Όλοι, λοιπόν, οι άλλοι οπαδοί αποτελούν τον ”πολύ όχλο” και αυτοί παρευρίσκονται στην ”ανάμνηση” σαν παρατηρητές, γιατί, σύμφωνα και μόνο με τη Σκοπιά, ούτε ”πνευματικός Ισραήλ” είναι, ούτε ”μέλη του σώματος του Χριστού” ! Μάλιστα, ενώ παρακολουθούν όλη αυτή την παράσταση, ψάλουν τον ύμνο 87 από το υμνολόγιο της Σκοπιάς, όπου λένε: “Κρασί αγνό είναι στο τραπέζι και άζυμο ψωμί επίσης. Είναι σύμβολα δείπνου αναμνήσεως και τροφή του ΠΙΣΤΟΥ για ζωή”. Παρατηρούμε το μέγεθος της πλύσεως του εγκεφάλου των οπαδών από τον “δούλο”. Έτσι παρουσιάζεται ένα μεγάλο πλήθος ”μαρτύρων της Σκοπιάς” να ψάλλουν ένα ύμνο, δηλώνοντας την ΑΠΙΣΤΙΑ ΤΟΥΣ, αφού αυτοί δεν συμμετέχουν στη ”τροφή του πιστού” και έμμεσα να αρνούνται την ”αιώνια ζωή”! Στο τέλος αυτής της τελετής, το κρασί και την γαλέτα τα τρώνε όποιοι προφτάσουν από τους παρευρισκομένους του πολλού όχλου, ακόμη και μικρά παιδιά. Αυτό το αιτιολογούν ότι αυτά τα εμβλήματα έχουν αξία μόνο κατά τη διάρκεια της εορτής!!!
Ας εξετάσουμε όμως ποιο Πάσχα έφαγε ο Ιησούς Χριστός. Το ιουδαϊκό με άζυμα (που τελούν οι ρωμαιοκαθολικοί) ή το Χριστιανικό (κι Ορθόδοξο) με ένζυμο άρτο ;
Τα άζυμα τρώγονταν την 15η Νισάν (Λευιτικό, 23: 5-8). Το ιουδαϊκό Πάσχα, κατά τον νόμο, εορταζόταν με ΑΡΝΙ, ΑΖΥΜΑ, ΚΑΙ ΠΙΚΡΑ ΧΟΡΤΑ, ενώ το Χριστιανικό Πάσχα εορτάζεται με ΕΝΖΥΜΟ ΑΡΤΟ ΚΑΙ ΟΙΝΟ. Ο Ιησούς δεν έφαγε κατά τον τύπο του Ιουδαϊκού Πάσχα, αλλά θέσπισε το Χριστιανικό. Η Θεία Κοινωνία, την οποία εγκαθίδρυσε ο Κύριος είναι αναφορά στη μια θυσία που πραγματοποιήθηκε στο Γολγοθά.
Μελετώντας τους Ευαγγελιστές μπορούμε να εντοπίσουμε την πραγματικότητα. Πότε ήταν το Πάσχα των Ιουδαίων; Ο Ιησούς τέλεσε τον Μυστικό Δείπνο ημέρα Πέμπτη. Εάν το Ιουδαϊκό Πάσχα ήταν Παρασκευή, η Πέμπτη ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΠΑΣΧΑ. Τα Ευαγγέλια, όμως, λέγουν ότι το Πάσχα ήταν Σάββατο και μάλιστα η Παρασκευή εκείνη ήταν εργάσιμη μέρα και όχι εορτή (Ματθ, 26:5-17, Μαρκ, 14:2, Λουκ, 22:7, Ιωανν, 13:23), γιατί αγγάρευσαν τον Σίμωνα τον Κυρηναίο, τον πατέρα Αλεξάνδρου και Ρούφου, ο οποίος ερχόταν από τον αγρό, όπου φυσικά εργαζόταν.
