλούς, εν όσω θα μένουν δύο, όταν όμως ενωθούν, τότε κάνουν. Τι διδασκόμασθε από αυτό; Ότι είναι μεγάλη η δύναμις της ενώσεως. Η εφευρετική σοφία του Θεού διήρεσε τον ένα σε δύο αντίθετα από την αρχή, και θέλοντας να δείξη ότι μετά τη διαίρεσι και πάλι ένας μένει, δεν επέτρεψε να είναι επαρκής ο ένας για τη γέννησι παιδιών. Γιατί δεν είναι ένας ποτέ, αλλά το ήμισυ του ενός· και είναι φανερό, γιατί δεν τεκνοποιεί, όπως ακριβώς και προηγουμένως. Είδες το μυστήριο του γάμου; Από τον ένα έκαμε ένα, και πάλι αφού έκαμε ένα αυτούς τους δύο, έτσι κάνει ένα· ώστε και τώρα από τον ένα γεννάται ο άνθρωπος.
Γιατί η γυναίκα και ο άνδρας δεν είναι δύο άνθρωποι, αλλά ένας άνθρωπος. Και τώρα ακριβώς και από πολλές περιπτώσεις θα δια πιστώσετε αυτό, όπως από τον Ιάκωβο, από την Μαρία τη μητέρα του Χριστού, από τα λόγια, «Άνδρα και γυναίκα έκαμε αυτούς».
Εάν όμως ο μεν άνδρας είναι η κεφαλή, η δε γυναίκα το σώμα, πως είναι δύο; Γι’ αυτό η γυναίκα έχει τη θέσι του μαθητή και ο άνδρας του διδασκάλου, αυτός του άρχοντα και εκείνη της υπηκόου. Και από αυτή τη διάπλασι του σώματος θα μπορέση να ιδή κανείς, ότι είναι ένα, γιατί έχει γίνει από την πλευρά, και είναι σαν δύο μισά.
Γι’ αυτό και την ονομάζει βοηθό, για να δείξη ότι είναι ένα· γι’ αυτό και από τον πατέρα και από τη μητέρα προτιμά τη συμβίωσι, για να αποδείξη ότι είναι ένα. Και ο πατέρας όμοια χαίρει, όταν παντρεύωνται και η θυγατέρα και ο υιός του, επειδή το σώμα έρχεται σε δικό του μέλος. Και τόσα έξοδα γίνονται και μείωσις των χρημάτων, και όμως δεν ανέχεται να τον βλέπη άγαμο. Γιατί, όπως με τον τρόπο αυτό έχει διαιρεθή η σάρκα, είναι ατελής ο καθένας για τεκνοποιία, ο καθένας είναι ατελής για τη σύστασι του παρόν τος βίου. Γι’ αυτό και ο προφήτης λέγει, «Το υπόλοιπο του εμφυσήματός σου». Πως όμως συνενώνονται σε ένα σώμα; Όπως ακριβώς αν αφαιρέσης το καθαρώτατο μέρος του χρυσού και το ανακατώσης με άλλο χρυσό, έτσι λοιπόν και εδώ, δεχόμενη η γυναίκα το πιο εκλεκτό, σαν η ηδονή να το χωνεύη, τρέφει και θάλπει αυτό και, αφού συνεισφέρη τα ιδικά της, το αποδίδει στον άνδρα.
Και το παιδί είναι κάποια γέφυρα μεταξύ τους. Ώστε οι τρεις γίνονται ένα σώμα, καθώς το παιδί συνδέει και από τις δύο μεριές τον καθένα. Γιατί όπως εάν υπάρχουν δύο πόλεις και τις διαιρεί εντελώς κάποιος ποταμός, γίνεται μία πόλις, εάν γέφυρα συνδέη το ένα μέρος της μιας με το ένα μέρος της άλλης, έτσι συμβαίνει και εδώ, και πιο πολύ, όταν η γέφυρα αυτή είναι από την ίδια ουσία του καθενός για το σκοπό αυτό· όπως το σώμα και η κεφαλή είναι ένα σώμα, το οποίο βέβαια διαιρείται με τον τράχηλο. Αλλά συνδέονται μάλλον, παρά διαιρούνται· γιατί βρισκόμενος στη μέση ενώνει και τα δύο. Και το ίδιο συμβαίνει, όπως εάν κάποιος χορός, ενώ είναι χωρισμένος στα δύο, θελήση να λάβη το ένα μέρος του από εδώ και το άλλο από τα δεξιά, και κάνη έτσι ένα· ή όπως εάν είναι συγκεντρωμένοι αυτοί και απλώνοντας τα χέρια γίνονται ένα, γιατί τα χέρια που έχουν απλωθή, δεν επιτρέπουν να είναι δύο. Γι’ αυτό λοιπόν και με ακρίβεια είπε, δεν θα είναι ένα σώμα, αλλά, «σε σώμα ένα», συνδεόμενοι δηλαδή με το σώμα του παιδιού.
Τι λοιπόν, όταν δεν υπάρχη παιδί, δεν θα είναι δύο; Γιατί η συνένωσις αυτό κάνει, επεκτείνει και αναμιγνύει τα σώματα και των δύο. Και όπως όταν βάλη κανείς μέσα στο λάδι μύρο, το έκανε όλο ένα, έτσι λοιπόν συμβαίνει και εδώ. Γνωρίζω ότι πολλοί εντρέπονται με τα λεγόμενα· και η αιτία αυτού είναι η ασέλγεια και η ακολασία εκείνων που ανέφερα.
Το να γίνωνται έτσι οι γάμοι, το να αλλοιώνονται δηλαδή, κατέστρεψε το γάμο, επειδή «Ο γάμος πρέπει να είναι τιμημένος και το κρεββάτι του γάμου αμόλυντο». Γιατί εντρέπεσαι με τον τιμημένο; γιατί κοκκινίζεις για τον αμόλυντο; Αυτά είναι γνωρίσματα των αιρετικών, αυτά είναι γνωρίσματα εκείνων που φέρουν τις πόρνες. Γι’ αυτό θέλω να εξαγνίζεται αυτός, ώστε να τον επαναφέρω στην ιδική του ευγένεια, ώστε να αποστομώσω τους αιρετικούς. Έχει προσβληθή το δώρο του Θεού, η ρίζα της ιδικής μας υπάρξεως, γιατί υπάρχει πολλή κοπριά και βούρκος γύρω από τη ρίζα. Ας καθαρίσωμε λοιπόν αυτόν με το λόγο. Να υπομένετε λοιπόν λίγο, γιατί και εκείνος που καθαρίζει το βούρκο ανέχεται τη δυσωδία.
Επιθυμώ να δείξω ότι δεν πρέπει να εντρέπεσθε γι’ αυτά, αλλά γι’ αυτά που κάνετε. Εσύ όμως αφού εσταμάτησες να εντρέπεσαι για εκείνα, εντρέπεσαι με αυτά. Επομένως κατηγορείς τον Θεό, που έχει ορίσει αυτά έτσι. Να ειπώ πως είναι και μυστήριο της εκκλησίας; Όπως ακριβώς ο Χριστός ήλθε προς την εκκλησία, όπως από αυτόν συνεστήθη, και συνήλθε με αυτήν σε πνευματική συνουσία. Διότι λέγει, «Σας ηρραβώνισα με ένα άνδρα για να σας παρουσιάσω παρθένο αγνή». Και το ότι από αυτόν προερχόμασθε, «Από τα μέλη του και από τη σάρκα του καταγόμασθε», λέγει. Κατανοώντας λοιπόν όλα αυτά, ας μη περιφρονούμε το τόσο μεγάλο μυστήριο.
