Π. Αθανάσιος Μυτιληναίος για Οικουμενισμό, Ενωμένη Ευρώπη ...

 

Από την 5η Ομιλία στον Δανιήλ, 15-11-1981

... Να ξέρετε όμως, παιδιά, ότι ο Οικουμενισμός είναι ο τελευταίος πρόδρομος του Αντιχρίστου. Όταν θα γίνει μιά ισοπέδωση θρησκευτική και πολιτική, κυβερνητική, και θα υπάρξει ένας μόνο που θα κυβερ­νήσει τον κόσμο, αυτός ο ένας κατά την Αγία Γραφή και τους Πατέρες -έρχονται δε και τα Πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών πλάι να μας το πουν, που είναι προϊόντα των Εβραίων και είναι τελείως ανεξάρτητα από την Αγία Γραφή- αυτός θα είναι ο Αντίχριστος.

Έτσι, χωρίς περιστροφές, ο Οικουμενισμός χαρακτηρίστηκε ως αντίχριστο σύστημα από τους μεγαλύτερους θεολόγους της εποχής μας, όπως από τον μακαρίτη τον πατέρα Ιουστίνο Πόποβιτς[1], Σέρβο, αλλά και από άλλους επιφανείς θεολόγους Ορθοδόξους. Ο Οικουμενισμός χαρακτηρίστηκε ως αντίχριστο σύ­στημα!... Χωρίς περιστροφές!

Έτσι κι εδώ, ο Ναβουχοδονόσορ ήθελε να δη­μιουργήσει έναν θρησκευτικό οικουμενισμό. Δηλαδή βλέπει κανείς ότι οι ρίζες κάποιων πραγμάτων που ε­πιχειρούνται στην εποχή μας είναι παλιές, είναι πολύ βαθειές, βρίσκονται μέσα στην Ιστορία· δεν είναι καινούργια πράγματα. Αλλά ο Ναβουχοδονόσορ ήθε­λε να πετύχει και κάτι άλλο· ήθελε να πετύχει μία ε­θνική ενότητα· και αυτή η εθνική ενότητα θα γινόταν αν όλοι οι λαοί, οι υπό την κατοχή του λαοί, λά­τρευαν τον θεό Μαρδούχ. Μ' αυτόν τον τρόπο δεν θα ήτανε καθόλου εύκολο να γίνει μία επανάσταση εκ μέρους ενός λαού, ο οποίος, αφού σιγά-σιγά θα λά­τρευε τον Μαρδούχ, τον πολιούχο της Βαβυλώνος, θα αισθανόταν ότι στρεφόμενος εναντίον της Βαβυλώνος θα ήταν σαν να στρεφόταν εναντίον του θεού της Βα­βυλώνος.

Ξέρουμε ότι οι Ρωμαίοι αυτοκράτορες θεοποιού­σαν τον εαυτό τους. Η θεοποίηση των αυτοκρατόρων δεν είχε απλώς θρησκευτικό χαρακτήρα· είχε και πο­λιτικό. Διότι μόλις ανακηρυσσόταν ένας αυτοκράτο­ρας, αμέσως έφτιαχναν αγάλματά του σ' όλη την ρω­μαϊκή επικράτεια, και διατάσσονταν όλοι οι υπό κατοχήν λαοί να προσκυνούν το άγαλμα του θεού αυτοκράτορος και να προσφέρουν σ' αυτό θυσίες. Γιατί; Χάριν πολιτικής ενότητος! Είναι κάτι ανάλογο που σήμερα συμβαίνει με την Ε.O.K.[2] Προσέξτε να δείτε.
Σας είπα ότι δεν είναι καινούργια πράγματα αυτά· είναι πολύ-πολύ παλιά. Η Ε.Ο.Κ. λένε ότι είναι ένας οικονομικός οργανισμός. Φαινομενικά είναι ένας οι­κονομικός οργανισμός, γιατί στην πραγματικότητα εί­ναι κάτι πολύ περισσότερο. Αν ανοίξετε την παλιά εγκυκλοπαίδεια του Πυρσού, υπάρχει εκεί ένα πολύ μεγάλο άρθρο -είναι δυο-τρεις σελίδες μεγάλες- που αναφέρεται σ' αυτήν την απόπειρα της Ενωμένης Ευ­ρώπης, ευθύς μετά τον Α' Παγκόσμιο πόλεμο, με ξεκί­νημα την οικονομική ενότητα της Ευρώπης και με τέρμα την πολιτική ενότητα της.