Επίσης, πως ζητούσαν οι Ιουδαίοι την εκτέλεση της καταδίκης του Κυρίου, εάν ήταν Πάσχα; Αφού αυτό ήταν απαγορευμένο από τον Νόμο -και μάλιστα να σταλούν οπλισμένοι για να τον συλλάβουν; Ακόμη, πως θα επιτρεπόταν να κατεβάσει ο Ιωσήφ το σώμα του Ιησού από τον Σταυρό;
Άρα, αφού η Παρασκευή ήταν εργάσιμη μέρα, το Πάσχα ήταν Σάββατο (Ιωαν, 19:31) και ο Ιησούς ΔΕΝ ΕΦΑΓΕ ΤΟ ΙΟΥΔΑΙΚΟ ΠΑΣΧΑ, όπως ήδη ειπώθηκε, αλλά το ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ, το οποίο και καθιέρωσε. Επίσης, στο Μυστικό Δείπνο υπήρχε ΖΩΜΟΣ στο τραπέζι. Όμως οι Ιουδαίοι έτρωγαν το Πάσχα, όπως είναι γνωστό από την Αγία Γραφή, αρνί, άζυμα και πικρά χόρτα. Δεν ήταν δυνατόν ο Ιησούς να παραβεί το νόμο και να φάγει άζυμα πριν την εορτή.
Υπάρχει διαφορά αζύμου και άρτου. Στην Αγία Γραφή ο ίδιος ο Ιησούς στο εδάφιο Ιωαν, 6:50 , λέει : ”Εγώ είμαι ο ΑΡΤΟΣ της ζωής“.
Η Θεία Ευχαριστία, την οποία ετέλεσε ο Κύριος για πρώτη φορά τη Πέμπτη προ του πάθους Του, είναι ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΣΩΜΑ ΚΑΙ ΑΙΜΑ ΧΡΙΣΤΟΥ, όπως ο ίδιος είπε (Ιωαν, 6:50 -60): Είναι ”αληθώς βρώσις και πόσις“. Εάν η σάρκα και το αίμα Του δεν είναι ενωμένα με την Θεότητά Του δεν θα ωφελούσε σε τίποτα η μετάληψή τους, ενώ ενωμένα δίνουν ΖΩΗ ΑΙΩΝΙΟ (Ματθ, 26:26-28 , Α’ Κορινθ, 10:16 και 11:23-30, Πραξ, 20:7)
Όσο για τον ισχυρισμό της Σκοπιάς -ότι είναι ”εμβλήματα” ή ”σύμβολα“, αυτός είναι ξένος προς την Αγία Γραφή, όπου ο ίδιος ο Κύριος λέει: λάβετε, φάγετε, τούτο ΕΣΤΙ το σώμα Μου… Τούτο ΕΣΤΙ το αίμα Μου (Ματθ, 26:26). Δεν είπε ”συμβολίζει”, ούτε ανέφερε τίποτα για ”εμβλήματα“. Εάν δεχτούμε τα λεγόμενα της Σκοπιάς περί ”εμβλημάτων” και ”συμβόλων“, τότε τι ενοχή μπορούν να προσθέσουν αυτά ή τι αιώνια ζωή μπορούν να προσφέρουν; Ο Απόστολος Παύλος, όμως, τονίζει: ”ο τρώγων και πίνων αναξίως, τρώει και πίνει κατάκρισιν, μη ΔΙΑΚΡΙΝΩΝ το σώμα του Κυρίου” (Α’ Κορ, 11:29). Επομένως ή είναι σώμα και αίμα Χριστού πραγματικό – που χαρίζει αιώνια ζωή ή προσθέτει θάνατο ή αρρώστιες, εάν κάποιος πάρει αναξίως ή είναι απλώς ”σύμβολα” από τα οποία μπορούν να πάρουν όλοι χωρίς καμία συνέπεια.
Κι ακόμα, που λέει η Αγία Γραφή ότι αυτά τα 144.000 άτομα έχουν αγιοσύνη μια χρονική περίοδο μικρής διάρκειας και κατόπιν την χάνουν, ώστε να δικαιολογούνται αυτές οι αυξομειώσεις του αριθμού του ”υπολοίπου”; Κι, επίσης, γιατί παίρνουν μόνο οι 144.000 (το ” υπόλοιπο”) , όσοι έχουν, δηλαδή, ”ουράνια ελπίδα” ; Εφόσον είναι ”σύμβολα” , γιατί δεν ”κοινωνούν” και οι άλλοι; Και πάλι η Αγία Γραφή λέει ότι παρέχουν άφεση αμαρτιών (Ιωαν, 6:54 και Α’ Κορινθ. 10:16 και 11:20). Ποια άφεση αμαρτιών μπορούν να προσφέρουν τα ”σύμβολα”;
Η Σκοπιά (της 15- 03- 2003) στη στήλη των ερωτήσεων γράφει: ”Μπορεί ένας ”χρισμένος” με σοβαρούς σωματικούς περιορισμούς που αδυνατεί να παραστεί στον εορτασμό του ”δείπνου” του Κυρίου μαζί με την ”εκκλησία“, μπορεί να γίνει κάτι; Ναι κάτι μπορεί να γίνει. Εάν είναι κατάκοιτος ή έχει σωματικό περιορισμό τότε το ”πρεσβυτέριο” μπορεί να διευθετήσει ή ένας “πρεσβύτερος” ή ένας “ώριμος χριστιανός” να μεταφέρει μια ποσότητα από τα “εμβλήματα” το ίδιο βράδυ, πριν την ανατολή του ηλίου. Αυτός ο “πρεσβύτερος” ή άλλος θα μπορούσε να διαβάσει κάποια εδάφια και να πρσφέρει το ΑΖΥΜΟ και το κρασί. Αλλά αν κάποις είναι στο νοσοκομείο και δεν τηρήσει την ανάμνηση στις 14 Νισάν αυτό το χρισμένο άτομο μπορεί να ωφεληθεί από τον μωσαϊκό νόμο και να τηρήσει τη γιορτή 30 μέρες αργότερα” !!!
Από την αποδοχή αυτή της Σκοπιάς, της εφαρμογής του μωσαϊκού νόμου για τους “χρισμένους”, προκύπτει φυσιολογικά το συμπέρασμα ότι και οι “χρισμένοι” ακολουθούν την Παλιά Διαθήκη, αφού τελούν το ιουδαϊκό Πάσχα. Βέβαια οι Ιουδαίοι έτρωγαν το Πάσχα, άζυμα, αρνί και πικραλίδες. Οι “χρισμένοι” της Σκοπιάς κάνουν ένα μείγμα: άζυμα από το ιουδαϊκό πάσχα , χωρίς αρνί και πικραλίδες, ενώ προσθέτουν οίνο, κατά το χριστιανικό Πάσχα, χωρίς, όμως, τον άρτο, κατά δε την “τέλεση των ημερών”, ακολουθούν το ιουδαϊκό. Εφ’όσον, λοιπόν, δεν τελούν το Χριστιανικό Πάσχα, ούτε πνευματικός Ισραήλ είναι, ούτε μέλη του σώματος του Χριστού, ούτε αναγεννημένοι από το Άγιο Πνεύμα (μέσα από τα Μυστήρια). Αλλά και ούτε κατά σάρκα Ισραήλ είναι. Είναι απλώς μέλη μιας εταιρίας, αμερικανικής πολυεθνικής με θρησκευτικό ένδυμα, που εκμεταλλεύεται την αγάπη τους για το Θεό, αλλοιώνοντας συστηματικά και έντεχνα την Αγία Γραφή και απομυζώντας τους, προσωπικά, ηθικά και οικονομικά.
Περιοδικό ΔΙΑΛΟΓΟΣ, τεύχος 48, σελίδες 24- 26
