Ποιηθεῖσα ὑπό μοναχοῦ Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου
1982
ΕΝ Τῼ ΜΙΚΡῼ ΕΣΠΕΡΙΝῼ
Ἱστῶμεν στίχους δ΄καί ψάλλομεν τά ἑπόμενα Στιχηρά Προσόμοια τοῦ Ἁγίου.
Ἦχος Α΄ Τῶν οὐρανίων ταγμάτων.
Δεῦτε ἀθροίσθητε πάντες, ἐν Ἐκκλησίᾳ Χριστοῦ, ὑμνῆσαι ἐπαξίως, τοῦ Καλλίστου τήν μνήμην, τοὐπίκλην Ξανθοπούλου τοῦ ἱεροῦ, οὗ πρεσβείαις σωθείημεν ἐκ τυραννίας τοῦ πλάνου καί πειρασμῶν, ὡς πιστοί αὐτοῦ θεράποντες.
Ἀπλέτῳ πόθῳ τρισμάκαρ, ἐν ἐρημίαις οἰκῶν, Χριστοῦ τάς ἀντιδόσεις, εἰληφώς κατηυγάσθης, καί ὤφθης ταμειοῦχος τῶν ἀρετῶν, ἁγιάζων τούς κράζοντας, Κάλλιστε ὅσιε πάτερ σκέπε ἡμᾶς, ἀπό πάσης περιστάσεως.
Ἱεραρχίας ποδήρει, κατηγλαϊσθης σοφέ, ἐν Κωνσταντινουπόλει, τῆ ἐφέσει τοῦ Κτίστου, καί ἔλαμψας ἐν ἔργοις παντοδαποῖς, χειραγωγῶν το σόν ποίμνιον, εἰς ἀτραπούς μετανοίας τῆς ἀληθοῦς, ὡς ποιμήν θεοειδέστατος.
Τῆς ἀρχιφώτου Τριάδος, νῦν ἐλλαμπόμενος, ταῖς φωτοβόλοις αὔραις, Κάλλιστε θεηγόρε, ἱκέτευε ἀπαύστως ὑπέρ ἡμῶν, ἐπιτελούντων τήν μνήμην σου, καί ἐν ἀνάγκαις τοῦ βίου γενοῦ ἡμῖν, προστασία ἀκαταίσχυντος.
Δόξα…Ἦχος β΄
Ἐν δέλτοις τῆς ἰσαγγέλου πολιτείας ἐγγεγραμμένος, δι’ἀσκητικῶν ἀγώνων ἐκαθάρθης ὅλως ἐξ ἰλύος τῶν παθῶν, θεοφόρε Κάλλιστε. Διό φωτισθείς τῆ ὑπέρ νοῦν κοινωνίᾳ, ἡνώθης ἐν μεθέξει τῶν ἀύλῳ Φωτί καί γέγονας ἀπλανής διδάσκαλος, ὁδηγῶν πάντας τους ἐν σκότει καθημένους εἰς ὁδόν σωτηρίας. Ὅθεν καί ἡμᾶς τούς τιμῶντας σε σῶσον ταῖς ἱκεσίαις σου θεόληπτε.
Καί νῦν καί ἀεί…Ἦχος πλ. Δ. Τῆς Ἑορτῆς.
Ὁ Δαβίδ προανεφώνει σοι Ἄχραντε, προορῶν τήν ἀφιέρωσιν, τῆς εἰσόδου σου ἐν τῶ ναῶ, ἐν ἧ τά πέρατα σήμερον ἑορτάζοντα, δοξολογοῦσι σε Πανύμνητε. Την γάρ πρό τόκου Παρθένον, καί μετά τόκον μείνασαν ἄφθορον, Μῆτερ τοῦ Λόγου τῆς ζωῆς, σήμερον ἐν τῶ ναῶ εἰσερχομένην ὁ Ζαχαρίας εὐφραίνεται, ἀπολαβών σε Δέσποινα. Καί τά Ἅγια τῶν Ἁγίων ἀγάλλονται, ὑποδεξάμένά σε την τροφόν τῆς ζωῆς ἡμῶν. Διό καί ἡμεῖς ἐν ὠδαῖς ἐκβοῶμεν σοι: Ὑπέρ ἡμῶν δυσώπησον, τόν Υἱόν σου καί Θεόν ἡμῶν, δωρηθῆναι ἡμῖν το μέγα ἔλεος.
ΕΙΣ ΤΟΝ ΣΤΙΧΟΝ.
Ἦχος Β΄. Οἶκος τοῦ Εὐφραθᾶ.
Εἴληφας ἐκ Θεοῦ, δαψίλειαν χαρίτων, δι’ἄκρας ἐγκρατείας, ἀσκητικῶς ἐν Ἄθῳ, πολιτευθείς μακάριε.
Πάσας διαφυγών, ἐχθροῦ τάς πανουργίας, ὡρμίσθης ἐν τῶ Ἄθῳ, καί ὡς τρυγών το μέλι, τῆς ἡσυχίας ὤδευσας.
Χαίρει ὡς ἀληθῶς, ὁ Ἄθως θεοφόρε, ὅς κέκτηται προστάτην, σε ἀληθείας μέγαν, καί μύστην τῆς θεότητος.
Δόξα…Τριαδικόν.
Φώτισον καί ἡμᾶς, φωτί τῶ τῆς Τριάδος, Κάλλιστε θεηγόρε, δι’οὗ συγκληρονόμος, Δεσπότου ἀναδέδειξαι.
Καί νῦν...τῆς Ἑορτῆς.
Φῶς σέ τό τριλαμπές, ἀνάψαν Θεοτόκε, ἐν τῶ ναῶ τῆς δοξης, οὐράνιον τροφήν σοι, ἐκπέμπει μεγαλύνιον σε.
Νῦν ἀπολύεις…, Τό Τρισάγιον…τό Ἀπολυτίκιον ἐκ τοῦ Μεγάλου Ἑσπερινοῦ καί Ἀπόλυσις.
ΕΝ ΤΩ ΜΕΓΑΛῼ ΕΣΠΕΡΙΝῼ
Μετά τόν Προοιμιακόν τό Μακάριος ἀνήρ. Εἰς τό Κύριε ἐκέκραξα..ἱστῶμεν στίχους στ΄καί ψάλλομεν τά ἑπόμενα Στιχηρά Προσόμοια τοῦ Ἁγίου.
Ἦχος Β΄Ὅτε ἐκ τοῦ ξύλου…
Δεῦτε μοναζόντων οἱ χοροί, καί οἱ ἐνδυθέντες ταῖς θείαις, ἱερωσύνης στολαῖς, ὕμνοις ἐπαινέσωμεν ἐν φαιδροτάτῃ ψυχῃ, τόν σοφίᾳ τῆ ἄνωθεν λαμπρῶς κοσμηθέντα, καί ἔμπνουν γενόμενον, ὄργανον θείας βουλῆς, οὗπερ ἀρετῶν τάς ἐλλάμψεις, ὡς ἐξόν λαλῆσαι ἀνθρώπῳ, ἐν ὠδαῖς ἀσμάτων εὐφημήσωμεν.
Ὅτε θείῳ ζήλῳ πυρωθείς, ἐκ νεανικῆς ἡλικίας, κόσμου το ἄστατον, καί σαρκός σκιρτήματα ἐμφρόνως ἔπτυσας, ἐν ἐρήμῳ τοῦ Ἄθωνος, κατώκησας μάκαρ πόνοις καί ἀσκήσεσι δουλαγωγῶν σεαυτόν. Ὅθεν ὑψωθείς τῶν ἐνθάδε, γέγονας ταμεῖον χαρίτων, Κάλλιστε ὁσίων ἐγκαλλώπισμα.