Ο γάμος είναι τύπος της παρουσίας του Χριστού και συ μεθάς; Ειπέ μου, εάν έβλεπες εικόνα του βασιλέως, άραγε θα την επεριφρονούσες; Ασφαλώς όχι. Φαίνεται λοιπόν τα όσα συμβαίνουν στο γάμο ότι είναι αδιάφορο πράγμα, άλλ’ όμως είναι αιτίες μεγάλων κακών. Όλα είναι γεμάτα από παρανομία. «Αισχρότητα και μωρολογία και χυδαιολογία», λέγει, «ας μη βγαίνη από το στόμα σας». Όμως όλα εκείνα είναι αισχρότητα, μωρολογία και χυδαιολογία, και όχι τυχαία, αλλά σε μεγάλο βαθμό. Γιατί το πράγμα είναι τέχνη, και αποδίδονται μεγάλα εγκώμια σε εκείνους που ασκούν αυτήν. Τα αμαρτήματα έχουν γίνει τέχνη. Δεν τα διαπράττουμε αυτά έτσι τυχαία, αλλά με ιδιαίτερη φροντίδα και γνώσι. Και ο διάβολος πλέον διευθύνει σαν στρατηγός τα τάγματά του. Γιατί όπου υπάρχει μέθη, υπάρχει ακολασία· όπου υπάρχει αισχρολογία, είναι ο διάβολος παρών εισάγοντας τα ιδικά του.
Ευωχούμενος με αυτούς, ειπέ μου, τελείς μυστήριο του Χριστού και προσκαλείς το διάβολο; Ίσως με νομίζετε ενοχλητικό. Αλλά και αυτό είναι αποτέλεσμα της μεγάλης διαστροφής, γιατί και εκείνος που εκτιμά το γέλιο καταδικάζεται σαν αυστηρός. Δεν ακούτε τον Παύλο που λέγει, «Ο,τιδήποτε και αν κάμνετε, είτε τρώγετε, είτε πίνετε, είτε κάμνετε κάτι άλλο, τα πάντα να τα κάμνετε για τη δόξα του Θεού»; εσείς όμως τα κάμνετε για να τον δυσφημίσετε και να μη τον δοξάσετε. Δεν ακούτε τον προφήτη που λέγει, «Να υπηρετήσετε τον Κύριο με φόβο και να χαίρεσθε αυτόν με τρόμο»; εσείς όμως είσθε διαχυτικοί.
Μήπως λοιπόν δεν είναι δυνατό και να διασκεδάζωμε και με ασφάλεια;
Θέλεις να ακούσης καλά τραγούδια; Βέβαια δεν έπρεπε καθόλου, πλην όμως δείχνω συγκατάβασι, εάν θέλης· μη ακούσης τα σατανικά, αλλά τα πνευματικά.
Θέλεις να ιδής χορευτές;
βλέπε το χορό των αγγέλων. Και πως είναι δυνατό, λέγει, να τα ιδούμε;
Εάν απομακρύνης αυτά, θα έλθη και ο Χριστός στους γάμους αυτούς· και
όταν ο Χριστός είναι παρών, παρευρίσκεται και ο χορός των αγγέλων.
Αν θέλης, και τώρα θα κάμη θαύματα,
όπως ακριβώς και τότε θα κάμη και τώρα το νερό κρασί και πολύ καλύτερο·
θα μεταβάλη τη διαχυτικότητα, τη ασθενεί και την ψυχρή επιθυμία, και θα
την καταστήση πνευματική. Αυτό σημαίνει να κάμη κρασί από νερό.
Όπου υπάρχουν οι μουσικοί, δεν παρευρίσκεται ο Χριστός,
αλλά και αν εισέλθη, πρώτα απομακρύνει αυτούς, και ύστερα
θαυματουργεί. Τι είναι αηδέστερο από τη σατανική τελετή, όπου τα πάντα
είναι ασαφή, όπου τα πάντα ακατάληπτα; και αν υπάρχη και κάτι σαφές,
πάλι τα πάντα είναι αισχρά, τα πάντα αηχή. Τίποτε δεν είναι πιο
ευχάριστο από την αρετή, τίποτε πιο γλυκό από την κοσμιότητα, τίποτε πιο
περιπόθητο από τη σεμνότητα.
Ας κάμη κανείς γάμους, τέτοιους που εγώ λέγω, και θα ιδή τη χαρά· ποιούς όμως γάμους, να προσέχετε.
Πρώτα να ζητής άνδρα για την κόρη, πραγματικά άνδρα και προστάτη, σαν να πρόκειται να θέσης επί του σώματος κεφαλή, σαν να πρόκειται να παραδώσης σ’ αυτόν όχι δούλο, αλλά θυγατέρα.
Μη ζητής χρήματα, ούτε ένδοξο γένος, ούτε μεγάλη πατρίδα, όλα αυτά είναι περιττά, αλλά την ευλάβεια της ψυχής, την επιείκεια, την αληθινή σύνεσι, το φόβο του Θεού, εάν θέλης η θυγατέρα σου με χαρά να ζη. Γιατί ζητώντας πλουσιώτερο, όχι μόνο αυτήν δεν θα ωφελήσης, αλλά και θα την βλάψης, καθιστώντας αυτήν δούλη αντί για γυναίκα ελεύθερη.
Γιατί δεν θα απολαύση τόση χαρά από τα χρυσά κοσμήματα, όση αηδία από το να υπηρετή την αηδία.
Όμως να μη ζητής αυτά, αλλά προ πάντων ισάξιό της, εάν δε δεν είναι δυνατό, καλύτερα πτωχότερο, παρά πλουσιώτερο, εάν φυσικά δεν θέλης να δώσης τη θυγατέρα σου σε δεσπότη, αλλά να την παραδώσης σε άνδρα.
Όταν εξετάσης με ακρίβεια την αρετή του άνδρα, και πρόκειται να παραδώσης τη θυγατέρα σου, παρακάλεσε τον Χριστό να έλθη, γιατί δεν θα αρνηθή, μυστήριο είναι της παρουσίας του. Προ παντός λοιπόν τότε να παρακαλής, ώστε να δώση τέτοιο μνηστήρα.
Μη γίνης χειρότερος από τον υιό του Αβραάμ, ο οποίος αποστελλόμενος σε τόση μεγάλη αποδημία, εγνώριζε όπου έπρεπε να καταφύγη· γι’ αυτό και επέτυχε όλα. Όταν εξετάζης και ζητής τον άνδρα, να προσεύχεσαι· είπε στον Θεό, όποιον θέλεις εσύ δώσε.
Ανάθεσε σ’ Aυτόν την υπόθεσι, και επειδή τον ετίμησες με αυτήν την τιμή θα σε ανταμείψη.
Δύο λοιπόν πρέπει να κάμνης, και να αναθέτης αυτό σ’ αυτόν, και να ζητής τέτοιον άνδρα, όπως αυτός θέλει σεμνό. Όταν λοιπόν κάνης τους γάμους, να μη περιφέρεσαι σε σπίτια, χρησιμοποιώντας καθρέπτες και επιδεικτικά ρούχα. Γιατί το πράγμα δεν είναι για επίδειξι, ούτε σε πομπή οδηγεί τη θυγατέρα σου, αλλά για να προκαλέσης χαρά στο σπίτι με αυτούς που είναι μέσα σ’ αυτό, να προσκαλής τους γείτονες, τους φίλους και τους συγγενείς. Όσους καλούς θα γνωρίζης, αυτούς να προσκαλής, και σ’ αυτούς που είναι παρόντες να συμβουλεύης να αρκούνται σ’ αυτά. Κανείς ας μη παρευρίσκεται από τους μουσικούς της ορχήστρας, γιατί αυτοί είναι έξοδα περιττά και άσχημα. Κάλεσε πριν από όλους τους άλλους τον Χριστό. Γνωρίζεις δια μέσου τίνος θα τον καλέσης; «Όποιος θα κάμη κάτι», λέγει, «σ’ ένα από τους μικρούς αυτούς, είναι σαν να το έκαμε σε εμένα». Μη νομίσης ότι είναι δυσάρεστο πράγμα, το να προσκαλής τους πτωχούς για τον Χριστό· δυσάρεστο είναι το να προσκαλής τις πόρνες. Γιατί το να προσκαλής τους πτωχούς, είναι αφορμή του πνευματικού πλούτου, εκείνο όμως αφορμή καταστροφής.
Στόλιζε τη νύφη όχι με αυτά τα στολίδια από χρυσό, αλλά με την επιείκεια, με το σεβασμό και με τα συνηθισμένα ρούχα· αντί για όλα τα χρυσά κοσμήματα και φιλοτεχνήματα να της φορέσης τη συστολή, την εντροπή και το να μη επιζητή εκείνα. Ας μη γίνεται κανένας θόρυβος, καμμία αταξία. Ας προσκαλήται ο γαμβρός και ας δέχεται την κόρη. Τα γεύματα και τα δείπνα ας μη είναι γεμάτα από οινοπνευματώδη ποτά, αλλά από άφθονα αγαθά μαζί με χαρά.
Πρόσεχε πόσα καλά προέρχονται από αυτό, όταν ιδούμε αυτά που κάμνουν εκείνοι, και πόσα κακά από τους γάμους που γίνονται τώρα, αν φυσικά πρέπει γάμους να ονομάζωμε αυτά, αλλ’ όχι τελετές. Διελύθησαν οι νυφικοί θάλαμοι, και αμέσως φροντίδα και φόβος, μήπως παραπέση κάτι χρήσιμο, και διαδέχεται τη χαρά αφόρητος λύπη. Αλλά η αγωνία αυτή είναι της πεθεράς, μάλλον δε ούτε η ίδια η νύφη έχει απαλλαγή από αυτήν όλα πλέον που ακολουθούν ύστερα αφορούν την ίδια τη νύφη. Γιατί το να βλέπη τα πάντα να διαλύωνται, το να βλέπη έρημο το σπίτι είναι αφορμή λύπης. Εκεί ο Χριστός, εδώ ο Σατανάς. Εκεί υπάρχει ασφάλεια, εδώ φροντίδες· εκεί χαρά, εδώ λύπη· εκεί έξοδα, εδώ τίποτε τέτοιο· εκεί απρέπεια, εδώ ευπρέπεια· εκεί φθόνος, εδώ έλλειψις φθόνου· εκεί μέθη, εδώ εγκράτεια, εδώ σωτηρία, εδώ σωφροσύνη.
Κατανοώντας λοιπόν αυτά, ας σταματήσωμε το κακό μέχρι το σημείο αυτό, για να αρέσωμε στον Θεό και να αξιωθούμε να επιτύχωμε τα αγαθά που έχει υποσχεθή σε αυτούς που τον αγαπούν, με τη χάρι και τη φιλανθρωπία του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, μαζί με τον οποίο στον Πατέρα και συγχρόνως στο άγιο Πνεύμα, ανήκει η δόξα, η δύναμις και η τιμή, τώρα και πάντοτε και στους αιώνες των αιώνων. Αμήν.
- σημ. entaksis: Ο άγιος αναφέρεται στη συνήθεια να γίνονται αίσχη πριν τον γάμο, όπως το να καλούν πόρνες και κίναιδους για διασκέδαση. Μήπως το ίδιο δεν συμβαίνει και σήμερα;
ΤΟ ΑΦΘΑΡΤΟ ΔΕΞΙΟ ΧΕΡΙ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΗ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ.
Φυλάσσεται στην Ιερά Μονή Φιλοθέου του Αγίου Όρους
ΙΩΑΝΝΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ – ΑΠΑΝΤΑ ΤΑ ΕΡΓΑ 22 -ΥΠΟΜΝΗΜΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΠΡΟΣ ΚΟΛΟΣΣΑΕΙΣ – ΟΜΙΛΙΑ ΙΒ’
ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΚΕΙΜΕΝΟΝ – ΜΕΤΑΦΡΑΣΙΣ – ΣΧΟΛΙΑ Υπό ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ ΜΟΥΣΤΑΚΑ, Θεολόγου – Φιλολόγου
ΠΑΤΕΡΙΚΑΙ ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ο ΠΑΛΑΜΑΣ – ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 1983
Σελ. 339·353 – ΨΗΦΙΟΠΟΙΗΣΗ- ΜΟΡΦΟΠΟΙΗΣΗ: Ι.Ν.ΑΓΙΩΝ ΤΑΞΙΑΡΧΩΝ ΙΣΤΙΑΙΑΣ
