“Οὐδέν ἄρ' ἦν φίλτερον ἄλλον Πάτρης...”
Ένα τραγούδι των χρόνων μας περιγράφει αλληγορικά, αλλά και ωμά, την κατάντια της Πατρίδος μας, στην οποία περιέπεσε υπαιτιότητι ξένων Μετερνιχικών ειδεχθών παρεμβάσεων, αλλά και μέσω της πολυειδούς και πολλαπλούς αρωγής των εγχωρίων πολιτικάντηδων και λοιπών καλαμαράδων, αλλά γιατί όχι και μέσω ενδοτισμού του συνενόχου λαού, του αλλοιωμένου και πλήρως ηθικά ευνουχισμένου. Ενός λαού που προδίδει δεινά μέσω του μοναδικού και εναπομείναντος δικαιώματός του, της ψήφου του, μέσα στην “δημοκρατική” Ελλάδα, πριμοδοτώντας άθεα, αντεθνικά, παντελώς ανερμάτιστα από ηθικής πλευράς άτομα, που επιβουλεύονται αισχρά την εξουσία, προκειμένου οι Έλληνες να αποκομίσουν θέσεις, διορισμούς, ... χρήμα. Το χρήμα κουμαντάρει πλέον την ψυχή του Έλληνα από ψηλά έως χαμηλά. Τα γρόσια. Με αργυρές λόγχες μάχεται ο Έλληνας, οπότε και από τον ίδιο τον άργυρο, το χρήμα, αλώθηκε, αλυσοδέθηκε, ξεπουλήθηκε, πτωχεύων ψυχικά.
Η πόλις εάλω! Και ο Έλληνας εάλω! Η πρώτη λόγω αμαρτίας και εγκατάλειψης του Θεού, αλλά και ο δεύτερος για τους ίδιους λόγους και επιπροσθέτως για την έντονη αποστασία του έναντι στον Θεό και την έλξη προς το αφύσικο, σύμφωνα με τις επιταγές ιδιορρύθμων και κομπλεξικών ηγετίσκων κοινών δικτατορίσκων.
Ας “ακούσουμε” όμως κατά πρώτον, παρεμβαίνοντας ταυτοχρόνως και οι ίδιοι για κάποιες αποσαφηνίσεις, το περιώνυμο τραγούδι.
“Συμπεθέροι και κουμπάροι έστησαν χορό
πάνω στης πατρίδος μου το χώμα το ιερό.
Έτρωγαν και έπιναν για ένα προξενιό
να παντρέψουν την Ευρώπη με του Έλληνα τον γιό.
Είχε προίκα ο Έλληνας που ζήλευε η Ευρώπη,
ήλιο, θάλασσα, βουνά που δεν είχαν άλλοι τόποι.”
Μέχρις εδώ αντιλαμβανόμαστε, ότι ο συνθέτης φέρει στο προσκήνιο, αποκαλύπτοντας έντεχνα, ένα παράξενο προξενιό που διενεργείται εις βάρος της πατρίδος μας, μέσω επίζηλων προικοθηρών. Η προικοθηρία ήταν ένα στοιχείο της κοντινής μας ιστορίας εν Ελλάδι, βάσει της οποίας ο άνδρας επεδίωκε να αποσπάσει μεγάλη προίκα, νυμφευόμενος την εν λόγω γυναίκα. Γι' αυτό τον λόγο υπογράφονταν και τα ανάλογα προικοσύμφωνα προκειμένου να επισημοποιηθεί, αλλά και να “κλειδώσει” η “συναλλαγή”.
Έτσι λοιπόν για προίκα μιλάει και το πρότερο τραγούδι, αλλά παραδόξως εν προκειμένω, η πανάσχημη και απόλυτα διεφθαρμένη, όπως καταμαρτυρεί η ιστορία, νύφη, η διεθνής παλακίδα ή άλλως η Δύση, “ζητάει” από τον γοητευτικό γαμπρό, τον Έλληνα, προίκα. Αντίστροφα τα ποσά τώρα. Προικοθήρας η Ευρώπη, η αμαρτωλή Βαβυλών. Αυτά επιτάσσει η ισότητα των φύλων...
Όμως ένα εμπόδιο αίρεται στην εν λόγω δόλια πρόθεση.
“Μα ήτανε λογοδοσμένος (ο Έλληνας) μες την ιστορία
με μια όμορφη κυρά την Ελευθερία”.
Ο Έλληνας πολίτης ήταν ιερά λογοδοσμένος με μια ανώτερη κυρά της πρότερης και βάσει των ιερών παρακαταθηκών δεν μπορούσε να πατήσει τον λόγο του. Τον ιερό όρκο του. Και ας ήταν η νύφη “λουσμένη με αρώματα και στολίδια”.
Ούτως ή άλλως η δήλωση του Έλληνα ήταν καταφανέστατη από παλιά. “Ελευθερία ή θάνατος”. “Καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή, παρά σαράντα χρόνια σκλαβιά και φυλακή”. “ΟΧΙ!”
ΟΧΙ λοιπόν στον ξεπεσμό... και την ένταξή μας στο διεθνές πορνοστάσιο της παγκοσμιοποίησης. Και επειδή κάποιος μπορεί να θορυβηθεί από τους πρότερους λεκτικούς χαρακτηρισμούς, παραπέμπουμε σε πρόσφατο δημοσίευμα της ιστοσελίδος “Πενταπόσταγμα”.
“Το ετήσιο παγκόσμιο οικονομικό φόρουμ που διεξάγεται στο χιονισμένο Νταβός της Ελβετίας σε υψόμετρο 1560 μ., λειτουργεί ως... μαγνήτης για τις ιερόδουλες – γράφει η γερμανική εφημερίδα “Bild” που παρουσιάζει τα στοιχεία του τιμοκαταλόγου της πολυτελούς συνοδείας των παρευρισκομένων. Η παγκόσμια ελίτ, που κάθε χρόνο αντιμετωπίζει τα μεγαλύτερα προβλήματα του κόσμου – συμπεριλαμβανομένης της ανισότητος των φύλων– πυροδοτεί μία έκρηξη πορνείας στην ελβετική τουριστική πόλη σχολιάζει η βρετανική εφημερίδα “Daily mail”. Η ζήτηση για “call girls” (πορνών πολυτελείας) εκρήγνυται κάθε χρόνο κατά την διάρκεια της παγκόσμιας οικονομικής διάσκεψης, στην οποία συμμετέχουν αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων, καθώς και ανώτεροι επιχειρηματίες. Από την ημέρα έναρξης του φόρουμ, τα γραφεία που προωθούν την “αιθέρια ύπαρξη” για να ικανοποιήσουν “εγκαίρως” επισκέπτες στο ετήσιο οικονομικό φόρουμ τρίβουν τα χέρια τους, καθώς η ζήτηση εκτοξεύεται στα ύψη”.
Όργια ακολασίας λοιπόν στην συνάντηση του εν λόγω φόρουμ. Το βράδυ οι παγκόσμιοι ηγέτες μας παραδίδονται σε πορνικά όργια και την άλλη μέρα εκδίδουν θολερά και δόλια διατάγματα.
Μέσα στον οίστρο της ακολασίας τους οι εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσόντες “άνδρες”, δούλοι της σαρκολατρίας τους, ξάφνου θυμούνται ότι είναι ηγέτες οπότε αρχίζουν:
Εντάσσουν λαούς σε μνημόνια‧ υπογράφουν άνομες συνθήκες‧ ξεπουλούν θάλασσες‧ προωθούν ανεξέλεγκτη λαθρομετανάστευση αναγκάζοντας τους γηγενείς να ξενιτευθούν‧ απαγορεύουν ιερές αγρυπνίες και λιτανείες, περιφορά ιερού επιταφίου ‧ επιβάλλουν να γιορτάσουμε την Ανάσταση του Κυρίου μας την ημέρα που οι Εβραίοι γιορτάζουν το ΠΕΣΑΧ τους, πράγμα που το απαγορεύουν οι αγνοί και αμόλυντοι ιεροί κανόνες των οικουμενικών συνόδων‧ και όλα αυτά γίνονται με συγκατάθεση της επίσημης εκκλησίας.
Τελικά πρέπει να καταλάβουμε ο οδηγός του λεωφορείου είναι παράφρων, οπότε το συγκεκριμένο θα καταλήξει στον γκρεμό.
Αυτά όμως πρεσβεὐουν οι πολιτικοί μας, “οι διάττοντες αστέρες”, μάλλον τα ξεφουσκωμένα μπαλόνια, που θα προστρέξουν σε λίγες βδομάδες να εκλιπαρήσουν την ψήφο από τον “κυρίαρχο λαό” (μόνο γι' αυτή τη μέρα) ικετευτικά, και την άλλη μέρα κιόλας γινόμενοι πανίσχυροι θα ξανατείνουν το δάχτυλό τους απειλητικά.
Συνεχίζουμε όμως με το τραγούδι μας.
Αποκάλυψη τώρα!
“Βρε κουμπάροι λωποδύτες
παραγιοί και παρανύμφες
άιντε σχόλασε ο γάμος
άιντε κλαίνε τώρα οι νύμφες.
Συμπεθέροι απατεώνες
φαρισαίοι και τελώνες
η Πατρίδα δεν πωλείται
στον αιώνα στους αιώνες.
Συνοικέσια έκαναν κάτω απ' το τραπέζι
και τους δούλους κέρναγαν μία στάλα πετιμέζι.
Κι οι προδότες οι κουμπάροι έδιναν τα χέρια
κι ανταλλάσαν τους χειμώνες με τα καλοκαίρια.
Έπαιζαν τα όργανα και έστηναν το γλέντι
αφέντες για να γίνουνε στη θέση του αφέντη.
Παραμύθια πούλαγαν κι έταζαν δαχτυλίδια
και τη νύφη έλουζαν μ' αρώματα στολίδια.
..........................................
Βρε κουμπάροι λωποδύτες
δανειστές και τραπεζίτες
η Πατρίδα δεν πωλείται
σε κανέναν δεν πωλείται.
Βρε κουμπάροι εντολοδόχοι
το 'χει η ψυχή μας το 'χει η ψυχή μας το 'χει
την Πατρίδα όταν ζητάνε η απάντηση είναι όχι.
Ο Έλληνας ρε τοκογλύφοι
εκεί που έφτυσε δε γλύφει
και άμα σκάσει η φοβέρα
θα φωνάζουνε αέρα...”
Δε χρειάζονται περισσότερα σχόλια. Τα είπε όλα.
Προπάντων ο Έλληνας εκεί που φτύνει, δε γλύφει.
Ο Έλληνας που είναι ενταγμένος στη μεγάλη δύναμη των τριακοσίων!
Οι λοιποί, οι Εφιάλτες, οι ΠηλιοΓούσηδες και οι ποταποί Νενέκηδες, ας συρθούν πίσω από τους σταυροφόρους βουλευτές να τους βοηθήσουν να άρουν τον σταυρό τους.
Αναβαίνουν εις τα Ιεροσόλυμα των εκλογών τους και είναι η μοναδική στιγμή μέσα στη θητεία τους που επιθυμούν τη “σταύρωσή” τους. Μετά αρχίζουν καταπάτηση του σταυρού και άθλιες απειλές προς τους υπολοίπους “καταδίκους”. Τον λαό.
Ως εδώ είναι η λεβεντιά τους και το παράστημά τους.
Κάποια στιγμή όμως θα ακουσθεί “Αέρας”!
