«Εκφράζουμε τη βαθιά μας οδύνη για την απώλεια ζωών που προκλήθηκε από χτύπημα σε κτήριο παρακείμενο στο μοναστήρι του Αγίου Πορφυρίου στη Γάζα. Η προστασία των αμάχων και η ασφάλεια των τόπων λατρείας και των θρησκευτικών ιδρυμάτων θα πρέπει να διασφαλίζονται και να γίνονται σεβαστές από κάθε πλευρά».
Αυτή ήταν η άνευρη και μεσοβέζικη ανακοίνωση του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών για την βάρβαρη, παράνομη, απρόκλητη και εγκληματική επίθεση του ισραηλινού στρατού στο κτηριακό συγκρότημα της Ιεράς Μονής Αγίου Πορφυρίου στη Γάζα, ενός ιστορικού προσκυνήματος που στέκει εκεί για σχεδόν μία χιλιετία ακλόνητο στο πέρασμα εχθρικών λαών που πέρασαν ανά τους αιώνες και δεν τόλμησαν να το βλάψουν.
Ο ιερός ναός του Αγίου Πορφυρίου μπορεί να μην επλήγη αυτός καθαυτός (αν και υπέστη κάποιες ζημιές από την έκρηξη όπως μεταδίδεται), άλλα η βόμβα έπεσε ακριβώς δίπλα της στον προαύλιο χώρο που βρίσκονταν κτήρια της Μονής και φιλοξενούνταν άστεγοι που βομβαρδίστηκαν τα σπίτια τους, μεταξύ αυτών και πολλά γυναικόπαιδα. Ίσως από κάποιο θαύμα δεν ισοπεδώθηκε και ο ναός, που θα σήμαινε τρομακτικές απώλειες αμάχων – πολύ μεγαλύτερες και από εκείνες στο νοσοκομείο Αλ Αχλί.
Ο βαρβαρισμός που πέρασε και δεν ακούμπησε τη Μονή Αγίου Πορφυρίου εδώ και αιώνες επιδρομών στα εδάφη της Γάζας, την έπληξε μέσα σε λίγες μέρες πολέμου από τις ισραηλινές βόμβες, διότι στην εποχή μας δεν υπάρχει μια σοβαρή και πρόθυμη πολιτική ηγεσία για να υπερασπιστεί τα δίκαια της Ελληνορθοδοξίας και της Ορθοδοξίας γενικότερα.
Αντιθέτως υπάρχει μια οσφυοκαμπτική κυβέρνηση που μονίμως συμπεριφέρεται ως σφουγγοκωλάριος του Δυτικού μπλοκ και μονίμως βάζει σε τελευταία μοίρα την διατήρηση των δεσμών που μας ενώνουν με τις διαχρονικές αξίες που επιτάσσει η ελληνική ιστορία. Το ελληνικό κράτος δείχνει πλέον να έχει γίνει ορκισμένος εχθρός του ελληνορθόδοξου έθνους.
Απάθεια για τα ελληνορθόδοξα προσκυνήματα, απάθεια για τους Αρμένιους, εγκατάλειψη στους ομογενείς της Ουκρανίας όταν τους χτύπησε ο πόλεμος, απάθεια για τους Βορειοηπειρώτες, απάθεια για τους Κύπριους αδερφούς.
Μια κυβέρνηση φοβική και εσωστρεφής, μονίμως αφοσιωμένη σε διμερείς πελατειακές σχέσεις με «εταίρους» και μονίμως κατώτερη των διεθνών περιστάσεων. Και για να μην το επικεντρώνουμε μόνο στην κυβέρνηση Μητσοτάκη, η ίδια εξωτερική πολιτική ακολουθείτο και από τα τρία κόμματα εξουσίας τα τελευταία 25 χρόνια.
Όμως τέτοια αφωνία και τέτοια μικροπρέπεια στο διεθνές στερέωμα, ίσως δεν υπήρξε ποτέ σε τόσο μεγάλο βαθμό. Και το χειρότερο είναι ότι αυτή η μικρότητα, λανσάρεται διεθνώς με μια συμπεριφορά μεγαλομανίας σε διπλωματικό επίπεδο.
Οι Εκκλησίες καταδίκασαν, η ελληνική κυβέρνηση… έβηξε
Ενώ το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων και οι άλλες Εκκλησίες των κρατών της Μέσης Ανατολής καταδίκασαν με σθεναρό τρόπο την φρικτή επίθεση του Ισραήλ σε χριστιανικό (και μουσουλμανικό) άμαχο πληθυσμό, η ελληνική κυβέρνηση ούτε καν τόλμησε να γράψει την λέξη «Ισραήλ» στην αναιμική ανακοίνωσή της, πόσο μάλλον δε να κάνει λόγο για την ωμή παραβίαση του διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου.
