Η ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΉ ΜΑΣ ΖΩΗ, ΟΠΛΟ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΑΣ

«Πνευματική φαρέτρα τοῦ Ὀρθοδόξου Χριστιανοῦ»

Ἡ προσευχή, κατά τόν ἅγιο Ἰωάννη τῆς Κλίμακος, εἶναι ἕνωσις ἀνθρώπου καί Θεοῦ, συμφιλίωσις μέ τόν Θεόν, συγχώρησις τῶν ἁμαρτημάτων, μητέρα τῶν δακρύων, πηγή τῶν ἀρετῶν, τροφή τῆς ψυχῆς, φωτισμός τοῦ νοῦ, μνήμη τοῦ Θεοῦ, πλοῦτος τῶν μοναχῶν, πρόξενος τῶν θείων χαρισμάτων, θησαυρός τῶν ἡσυχαστῶν καί ἀπόδειξις τῆς πνευματικῆς δόξης.

Κατ’ἀρχήν, προσευχή ἐπιβάλλεται νά κάνει ὁ γονεύς πρός τόν Θεόν διά τά παιδιά του, τά ὁποῖα ὀφείλει νά τά ἀφιερώνει παντοτεινά στόν Θεόν. Ὄφείλει νά πιστεύει ὅτι δέν εἶναι ἰδικά του κατασκευάσματα,ἀλλά εἶναι δῶρα τοῦ Θεοῦ. Καί χωρίς τήν ἀπόφασι καί εὐλογία τοῦ Θεοῦ δέν ἠμποροῦν οἱ γονεῖς νά ἀποκτήσουν παιδί. Ἠμποροῦν μόνον τήν σωματικήν ἕνωσιν νά πράξουν, ἀλλά ἡ δημιουργία ἑνός νέου ἀνθρώπου, εἶναι στό χέρι καί τήν ἀπόφασι τοῦ Δημιουργοῦ μας Θεοῦ.

Ἀφιερώνει τά παιδιά του ὁ γονεύς στόν Θεόν, ὅταν κατ’ἀρχήν πιστεύει ὅτι δέν εἶναι ἰδικά του. Ἔτσι, καί ἡ ποιμαντινή φροντίδα τους ἐκ μέρους τῶ γονέων εἶναι πολύ πιο εὔκολη καί ἀνώδυνη, διότι ἐναποθέτουν τήν πᾶσαν ἐλπίδα τους στόν Θεόν, ἀπό τόν Ὁποῖον ἔρχεται ἐξ οὐρανοῦ πᾶσα δόσις ἀγαθή. Αὐτή ἡ συμπεριφορά τῶν γονέων, εὐαρεστεῖ τόν Θεό, διότι οἱ ἴδιοι ταπεινώνονται ἐνώπιόν Του καί ὁμολογοῦν συχνά πυκνά τήν ἀδυναμία τους καί τήν ἔλλειψι χαρισμάτων τους για τήν σωστή δαιπαιδαγώγησι καί ἀνατροφή τῶν παιδιῶν, τά ὁποῖα τούς ἔδωσε ὁ Θεός.

Εἶναι ὡσάν νά στέκωνται ἐνώπιόν του καί νά Τοῦ λέγουν: «Χριστέ μας, ἐμεῖς εἴμεθα ἄνθρωποι ἁμαρτωλοί καί πανάθλιοι. Δέν ἔχουμε οὔτε γνώσεις οὔτε πνευματικές ἐμπειρίες νά ὁδηγήσουμε τά παιδιά, πού μᾶς ἔδωσες στόν δρόμο τῆς ἀρετῆς καί τῆς σωτηρίας τῶν ψυχῶν τους. Γι’αὐτό, Σέ παρακαλοῦμεν ἀνάλαβέ τα Ἐσύ. Γνωρίζουμε ὅτι μᾶς ἀγαπᾶς, ὅτι εἶσαι Φιλάνθρωπος, παντοδύναμος, πάνσοφος καί ἐλεήμων πρός ὅλους μας. Ἰδιαίτερα ἀπόδειξες τήν πατρική σου στοργή, στήν ἐπί γῆς παρουσίαν Σου, ὅπου ἔπαιρνες τά μικρά στήν ἀγκαλιά σου καί τά καταφιλοῦσες. Μέ αὐτή τήν πατρική ἀγάπη, Χριστέ μας, πάρε στήν ἀγκαλιά σου καί αὐτά τά παιδιά, στά ὁποῖα μᾶς ἔθεσες νά εἴμεθα προσωπικοί των προστάτες, ἀρωγοί τῶν ὑλικῶν ἀγαθῶν καί νά φροντίζουμε για τήν ἐπίγεια ζωή τους.

Καί ἔχει διαπιστωθῆ ἀπό πολλά παραδείγματα ὅτι, ὅσοι ἐκ τῶν γονέων, ἀνέθεσαν τά παιδιά τους στήν προστασία τοῦ Θεοῦ, τά παιδιά αὐτά παρέμειναν κάτω ἀπό τήν θεία σκέπη. Καί ὄχι μόνον ἐπρόκοψαν στόν ἐπί γῆς βίον των, ἀλλά πολλά ἀπ’αὐτά ἔγιναν κληρικοί καί μοναχοί καί πολύτιμοι ἐργάτες τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Χριστοῦ μας. Ἕνας ἀπ’αὐτούς, τόν ὁποῖον ἀφιέρωσε ἡ μάννα του στήν Παναγία ἀπό τῆς ἡλικίας τῶν τεσσάρων μηνῶν, εἶναι καί ὁ γράφων αὐτές τίς γραμμές.

Ὅσοι γονεῖς, διαθέτετε μέσα σας δυνατά ἀκόμη σπέρματα πίστεως καί ἀγάπης πρός τόν Χριστόν, μή διστάσετε νά ἀφιερώσητε τά παιδιά σας στήν προστασία τοῦ Θεοῦ. Ὅ,τι δέν ἠμπορεῖτε ἐσεῖς νά ἐπιτελέσητε, θά τό ἐπιτελέση ὁ Θεός καί μάλιστα κατ’ἄριστον, ἀλάνθαστον καί πνευματικόν τρόπον. Τότε θά εἶσθε εὐτυχισμένοι γονεῖς μαζί μέ τά παιδιά σας, τά ὁποῖα θά τά σέβεσθε καί θά τά ἀγαπᾶτε, σάν ἀγγελικές ὑπάρξεις δίπλα σας. Θά εἶσθε εὐτυχισμένοι, διότι χωρίς νά κοπιάσετε ὑπερβολικά στόν τομέα τῆς πνευματικῆς των καταρτίσεως, θά ἔχετε δίπλα σας τά παιδιά σας, ἀπό τήν ζωήν τῶν ὁποίων ἐσεῖς πρῶτοι θά ἐκτιμᾶσθε ἀπό τόν κόσμο καί θά δέχεσθε ἀπό ὅλους τά γνωστά συγχαρητήρια. Καί τότε θά λέγετε πρός ὅλους ὅτι: «Ἐγώ εἶμαι ἁμαρτωλή. Τοῦ Θεοῦ εἶναι τά παιδιά μου. Ἐκεῖνος μοῦ τά ἐχάρισε. Καί ἄς τά φωτίσει ὅπως Ἐκεῖνος γμνωρίζει».

Σέ κάθε περίστασι τοῦ βίου θά πρέπει γονεύς νά ἀναθέτει τοῦ παιδιοῦ του τήν φροντίδα στήν προσωπική τοῦ Θεοῦ ἀντίληψι καί προστασία. Καί προπαντός στις ἀρρώστειες τῶν παιδιῶν τους, θά τρέξουν πρῶτα στόν ἱερέα τῆς ἐνορίας τους μέ τό παιδί στήν ἀγκαλιά τους. Ἐάν τό παιδί γκρινιάζει συνεχῶς, δέν τρώγει, ἔχει κατακόκκινο πρόσωπο καί πυρεττό, δέν ἀποκλείεται νά ὑποφέρει ἀπό τό «κακό μάτι». Ἀπό τόν φθόνο πονηρῶν καί κακοβούλων ἀνθρώπων, οἱ ὁποῖοι, σάν ὄργανα τῆς κακίας τοῦ διαβόλου πού εἶναι, ἠμποροῦν ἀκόμη καί μέ μία ματιά τους, νά «σκάσουν», τό παιδί καί νά φθάση ἀκόμη καί μέχρι τόν θάνατον. Τότε θά ζητήσουν ἀπό τόν ἱερέα νά τούς διαβάσει τήν εὐχή κατά τῆς Βασκανίας. Δέν θά πρέπει ἡ μητέρα νά μεταφέρει τό παιδί της στήν «ξεματιάστρα», διότι αὐτή ἡ γυναῖκα εἶναι ὄργανο τοῦ διαβόλου. Ἐμφανίζεται ὡς πιστή χριστιανή καί μέ εὐχές, νομίζει ὅτι διώκει τά κακά πνεύματα. Ἐνῶ, εἶναι ἀλήθεια ὅτι αὐτή ἡ γυναῖκα, εἶναι μάγισσα καί ὑποκρίτρια. Πρῶτα ἔχει καταπατήσει τόν Σταυρό τοῦ Χριστοῦ, ἔχει ἀρνηθή τήν Χάρι τοῦ Χριστοῦ καί τῶν Ἁγίων καί διά νά ἐξαπατᾶ τούς ἀφελεῖς, χρησιμοποιεῖ καί ἱερά ὀνόματα ἤ ἀντικείμενα. Αὐτά ὅμως τά «ἁγιωτικά», πού χρησιμοποιεῖ, δέν ἐνεργοῦν θεραπευτικά, ἀλλά μόνον για νά ἐξαπατᾶ τούς πελάτες της. Τά ἴδια κάνουν καί οἱ «γύφτισσες», οἱ ὁποῖες καυχῶνται ὅτι ἠμποροῦν νά λέγουν τήν μοῖρα, καί τό μέλλοιν τοῦ ἀνθρώπου. Ἐνῶ εἶναι γνωστόν ὅτι μόνον ὁ Χριστός μας γνωρίζει τό μέλλον τῆς ζωῆς μας, χωρίς νά ἐπεμβαίνει καί νά μᾶς καταπατεῖ τήν ἐλευθερίαν μας.

Ἡ καλλίτερη λοιπόν προσευχή τῶν γονέων πρός τά παιδιά τους εἶναι νά τά ἀποθέσουν στά πόδια τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ καί τῆς Παναγίας Μητέρας Του καί Μητέρας ὅλων μας. Νά τά ἐμπιστευθοῦν στήν Χάρι τους. Νά μην ταράζωνται καί ἀνησυχοῦν ὑπερβολικά για τίς ὁποιεσδήποτε παιδικές ἀταξίες καί νεανικές ἐξάρσεις τῶν παιδιῶν τους. Ὅταν, ἐπάνω ἀπό τά κεφάλια τους, στέκεται σάν ἄλλος ἀετός, ἡ σθεναρά παρουσία τῶν Θείων Προσώπων τῆς Ἐκκλησίας μας, γιατί στήν συνέχεια οἱ γονεῖς ἀδημονοῦν καί ἀπελπίζονται; Ἐάν τό παιδί τους, κατά παραχώρησιν Θεοῦ, πρέπει νά ὑποστῆ μία δοκιμασία, νά γίνει μία ἐγχείρησις, νά δοκιμάσει μία ἀποτυχία ἤ νά προσβληθῆ ἀπό μία ἀσθένεια, θά πρέπει καί οἱ γονεῖς νά συγκαταβαίνουν στά σχέδιο τοῦ Θεοῦ. Νά εἶναι συνεργάσιμοι μέ τόν Χριστόν για τῶν παιδιῶν τους τόν καταρτισμόν πού γίνεται μέ τρόπον ἀκατάληπτον στήν ἀνθρώποινη λογική, ἀπό τόν Ἴδιον τόν Χριστόν!

Ἐπισυμβαίνει, καί πάλιν κατ’ἐντολήν τοῦ Θεοῦ, ὁ σωματικός θάνατος ἑνός παιδιοῦ τους, καί τότε πάλιν νά ἔχουν τήν δύναμιν νά ἐπαναλαμβάνουν τά λόγια τοῦ Ἰώβ, τοῦ ἀθλητοῦ τῆς ὑπομονῆς. Ὅταν ἔχασε ὄχι μόνον ὅλα τά εἴδη τῶν ζώων του καί τελευταῖα ὅλα τά παιδιά του, ἔλεγε στόν Θεό δοξολογικά καί χωρίς νά παραπονεῖται ὅτι, «Ὁ Θεός μοῦ τά ἔδωσε, ὁ Θεός καί μοῦ τά ἐπῆρε. Ἄς εἶναι τό θέλημά του εὐλογημένον».

Τότε μόνον εἶναι καί ἡ ζωή τῶν γονέων μέ τά παιδιά τους εὐλογημένη, ὅταν ἐκπληρώνουν ἐπακριβῶς αὐτή τήν ἀφιέρωσιν ὅλων στήν ἀγάπη, τήν πρόνοια καί τήν σκέπη τοῦ Θεοῦ. Τότε ἡ ζωή τους, ἔστω καί νά ἐμφανισθοῦν τά κύματα τοῦ βίου μέ ὅλες τίς περιπέτειες καί τούς ἀναταράξουν, θά μείνουν πιστοί στήν πρόνοια τοῦ Θεοῦ, ὁ Ὁποῖος εἶναι καί ὁ μοναδικός κυβερνήτης τοῦ πλοίου τῆς ζωῆς τους.

Μον. Δαμασκηνός Γρηγοριάτης.

Μέ τήν εὐλογία τοῦ πατρός Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου