Ἐλάχιστοι μποροῦν νὰ «ἀκούσουν» τὸ ἀφυπνιστικὸ «καμπανάκι» τῶν πρόσφατων πρωτοφανῶν φυσικῶν καταστροφῶν, ποὺ ἔπληξαν καίρια τὴν χώρα μας. Σύμφωνα μὲ τὴν βιβλικὴ διδασκαλία τὸ (κάθε) κακὸ εἶναι ἀποτέλεσμα τῆς ἁμαρτίας καὶ ὡς ἐκ τούτου, ἐξαιτίας της, «πᾶσα ἡ κτίσις συστενάζει καὶ συνωδίνει ἄχρι τοῦ νῦν» (Ρωμ. 8,19). Μὲ τὴν πτώση τοῦ ἀνθρώπου, τοῦ συνδέσμου κτιστοῦ – ἀκτίστου, ἡ «καλὴ λίαν» (Γεν. 1, 31) θεία δημιουργία διεφθάρη καὶ κατέστη ἐχθρικὴ πρὸς αὐτόν, τὸν αἴτιο καὶ τῆς δικῆς της «πτώσεως». Ἔτσι ἐξηγοῦνται οἱ φυσικὲς καταστροφές.
Ἀλλὰ ὁ Θεὸς οἰκονόμησε (καὶ) μέσῳ αὐτῶν τῶν ὀδυνηρῶν συμβάντων, νὰ ὠφελεῖται τελικὰ ὁ ἄνθρωπος. Ἐπειδὴ τίποτε δὲν μπορεῖ νὰ συμβεῖ, ἂν δὲν τὸ παραχωρήσει ὁ Δημιουργός, οὔτε ἕνα σπουργίτι δὲν πέφτει κάτω νεκρὸ χωρὶς τὸ θέλημά του (Ματθ. 10, 29), τὸ κακὸ τελικὰ νὰ ἀποβαίνει εὐεργετικὸ στὸν ξεστρατισμένο ἀπὸ Αὐτὸν ἄνθρωπο. Ὑπ’ αὐτὴ τὴν ἄποψη καὶ οἱ φυσικὲς καταστροφὲς ἔχουν τὴ σωστική τους λειτουργία. Βεβαίως δὲν τὶς προκαλεῖ ὁ ἀπόλυτα ἀγαθὸς καὶ ἄτρεπτος Θεός, ἀλλὰ τὶς ἐπιτρέπει ὡς παιδαγωγικὸ μέσο, γιὰ τὴν συνειδητοποίηση τῆς μικρότητάς μας, τὴν μετρίαση τοῦ ἐγωισμοῦ μας, τὴν ταπείνωσή μας, μὲ ἀπώτερο σκοπὸ τὴ μετάνοιά μας. Εἶναι γνωστὸ πὼς ὁ ἄνθρωπος ποὺ κινδυνεύει καὶ παλεύει νὰ σωθεῖ, ἀναφωνεῖ, συνειδητὰ ἢ ἀσυνείδητα «Θεέ μου, βοήθησέ με», «Παναγία μου, σῶσέ με»! Ἀκούσαμε πολλοὺς δοκιμαζομένους, ἀπὸ τὴ δίνη τῶν καταστροφῶν, ἀδελφούς μας, νὰ ἐπικαλοῦνται τὸ ὄνομα τοῦ Θεοῦ καὶ νὰ αἰσιοδοξοῦν, μέσα στὴν δυστυχία τους. Ἀλλὰ δυστυχῶς δὲν ἄγγιξε αὐτὴ ἡ θεία παιδαγωγία τὶς ψυχὲς τῆς πλειοψηφίας. Οὔτε τοὺς κυβερνῶντες μας, οἱ ὁποῖοι ἀπαξιοῦν νὰ προφέρουν ἔστω καὶ ὑποκριτικὰ τὸ ὄνομα τοῦ Θεοῦ, ὅπως κάνει ὁ ἀλλόθρησκος Ἐρντογάν, ἐπικαλούμενος συνεχῶς τὸν ἀνύπαρκτο «θεό» του! Ἂς ἀνοίξουμε λοιπὸν τὰ αὐτιά μας καὶ ἂς ἀκοῦμε τὰ σωτήρια «καμπανάκια» τοῦ Θεοῦ, τὰ ὁποῖα κτυποῦν γιὰ τὴν ὠφέλειά μας!
