Πιέσεις ασκούνται μέχρι σήμερα. Σήμερα δεν είναι ανάγκη να προσκυνήσεις τα πόδια του πάπα. Τα προσκυνείς διαφορετικά. Άλλαξαν οι τρόποι δουλείας και δουλοπρέπειας. Ένα παράδειγμα. Από το 1986 γίνονται οι σύνοδοι της Ασίζης. Στην Ασίζη…. σας θυμίζει από τον «άγιο Φραγκίσκο», όπως λένε αυτοί, της Ασίζης, ο οποίος έλεγε «ΟΠΟΙΟΣ ΔΕΝ ΣΦΑΞΕΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥΣ ΔΕΝ ΣΩΖΕΤΑΙ» -ο «άγιος»!, ο Φραγκίσκος της Ασίζης!. Εκεί στην Ασίζη άρχισαν οι συναντήσεις της Ασίζης.
Θα σας περιγράψω με δύο λόγια πώς γίνονται αυτές οι συναντήσεις. Υπάρχει ένα κεντρικό βάθρο -συμπροσευχές δηλαδή όλων των θρησκευμάτων, μέχρι οι ερυθρόδερμοι με τις πίπες- , σε έναν θρόνο που υψώνεται τρία τέσσερα σκαλοπάτια πάνω από την γη είναι ο πάπας. Δίπλα του στα δεξιά του, αλλά στο έδαφος πατάει η πολυθρόνα η δική του, ο οικουμενικός πατριάρχης. Αριστερά κάποιος άλλος «μεγάλος», ίσως του Παγκοσμίου Συμβουλίου «Εκκλησιών», δεν είμαι βέβαιος για αυτό, πάλι στο έδαφος. Άρα ο πάπας είναι υπερυψωμένος.
Και τί γίνεται;
Αφού ο πάπας καθίσει στον θρόνο -τα ξέρω από πρώτο χέρι γιατί κάθε μερικά χρόνια επαναλαμβάνεται «η συνάντηση της Ασίζης», όπως λέγεται, έστω και αν γίνεται σε άλλα μέρη-, αφού λοιπόν ο πάπας καθίσει, ο πατριάρχης ο οικουμενικός οδηγείται από έναν «επίσκοπο» του πάπα μπροστά από τον πάπα. Βάζει μετάνοια βαθιά ο πατριάρχης μας, για να πάει στην θέση του δίπλα στον πάπα, στο έδαφος.
Και στο ίδιο ύψος με τον πατριάρχη είναι ο καημένος ο ερυθρόδερμος με την πίπα της ειρήνης και πολλοί άλλοι, οι εκπρόσωποι όλων των γνωστών θρησκευμάτων του κόσμου.
Να πιέσεις. Μπορούσε να πει ο οικουμενικός πατριάρχης «Όχι κύριε, δεν έρχομαι έτσι. Εκπροσωπώ την Αποστολική και Πατερική Παράδοση». Αλλά σου λέει, εμείς δεν ήλθαμε εδώ για να μαλώσουμε, ήλθαμε για να προσκυνήσουμε !!
Το καταλαβαίνετε γιατί φωνάζουμε; Δεν είναι αυτό «Μα εμείς είμαστε καλύτεροι αυτοί είναι οι χειρότεροι». Δεν είναι το πρόβλημα έτσι. Εγώ, ή ο οικουμενικός πατριάρχης ή ο αρχιεπίσκοπός μας -να ‘ναι καλά οι άνθρωποι- εκφράζουμε με την ιερωσύνη μας τον Ιησού Χριστό. Κάνουμε τον Χριστό λοιπόν να προσκυνήσει!
Όχι διότι εγώ είμαι καλύτερος. Μπορεί εγώ να είμαι άθεος, μασόνος. Να έχεις έναν πατριάρχη -μιλώ γενικά- και να ‘ναι μασόνος· βλασφημεί τον Χριστό. Αλλά η ιερωσύνη που φέρω δεν είναι ούτε του πατριάρχη, ούτε δική μου, ούτε του αρχιεπισκόπου, ούτε του π. Νικολάου. Η ιερωσύνη είναι Ιησούς Χριστός. Κουβαλώ, όπως σας έχω πει πολλές φορές, αναξίως, είμαι αχθοφόρος της ιερωσύνης. Δεν σέβομαι τον εαυτόν μου αλλά τον Ιησού Χριστό, τον Οποίον αναξίως με την ιερωσύνη ή αρχιερωσύνη έχω επί των ώμων μου. Αυτή είναι η ουσία του πράγματος.
Καλά ένας λαϊκός μπορεί να μην το λάβει υπόψη. Υπάρχουνε λαϊκοί ξεφτέρια, καλύτεροι από εμάς. Αλλά ένας κληρικός και θεολόγος και κατηχητής είναι δυνατόν; Δεν τα ξέρουν αδελφοί. Ούτε τα ξέρουν ούτε τους νοιάζει. Προχθές έφυγα από την Θεολογική Σχολή, συνταξιοδοτήθηκα. Κι εμείς ψηφίσαμε κάποιους για να είναι μαθηταί μας και διάδοχοί μας στις Θεολογικές Σχολές… εν πάση περιπτώσει.
Ειλικρινέστεροι είναι κάποιοι πάπες σήμερα. Ο Ράτσινγκερ, ο καρδινάλιος Ράτσινγκερ τον οποίον σας ανέφερα. Ως πάπας Βενέδικτος δέκατος έκτος το 2007 επήγαινε στην Κωνσταντινούπολη για να συναντήσει στο πλαίσιο του διαλόγου τον οικουμενικό πατριάρχη. Και στο Φιουμιτσίνο αν δεν κάνω λάθος, στο μεγάλο αεροδρόμιο της Ρώμης, οι δημοσιογράφοι που ήτανε βαλτοί από κάποιους του λένε «άγιε πατέρα, οι προτεστάντες είναι Εκκλησία;» Και τί είπε; «Όχι, δεν έχουνε τον χαρακτήρα της Εκκλησίας, πρέπει να ενωθούν μαζί μου, μαζί μας για να γίνουν Εκκλησία.»
Το καταλάβατε αδελφοί μου; Αυτός ομιλεί από θέσεως ισχύος. Κι εμείς λέμε «ο καλός πάπας! ο καθηγητής!» κλπ. Από εμάς τους καθηγητές έρχονται όλα τα κακά, δυστυχώς. Γιατί δεν χρησιμοποιούμε τα γράμματά μας όπως ο Μάρκος και οι Άγιοι Τρεις Ιεράρχες που θα έχουμε σε καμμία δεκαριά ημέρες, αλλά χρησιμοποιούμε τα γράμματά μας για να εγκληματούμε και να κερδίζουμε.
Ρωτήθηκε μετά ο πάπας ο Βενέδικτος: «Οι Ορθόδοξοι είναι Εκκλησία;» Λέει, «Ναι είναι Εκκλησία αλλά ελλειμματική Εκκλησία. Τους λείπει κάτι. Δεν αναγνωρίζουν το πρωτείο»! Το 2007. Ε, εμείς* λέμε τότε, για να μην μας κατηγορεί ο πάπας ας αναγνωρίζουμε το πρωτείο του πάπα να μην έχουν παράπονο.
Καταλάβατε πώς ασκούνται οι πιέσεις;
———————
* σ.σ. Εμείς πάντως δεν είπαμε τίποτα. Αυτοί τα είπανε μόνοι τους. Μόνοι τους τα σκέφτονται, μόνοι τους τα λένε, μόνοι τους τα κάνουν… και μόνοι τους θα ενωθούνε στο τέλος με τον πάπα.
