«Πνευματική φαρέτρα τοῦ Ὀρθοδόξου Χριστιανοῦ»
-Πάρε με καί μένα πάτερ στήν Ἱεραποστολή. Νά κάνω ὅ,τι μπορῶ. Εἶμαι τραυματίας πολέμου, ἀλλά μετανοημένος γιά τήν ζωή μου. Εἶμαι ἕτοιμος. Στρατιώτης τοῦ Χριστοῦ, δεμένος γερά στό ἅρμα του. Ὅ,τι μοῦ εἰπῆς θά τό κάνω, ἀπό ἀγάπη γιά τόν Χριστό.
Μ᾿ αὐτά τά λόγια κάποια ἡμέρα στάθηκε μπροστά μου ὁ μοναχός π. Ε. καί μέ παρακινοῦσε νά ἔλθη μαζί μου στόν ἀτερμάτιστο καί χέρσο Ἀμπελῶνα τῆς Ἀφρικῆς νά προσφέρει τίς ὅποιες ὑπηρεσίες του γιά τήν σωτηρία τῶν ἀνθρώπων.
-Μέ συγκινεῖς ἀγαπητέ μου πάτερ, μέ τά ἐνθουσιώδη αὐτά λόγια σου. Μόνο ἐσύ γνωρίζεις καί ὁ Χριστός πού σέ ἀγάπησε τόσο πολύ, τί βιώματα ἔζησες μέσα σου σ᾿ αὐτό τό διάστημα τῆς μοναχικῆς σου πολιτείας, ὥστε νά ποθῆς καί πάλι νά ἐξέλθης στόν κόσμο νά δώσεις τά πάντα γιά τόν μεγάλο Ἐραστή σου.
Θέλω νά γνωρισθοῦμε καλλίτερα, ἐάν δέν διαφωνεῖς πάτερ. Σέ γνωρίζω ἀπό τό 1994, ὅταν τότε σάν ἀρχοντάρης τῆς Μονῆς σέ εἶχα φιλοξενήσει ἐπί διετίαν, ὄντας ἐσύ στήν ὁμάδα τῶν πρός ἀποτοξίνωσιν νέων μας, πού ἔφθαναν τότε περί τούς 20 στήν Μονή μας.
-Ναί πάτερ, ὅ,τι θέλετε νά μέ ρωτήσετε. Ἄλλωστε σᾶς χρεωστῶ εὐγνωμοσύνη, διότι μέ περιεβάλατε μέ ἀδελφική καί πατρική ἀγάπη ὅταν πρωτοἦλθα κοντά σας.
-Θεωρῶ ἕνα ἀπό τά μεγάλα θαύματα τῆς ἐποχῆς μας τήν δική σου μεταστροφή. Ὄχι μόνον ἐπέστρεψες στόν κοινωνικό στίβο καί ἀνέλαβες στά χέρια σου τό τιμόνι τῆς ζωῆς σου δουλεύοντας, ὅπου αὐτό ἦταν ἐφικτό, ἀλλά, ὅπως μοῦ εἶπες, ἄκουσες στά μύχια τῆς καρδιᾶς σου μία ἡμέρα καί τό πατρικό κάλεσμα τοῦ Φιλανθρώπου Ἰησοῦ μας νά γίνης πλέον δικός Του στρατιώτης καί μάλιστα μέχρι τέλους τῆς παρούσης ζωῆς σου.
-Ἀπό τήν δόλια καρδιά μου στάζουν πάτερ δάκρυα εὐγνωμοσύνης προς τόν Χριστό μας, ὁ Ὁποῖος δέν μέ ἐγκατέλειψε παντελῶς. Καί ἰδού τώρα ποῦ εὑρίσκομαι: Μοναχός ἁγιορείτης σέ μία μεγάλη Ἀθωνική Μονή.
Ἄς ἀρχίσουμε ἀπό τήν ἀρχή, ἀγαπητέ μου π. Ἐ. νά εἰποῦμε μερικά για τήν κατά κόσμον ζωήν σου καί κατόπιν πῶς ἔφθασες στήν γενναία αὐτή ἀπόφασι νἀ ἀφιερώσεις τήν ὑπόλοιπη ζωή σου στόν Χριστό.
-Γεννήθηκα στήν Νέα Ἰωνία Ἀττικῆς τό 1965. Δύο ἀδέλφια εἴμασταν μέ γονεῖς, τόν Παναγιώτη καί τήν Χριστίνα. Βιοπαλαιστές καί οἱ δυό τους, για τήν ἐξασφάλισι τοῦ καθημερινοῦ ἄρτου, χωρίς ποτέ οἱ ἴδιοι νά βάλουν στόχο τόν πλοῦτο μέ θεμιτά καί ἀθέμιτα μέσα. Δέν εἶχαν ἰδιαίτερη καί θερμή σχέσι μέ τήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ μας. Γι᾿ αὐτό ὀλίγα ἦταν τά παιδικά μου χριστιανικά βιώματα καί τά καθήκοντά μου πρός τήν Ἐκκλησία ἐλλειπῆ καί χωρίς αἴσθησι.
Ἡ Ἀθήνα εἶναι τό ἀπέραντο σχολεῖο για κάθε μόρφωσι. Ἀπό τήν ἡλικία ἀκόμη τῶν 15 ἐτῶν συνδέθηκα μέ ἄλλους συνομηλίκους καί συμμαθητές μου καί ἀρχίσαμε τήν χρῆσι ναρκωτικῶν μέ πρῶτο τό χασίσι, σάν χόρτο.
Μοῦ ἄρεσε γενικά ὁ κόσμος. Χαιρόμουν νά τούς βλέπω νά τρέχουν στις δουλειές τους, νά φροντίζουν για τίς οἰκογένειές τους νά κάνουν τά ταξίδια τους. Ἔτσι, ἀγάπησα καί ἐγώ τά ταξίδια. Ἐπισκέφθηκα πολλές χῶρες τῆς Εὐρώπης. Μάλιστα κάποια περίοδο ἐργάσθηκα στήν Ὀλλανδία ἐπί δύο χρόνια καί μέ τά χρήματα αὐτά ἐκάλυπτα τά προσωπικά μου ἔξοδα καί τήν καθημερινή μου δόσι. Καί πάλιν ἐπέστρεφα στήν Ἑλλάδα.
-Για πόσα χρόνια ἐπῆρες ναρκωτικά καί πῶς εὕρισκες πάντοτε τά χρήματα;
-Ἐπῆρα ναρκωτικά ἐπί 31 χρόνια. Ἄρχισα μέ τό χασίσι καί μετά προχώρησα μέ τήν ἡρωίνη.
-Τότε πού ξεκίνησα ἐγώ τό χασίσι, τό 1980 ἠμποροῦσα καί μέ 500 δραχμές νά ἀγοράσω αὐτό τό χόρτο. Δέν ἔκλεψα χρήματα οὔτε ἀπό τούς γονεῖς μου οὔτε ἀπό ξένα σπίτια. Ἐδούλευα εὐκαίρως ἀκαίρως καί οἰκονομοῦσα τά ὅσα χρειαζόμουν. Ἀκόμη ἠσχολούμην καί μέ τήν πώλησι ναρκωτικῶν για νά ἐξασφαλίζω καί τήν δική μου δόσι.
-Εἶχες κάποια σχέσι μέ τήν Ἐκκλησία;
-Μοῦ ἄρεσε νά βολτάρω στίς πλατεῖες καί νά γνωρίζομαι μέ νέους ἀνθρώπους. Κάποια ἡμέρα μέ πλησίασε ἕνας πάστορας πεντηκοστιανός. Μοῦ ὡμίλησε γιά τήν κοινότητά του. Ἄρχισα νά παρακολουθῶ τίς ὁμιλίες στίς συνάξεις τους. Ἀλλά καί ἐκεῖ διεπίστωσα ὅτι δέν βρῆκα κάποια καινούργια ἀλλαγή μέσα μου. Ἔφυγα, χωρίς νά δώσω σέ κανέναν ἐξηγήσεις.
Στίς πλατεῖες πού τριγυρνοῦσα ἔβλεπα καί τίς ὀρθόδοξες ἐκκλησίες ἐκεῖ σέ διάφορες ἀποστάσεις. Ἔμπαινα μέσα, ἀλλά ὄχι συχνά. Ἄκουγα τόν Ἑσπερινό καί περίμενα κάποιος νά ἔλθη νά μέ χαιρετίσει. Αὐτό μοῦ συνέβη στόν Προφήτη Ἠλία Γαλατσίου, ὅπου μετά τήν ἑσπερινή ἀκολουθία, ἦλθε κοντά μου ὁ ἱερεύς π. Ἀνδρέας Σκούληκας. Ἐκεῖ στόν π. Ἀνδρέα, ἐξωμολογήθηκα γιά πρώτη φορά σέ ἡλικία 32 ἐτῶν. Μοῦ ἔδειξε ἀγάπη καί μοῦ ὡμίλησε για τό Ἅγιον Ὄρος, ὅπου ἐάν θά πάω, θά ἀναπαυθῆ ἡ ψυχή μου. Ἔτσι μοῦ εἶπε. Καί τόν ἐπίστευσα.
Πότε σταμάτησες τά ναρκωτικά καί γιατί;
-Ἕνας ἀπό τούς φίλους μου, ὁ Ἰωάννης, μακαρίτης τώρα ἀπό τά 27 του χρόνια, μοῦ ὡμίλησε κι αὐτός γιά τό Ἅγιον Ὄρος. Ἤλθαμε μαζί λοιπόν στήν Μονή σας, τοῦ Ὁσίου Γρηγορίου τό 1994. Ἔμεινα ἐπί δύο συνεχῆ χρόνια, χωρίς νά ἐξέλθω τοῦ Ὄρους, οὔτε μία φορά. Τότε στήν Μονή σας εἶχαν συγκεντρωθῆ για τήν ἀποτοξίνωσι περί τά 20 παιδιά. Ἔμειναν διάφορα χρονικά διαστήματα. Ἔφυγαν κατά καιρούς καί πάλι για τόν κόσμο, σχεδόν θεραπευμένα. Ἀλλά ἔξω καί πάλι κατρακύλισαν καί νομίζω περίπου τά μισά ἀπ’αὐτά ἀπέθαναν. Ἐπέζησαν τά ὑπόλοιπα, μεταξύ τῶν ὁποίων ἤμουν καί ἐγώ. Πάντως ἀπό τούς στενούς παιδικούς μου φίλους κανείς δέν ἔζησε. Ἦσαν περί τούς δέκα πού ἀδίκως ἔφυγαν ἀπό τήν ζωή.
-Καί ἐσύ πῶς ἐγλύτωσες; Εἶχες πάρει ποτέ μεγάλες δόσεις;
-Αὐτό πού ἔκανα καθημερινά μέ εἶχε κουράσει ψυχικά. Αἰσθανόμουν μία ἀηδία γιά τόν ἑαυτό μου. Ἐσκεπτόμουν καί ἐπίστευα ὅτι θά ὑπάρχει καί κάποιο ἄλλο προϊόν τό ὁποῖον εἶναι δυνατόν νά χαροποιεῖ καί νά εἰρηνεύει τόν ἄνθρωπο. Εἶχα σιχαθῆ πραγματικά τόν ἑαυτό μου. Ζητοῦσα κάτι καλλίτερο, κάτι μόνιμο πού νά χαρίζει εἰρήνη καί ὄχι ταραχή στήν καρδιά καί στό κεφάλι μου.
Ναί, κινδύνευσα μία φορά νά πεθάνω, διότι εἶχα πάρει μεγαλύτερη δόσι. Τήν ἔπαιρνα μέσα στήν τουαλέτα τοῦ σπιτιοῦ μου. Ζαλίστηκα καί ἔπεσα κάτω. Ὁ πατέρας μου ἔλειπε στήν δουλειά. Ἡ μητέρα μου, ἀφοῦ ἄργησα νά βγῶ ἔξω, κατάλαβε ὅτι κάτι μοῦ συνέβει. Ἐφώναξε τόν γείτονα, ὁ ὁποῖος ἔβγαλε τήν πόρτα μέ τήν κάσα της καί μέ βρῆκαν κάτω μισοπεθαμένον. Ὅμως συνῆλθα. Εἶχε ὁ Θεός τό σχεδιό του γιά μένα. Καί κατάλαβα ὅτι μέ ἀγαπᾶ. Μέ ἄφησε νά ζήσω γιά νά ἀναζητήσω αὐτό πού ἔλειπε στήν ζωή μου.
Ὅταν βγῆκες τό 1996 ἀπό τό Ἅγιον Ὄρος, ποῦ ἐπῆγες καί τί ἔκανες στόν κόσμο;
-Ἔψαχνα νά βρῶ δουλειές. Ἔτσι ἐργάσθηκα σέ οἰκοδομές, στήν ἀγορά καί ἀλλοῦ. Ἀναζητοῦσα μία μόνιμη δουλειά. Τελικά ἐπῆρα ἄδεια νά γίνω δύτης καί μπῆκα στό πλοῖο κάποιου πλοιάρχου μέ σκοπό νά ἀσχοληθῶ μέ τήν ἀλιεία.
Τήν περίοδο πού ἐργαζόμουν στό ψαράδικο, ἄκουγα ἀπό κασσέτες διάφορες ὁμιλίες καί ἱερές Ἀκολουθίες. Καί αἰσθανόμουν μία γαλήνη στήν ψυχή μου, σάν τήν γαληνεμένη ἐνίοτε θάλασσα. Τότε ἐσκεπτόμουν ποῦ ἠμπορῶ νά πάω για νά μάθω περισσότερα ἐκκλησιαστικά πράγματα, ψαλσίματα, ἀκολουθίες, τυπικά καί ἄλλα. Τελικά γράφθηκα στήν μέση ἐκκλησιαστική σχολή τῆς Κατερίνης, ὅπου ἐπί δύο χρόνια σάν οἰκότροφος σπουδαστής, ἐφοίτησα στόν ἱερατικό αὐτό σεμινάριο στήν περίοδο τῶν ἐτῶν 2011-2013.
Πράγματι ἐνθυμοῦμαι μέ εὐγνωμοσύνη τόν διευθυντή τῆς σχολῆς, τόν π. Παῦλο, ὁ ὁποῖος μᾶς προσέφερε πολλά μέ τήν ἀγάπη του καί τό τάλαντο τῆς διδασκαλίας του.
-Καί πῶς ἀπεφάσισες νά γίνης μοναχός;
-Ἕνα χρόνο μετά τήν ἀποφοίτησί μου ἀπό τήν σχολή, δηλ. τό 2014, κάποιος μοῦ ὡμίλησε για τήν Ἱερά Μονή Προδρόμου Παγγαίου Καββάλας. Ἐπῆγα μέ ἕνα φίλο μου σάν ἐπισκέπτης. Ἡγούμενος τῆς Μονῆς εἶναι μέχρι σήμερα ὁ ἀρχιμ. π. Ἀθηναγόρας μέ μία μικρή ὁμάδα μοναχῶν. Ἐκεῖ δοκιμάσθηκα περί τά τέσσαρα χρόνια καί μέ τήν Χάρι τοῦ Θεοῦ ἐκάρην ρασοφόρος μοναχός μέ τό ὄνομα Ἐ.
Ἐπειδή, ὅμως εἶχα ζήσει παλαιότερα σάν λαϊκός στό Ἅγιον Ὄρος ἐζήτησα τήν εὐλογία τοῦ Γέροντός μου νά κοινοβιάσω σέ ἕνα ἀπό τά μεγάλα Ἀθωνικά μοναστήρια. Ἔτσι ἦλθα στήν ἀγαπητή μου Μονή τοῦ Ὁσίου Γρηγορίου, ὅπου ἔγινα δεκτός ἀπό τόν σεβαστόν Γέροντα καί Καθηγούμενον Αὐτῆς, τόν π. Χριστοφόρο.
Ἔκτοτε μένω στήν Μονή μας, ὡς Γρηγοριάτης πλέον καί ἁγιορείτης μοναχός, χωρίς νά εἶμαι ἄξιος γι’αὐτήν τήν θαυμαστή προστασία καί καθοδήγησι τοῦ Θεοῦ στήν ἀλλοπρόσαλλη ζωή μου.
-Σαν μοναχός τί ζητεῖς τώρα ἀπό τόν Θεό, πάτερ Ἐ.;
Δέν τολμῶ τίποτε νά τοῦ ζητήσω. Εὑρίσκομαι σέ μεγάλη ἀπορία πῶς καταδέχθηκε ὁ Χριστός καί ἐπῆρε ἐμένα τἠν σαπίλα καί μέ ἔφερε στήν σεπτή χορεία τῶν Ἁγιορειτῶν Πατέρων. Δέν ἔχω μοῦτρα νά τόν ἀντκρύσω! Τόν ἔχω καθυβρίσει καί ἐξευτελίσει δημοσίως μέ τίς παράνομες καί ἐλειεινές πράξεις μου. Εῖμαι τόσο συγκινημένος ἀπό τό πλῆθος τῶν θαυμαστῶν καί ἀπείρων δωρεῶν του, ὥστε μοῦ ἔρχεται νά κλαίω ἀπό χαρά καί εὐγνωμοσύνη. Εἶμαι ἕνα τίποτε καί δέν ἀξίζω για τίποτε νά μέ ἀγαπᾶ ὁ Χριστός μας.
-Τί μήνυμα θέλεις νά ἐξαγγείλεις στούς σημερινούς νέους, πάτερ Ἐ. οἱ ὁποῖοι ἀκόμη μαστίζονται ἀπ’ αὐτήν τήν λαίλαπα τῶν ναρκωτικῶν, πού ἀφαιρεῖ τήν ζωή ἀπό δεκάδες καί ἑκατοντάδες νέους μας καί τούς στέλλει ἀδίκως καί ἀναξιοπρεπῶς στήν ἄλλη ζωή;
-Τό μήνυμα πού θέλω νά τούς δώσω εἶναι ὅτι τούς ἀγαπᾶ ὁ Φιλανθρωπότατος Χριστός μας, ὁ Ὁποῖος εἶναι ὁ φίλος τῶν πορνῶν, τῶν ἁμαρτωλῶν καί τῶν τελωνῶν. Ἔτσι ἀγάπησε καί μένα! Ἀρκεῖ οἱ ἴδιοι νά κάνουν μία στροφή πρός Αὐτόν καί τήν Ἐκκλησία Του. Κι αὐτή ἡ στροφή θά εἶναι σωτήρια γιά τό μέλλον τῆς ζωῆς τους καί γιά τήν σωτηρία τῶν ψυχῶν τους.
Ἀκόμη ἔχω νά τούς εἰπῶ ὅτι στά 31 χρόνια πού ἤμουν σφικτά μπλεγμένος μέ τά ναρκωτικά, δέν ἤμουν ἄνθρωπος, ἀλλά ἕνας βρυκόλακας. Τά ναρκωτικά κάνουν τόν ἄνθρωπο πού τά χρησιμοπειεῖ νά αἰσθάνεται ὅτι εἶναι μία σαπίλα.
Ὁ ναρκομανής εἶναι ἀξιολύπητος, ἀλλά καί ἀξιοσυμπάθητος, διότι ἔφθασε ἐκεῖ πού ἔφθασε ἀπό μία περιέργεια τῆς ἐφηβικῆς ἡλικίας. Κι αὐτή ἡ περιέργεια εἶναι δυνατόν νά τοῦ κοστίσει καί τήν ἀπώλεια τῆς ζωῆς του, ἄν ἐγκαίρως δέν ἐπιστρέψει νά ἀγκυροβολήσει στό λιμάνι τοῦ Χριστοῦ μας, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ἐκκλησία του μέ τά θεραπευτικά καί ὑπερθαύμαστα Μυστήρια της.
Πονάω καί σκέπτομαι αὐτά τά παιδιά μας, πού γυρίζουν στήν Ἀθἠνα καί στήν ἐπαρχία καί ψάχνουν γιά τήν δόσι τους καί περνοῦν ἐφιαλτικές νύκτες ἔχοντας μπροστά τους τόν θάνατο μέ τό δρεπάνη νά τούς πάρει τήν ζωή. Ἐμένα μέ ἐγλύτωσε ὁ Χριστός καί Τόν εὐχαριστῶ μέ χιλιάδες μετάνοιες κάθε ἡμέρα. Εὔχομαι αὐτά τά παιδιά μας, πού δέν βρῆκαν ἀκόμη τόν Πατέρα καί Φίλο τους, τόν Ἰησοῦ Χριστό, νά τρέξουν μέ καρδιακή ἀγαλλίασι κοντά Του καί θά εὕρουν συμπόνια καί στοργή, συγχώρησι καί καλωσύνη, φιλική καί πατρική ἀγάπη καί τήν αἰώνια χαρά τῆς ζωῆς τους. Θά εἶναι ὁ Ἴδιος ὁ Χριστός ἡ Χαρά τῆς ζωῆς τους.
Συνέντευξις μέ τόν μοναχό π. Ἐ. Τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Ὁσίου Γρηγορίου ἉγίουὌρους
23-12-2018.
Μοναχός Δαμασκηνός Γρηγοριάτης
Μέ τήν εὐλογία τοῦ πατρός Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου
