Α.«Ὁ ἑλληνικὸς λαὸς εἶναι δυσκολοκυβέρνητος καὶ γι’ αὐτὸ πρέπει νὰ τὸν πλήξουμε βαθιὰ στὶς πολιτισμικές του ρίζες. Τότε ἴσως συνετισθεῖ. Ἐννοῶ, δηλαδή, νὰ πλήξουμε τὴ γλώσσα, τὴ θρησκεία, τὰ πνευματικὰ καὶ ἱστορικά του ἀποθέματα, ὥστε νὰ ἐξουδετερώσουμε κάθε δυνατότητά του νὰ ἀναπτυχθεῖ, νὰ διακριθεῖ, νὰ ἐπικρατήσει, γιὰ νὰ μὴ μᾶς παρενοχλεῖ στὴν Ἀνατολικὴ Μεσόγειο, στὴ Μέση Ἀνατολή, σὲ ὅλη αὐτὴ τὴ νευραλγικὴ περιοχὴ μεγάλης στρατηγικῆς σημασίας γιὰ μᾶς, γιὰ τὴν πολιτικὴ τῶν ΗΠΑ».
[[ ἄραγε τὸ βάρος ποῦ πέφτει; Στὸ ἐὰν εἶπε αὐτολεξεὶ ὁ Κίσσινγκερ τὴν διαβόητη «δήλωσή» του ἢ ἂν αὐτά –ποὺ φέρεται εἰπὼν– τὰ βλέπουμε καὶ τὰ ζοῦμε ΟΛΟΖΩΝΤΑΝΑ; .]]
Β. Ὁ Ῥωμηός εἶναι ἀπὸ τὴν Ῥωμηοσύνη του, ἀετός. Οἱ Ῥωμηοί εἶναι μεταξύ τους ἀετοί, καὶ πρὸς τοὺς ξένους, ἀετοί.
Δὲν ἐνδιαφέρει τὸν Ῥωμηὸ τί λένε οἱ ξένοι γι’ αὐτόν, γιατὶ τὰ κριτήρια του εἶναι ῥωμαίϊκα.
Ὁ Ῥωμηὸς εἶναι σκληρὸς καὶ ἐλεύθερος καὶ ποτὲ ἀφελής. Καὶ ὅταν τὸ σῶμα του ἢ τὰ συμφέροντα του σκλαβωθοῦν, κάμνει ἑλιγμούς καὶ ὑποκρίνεται ἀνάλογα μὲ τὶς περιστάσεις, γιὰ νὰ παραμείνει μὲ τὴν εὐφυία του ὅσο τὸ δυνατὸν περισσότερο ἐλεύθερη ἡ Ῥωμηοσύνη του. Μὲ περηφάνεια, τὸν Καραγκιόζη κάμνει, καὶ πάντοτε, ἀδούλωτος ἀετός τῆς Ῥωμηοσύνης παραμένει.
- Ναὶ μὲν ὁ Ῥωμηός ἔχει ἀπόλυτη πεποίθηση στήν Ῥωμηοσύνη του, ἀλλά, οὔτε φανατικὸς οὔτε μισαλλόδοξος εἶναι καὶ οὔτε ἔχει καμμία ξενοφοβία. Ἀντίθετα ἀγαπᾶ τοὺς ξένους ὄχι ὅμως μὲ ἀφέλεια.
Οἱ μεγαλύτεροι ἥρωες τῆς Ῥωμηοσύνης συγκαταλέγονται μεταξὺ τῶν ἁγίων.
- Ἡ Ῥωμηοσύνη διαφέρει ἀπὸ τοὺς ἄλλους πολιτισμούς, γιατὶ ἔχει τὸ ἴδιο θεμέλιο γιὰ τὸν ἡρωισμό της, ὅπως καὶ γιὰ τὴν ἁγιωσύνη της, δηλαδή, τὸ ῥωμαίϊκο φιλότιμο τὸ ὁποῖο, δὲν ὑπάρχει στὸν εὐρωπαϊκό πολιτισμό.
Γιὰ τοὺς Ῥωμηούς, τὰ ἐθνικὰ χρώματα καὶ σύμβολα δὲν εἶναι συζητήσιμα. Εἶναι ῥωμαίϊκα.
- Οἱ Γραικύλοι ποτὲ δὲν θὰ τὰ ἐπαναφέρουν χωρὶς τὴν ἄδεια τῶν ἀφεντικῶν τους.
- Ὁ Ῥωμηός ἀφεντάδες δὲν ἔχει καὶ θὰ τὰ ἐπαναφέρει μαζὶ μὲ τὸ προγονικὸ τοῦ Γένους σύνθημα: «Ἡ Ῥωμανία Νικᾶ»
Πολλοὺς,
ὡς φαίνεται, συστημικοὺς καὶ ἀντισυστημικοὺς γραικύλους, τοὺς θρέφει τὸ
ψευτορωμαίϊκο καὶ δὲν θέλουν νὰ χάσουν τὸ ψωμί τους ἀκόμα καὶ ἄν χαθεῖ ἡ
Ἑλλάς. Καὶ δὲν κατανοοῦν ἢ δὲν θέλουν νὰ ἀκοῦν τὰ
ὅσα λέγει ὁ π. Ἰωάννης Ῥωμανίδης γιὰ νὰ μὴν τοὺς χαλᾶ τὴν βὀλεψη τό, νὰ
ἀνταγωνίζονται μεταξύ τους (οἱ Γραικύλοι) γιὰ τὸ ποιὸς εἶναι καλύτερος
γιὰ τὰ ἀφεντικά του καὶ ἔτσι, νὰ μὴ νοιώθουν τὴν φλόγα ποὺ καίει στὰ
σωθικά τῶν ἐλεύθερων ἀετῶν (Ῥωμηῶν) καὶ νὰ μὴν ἀντιλαμβάνονται τὶς
τακτικὲς τὶς ῥωμαίηκες ἐν καιρῷ κινδύνου καὶ ὑποδούλωσης.
