Και τώρα ήρθε μάλλον το τέλος. Ο ιός που μας βασάνισε τρία χρόνια αποσύρεται σιγά-σιγά. Ή πιθανόν τον αποσύρουν. Θα παραμείνει εν υπνώσει με μικρές ίσως εξάρσεις. Τα κέρδη που άφησε σε κάποιους τεράστια. Οι ζημιές που προκάλεσε ακόμη πιο μεγάλες. Οι θάνατοι εκατομμύρια. Οι πάσης φύσεως αναπηρίες ακαταμέτρητες. Το μελλοντικό αποτύπωμα άγνωστο. Νομίζω πως το χειρότερο ήταν και θα είναι η ψυχολογική επίπτωση στους ανθρώπους.
Διαβήκαμε τρία χρόνια πρωτόγνωρα με
απίστευτες αποφάσεις και συνθήκες. Στιγμάτισαν μια γενιά νέων. Χωρίς
δουλειές, με μάσκες στο πρόσωπο, νέοι με όνειρα, νέοι που ήθελαν να
ζήσουν, να ερωτευτούν, να γλεντήσουν. Το ίδιο βέβαια και οι άλλες
ηλικίες. Η οικονομικά ζώσα ηλικία. Οι ηλικιωμένοι, που στερήθηκαν τρία
από τα λιγοστά χρόνια που τους απομένουν. Όλοι μέσα κλεισμένοι, με φόβο
μπροστά στο άγνωστο, με αβέβαιο το αύριο.
Φαντάζομαι πόσο θα υπομειδιούσαν οι
υποκινητές και υπεύθυνοι όλης αυτής της τραγωδίας. Ηδονιζόμενοι και
μόνον με τη σκέψη αυτού που προκάλεσαν. Η ιστορία θα τους καταγράψει
ανάλογα στα δελτάρια της. Ο Θεός ας τους συγχωρέσει κάποτε.
Ι. Καβαλιώτης – Παιδίατρος-Λοιμωξιολόγος, τέως Διευθυντής Παιδιατρικής Κλινικής Νοσοκομείου Λοιμωδών Θεσσαλονίκης
loimoxi.blogspot.com