Ἔχων, ἀτενῶς προς οὐρανόν, τῆς ψυχῆς το ὄμμα παμμάκαρ, ὅλος ἐξηστραψας, ὥσπερ στῦλος πύρινος καί κατεφώτισας, εὐσεβῶν τά συστήματα, δαιμόνων ἐπάρσεις, τέλεον ἠφάνισας τῆ εὐδοκίᾳ Χριστοῦ. Πάτερ τῶν καλλίστων ἐπόπτα, μέμνησο ἡμῶν δεομένων, ἐν ταῖς προς τόν Κύριον πρεσβείαις σου.
Ἕτερα Προσόμοια.
Ἦχος δ. Ὡς γενναῖον ἐν Μάρτυσι
Τῶν ὁσίων ὁμόσκηνον, καί ἀγγέλων ὁμότιμον, ποιμαινόντων καύχημα ἀξιέραστον, πατριαρχῶν ἀκροθίνιον, πιστῶν παραμύθιον, πτωχευόντων στηριγμόν, θλιβομένων βοήθειαν, ἀνυμνήσωμεν τόν φερώνυμον πάσης εὐπραγίας, καί σοφώτατον φωστῆρα καί μοναστῶν τό διάσωσμα.
Ὥσπερ κρῖνον ἐβλάστησας, Βασιλίδι τῶν πόλεων καί σοφῶς μεμάθηκας, βίον κρείττονα, τύπος τοῖς πᾶσι γενόμενος, εὐχῆ γεννητόρων σου, παιδόθεν ἀγρευθείς, τῶ ἀγκίστρῳ τῆς χάριτος καί λελόγισαι, τοῖς χοροῖς τῶν ἐν Ἄθωνι οἰκούντων, μελετῶν ἐπισταμένων, πάντων τῶν ὄντων τόν αἴτιον.
Ὡς ἐλαία κατάκαρπος, ἐν τῶ οἴκῳ Θεοῦ ἡμῶν, Κάλλιστε μακάριε ἀνεβλάστησας, καθιλαρύνων τά πρόσωπα, ἐλαίῳ τῶ πίονι, συγγραφῶν ὑπερφυῶν, ἅς ὡς κλῆρον δεδώρηκας, τοῖς βροτοῖς σοφέ, ἐκγυμνάζων πῶς δεῖ οὐρανοφρόνως, βιοτεύεις καθ’ἡμέραν, τους εὐσεβείᾳ διάγοντας.
Δόξα…Ἦχος πλ.Α.
Δεῦτε πιστῶν ἡ ὁμήγυρις καί μοναστῶν ὁ δῆμος ἐντρυφήσωμεν ἐναργῶς τοῖς θεοσόφοις διδάγμασι τοῦ ἁγιωτάτου Πατρός καί ἀρχιεράρχου Καλλίστου: Μετάνοια ἐστι τό πλοῖον καί κυβερνήτης ὁ φόβος τοῦ Κυρίου, ἡ δε ἀγάπη αὐτοῦ ὁ ἀχείμαστος καί θεῖος λιμήν. Καθίζει οὖν, ὁ φόβος ἐν τῶ πλοίῳ τῆς μετανοίας καί διαβιβάζει ἡμᾶς ἐκ τῆς θαλάσσης τοῦ βίου πρός τόν εὔδιον λιμένα, ὅς ἐστιν ἡ ἀγάπη, ἔνθα προσορμίζουσιν οἱ τόν Θεόν ἀγαπήσαντες ὑπέρ τά κτιστά καί ὁρώμενα τοῦ βίου. Ὅθεν καί ἡμεῖς, τούτου τάς πράξεις μιμούμενοι, ἀξιωθείημεν τῆς αἰωνίου ζωής ταῖς ἱκεσίαις αὐτοῦ.
Καί νῦν καί ἀεί…τῆς Ἑορτῆς.
Ἦχος ὁ αὐτός.
Ἐπέλαμψεν ἡμέρα χαρμόσυνος καί ἑορτή πανσεβάσμιος . Σήμερον γάρ ἡ πρό τοῦ τόκου Παρθένος, καί μετά τόκον Παρθένος μείνασα, ἐν τῶ ναῶ ἁγίῳ προσάγεται. Καί χαίρει Ζαχαρίας ὁ πρέσβυς, ὁ γενέτης τοῦ Προδρόμου, καί βοᾶ γηθοσύνως: Ἤγγικεν ἡ προσδοκία τῶν θλιβομένων, ἐν ναῶ ἁγίῳ ὡς Ἁγία, ἀφιερωθῆναι εἰς κατοίκησιν τοῦ Παντάνακτος. Εὐφραινέσθω Ἰωακείμ ὁ προπάτωρ καί ἡ Ἄννα ἀγαλλιάσθω, ὅτι προσήνεγκαν Θεῶ, ὡς τριετίζουσαν δάμαλιν, την Ἄμωμον Δέσποιναν. Μητέρες συγχάρητε, παρθένοι σκιρτήσσατε καί στεῖραι συγχορεύσατε, ὅτι ἠνέωξεν ἡμῖν ΄την οὐρανῶν βασιλείαν, ἡ προορισθεῖσα Παντάνασσα. Χαίρετε λαοί καί ἀγαλλιᾶσθε.
Εἴσοδος, Φῶς ἱλαρόν, το Προκείμενον τῆς ἡμέρας καί τά ἀναγνώσματα.
ΕΙΣ ΤΗΝ ΛΙΤΗΝ
Ἦχος α΄
Καυχᾶται καί γάννυαι πρεπόντως ἡ Βασιλίς τῶν πόλεων καί κατά σάρκα πατρίς σου, θεοφόρε Κάλλιστε. Ἐν ταύτῃ το ὕστερον τῆ ἱερᾶ καθέδρᾳ ὑψωθείς καί πάντων ποιμήν γενόμενος, ἐφωταγώγησας ἅπαντας ἐν λόγῳ καί ἔργῳ, την διακονίαν σου πληροφορῶν Ὅσιε. Οὕτω τοῖς πᾶσιν ἐτράνωσας τῆς εὐσεβείας τά δόγματα καί ξίφει τῶν θεοπνεύστων σου γραφῶν, ἐχάραξαν ἐν πλαξί καρδίας σαρκίναις την ὁδόν την σωτήριον.
Ἦχος β΄
Τόν τοῦ Κυρίου ζυγόν ἐκ νεότητος ἀράμενος, ὁσιώτατε ἱεράρχα Κυρίου, διά πένθους καί ἀεννάων δακρύων, ψυχῆς τόν βόρβορον ἀπέπλυνας, συνεργοῦντος τοῦ Θείου Πνεύματος. Ὅθεν τό θυμκόν τῆς ψυχῆς τῆ ἀγάπῃ ἐχαλίνωσας, τό ἐπιθυμητικόν αὐτῆς τῆ ἐγκρατείᾳ ἐμάρανας, τό δέ λογιστικόν τῆ προσευχῆ ἐπτέρωσας καί ὅλος καταυγασθείς ταῖς ἀστραπαῖς τοῦ Πνεύματος, πρεσβεύοις ἀεί ὑπέρ ἡμῶν τῶν τιμώντων σε, Κάλλιστε θεόσοφε.
Ἦχος Γ΄.
Μεταναστεύων ἔφθασας εἰς την ἀκρόπολιν τῆς Ἄνω Σιών, καί συνών ταῖς χοροστασίαις ἱεραρχῶν καί ὁσίων, ἀπολαύεις τοῦ οὐρανίου κλήρου, ὅς ἡτοίμαστε τοῖς ἀγαπῶσι τον Θεόν, ἱερώτατε πάτερ Κάλλιστε. Ὅθεν ἐφ’ ὕψους ὁρῶν ἡμῶν τό εὐπαθές καί εὐόλισθον τῆς φύσεως, μή παύσῃ ἱκετεύων τῶ Τρισαγίῳ Θεῶ, ἀνεπιστρόφως ἡμᾶς διανῦσαι τόν τῆς εὐσεβοῦς βιοτῆς δρόμον καί καταντῆσαι ἐπί ὕδατος ἀναπαύσεως.
Δόξα…Ἦχος Δ΄
Σήμερον ὡς ἥλιος πάμφωτος, ἡ μνήμη σου ἐπέστη ἱεράρχα Κυρίου Κάλλιστε, τούς εὐσεβεῖς φωτίζουσα ταῖς τῶν ἀρετῶν σου ἀκτῖσι. Διό πάντες φαιδρυνόμενοι καί τόν Θεόν εὐχαριστοῦντες, λαμπρῶς σέ δοξάζομεν λέγοντες: Χαίροις ὁ ταῖς χρυσέοις πτέρυξι τῆς ἰσαγέλου πολιτείας, πράξεως καί θεωρίας, τῶν γεηρῶν ἀφιστάμενος, καί ὑψωθείς φερωνύμως εἰς κάλλιστον ὕψος, ὁρᾶς ἀτενῶς τῆς θείας δόξης τήν εὐπρέπειαν. Χαίροις Ἀρχιεράρχα πανσεβάσμιε, ταμειοῦχε τῶν ἀρετῶν, καί ἀκραιφνές ἐκμαγεῖον τῶν θείων χαρισμάτων. Διό δυσωποῦμεν σε, πρέσβευε ὑπέρ ἡμῶν τῶν ἐκ πόθου τελούντων σου τό μνημόσυνον.
Καί νῦν…Τῆς Ἑορτῆς. Ἦχος ὁι αὐτός.
Σήμερον ὁ θεοχώρητος ναός, ἡ Θεοτόκος, ἐν ναῶ Κυρίου προσάγεται, καί Ζαχαρίας ταύτην ὑποδέχεται. Σήμερον τά τῶν Ἁγίων Ἅγια ἀγάλλονται, καί ὁ χορός τῶν ἀγγέλων πανηγυρίζει. Μεθ᾿ ὧν καί ἡμεῖς ἑορτάζοντες σήμερον, σύν τῶ Γαβριήλ ἐκβοήσωμεν. Χαῖρε Καχαριτωμένη, ὁ Κύριος μετά σοῦ, ὁ ἔχων το μέγα ἄλεος.
ΕΙΣ ΤΟΝ ΣΤΙΧΟΝ.
Στιχηρά Προσόμοια. Ἦχος πλ.Α. Χαίροις ἀσκητικῶν ἀληθῶς.
Χαίροις τῶν ἀσκητῶν καλλονή, ἀρχιερέων πολυέραστον καύχημα, ἀγάπης τῆς ὑπερθέου, σκεῦος τοῖς πᾶσι τερπνόν, ἑκουσίᾳ γνώμῃ καί φρονήματι. Ἐν κόποις ἐμόρφωσας, τοῦ Χριστοῦ τό ἐκτύπωμα, ἐν ταῖς καρδίαις τῶν σῶν τέκνων σαφέστατα, καί γεγένηκας εὐσεβείας ὁ πρόβολος. Ὅθεν σέ μακαρίζομεν, ὡς γνήσιον τέμενος, τῆς ἀληθείας καί ρύστην, τῶν ἐν κινδύνοις καί πάθεσι, δεινῶς ποντουμένων, ὑπέρ ὧν ἀεί δυσώπει, τόν πάντων Ἄνακτα.
Στίχος: Τό στόμα μου λαλήσει σοφίαν καί ἡ μελέτη τῆς καρδίας μου σύνεσιν.
Γνῶθι τά τοῦ Δεσπότου κρυπτά, καί τοῖς βεβήλοις καί ἀπίστοις ἀπρόσιτα, πῶς οὖσα ψυχή φλογώδης, ἐν τῶ πυρί τῶν παθῶν, θείᾳ δυναστείᾳ ἐξαγνίζεται. Πατρός ἐναρέτου γάρ, ὑποτάγηθι ἄριστα, καί τούτου πράττε, γεγηθώς τά θελήματα, καί ἐξάγγελλε τά κρυπτά τῆς καρδίας σου. Οὕτω πανσόφως Ἅγιε, ἡμᾶς κατεφώτισας, καί πρακτικός ὑποφήτης, ἡμῖν ἐγένου πανάριστε, διό μυριπνόοις σε ὑμνοῦμεν ἐγκωμίοις, Κάλλιστε πάνσοφε.
Στίχος: Στόμα δικαίου μελετήσει σοφίαν…
Βλέψον ἱλέῳ ὄμματι νῦν, τῆς Ἐκκλησίας τόν δεινότατον κλύδωνα, καί σπεῦσον τῆς παρρησίᾳ, τῶν εὐσθενῶν σου εὐχῶν, εἰρηνεῦσαι ταύτης τά πληρώματα. Ἐν σοί γάρ ἐλπίζομεν, καί καυχώμεθα Ὅσιε, ὡς πεπλησμένον τῆς ἐνθέου λαμπρότητος, καί τῆς χάριτος παναρμόνιον ὄργανον. Πάντες σέ ἐπιστάμεθα, φρουρόν ὡς ἀκοίμητον, καί ἀπλανῆ κυβερνήτην τῶν ποντουμένων ἐν πάθεσι. Διό κατά χρέος, εὐφημοῦντες σε αἰτοῦμεν χάριν τήν ἄφθονοιν.
Δόξα…Ἦχος πλ.Δ.
Τόν ἀειλαμπῆ φωστῆρα τῆς οἰκουμένης καί ἑνώσαντα ἀτρέπτως ψυχῆς τό νοερόν τῶ οὐρανίῳ κάλλει, δεῦτε πιστοί εὐφροσύνως τιμήσωμεν. Χαίροις ὁ τῶν μοναζόντων ἀληθής ποδηγέτης καί ἀπερίτρεπτος στῦλος τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ. Χαίροις Ἀρχιεράρχα Κυρίου, ὁ τόν θρόνον τῆς Βασιλευούσης εὐκοσμήσας τοῖς σοφοῖς σου διδάγμασι καί θεαρέστοις ἔργοις. Ἱκέτευε διά παντός, ὑπέρ τῆς ποίμνης Κυρίου, ἐν ἧ δωρεάν καταριθμούμενοι, ἐλπίζομεν γενέσθαι συμπολῖται τῶν Ἁγίων, καί οἰκεῖοι τοῦ Θεοῦ.
Καί νῦν τῆς Ἑορτῆς…Ἦχος ὁ αὐτός.
Μετά τό τεχθῆναι σε, θεόνυμφε Δέσποινα, παρεγένου ἐν τῶ ναῶ Κυρίου, τοῦ ἀνατραφῆναι εἰς τά Ἅγια τῶν Ἁγίων, ὡς ἡγιασμένη. Τότε καί Γαβριήλ ἀπεστάλη προς σέ τήν Πανάμωμον, τροφήν κομίζων σοι. Τά οὐράνια πάντα ἐξέστησαν, ὁρῶντα τό Πνεῦμα τό Ἅγιον ἐν σοί σκηνῶσαν. Διό ἄσπιλε ἀμόλυντε, ἡ ἐν οὐρανῶ καί ἐπί γῆς δοξαζομένη, Μήτηρ Θεοῦ, σῶζε το γένος ἡμῶν.
Νῦν ἀπολύεις…το Τρισάγιο…καί τά Ἀπολυτίκια.
Ἦχος πλ.Α. Τον Συνάναρχον Λόγον…
Μυστικαῖς ἐπιπνοίαις τοῦ Θείου Πνεύματος, καταυγασθείς ἐν καρδίᾳ τῆ ἰσαγγέλῳ ζωῆ, ἀνεδείχθης ἀληθῶς κανών πραότητος, καί ὡς ποιμήν ἀληθινός Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, διέπρεψας τοῖς σοῖς λόγοις, δι᾿ ὧν ἡμᾶς χειραγώγει, πρός τόν Χριστόν, ὅσιε Κάλλιστε.
Ἕτερον. Ἦχος Α. Τῆς ἐρήμου πολίτης….
Τό ἐπίλεκτον σκεῦος Βασιλίδος τῶν πόλεων, καί Ἁγίου Ὄρους τόν μέγαν ἀσκητήν καί διδάσκαλον, τόν Κάλλιστον τιμήσωμεν πιστοί, ὡς ἔδει ἱεράρχῃ τοῦ Χριστοῦ. Ἀνεδείχθη γάρ ἀρρήτων εἰσηγητής καί λύχνος τοῖς κραυγάζουσι. Δόξα τῶ σέ δοξάσαντι Χριστῶ, δόξα τῶ σέ ἁγιάσαντι, δόξα τῶ ἐνεργοῦντι διά σοῦ, πιστοῖς τήν μετάνοιαν.
Δόξα καί νῦν…το Ἀπολυτίκιον τῆς Ἑορτῆς. Ἀπόλυσις.
ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ;
Μετά την Α΄Στιχολογίαν Κάθισμα.
Ἦχος α΄ Τον τάφον σου Σωτήρ.
Νηστείᾳ προσευχῆ, ἐγκρατείας ἀγῶσι, κατήργησας σοφέ, μηχανάς τοῦ δολίου, καί θεῖον ἐνδιαίτημα, τοῦ Χριστοῦ ἀναδέδειξαι, τρέφων ἅπαντας, λόγοις μεστοῖς ματανοίας, καί εἰς ἄληκτον βίον εἰσάγων τρισμάκαρ, τούς σέ μεγαλύναντας.
Δόξα…καί νῦν…τῆς Ἑορτῆς. Ἦχος ὁ αὐτός.
Δικαίων ὁ καρπός, Ἰωακείμ καί τῆς Ἄννης, προσφέρεται Θεῶ, Ἱερῶ ἐν ἁγίῳ, σαρκί νηπιάζουσα, ἡ τροφός τῆς ζωῆς ἡμῶν, ἥν εὐλόγησεν, ὁ ἱερός Ζαχαρίας. Ταύτην ἅπαντες, ὡςτοῦ Κυρίου Μητέρα, πιστῶς μακαρίσωμεν.
Μετά την Β΄Στιχολογίαν Κάθισμα.
Ἦχος Δ΄ Ὁ ὑψωθείς ἐν τῶ Σταυρῶ.
Καταυγασθείς ταῖς ἀρεταῖς θεομάκαρ, ψήφῳ Θεῦ ἐν Κωνσταντίνου τῆ πόλει, ποιμήν ὡρίσθης Κάλλιστε πανόλβιε, ἔνθα θεοείκελος κυβερνήτης ὡράθης, καί πιστῶν συστήματα καθωδήγησας Πάτερ, εἰς ἀτραπούς τρυφῆς τοῦ οὐρανοῦ, διδασκαλίας ὑπάρχων ὁ πρύτανις.
Δόξα καί νῦν..τῆς Ἑορτῆς.
Ἦχος ὁ αὐτός. Κατεπλάγη Ἰωσήφ.
Πρό συλλήψεως Ἁγνή, καθηγιάσθης τῶ Θεῶ, καί τεχθεῖσα ἐπί γῆς, δῶρον προσήχθης νῦν αὐτῶ, ἀποπληροῦσα πατρώαν ἐπαγγελίαν. Τῶ θείῳ δε ναῶ, ὡς θεῖος ὄντως Ναός, ἐκ βρέφους καθαρῶς, μετά λαμπάδων φαιδρῶν, ἀνατεθεῖσα ὤφθης δοχεῖον, τοῦ ἀπροσίτου καί θείου φωτός. Μεγάλη ὄντως ἡ πρόοδός σου, μόνη θεόνυμφε καί ἀειπάρθενε.
Μετά τον Πολυέλεον Κάθισμα.
Ἦχος πλ.Α. Την Σοφίαν καί Λόγον.
Την τοῦ Πνεύματος χάριν καταπλουτῶν, εὐσεβείας τοῖς ὅπλοις ἐπιμελῶς, δοχεῖον τοῦ Πνεύματος, ἀνεφάνης θεότευκτον, καί ἐπιχέεις πᾶσι την ἔνθεον χάριν σου, τοῖς φιλοχρίστῳ τρόπῳ, ποθοῦσε τά κρείττονα. Ὅθεν ἀνεβόας, τοῖς σοῖς δέλτοις εὐτόνως, προσέλθετε τάχιον, ἀδελφοί εἰς το στάδιον, τῆς τοῦ Χριστοῦ ἀγαπήσεως, ὅπως τάς δυνάμεις ἐχθροῦ, ἐγκρατείᾳ ἐκποδών ποιήσωμεν, καί κτησώμεθα πάντες, πλοῦτον ἀδιάφθορον.
Δόξα καί νῦν. Τῆς Ἑορτῆς. Ἦχος ὁ αὐτός. Το προσταχθέν.
Ἀγαλλιάσθω ὁ Δαβίδ ὁ ὑμνογράφος, καί χορευέτω Ἰωακείμ σύν τῆ Ἁγνῃ, ὅτι γόνος ἅγιος ἐξ αὐτῶν προῆλθε, Μαρία ἡ φωτοφόρος θεία λαμπάς, καί χαίρει εἰσερχομένη ἐν τῶ ναῶ, ἥν καί βλέπων εὐλόγησεν, ὁ Βαραχίου υἱός, καί χαίρων ἀνεκραύγαζε, Χαῖρε θαῦμα παγκόσμιον.
Τό Α. Ἀντίφωνον τοῦ Δ. Ἤχου καί τό Προκείμενον.
Το στόμα μου λαλήσει σοφίαν καί ἡ μελέτη τῆς καρδίας μου σύνεσιν.
Στίχος: Ἀκούσατε ταῦτα πάντα τά ἔθνη.
Εὐαγγέλιον κατά Ἰωάννην.
Εἶπεν ὁ Κύριος: Ὁ μή εἰσερχόμενος διά τῆς θύρας…
Ὁ Ν΄Ψαλμός.
Δόξα…Ταῖς τοῦ ἱεράρχου…
Καί νῦν…Ταῖς τῆς Θεοτόκου. Ἰδιόμελον. Ἦχος πλ.Β.
Ἐν ἐρημίαις τοῦ Ἄθωνος διήνυσας τόν ἀσκητικόν δίαυλον τῶν ἀρετῶν, καθάπερ ἄλλος Μωϋσῆς, ἐν τῶ ὄρει κατεῖδες τήν δόξαν Κυρίου, ὅλος φωτοειδής γενόμενος, Κάλλιστε θεοφόρε. Ὅθεν καί ἡμεῖς, οἱ ἀναξίως τοῖς σοῖς ἴχνεσιν ἑπόμενοι, ἱκετεύομέν σε ἀξιωθῆναι ἡμᾶς ἀμέμπτως διελθεῖν τό στάδιον τοῦ παρόντος βίου καί τυχεῖν σαῖς δεήσεσι τοῦ ουρανίου νυμφῶνος.
Ἱερεύς: Σῶσον ὁ Θεός τον λαόν σου….
Εἶτα οἱ Κανόνες, ὁ τῆς Ἑορτῆς εἰς στ. τοῦ Ἁγίου τοῦ Μηναίου εἰς δ. καί τοῦ ἁγίου Καλλίστου εἰς δ΄
ΚΑΝΩΝ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΚΑΛΛΙΣΤΟΥ.
Ἦχος πλ. Δ. Ἁρματηλάτην Φαραώ.
Ἀπαναστάς τῶν γεηρῶν μακάριε, καί κατοικῶν σύν χοροῖς, θείων Ἀσωμάτων, ἐν φωτί χρηστότητος, ἀκτῖνα μοι κατάπεμψον, ὅπως μέλψω ἀξίως, τά ἱερά σου παλαίσματα, καί τήν ὑπέρ νοῦν πολιτείαν σου.
Θεομιμήτως την ζωήν διήνυσας, ἐν ἡσυχίᾳ πολλῆ, σύν τῶ θεηγόρῳ Ἰγνατίῳ πάνσοφε, ψυχῆ μιᾶ συνδούμενοι καί φρονήματι θείῳ, ἀλλά διττοί ἐν τοῖς σώμασιν, ὤφθητε Ἀγγέλων ὁμότιμοι.
Ἀκτινοβόλων ἀστραπῶν τοῦ Πνεύματος, καί τοῦ ἀδύτου φωτός, ἱκανῶς μετέχων, πᾶσιν ἀνεκραύγαζες: Ἰδού πιστοί προσέλθετε, Γλυκυτάτοιυ Νυμφίου, ἐπαπολαῦσαι το ἄρρητον, καί ὑπερφυῶς κάλλος ἄκτιστον.
Θεοτοκίον.
Τίς μακαρίσει σε ἀξίως Πάναγνε, τις ἐπαινέσει τρανῶς, τά σά μεγαλεῖα, τά ἐν σοί μυστήρια, Χριστός γάρ παρεγέγονε, σαρκωθείς ἐν σῆ μήτρᾳ, τῆ ἐπελεύσει τοῦ Πνεύματος, καί τῆ τοῦ Πατρός νεύσει ἄνωθεν.
Καταβασία Ἑορτῆς:
Χριστός γεννᾶται, δοξάσατε, Χριστός ἐξ οὐρανῶν, ἀπαντήσατε. Χριστός ἐπί γῆς ὑψώθητε. Ἄσατε τῶ Κυρίῳ πᾶσα ἡ γῆ, καί ἐν εὐφροσύνῃ, ἀνυμνήσατε λαοί, ὅτι δεδόξασται.
Ὠδή Γ. Ὁ στερεώσας κατ᾿ ἀρχάς.
Λαμπαδουχίαις ἱερῶν, σύν Ἰγνατίῳ τῶ θείῳ, συγγραμμάτων δαδουχεῖς τούς ἐν σκότει, διαλύων τῶν παθῶν, σκοτόμαιναν μακάριε, καί δόξης ἀκηράτου, κατακοσμεῖς τούς θεόφρονας.
Πατριαρχῶν τήν καλλονήν, Κάλλιστον θεῖον φωστῆρα καί διδάσκαλον σοφίας τῆς ἄνω, εὐφημήσωμεν πιστοί, οἱ πόθῳ νῦν συντρέχοντες, καί θείαν αὐτοῦ μνήμην, περιχαρῶς ἑορτάζοντες.
Ἐφιλοσόφισας τρανῶς, πῶς πολιτεύεσθαι πάντας, ἀπλανῶς ἐν Ἐκκλησίᾳ Κυρίου, διό ἔφης ὁ Θεός, ἐν ἔργοις θεραπεύεται, νηστείᾳ καί δεήσει, καί ταῖς δακρύων προσχύσεσι.
Θεοτοκίον.
Ὤφθης καθέδρα φωτεινή, Δικαιοσύνης Ἠλίου καί παλάτιον Αὐτοῦ θεοφόρον, ὅτι γέγονας Ἁγνή, τοῦ Λόγου ἡ Γεννήτρια, καί τῶν πιστῶν ἁπάντων, ἡ ἀκαταίσχυντος δύναμις.
Καταβασια τῆς Ἑορτῆς:
Τῶ πρό τῶν αἰώνων, ἐκ Πατρός γεννηθέντι ἀρρεύστως Υἱῶ, καί ἐπ᾿ ἐσχάτων ἐκ Παρθένου, σαρκωθέντι ἀσπόρως, Χριστῶ τῶ Θεῶ βοήσωμεν: ὁ ἀνυψώσας το κέρας ἡμῶν, Ἅγιος εἶ Κύριε.
ΚΑΘΙΣΜΑ. Ἦχος Γ. Τήν ὡραιότητα.
Πόνοις τοῦ σώματος, πάθη ἐκάθῃρας, ἐκ τῆς καρδίας σου θεομακάριστε, καί διδαγμάτων τους κρουνούς ἀνέβλυσας ἐν χάριτι. Ὅθεν ἀνεβόησας προσευχῆς τό ἐπίπονον, ἄγει εἰς ἀνέκφραστον την καρδίαν θερμότητα, δι᾿ ἧς ἡ πνευματέμφορος Χάρις, ἔνοικος γίνεται ἀξίοις.
Δόξα…καί νῦν…τῆς Ἑορτῆς.
Ἦχος Δ. Κατεπλάγη Ἰωσήφ.
Ἀναβόησον Δαβίδ, τίς ἡ παροῦσα Ἑορτή, ἥν ἀνύμνησας ποτέ, ἐν τῶ βιβλίῳ τῶν Ψαλμῶν, ὡς θυγατέρα θεόπαιδα καί Παρθένον. Ἀπενεχθήσονται, εἰπών, τῶ Βασιλεῖ μυστικῶς, παρθένοι ὄπισθεν αὐτῆς, καί αἷ πλησίον αὐτῆς, καί θαυμαστήν ἐργάζου καί παγκόσμιον, την ἑορτήν τοπῖς κραυγάζουσιν: Ἡ Θεοτόκος, ἡμῖν ἐπέστη, τῆς σωτηρίας ἡ πρόξενος.
Ὠδή Δ. Σύ μου ἰσχύς Κύριε…
Ὅλως Θεοῦ ἀνεπτερώθης τῶ ἔρωτι, θεοφόρε, ἐκμαράνας δράκοντος τῆς προσευχῆ, πάσας τάς βουλάς, καί τῆ ἐγκρατείᾳ σύν Ἰγνατίῳ θεόφρονι, ἐγένου θεηγόρος, ὁδηγῶν τοῖς σοῖς λόγοις, ἡμᾶς βίῳ τῶ κρείττονι Ὅσιε.
Ἀγγελικῶς, τήν πολιτείαν σου ἤνυσας, ἔξω κόσμου καί σαρκός γενόμενος, ἀποτεμών ρίζας τῶν παθῶν, καί τῆ ἀπαθείᾳ καί ταπεινώσει κεκόσμησαι, πλουτῶν ταῖς εὐλογίαις, τοῖς ἐνθέοις σου πόνοις, Θείου Πνεύματος Κάλλιστε πάνσοφε.
Ἀρχιερεύς, ἀρχιερέων γεγένησαι, ἐν καθέδρᾳ Κωνσταντινοπόλεως, καί σεαυτοῦ ἔθηκας ψυχήν, ὑπέρ τῶν προβάτων μιμούμενος χριστομιμήτως πανάριστε, καί ἤγαγες την ποίμνην εἰς νομάς οὐρανίους, ἔνθα λάμπει το φῶς το ἀνέσπερον.
Θεοτοκίον.
Δεῦτε πιστοί, την Θεοτόκον ὑμνήσωμεν, κατά χρέος, ὅτι Μήτηρ γέγονε, τοῦ Ποιητοῦ πάντων καί Θεοῦ, ἐξ ἧς ἀπορρήτως σάρκαν αὐτοπῦ ἐδανείσατο, προς λύσιν τῆς κατάρας, τοῦ ἀνθρωπίνου γένους, καί ψυχῶν σωτηρίαν ἀνώλεθρον.
ΚΑΤΑΒΑΣΙΑ ΤΗΣ ΕΟΡΤΗΣ
Ράβδος ἐκ τῆς ρίζης Ἰεσσαί, καί ἄνθος ἐξ αὐτῆς Χριστέ, ἐκ τῆς Παρθένου ἀνεβλάστησας, ἐξ ὄρους ὁ αἰνετός, κατασκίου δασέος, ἦλθες σαρκωθείς ἐξ ἀπειράνδρου, ὁ ἄϋλος καί Θεός. Δόξα τῆ δυνάμει σου, Κύριε.
Ὠδή Ε. Ἵνα τι με ἀπώσω.
Ἡσυχίας ἐν τόπῳ, ὡς ἀρχῆς ἐνθέου πάσης καθάρσεως, ἐκ παθῶν ἀχλύος, την ζωήν σου ἐκάλλυνας Κάλλιστε, ψαλμικῶς ὑπείκων, πρός τό «σχολάσατε καί γνῶτε, ὅτι ἐγώ εἰμι ὁ Θεός ὑμῶν».
Ἐπακούσας ὑψόθεν, Κάλλιστε θεόφρον φωνῆς τῆς εἰπούσης σοι: Ἔξελθε τῶν ὧδε, ὅπως εὕρης ἐν ὄρει τον Κύριον, καί Αὐτοῦ πληρώσης, τάς ὑψηλάς ἐπαγγελίας, Ἀβραάμ νέος Πάτερ γενόμενος.
Ἐν Μονῆ ἔνθα πρῶτον, εἰσελθών ἐνθέως τοῖς πᾶσι προέκρινας, ἐκκοπήν τῆς γνώμης, σύν εὐχῆ μετά πένθους μακάριε. Διό ὡραιώθης ταῖς μυστικαῖς αὐτοῦ ἀκτῖσι, καί ἐδείχθης σοφίας το τέμενος.
Θεοτοκίον
Λυτωθεῖσα κατάρας, τῆς ἀδαμιαίας τῶ θείῳ Τόκῳ σου, φύσις τῶν ἀνθρώπων, τῶ Θεῶ συνηρμόσθη δι᾿ ἄφατον, Χριστοῦ εὐσπλαγχνίαν, καί ἀνακαίνισις τῶν πάντων, διά σοῦ ἐτελέσθη Πανάχραντε.
ΚΑΤΑΒΑΣΙΑ ΤΗΣ ΕΟΡΤΗΣ
Θεός ὤν εἰρήνης, Πατήρ οἰκτιρμῶν, τῆς μεγάλης βουλῆς σου τόν ἄγγελον, εἰρήνην παρεχόμενον ἀπέστειλας ἡμῖν. Ὅθεν θεογνωσίας, προς φῶς ὁδηγηθέντες, ἐκ νυκτός ὀρθρίζοντες, δοξολογοῦμεν σε Φιλάνθρωπε.
Ὠδή ΣΤ΄ Ἱλάσθητί μοι Σωτήρ.
Τό γέρας πατριαρχῶν, τόν Ἐκκλησίας ποιμάντορα, καί μύστην θεοφεγγῆ, τῆς κρείττονος, Κάλλιστον τιμήσωμεν, Ἀδελφοί πρεπόντως, ἑορτίοις μελωδήμασι
Χριστῶ τῶ Παμβασιλεῖ, ἡνώθης Πνεύματος χάριτι, ὁρῶν Τοῦτον ἐν φωτί καί περιλαμπόμενος, καί παθῶν τό ἄστατον, παριδών ἐμφρόνως, ἀπαθείας ἐναπήλαυσας.
Ὡς ἔχων ὑπό Χριστοῦ, ἱερωσύνης τό ἔνδυμα, νῦν φρούρησον μυστικῶς, ἡμῶν την διάνοιαν, κάθαρον καί λάμπρυνον, λογισμοῖς ἐνθέοις καί εὐχαῖς σου καθαγίασον.
Θεοτοκίον.
Ὡς κλίμακα Ἰακώβ, προκατιδών σέ ἀνήγγειλε, Παρθένε Μήτηρ Θεοῦ, δι᾿ ἧς ὁ Φλάνθρωπος, ἦλθεν ἰασόμενος γένος τῶν ἀνθρώπων, ἐκ τῆς πλάνης τοῦ ἀλάστορος.
ΚΑΤΑΒΑΣΙΑ ΤΗΣ ΕΟΡΤΗΣ
Σπλάγχνων Ἰωνᾶν, ἔμβρυον ἀπήμεσεν, ἐνάλιος θήρ, οἷον ἐδέξατο, τῆ Παρθένῳ δε, ἐνοικήσας ὁ Λόγος καί σάρκα λαβών, διελήλυθε φυλάξας ἀδιάφθορον, ἧς γάρ ὑπέστη ρεύσεως, την τεκοῦσαν κατέσχεν ἀπήμαντον.
ΚΟΝΤΑΚΙΟΝ. Ἦχος πλ.Δ. Τῆ Ὑπερμάχῳ.
Ἀσκητικῶς προγυμνασθείς ἐν Ὄρει Ἄθωνος
Σύν Ἰγνατίῳ τῶ σοφῶ τρανῶς διέλαμψας,
ὡς φωστήρ ἀειλαμπής τοῖς ἔργοις παμμάκαρ.
Ὅθεν ἔχων παρρησίαν τῶ Παντάνακτι
ἱκεσίας τῶν σῶν δούλων τάχει πρόσδεξαι,
τῶν βοώντων σοι: Χαίροις Κάλλιστε Ὅσιε.
ΟΙΚΟΣ.
Πάντων περισκοπήσας το ἐπίκηρον, μόνον ἀδιάρρευστον θησαυρόν τον ὑπερουσίως ὄντα Θεόν εὗρες παμμακάριστε Πάτερ. Διό ὡς ἀγαθός θήρ, ἐν τόποις ἀβάτοις καί σπηλαίοις διαιτώμενος τοῦ Ἄθωνος, ἐγεύθης πλουσίως τῆς ὑπερκοσμίου δόξης τοῦ Νυμφίου σου Χριστοῦ, ἐκστατικῶς ἀναβοῶν: Τι τοῦ θείου κάλλους θαυμασιώτερον; Τίς ἔννοια τῆς τοῦ Θεοῦ μεγαλοπρεπείας χαριεστέρα; Τίς τετρωμένος τῆς θείας ἀγάπης, οἷος ἐγώ ὁ οὐτιδανός; Οὕτως ἀφορήτῳ πόθῳ τῆ τερπνοτάτῃ ἀγάπη γλυχόμενος τῶ ἀκροτάτῳ τῶν ἐφετῶν ἡνώθης. Ὅθεν ἐπαξίως ἀκούεις ἡμῶν βοώντων:Χαίροις Κάλλιστε ὅσιε.
ΣΥΝΑΞΑΡΙΟΝ.
Τῆ 22ᾳ τοῦ μηνός Νοεμβρίου μνήμην ἐπιτελοῦμεν τοῦ Ὁσίου καί θεοφόρου Πατρός ἡμῶν Καλλίστου τοὐπίκλην Ξανθοπούλου, πατριάρχου Κωνσταντινοπόλεως.
Στίχοι: Φθορᾶς λελοιπώς τάς ὄψεις καί τον πλοῦτον
ἀφθάρτως κατοικεῖς εἰς γῆν τῶν πραέων. Εἰκάδι δευτέρᾳ, Κάλλιστος γῆν κατέλιπεν.
Ὠδή Ζ. Θεοῦ συγκατάβασιν.
Τῶ σθένει τοῦ Πνεύματος, τάς πανουργίας Κάλλιστε πάνσοφε, τῶν δαιμόνων ἁπάσας, εὐχῆ συντόνῳ εἰς τέλος ὤλεσας, καί τροπαιοῦχος ἐφάνης ἐν σκάμμασι, διαφυάξας καλῶς, τον νοῦν σου ἄτρωτον.
Τῆ κλήσει Παντάνακτος, ποιμήν ἐφάνης Κάλλιστε ἅγιε, ἐν Κωνσταντινοπόλει, φωταγωγῶν τούς πιστούς τοῖς ρήμασι, νοσούντων καί πτωχευόντων ἀντίληψις, τῶν δέ γεγηρακότων κρηπίς ἀκλόνητος.
Ναός Θείου Πνεύματος,
γέγονας ὅλος ἁγίαν Τράπεζαν, καταστήσας τόν νοῦν σου,
ὡς λειτουργῶν ἀεί τῶ Νυμφίῳ σου. Ὅθεν ἀξίως θυσίας αἰνέσεως, τῶ Παναγάθῳ Θεῶ,
προσήνεγκας ἀμέμπτως.
Θεοτοκίον.
Ἱκέτευε Δέσποινα, τόν σόν Δεσπότην καί περιφρούρησον, ὀρθοδόξων τό γένος, καί ἀοράτους ἐχθρούς ἐκδίωξον, ὅτι σέ πάντες Μητέρα γινώσκομεν, ἐν πεποιθήσει ψυχῆς, βοῶντας σοι τό Χαῖρε.
ΚΑΤΑΒΑΣΙΑ ΤΗΣ ΕΟΡΤΗΣ.
Οἱ Παῖδες εὐσεβείᾳ συντραφέντες, δυσσεβοῦς προστάγματος καταφροονήσαντες, πυρός ἀπειλήν οὐκ ἐπτοήθησαν, ἀλλ᾿ ἐν μέσῳ τῆς φλογός, ἑστῶτες ἔψαλλον: Ὁ τῶν Πατέρων Θεός εὐλογητός εἶ.
Ὠδήν Η΄ Ἑπταπλασίως κάμινον.
Εὐκληματοῦσα ἄμπελος,τῆ ἀρδεύσει τῆς πίστεως, σύν τῆ γεωργίᾳ τῆς ἀγάπης πέφηνας. Εὐφραίνεις πλουσίως δέ ἀκράτῳ οἴνῳ πάντας πιστούς, τούς περιχαρῶς, πόθῳ ἀσχέτῳ βοῶντας: Ἱλάσθητι σοῖς δούλοις προσνέμων ἀντιδόσεις, τοῦ Πνεύματος θεόφρον, ἑκάστῳ κατά χρείαν.
Αἱρετικῶν φρυάγματα, τῆ σοφίᾳ τῶν λόγων σου, ἐκποδών ποιήσας ἱεράρχα Κάλλιστε, τούς πάντας ἐδίδαξας, πῶς ἐπαξίως πάντοτε, ρήματα Θεοῦ διαφυλάττειν ἐν φόβῳ, ἀλλά καί σοῖς ἔργοις, δεδόξασαι ἀφράστως, γενόμενος τοῖς πᾶσιν ὑπογραμμός ἐν βίῳ.
Πειφρουρεῖς ἑκάστοτε, τῆ δοθείςῃ σοι χάριτι, τους ἀπαρνουμένους κόσμου ματαιότητα, σαρκός ἡδυπάθειαν, καί συγγενῶν ἀντίληψιν, εὐαγγελικῶς τε ἡσυχίας λιμένι, μονάζοντας μιγάδας, καί ζῶντας δι᾿ ἀγάπην, τοῦ πάντων Φιλανθρώπου, Χριστοῦ καί Βασιλέως,
Θεοτοκίον.
Γένος ἀνθρώπων Ἄχραντε, καθορῶν ὁ Φιλάνθρωπος, ἐν τῶ τῆς κακίας βάθει βυθιζόμενον, μυστήριον ἄρρητον, ἐν σῆ γαστρί εἰργάσατο, Πνεύματος ροπῆ, ἐκ σοῦ ἐσαρκώθη, καί φαίνων ἐν σκοτίᾳ, κατέλυσε τό κράτος, τό τοῦ ἀνθρωποκτόνου, ρυόμενος τον κόσμον.
ΚΑΤΑΒΑΣΙΑ ΤΗΣ ΕΟΡΤΗΣ
Θαύματος ὑπερφυοῦς ἡ δροσοβόλος, ἐξεικόνισε κάμινος τύπον, οὐ γάρ οὕς ἐδάξατο φλέγει νέους, ὡς οὐδέ πῦρ τῆς Θεότητος, Παρθένου ἥν ὑπάδυ νυδήν. Διό ἀνυμνοῦντες ἀναμέλψωμεν: Εὐλογείτω ἡ κτίσις πᾶσα τον Κύριον, καί ὑπερυψούτω, εἰς πάντας τους αἰῶνας.
Ὠδή Θ΄ Ἐξέστη ἐπί τούτῳ ὁ οὐρανός…
Μετέστης πανενδόξως προς οὐρανούς, ἐν τρυφῆ τῆ ἀγήρῳ μακάριε καταλιπών, θλίψεις καί ὀδύνας τάς της σαρκός, ἡνώθης δέ τῶ Κτίσαντι ἀρρήκτως σύν χοροῖς τῶν ἱεραρχῶν, ἐν οἷς Αὐτόν δυσώπει, ὑπέρ τῶν σέ ὑμνούντων, Κάλλιστε Πάτερ ἀξιάγαστε.
Χοροί τῶν μοναστῶν καί τῶν ἀσκητῶν, Ὄρους Ἄθω οἰκήτορες ἄσατε, πανευλαβῶς, Κάλλιστον τοῦ δήμου τῶν εὐσεβῶν, τον μέγαν ἀντιλήπτορα καί σοφόν, διδάσκαλον ἀρετῶν, ὅν πόθῳ εὐφημοῦντες, παντοδαπάς ἰάσεις καί ἐνεργείας ἀρυόμεθα.
Μή παύση ἐποπτεύων ὡς συμπαθής, τούς τιμῶντας τήν μνήμην σου Ὅσιε, καί σαῖς εὐχαῖς, δώρησαι τοῦ Πνεύματος τούς καρπούς, τήν Ἐκκλησίαν στήριξον, ἐπί τά ὀρθά δόγματα Χριστοῦ, καί πάντας καδοδήγει, πρός μέθεξιν τήν θείαν, ἐν ταῖς λαμπρότησι τοῦ Κτίσαντος.
Θεοτοκίον.
Προέφηνε χορός ὁ τῶν Προφητῶν, τῆς σῆς λοχείας τό μέγα μυστήριον, προκατιδών, ὅτι μέλλεις γίγνεσθαι κιβωτός, καί ὄρος ἀλατόμητον, στάμνος πλάξ καί ράβδος ἡ μυστική, παλάτιον καί θρόνος, Χριστοῦ τοῦ Βασιλέως, ὅν προσκυνοῦντες εὐφημοῦμεν σε.
ΚΑΤΑΒΑΣΙΑ ΤΗΣ ΕΟΡΤΗΣ.
Μεγάλυνον ψυχή μου, την τιμιωτέραν καί ἐνδοξοτέραν τῶν ἄνω στρατευμάτων.
Μυστήριον ξένον, ὁρῶ καί παράδοξον, οὐρανόν τό σπήλαιον, θρόνον χερουβικόν την Παρθένον, την φάτνην χωρίον, ἐν ὧ ἀνεκλίθη ὁ ἀχώρητος, Χριστός ὁ Θεός, ὅν ἀνυμνοῦντες μεγαλύνομεν.
ΕΞΑΠΟΣΤΕΙΛΑΡΙΟΝ
Ἦχος γ. Ὁ οὐρανόν τοῖς ἄστροις.
Ὑπομονῆς κρηπίδα, καόι ἐκμαγεῖον ἀρετῶν, καί ἀπαθείας στῦλον, μυσταγωγόν τῶν Ἱερῶν, σέ ἔγνωμεν θεομάκαρ, σύν Ἰγνατίῳ τῶ πάνυ.
Ἕτερον. Ἦχος Β΄ Τοῖς Μαθηταῖς συνέλθωμεν.
Θεῖον ἀγάπης τέμενος, καί ἀγλάϊσμα μέγα, τῶν μοναστῶν κραταίωμα, ἱερέων το κλέος, νῦν ἐπαινέσωμεν πάντες, ἀρυόμενοι χάριν, δι᾿ ἧς ἐχθρῶν τήν ἔφοδον, ἀποκρούσω,εν λέγοντες εὐσθενῶς:Ταῖς εὐχαῖς σου Κάλλιστε θεοφόρε, κατεύθυνον τάς καρδίας ἡμῶν εἰς σωτηρίαν.
Καί τῆς Ἑορτῆς.
ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΑΙΝΟΥΣ
Κάλλιστε Πάτερ θεόσοφε, ταῖς διδαχαῖς σου ἡμῶν, δαδουχεῖς την διάνοιαν προς Θεοῦ ἀγάπησιν, τῶν ἐκ πόθου τιμώντων σε. Ὅθεν διδάσκεις σύν τῶ συνάθλῳ σου, ψυχή καί σῶμα ὅλως ἀνάγονται, προς το θειότερον, διά μεταλήψεως καί μετοχῆς, Παναχράντου Σώματος καί Θείου Αἵματος.
Τῶν εὐσεβῶν ἡ ὁμήγυρις, νῦν συγκληθήτω λαμπρῶς, ἀνυμνῆσαι τά σκάμματα, τοῦ κλεινοῦ κοσμήτορος, Ἐκκλησίας ἧς γέγονεν, θύτης Δεσπότου, τοῦ Πανοικτίρμονος, καί ἱερεῖον θυσίας μείζονος. Δεῦτε προσέλθωμεν ἀπολαῦσαι χάριτας καί δωρεάς, Παναγίου Πνεύματος τῆ μεσιτείᾳ αὐτοῦ.
Πάτερ Κάλλιστε, τάς πυριφλέκτους ὁρμάς, τῆς σαρκός ἐκ νεότητος, τῆ ἰσχύϊ Πνεύματος ἐν βυθῶ κατεπόντισας, καί στρατιώτης ὤφθης ἀήττητος, κατά δαιμόνων ἀειμακάριστε. Ὅθεν ὁ Ὕψιστος, σέ λαμπρῶς ἐδόξασεν ἐπί τῆς γῆς, Ὡς Αὐτοῦ θεράποντα καί φίλον γνήσιον.
Ἀρχιερέων τον πρώτιστον καί Ἐκκλησίας Χριστοῦ, τον ποιμένα τόν κράτιστον, ἐνθεαστικώτατα εὐφημήσωμεν σήμερον. Οὗτος ἐφάνη δοχεῖον ἄριστον, καί μυροθήκη τοῦ Θείου Πνεύματος, καί εὐωδίασε τῶν πιστῶν τό πλήρωμα ταῖς ἀρεταῖς καί σοφοῖς συγγράμμασι λαούς ἐφώτισε.
Δόξα…Πλ.Β΄
Νεανικῶ φρονήματι ἐκκλίνας τῆς τύρβης τοῦ βίου, ἱεράρχα Κυρίου πανσεβάσμιε δι᾿ ἄκρας ἡσυχίας καί εἰλικρινοῦς μετανοίας βαθμηδόν ἐν καρδίᾳ σου ἐκέκτησο τό Πανάγιον Πνεῦμα. Ταῖς μυστικαῖς δε Αὐτοῦ ἐπινεύσεσι διά σοφῶν διδαγμάτων τήν Ἐκκλησίαν Χριστοῦ ἐπροίκισας σύν τῶ φιλτάτῳ σου Ἰγνατίῳ, γενόμενος τοῖς πᾶσι ἐπιστήμων μετανοίας καί κυβερνήτης ψυχῶν ἀκριβέστατος. Ὅθεν σέ ἀξιοχρέως τιμῶντες, εἴπωμεν: Χαίροις πατριαρχῶν καλλονή καί ἀκαθαίρετε πύργε τῆς ταπεινώσεως. Χαίροις Κάλλιστε θεοφόρε, ὁσίων ἐγκαλλώπισμα καί ἡμῶν διάσωσμα. Μή παύση οὖν ἱκετεύων τήν Παναγίαν Τριάδα, ἐλεηθῆναι τάς ψυχάς ἡμῶν.
Καί νῦν…Τῆς Ἑορτῆς. Ἦχος β΄
Σήμερον τῶ ναῶ προσάγεται ἡ Πανάμωμος Παρθένος, εἰς κατοικητήριον τοῦ Παντάνακτος Θεοῦ, καί πάσης τῆς ζωῆς ἡμῶν τροφοῦ. Σήμερον τό καθαρώτατον ἁγίασμα, ὡς τριετίζουσα δάμαλις, εἰς τά Ἅγια τῶν Ἁγίων εἰσάγεται. Ταύτῃ ἐκβοήσωμεν, ὡς ὁ ἄγγελος: Χαῖρε μόνη ἐν γυναιξίν εὐλογημένη.
ΜΕΓΑΛΥΝΑΡΙΑ
Σκέπε τους την μνήμην σου παμφαῶς, Κάλλιστε θεόφρον, ἐκτελοῦντας καί τάς βολάς, ἄρχοντος τοῦ σκότους, διάλυσον ἐν τάχει, καί κράτυνον τούς πίστει σε,
Χαίροις φυτοκόμε τῶν ἀρετῶν, ὁ ἐν ἐρημίαις, γεωργήσας τήν τῆς ψυχῆς, ἄρουσαν ἀρότρῳ, δακρύων μετανοίας καί στάχυν τόν πολύχουν, ἐκαρποφόρησας.
Μέ τήν εὐλογία τοῦ πατρός Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου
