Πρωτ. Στέφανος Στεφόπουλος
Το παραπάνω σοφό ρητό ανήκει στον Έλληνα ποιητή του 5ου αιώνος π. Χ., Φωκυλίδη και μεταφράζεται ως εξής: ”Μην καταδικάσεις κανέναν πριν ακούσεις την ιστορία και από τους δύο”!
Είναι να θλίβεται κανείς όταν βλέπει φρόνιμους ανθρώπους 26 αιώνες πριν και σημερινούς καλλιεργημένους και μορφωμένους χριστιανούς (έστω και ου κατ’ επίγνωσιν) ανθρώπους να επιδίδονται σε έργα “ανθρωποφαγίας” και απονομής “δικαιοσύνης” μέσα από οθόνες και φυλλάδες.
Σίγουρα, αφορμή για το κείμενο αυτό στάθηκε η περίπτωση των καταγγελιών κατά της “Κιβωτού του κόσμου” αλλά αιτία όμως υπήρξε η πληθώρα περιπτώσεων των τελευταίων ετών και ο τρόπος που αυτές αντιμετωπίστηκαν από ανθρώπους επιλήσμονες της αποστολής τους και της δικαιοδοσίας τους.
Χωρίς πολλές λεπτομέρειες ας δούμε τα γεγονότα.
Προ ημερών δημοσιεύθηκαν σε όλα τα ΜΜΕ καταγγελίες νέων ανθρώπων για απάδουσες προς τα παιδιά που φιλοξενούνται στην “Κιβωτό” συμπεριφορές. Ο τρόπος με τον οποίο παρουσιάστηκε η είδηση, όμως, δεν ήταν ο ενδεδειγμένος. Όσο σοβαρό κι αν φαίνεται να είναι ένα γεγονός, μιά πράξη, μια συμπεριφορά, υπάρχει πάντα ένα όριο στο πώς θα το παρουσιάσει κανείς. Και κοσμικά προστατεύεται από το τεκμήριο της αθωότητας που αναγνωρίζεται στους πιο ειδεχθείς εγκληματίες αλλά και εκκλησιαστικά προστατεύεται από τους νόμους του Θεού όπως “ιατρέ θεράπευσον σεαυτόν πρώτον”, “μη κρίνετε ίνα μη κριθήτε”, “τι δε βλέπεις το κάρφος το εν τω οφθαλμώ του αδελφού σου, την δε εν τω σω οφθαλμώ δοκόν ου κατανοείς;”, κ.α.
Δε θα μπω στην ουσία του θέματος γιατί ακόμα η όλη διαδικασία εξελίσσεται και ως τότε το μόνο ασφαλές και μη ψυχικά επιζήμιο είναι η προσευχή για όλους τους εμπλεκόμενους. Ωστόσο, με καλό λογισμό και έντονο προβληματισμό θα ήθελα να καταθέσω την άποψή μου για τον τρόπο που επέλεξαν πολλοί – δυστυχώς- δημοσιογράφοι να παρουσιάσουν το θέμα.
Δε θα μακρηγορήσω για να μην κουράσω. Όμως θα τονίσω πως οι κανόνες της δημοσιογραφικής δεοντολογίας υποδεικνύουν τα όρια τα οποία όταν ξεπεραστούν μας καθιστούν πρώιμους και ανεύθυνους αναρμόδιους υποκαταστάτες των καθ’ ύλην ειδικών δικαστών, εισαγγελέων, δικηγόρων, αστυνομικών. Συχνά φτάνουμε και σε πορίσματα και κατηγορητήρια και θολώνουμε τα νερά με δικές μας αυθαίρετες φλυαρίες. Κάποιες φορές πάλι, όπως δυστυχώς συνέβη στην περίπτωση της “Κιβωτού”, αδικώντας τους φερομένους ως ενόχους και αθώους μέχρι αποδείξεως του εναντίου μέσω μόνο των συγκεκριμένων νόμιμων διαδικασιών, κατεσθίουμε σάρκες, ψυχές, συνειδήσεις, υπολήψεις, αρχές, προσωπικά βιώματα. Ανθρωποφαγία κανονική.
Έχουμε νόμιμο συμφέρον;
Για παράδειγμα, ενώ ακόμη δεν είχε διαταχθεί δίωξη και δεν είχε ολοκληρωθεί η δικαστική έρευνα σύμφωνα με την ιστοσελίδα choratouahoritou.gr (21/11/22) και ενώ, συνεχίζει το δημοσίευμα, ούτε η κυβέρνηση δεν προχώρησε σε περαιτέρω ενέργειες γιατί όπως είπαν “θα περιμένει πρώτα την ολοκλήρωση της εισαγγελικής έρευνας, καθώς δεν μπορεί να υποκαταστήσει τη δικαιοσύνη”, προχωρήσαμε να την υποκαταστήσουμε εμείς οι δημοσιογράφοι με λιβέλλους, απαξιωτικές και προσβλητικές κατηγορίες, αυθαίρετα και ίσως και ανεπιβεβαίωτα συμπεράσματα. Ακόμα κι αν όμως υπήρχαν διαρροές, αυτές σίγουρα θα ήταν παράνομες αφού ως γνωστόν τοις κατοικούσιν την “Ιερσουσαλήμ”, δεν επιτρέπεται δημοσιοποίηση στοιχείων της δικογραφίας πριν αυτή φτάσει στον Εισαγγελέα. Άρα, μήπως θα έπρεπε να αποδοθούν ευθύνες όπου παραβιάστηκαν βασικές αρχές; Ολόκληρα “σεντόνια” με γαργαλιστικές έως αηδιαστικές λεπτομέρειες των καταθέσεων παρουσιάστηκαν σε ιστοσελίδες. Πώς έφτασαν στα χέρια τους αυτές;
Στη σελίδα pronews.gr (21/11/2022, 08:33), διαβάζουμε πως “η δικογραφία… βρίσκεται στα χέρια της Εισαγγελίας ενώ από τις καταθέσεις που έχουν δοθεί στην Υποδιεύθυνση Προστασίας Ανηλίκων… Όλες οι προανακριτικές πράξεις και το υλικό που έχει προκύψει είναι στη διάθεση της Δικαιοσύνης”!
Ποιος, λοιπόν, διέρρευσε όλο αυτό το υλικό; Η Δικαιοσύνη, η Εισαγγελία ή η Υπηρεσία Προστασίας Ανηλίκων;
Κι όχι μόνο αυτό. Κάποιοι προχώρησαν σε ανακοινώσεις περί “ύψους χρηματοδοτήσεων”, “διαστροφών”, περί” διεστραμμένων” ανθρώπων, για “προσχηματικούς οργανισμούς”, “δουλεμπόριο παιδιών”, “βασανισμούς”, “παιδοφιλίες”, “επαίσχυντες, ειδεχθείς και πρόστυχες συμπεριφορές”, “εγκλήματα”, για “νοσηρούς και σάπιους εγκέφαλους”!!!
Έφτασαν στη γελοιότητα που σε κάθε άλλη περίπτωση θα προκαλούσε γέλωτα και θα φανέρωνε πανηγυρικά την πονηρία και υστεροβουλία στην δημοσιοποίηση γελοίων κατηγοριών όπως ότι ο φερόμενος ως δράστης έτρωγε την Μ. Εβδομάδα “αρνίσια παϊδάκια γάλακτος”!!!
Αγαπητοί συνάδελφοι δημοσιογράφοι, δεν επιθυμώ να υποδείξω σε κανέναν έμπειρο επαγγελματία δημοσιογράφο τον τρόπο εργασίας του αλλά ευθαρσώς δηλώνω την απογοήτευσή μου για την επιλεκτική εφαρμογή δημοκρατικών και μη πρακτικών, για την δημοσιοποίηση στοιχείων παράνομης διαρροής και την καταπάτηση της δημοσιογραφικής δεοντολογίας. Και εξηγούμαι:
Ανασύρω από την επίσημη ιστοσελίδα www.esiea.gr (21/11/2022, 18:40) τις αρχές δεοντολογίας δημοσιογραφικού επαγγέλματος που εγκρίθηκε με ποσοστό 80,4% στη Γενική Συνέλευση που πραγματοποιήθηκε 19 και 20/5/1998, ευχόμενος όπως εσείς στους οποίους με αγάπη Χριστού απευθύνομαι, ανήκετε στο 80,4%!
“Άρθρο 1.
Ο δημοσιογράφος δικαιούται και οφείλει :…
β. Να θεωρεί προσβολή για την κοινωνία και πράξη μειωτική για τον εαυτό του τη διαστρέβλωση, την απόκρυψη, την αλλοίωση ή την πλαστογράφηση των πραγματικών περιστατικών.
γ. Να σέβεραι και να τηρεί… την ακριβή χρησιμοποίηση φωτογραφιών, εικόνων… (συνεπώς το να παρουσίαζεις κατηγορίες κατά της “Κιβωτού” αναρτώντας φωτογραφίες αρχείου με κακοποιημένα ή ψυχικά ταραγμένα παιδιά φοβάμαι συνιστά αθέμιτη χειραγώγηση του κοινού).
δ. Να μεταδίδει την πληροφορία και την είδηση ανεπηρέαστα από τις προσωπικές πολιτικές, κοινωνικές, θρησκευτικές, φυλετικές και πολιτισμικές απόψεις ή πεποιθήσεις του.
ε. Να ερευνά προκαταβολικά, με αίσθημα ευθύνης και με επίγνωση των συνεπειών, την ακρίβεια της πληροφορίας ή της είδησης που πρόκειται να μεταδώσει.
στ. Να επανορθώνει χωρίς χρονοτριβή, με ανάλογη παρουσίαση και ενδεδειγμένο τονισμό, ανακριβείς πληροφορίες και ψευδείς ισχυρισμούς, που προσβάλλουν την τιμή και την υπόληψη του ανθρώπου (αυτό θα το θυμίσω όταν και αν αποδειχθούν οι πληροφορίες ψευδείς και συκοφαντικές, πρώτα ο Θεός).
Άρθρο 2.
Ο Δημοσιογράφος δικαιούται και οφείλει:…
β. Να σέβεται την προσωπικότητα, την αξιοπρέπεια και το απαραβίαστο της ιδιωτικής ζωής…
γ. Να σέβεται το τεκμήριο της αθωότητος και να μην προεξοφλεί τις δικαστικές αποφάσεις…
η. Να συλλέγει και να διασταυρώνει τις πληροφορίες του και να εξασφαλίζει την τεκμηρίωσή τους…με δημοσιογραφικά θεμιτές μεθόδους…
Άρθρο 7…
β. Να αποφεύγει… τη χυδαιολογία και τη γλωσσική βαρβαρότητα.
Αναρωτιέμαι, πόσες παραγράφους έχουν ήδη παραβιάσει κάποιοι δημοσιογράφοι κυνηγώντας την πρώτη ή την αποκλειστική είδηση. Ελπίζω και εύχομαι η “ανθρωποφαγική” διάθεση εξουθένωσης και πρόωρης καταδίκης συνανθρώπων μας να σταματήσει πάραυτα καθώς δεν περιποιεί τιμή στον ευρωπαϊκό μας πολιτισμό και μας αναδεικνύει τελικά κατώτερους των συγχρόνων του αρχαίου ποιητού του 5ου αιώνος π. Χ., Φωκυλίδη!
