«Πνευματική φαρέτρα τοῦ Ὀρθοδόξου Χριστιανοῦ»
Υπήρχαν, λέγει τό Γεροντικό, δύο κατά σάρκα ἀδελφοί ὑπό τήν Καθοδήγησι ἑνός Πνευματικοῦ, ὁ ὁποῖος συχνά τούς μιλούσε γιά τίς παιδεύσεις καί τά μαρτύρια τοῦ Ἄδου. Ό ένας άπό τούς άδελφούς ἔφριττε, ὅταν τά ἄκουσε αύτά, καί γιά νά σωθή απεφάσισε νά γίνη μοναχός. Ἐνῶ ὁ ἄλλος μή πιστεύοντας σ' αὐτά, παρέμεινε στόν κόσμο κάνοντας κάθε εἴδους ἁμαρτίες. Σέ λίγα χρόνια έπλησίασε τό τέλος τῆς ζωῆς του. Τότε ὁ Μοναχός άδελφός του, ερχόμενος σ' αύτόν, τόν παρεκάλεσε νά έλθη, μετά τόν θάνατο του, καί νά τοῦ είπή πώς ευρίσκεται ἐκεῖ καί ἐάν πράγματι υπάρχουν βάσανα στόν Άδη, έτσι όπως τούς τά διηγόταν ὁ Πνευματικός τους.
Μετά άπό ώρισμένο καιρό μιά νύκτα, ἀφοῦ είχε πεθάνει ὁ άδελφός του πού ζοῦσε στόν κόσμο, παρουσιάσθηκε στόν Μοναχό άδελφό του. Τότε εκείνος τόν ερώτησε:
Σέ παρακαλώ, άδελφέ μου, λέγε μου τήν άλήθεια, άραγε στόν Άδη ύπάρχουν τά φοβερά αύτά βασανιστήρια πού μας λέγουν τά βιβλία μας καί ὁ Πνευματικός μας ἤ γράφθηκαν γιά νά φοβίζουν τόν κόσμο;
Τότε ὁ αδελφός του τοῦ εἶπε: Τά βασανιστήρια τοῦ Άδου είναι χιλιάδες φοβερώτερα ἀπό ὅ,τι είναι γραμμένα. Όλες οἱ γλῶσσες τοῦ κόσμου δέν μποροῦν νά διηγηθοῦν πρεπόντως τήν θλῖψι καί τούς πόνους τῶν κολαζομένων ψυχῶν.
Ὁ Μοναχός πάλι τόν ερώτησε: Άραγε θά μπορέσω καί ἐγώ νά δοκιμάσω λίγο άπ' αύτά γιά νά πιστεύσω σ' αύτά πού μοῦ λέγεις;
Ό άδελφός του τοῦ εἶπε: Μέ ποιά αἴσθησι θέλεις νά τά καταλάβης;
Καί ό Μοναχός τοῦ είπε: Έγώ είμαι πολύ μικρός στήν ψυχή καί φοβούμαι μήπως καί πεθάνω, ἐάν ιδώ μέ τά μάτια μου ἤ αισθανθώ μέ τά χέρια μου, ἐκτός καί μυρίσω λίγο.
Τότε ὁ φαινόμενος νεκρός άδελφός του τοῦ ἐξέτεινε λίγο τό ἔνδυμά του καί εξήλθε τόση δυσοσμία, ώστε οί μοναχοί τοῦ Μοναστηριοῦ εκείνου δέν μποροΰσαν νά ὑπομείνουν καί ἔφυγαν σάν τρελλοί.
Ἀπό π. Δαμασκηνό Γρηγοριάτη
Μέ τήν εὐλογία τοῦ πατρός Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου
