Ἐδημοσιεύσαμεν εἰς τὸ προηγούμενον φύλλον τὸν Πρόλογον τοῦ κειμένου τοῦ π. Βασιλείου Σπηλιοπούλου, εἰς τὸ ὁποῖον ἐγένετο κριτικὴ εἰς τὸ βιβλίον τῆς Γαβριηλίας μοναχῆς «Ἀσκητική τῆς Ἀγάπης». Ἐν συνεχείᾳ ἐλάβομεν πληροφορίαν ὅτι τὸ παρὸν βιβλίον ἔγραψε μοναχή, ὑποτακτική τῆς Γεροντίσσης Γαβριηλίας καὶ ὅ,τι περιγράφεται εἰς αὐτὸ ἀποτελεῖ τὰς προσωπικάς της ἀπόψεις. Μάλιστα ἡ ἐν λόγῳ μοναχὴ σήμερον ἔχει ἀποβάλει τὰ ράσα, ἔχει ἀποσχηματισθῆ καὶ εἶναι προτεστάντης, ἀλλὰ συνεχίζει νὰ συγγράφη βιβλία μὲ τὴν ἰδιότητα τῆς μοναχῆς. Κατόπιν τούτων δὲν δυνάμεθα νὰ συνεχίσωμεν νὰ παραθέτωμεν τὴν κριτικὴν τοῦ βιβλίου, ὡς οὐδεμίαν σχέσιν ἔχουσα μὲ τὴν πραγματικότητα. Ἡ κριτικὴ ἀφορᾶ εἰς τὸ συγγραφὲν βιβλίον καὶ ὄχι εἰς τήν Γερόντισσαν Γαβριηλίαν, ἡ ὁποία ἁγιοκατετάχθη προσφάτως ἀπὸ τὸ Πατριαρχεῖον Κωνσταντινουπόλεως.
Δυστυχῶς, μεγάλη εὐθύνη διὰ τὴν ἀμφισβήτησιν τῆς ἁγιότητος τῆς Γεροντίσσης φέρει τὸ Πατριαρχεῖον, καθὼς προχωρεῖ εἰς ἁγιοκατατάξεις εἰς σύντομον χρονικὸν διάστημα μετὰ τὴν κοίμησιν τῶν ἁγιοκατατασσομένων. Ἐν ἀντιθέσει μὲ τὴν παλαιὰν παράδοσιν, ποὺ ἤθελε 200 ἔτη καὶ πλέον νὰ περνοῦν, πρὶν προχωρήση εἰς ἁγιοκατατάξεις. Ποῖοι οἱ λόγοι διὰ τοὺς ὁποίους προτρέχει ὁ Πατριάρχης;
