'Ο Γέροντας Παῒσιος 'Ολάρου.
Γιά τήν ἁμαρτία ἔλεγε ὁ Γέροντας:
Ἡ συνήθεια τῆς ἁμαρτίας γίνεται δευτέρα φύσις στόν ἄνθρωπο.
Νά ἐνθυμούμεθα πάντοτε τίς ἁμαρτίες μας καί τήν ὥρα τοῦ μελλοντικοῦ Δικαστηρίου καί στόν αἰῶνα δέν θά ἁμαρτάνουμε.
'Εάν ἔχουμε ἐνώπιόν μας τίς ἁμαρτίες μας, τήν ὥρα τοῦ θανάτου μας καί τήν ἔσχατη κρίσι τοῦ Θεοῦ, σιγά-σιγά θ' ἀποκτήσουμε τό δῶρο τῆς σιωπῆς καί τῆς προσευχῆς. Εἶναι μεγάλο τό χάρισμα τῆς σιωπῆς. Μέ τήν σιωπή φυλαγόμεθα ἀπό τήν κακολογία, ἀπό τίς ὕβρεις, ἀπό τήν κενοφωνία καί μαθαίνουμε νά προσευχώμεθα.
Πρέπει νά ἔχουμε πρό τῶν ὀφθαλμῶν μας πάντοτε τίς ἁμαρτίες μας, γιά νά μή μᾶς ἐλέγχει ἡ συνείδησίς μας, γιά ν' ἀποκτήσουμε δάκρυα στήν προσευχή μας καί νά μή σφάλλουμε μέ διάφορα παραπτώματα. ῞Οταν ἐνθυμούμεθα μέ τήν συνείδησί μας τίς ἁμαρτίες μας, ταπεινούμεθα.
'Ο ἔλεγχος τῆς συνειδήσεως μᾶς προκαλεῖ μεγάλο πόνο.
Δύο εἶναι τά μεγαλύτερα πάθη, τά ὁποῖα κυριαρχοῦν στήν ζωή τῶν λαϊκῶν: 'Η μέθη καί ἡ ἀκολασία.
Μετά τήν ἄρνησι τῆς πίστεως, τό μεγαλύτερο ἁμάρτημα πού γίνεται στόν κόσμο εἶναι ὁ ἑκούσιος φόνος τῶν νηπίων. Αὐτά τά δύο ἁμαρτήματα ἐπισύρουν ὁρμητικά τήν ὀργή καί παίδευσι τοῦ Θεοῦ πρός ὅλους τούς ἀνθρώπους.
'Ο μοναχός πρέπει νά φυλάγεται ἀπό τά ἑξῆς τρία κακά: 'Από τήν μέθη, τήν φιλαργυρία καί τήν συνομιλία μέ γυναῖκες.
Μέ τήν εὐλογία τοῦ πατρός Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου
