«Πνευματική φαρέτρα τοῦ Ὀρθοδόξου Χριστιανοῦ»
ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ ΓΙΑ ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΩΣ
Ὅταν τά πρῶτα χρόνια τῆς μοναχικῆς μου ζωῆς στό μοναστήρι μου ἤμουν ἐπί 10 περίπου χρόνια ἀρχοντάρης τῆς Μονῆς μας, τοῦ Ὁσίου Γρηγορίου, κάποια χρονιά, νομίζω, τό 1983, ἦλθε ἕνας σεβάσμιος Γέροντας ἀπό τήν Ἀμφιλοχία. Τώρα θά ἔχει κοιμηθῆ. Αἰωνία του ἡ μνήμη. Ἐπειδή μοῦ ἄρεσε νά ἐρωτῶ τούς Γεροντάδες γιά πνευματικά καί μοναχικά θέματα, πλησίασα κι αὐτόν τόν Γέροντα καί τόν ἐρώτησα: -Ἔχετε νά μοῦ πῆτε κάποια διδακτική ἱστορία, Γέροντα, γιά τήν ζωή σας ἤ κάτι πού ἀκούσατε, τό ὁποῖον θά ὠφελήση κι ἐμένα. Ἀμέσως ὁ Γέροντας μοῦ διηγήθηκε τήν παρακάτω ἱστορία:
-Ἐπέστρεφα κάποτε ἀπό τό Ἅγιον Ὄρος καί εἶχα φθάσει στήν Θεσσαλονίκη, περπατῶντας κοντά στήν φιλοσοφική σχολή. Ξαφνικά μέ πλησίασαν δύο νέοι καί μέ παρεκάλεσαν νά τούς ἀκολουθήσω. Ἐπήγαμε στό ἀνατομεῖο τῆς ἰατρικῆς σχολῆς. Ἐκεῖ, εἶχε συμβῆ ἕνα θαυμαστό γεγονός πού ἐντυπωσίασε ὅλους τούς φοιτητές τῆς σχολῆς, πού εὑρίσκοντο ἐκεῖ γιά τό μάθημα τῆς Ἀνατομίας. Τό πτῶμα ἑνός ἀνδρός, ἀπό τά ἐκτεθειμένα γιά τήν ἰατρική ἐκμάθησι τῶν φοιτητῶν, εἶχε ἀναστηθῆ. Ὁ ἄνθρωπος αὐτός, ὅταν μέ εἶδε, ἔπεσε στά γόνατά μου καί μέ δάκρυα μοῦ ἔλεγε: «Πάτερ, θέλω ἐξομολόγησι καί Θεία Κοινωνία. Δέν μπορῶ νά πλησιάσω τήν Πύλη τοῦ οὐρανοῦ, χωρίς τήν εἰλικρινῆ ἐξομολόγησι καί τήν Θεία Μετάληψι». Τήν ἄλλη ἡμέρα λειτούργησα στό ἐκκλησάκι τῆς σχολῆς. Ἦλθε καί ὁ νεκραναστημένος, ὁ ὁποῖος πρῶτα ἐξωμολογήθηκε ὅλα ἀπό τήν παιδική του ἡλικία καί μετά κοινώνησε τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων. Μετά ἀπό τρεῖς ἡμέρες καί πάλιν ὁ Κύριος τόν ἐκάλεσε κοντά του».
Ἀπό Δαμασκηνό Γρηγοριάτη.
Μέ τήν εὐλογία τοῦ πατρός Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου
