«Πλήρης πάσα η γη της δόξης Αυτού» (Ησ. 6:3). Για εκείνον που πιστεύει αληθινά στον Θεό, όλα τα γήινα υλικά πράγματα και όλοι οι υλικοί κόσμοι εξαφανίζονται· αυτός δεν μπορεί να φαντασθεί ούτε ένα σημείο χωρίς τον Θεό. Πιστεύει ότι αναπνέει τον Θεό μαζί με τον ατμοσφαιρικό αέρα· γι’ αυτόν ο Κύριος είναι παντού και στα πάντα. Τα δημιουργήματα είναι σαν να μην υπάρχουν, και αυτός ο ίδιος εξαφανίζεται, τρόπον τινά, για να δώσει μέσα του τόπο στον ένα Θεό, που μόνο Αυτός υπάρχει και εργάζεται μέσα του.
Όταν θεωρώ τον κόσμο του Θεού, παντού βλέπω την εξαιρετική γενναιοδωρία του Θεού στα δώρα της φύσης: η επιφάνεια της γης, σαν τραπέζι πλουσιότατο, είναι ετοιμασμένο με αφθονία και ποικιλία από έναν πολύ φιλόστοργο και γενναιόδωρο οικοδεσπότη. Και τα βάθη του ωκεανού ακόμη χρησιμεύουν στην διατροφή του ανθρώπου. Και τι να πει κανείς για τα ζώα, τετράποδα και πτηνά; Και τι γενναιοδωρία εκδηλώνεται για την προμήθεια τροφής και ενδυμάτων για τον άνθρωπο; Αναρίθμητα είναι τα ελέη του Θεού! Παρατηρήστε πόσα δίνει η γη στον άνθρωπο το καλοκαίρι και το φθινόπωρο! Κάθε χριστιανός, και ιδιαίτερα ο ιερέας, οφείλει να μιμείται την γενναιοδωρία του Θεού. Ας είναι το τραπέζι σας σε όλους ανοικτό, όπως είναι η τράπεζα του Κυρίου. Ο φιλάργυρος είναι εχθρός του Θεού.
Καθώς ο ήλιος, μολονότι είναι στον ουρανό, φθάνει όμως στην γη και σε ολόκληρη την επιφάνειά της με τις ακτίνες του και μεταδίδει στα οργανικά σώματα την ζωτικότητά του, θερμαίνοντάς τα και δίνοντάς τους ζωή και ανάπτυξη, και διαπερνά τα διαφανή σώματα ή αντανακλάται σε αυτά – υπάρχουν τόσες εικόνες του ηλίου, όσα είναι και τα διαφανή σώματα –, και θερμαίνει τα πυκνά, στερεά και ανόργανα σώματα, έτσι και ο πνευματικός Ήλιος, ο Θεός, μολονότι κατοικεί κυρίως στους ουρανούς, με το ζωοπάροχό Του όμως Πνεύμα επικοινωνεί με όλα τα λογικά δημιουργήματα, τους αγγέλους και τους ανθρώπους, μπαίνοντας στην πνευματική τους ύπαρξη, αγιάζοντάς τα, ζωοποιώντας τα, και τα ενδυναμώνει και τα αυξάνει, καθώς οι ακτίνες του ηλίου εισδύουν στα οργανικά σώματα και τα φυτά δίνοντάς τους ζωή και ανάπτυξη. Και καθώς ο ήλιος, αν και βρίσκεται στον ουρανό, φωτίζει όλη την γη και μεταδίδει ζωή σε όλα τα δημιουργήματα και πράγματα όσο ασήμαντα κι αν είναι· έτσι και ο Κύριος, με το φως της Τριάδος φωτίζει όλους τους ανθρώπους, διότι Αυτός είναι το αληθινό φως «ο φωτίζει πάντα άνθρωπον ερχόμενον εις τον κόσμον» (Ιω. 1:9).
Η σκέψη μου, συγχρόνως φαεινή ή σκοτεινή· η συνείδηση μου αθώα ή ένοχη· η καρδιά μου ήσυχη ή χαρωπή, ή λυπημένη και πιεζόμενη· ο οργανισμός του σώματός μου, ο οργανισμός των κόσμων και της γης, στην οποία κατοικούμε με όλα όσα υπάρχουν πάνω και γύρω της, ακατάπαυστα μαρτυρούν τη διαρκή παρουσία μέσα μου, μαζί μου, παντού, του Δημιουργού μου. Ας φύγει για πάντα μακριά μου η σκοτεινή και ανόητη σκέψη ότι ο Θεός μου μ’ εγκατέλειψε και ότι δεν είναι μαζί μου!
Από το βιβλίο: Αγίου Ιωάννου πρωθιέρεως της Κρονστάνδης, Η ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ ΖΩΗ. Εκδόσεις «Το Περιβόλι της Παναγίας», Θεσσαλονίκη 2003, σελ. 34.
Γλωσσική προσαρμογή για την Κ.Ο.