Ας υποθέσουμε ότι υπάρχει ένας συνεταιρισμός ας πούμε συνεταιρισμός σιταριού. Πηγαίνουν όλοι οι παραγωγοί το σιτάρι τους στον συνεταιρισμό. Αυτός ο συνεταιρισμός όμως, πέρα από την περίπτωση συλ­λογής σιταριού, να αρχίσει να λέει και να ορίζει στους ανθρώπους, τους παραγωγούς, έναν τρόπο ζωής που πρέπει να είναι όμοιος στα σπίτια τους. Δεν θα σας φαινόταν παράξενο αυτό; Δηλαδή να εξαγγέλλει τέτοια μέτρα ο συνεταιρισμός αυτός, και να προσαρ­μόζονται υποχρεωτικά όλοι οι συνεταίροι κάτω από τα μέτρα αυτά. Αλλά αυτό είναι αδιανόητο! Ο συνε­ταιρισμός δεν πρέπει να ενδιαφέρεται παρά μόνο για την παραλαβή του σιταριού. Το τι θα κάνεις σπίτι σου εσύ, τι πιστεύεις, τι θα φας, πώς περνάς με τη γυ­ναίκα σου και τα παιδιά σου, αυτό δεν ενδιαφέρει τον συνεταιρισμό.

Όμως τον οικονομικό συνεταιρισμό που λέγεται Ε.Ο.Κ. τον ενδιαφέρει! Γι' αυτό έρχεται και λέει στη Βουλή των Ελλήνων να εισαχθεί αυτός ο νόμος, εκεί­νος ο νόμος, ο άλλος ο νόμος...! Φέρ' ειπείν: Οι Χιλιαστές θα κινούνται έτσι, οι ομοφυλόφιλοι -με το συμπάθειο... να με συγχωρείτε!- έτσι. Ακούστε: θα γίνει νόμος και θα αμνηστευθούν! Η μοιχεία θα αμνηστευθεί! Οι αμβλώσεις, οι εκτρώσεις, θα γίνει νόμος και θα αμνηστευθούν! Δεν θα καταδικάζεται πλέον ού­τε ο γιατρός ούτε ο άνθρωπος, η γυναίκα, που κάνει έκτρωση. Όχι. Κι αυτά γιατί; «Για να έχουμε, λέει, προσαρμογή από νομοθετικής πλευράς με την Ευρώ­πη»!... Μα γιατί; Για ποιον λόγο; «Για να έχουμε Ε­νωμένη Ευρώπη· γιατί πρέπει να σκεφτόμαστε όλοι το ίδιο»!...

Είδατε πόσο παλιά βρίσκονται οι ρίζες αυτών των καταστάσεων; Να μια πρώτη· ο Ναβουχοδονόσορ, με το χρυσό αυτό άγαλμα. Να 'τη!...

[1]  Αγιοποιήθηκε επισήμως από την Σερβική Εκκλησία στις 2 Μαίου 2010 και η μνήμη του τιμάται κάθε χρόνο στις 14 Ιου­νίου.
[2]  Έτσι ονομαζόταν τότε η Ευρωπαϊκή Ένωση.

π. Αθανασίου Μυτιληναίου
ΣΚΕΨΟΥ ΤΟ ΣΠΛΑΧΝΟ ΣΟΥ
Αποσπάσματα απομαγνητοφωνημένων Ομιλιών
Εκδόσεις "Ορθόδοξος Κυψέλη"
Θεσσαλονίκη