Αν διάβαζε κανείς την ανακοίνωση του ελληνικού ΥΠΕΞ χωρίς να γνωρίζει από ποιο κράτος προέρχεται, εύκολα θα πίστευε ότι ανήκει σε κάποια – αποχαρακτηρισμένη θρησκευτικά – χώρα της βορειοδυτικής Ευρώπης που διατηρεί μια «ψηλομύτικη» πολιτική ίσων αποστάσεων σε εγκλήματα πολέμου με θρησκευτικές προεκτάσεις.
Και όμως ήταν ανακοίνωση της Ορθόδοξης Ελλάδας, τη χώρα δηλαδή που υποτίθεται ότι μια επίθεση σε ελληνορθόδοξο προσκύνημα την αφορά πιο άμεσα από κάθε άλλο κράτος του κόσμου.
Το ΥΠΕΞ εξέφρασε γενικά, αόριστα και υποκριτικά τη… «βαθιά οδύνη» για το συμβάν, χωρίς να αναφέρει από ποιους «έβρεξε» θάνατο στον ουρανό της Γάζας πού μεταξύ άλλων αμάχων, έπληξε και χριστιανούς ορθόδοξους ενορίτες του Αγίου Πορφυρίου που έβρισκαν εκεί καταφύγιο από την παράνοια του πολέμου.
Μιλά γενικά και αόριστα για «απώλεια ζωών» και «προστασία αμάχων», χωρίς να τολμά να αναφέρει ποιοι ήταν αυτοί που θάφτηκαν στα συντρίμμια και ποιος είναι ο ποιμαντικός ρόλος μια πνευματικής όασης όπως είναι ο Άγιος Πορφύριος, μέσα σε μια περιοχή που στην κυριολεξία μοιάζει βόμβα έτοιμη να εκραγεί.
Δεν τολμά να υπερασπιστεί καν τα Ορθόδοξα προσκυνήματα της Μέσης Ανατολής και μιλά γενικά για «τόπους λατρείας» και «θρησκευτικά ιδρύματα» που πρέπει να προστατεύονται, σαν να έβγαλε δελτίο τύπου η UNESCO και όχι μια ελληνορθόδοξη χώρα.
Αυτή η «ξύλινη» ανακοίνωση μας θυμίζει τη στάση της κυβέρνησης Μητσοτάκη όταν η Αγία Σοφία ατιμάστηκε από τον εξ’ ανατολών «Σουλτάνο» και έγινε Τζαμί, με την ελληνική κυβέρνηση να εκφράζει ότι η ασέβεια των Τούρκων ήταν πλήγμα για την… πολιτιστική κληρονομιά.
Οι κτηνωδίες της Χαμάς δεν μπορούν να αποτελέσουν άλλοθι γι’ αυτό το έγκλημα πολέμου στον Άγιο Πορφύριο, ούτε για καμία άλλη στοχοποίηση αμάχων και πόσο μάλλον χριστιανών Ορθόδοξων. Τώρα που βρίσκονται σε τέτοια δοκιμασία οι Άγιοι Τόποι και όλα τα προσκυνήματα της Μέσης Ανατολής, οι ορθόδοξοι αδερφοί μας χρειάζονται τη σθεναρή στήριξη του ελληνικού κράτους και όχι μια στάση δειλίας και διπλωματικής κακομοιριάς. Γιατί όσο δεν διαμαρτύρεσαι τόσο περισσότερο δεν θα σε υπολογίζουν και τόσο περισσότερο εκτίθεται σε θανάσιμους κινδύνους η ελληνορθόδοξη κοινότητα στη Μέση Ανατολή.
Λίγες μέρες πριν την επίθεση στον Άγιο Πορφύριο, ο πρωθυπουργός είχε ενημερώσει τον Οικουμενικό Πατριάρχη ότι η κυβέρνηση έχει έρθει σε επαφή με το Ισραήλ για να προστατευθεί η Μονή Αγίου Πορφυρίου στη Γάζα από πλήγματα των Ισραηλινών Ενόπλων Δυνάμεων. Είχε προηγηθεί αγωνιώδες αίτημα από το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων και διαβεβαιώσεις της κυβέρνησης Μητσοτάκη προς τον Πατριάρχη ότι οι Ισραηλινοί… δεσμεύτηκαν ότι δεν κινδυνεύουν τα μνημεία και ειδικά ο… Άγιος Πορφύριος.
Τελικά είδαμε πόσο πολύ υπολόγισε η πλευρά του Ισραήλ, τα αιτήματα του Κυριάκου Μητσοτάκη που κατά τα άλλα φρόντισε να φωταγωγήσει την Ελληνική Βουλή με τη σημαία του Ισραήλ, την ώρα που τα ΚΥΤ της χώρας είναι καζάνια που βράζουν και είναι έτοιμα να εκραγούν. Έτσι πάνε αυτά. Αν δεν υπολογίζεις εσύ ο ίδιος τη σάρκα από τη σάρκα του Έθνους σου, δηλαδή τον λαό σου και την ελληνορθόδοξη ομογένεια, είναι γελοίο να περιμένεις ότι θα σε υπολογίσουν τα γεράκια του πολέμου. Με τέτοιες αναιμικές αντιδράσεις, τρομάζει κανείς για το τι μας περιμένει παρακάτω…