Η ΓΕΝΙΑ TOΥ 1914;

Μάρτυρες του Ιεχωβά - Χιλιαστές

Άννας Μπουρδάκου, μέλους του Π.Σ. της Π.Ε.Γ.

      Η «γνωστή θρησκεία» την οποία εκ­φράζει ο «πιστός και φρόνιμος δούλος» αλλάζει συχνά τις διδασκαλίες της, όταν παρουσιάζονται διάφορα προβλήματα τα οποία δυσχεραίνουν το έργο της εξουσίας της. Το νέο θέμα που ήλθε στο προσκήνιο είναι παλαιό και ασταθές. Πρόκειται για την περίφημη «γενιά» του 1914.

Θεωρούμε απαραίτητο να παρουσια­στούν και παλαιότερα κείμενα της εταιρίας -στα οποία εκήρυττε διαφορετικά για την «γενιά»- και νεώτερα ώστε να φανεί η αστά­θεια του «δούλου», για ένα τόσο σοβαρό θέ­μα το οποίο αφορά τους «μάρτυρες».

 1948. «Έστω ο Θεός Αληθής», σελ. 258: «Γραφική προφητεία δείχνει ότι η επιστροφή των προφητών ως δικαίων αρχόντων της γης, θα γίνη στο άμεσο προσεχές μέλλον, σ’ αυτή τη δική μας γενεά», Λουκάς ΚΛ’ 25-32, ΙΓ’ 28».

 1967. «Ο Λόγος Σου Λύχνος…», σελ. 75: «Ποτέ μην παραβλέψετε το γεγονός ότι αυ­τή η γενεά αντιμετωπίζει την επικείμενη καταστροφή της Βαβυλώνος καθώς και την καταστροφή στον Αρμαγεδδώνα».

Παρά τις διδαχές τού «δούλου» για την επιστροφή των προφητών, ως αρχόντων της γης σ’ αυτήν τη «γενιά» όπως και την αντιμετώπιση της καταστροφής της Βαβυλώνος και τού Αρμαγεδδώνος, όλα αυτά απεδείχθησαν λόγια του ψευδοπροφήτη.

 1968. «Η αλήθεια που οδηγεί στην αι­ώνια ζωή», σελ. 94: «Ματθ. ΚΛ’ 34 … ποια γενεά εννοούσε; Ο Ιησούς αναφέρθηκε ακρι­βώς σε άτομα που θα έβλεπαν «πάντα ταύ­τα», είναι τα γεγονότα που έλαβαν χώρα από το έτος 1914 και εκείνα που θα συμβούν ακόμη ως το τέλος του πονηρού συστήματος. Άνθρωποι που γεννήθηκαν έστω και πενήν­τα χρόνια πριν δεν θα μπορούσαν να ιδούν «πάντα ταύτα». Αυτοί ήλθαν επί σκηνής, αφού τα προειπωμένα γεγονότα ήσαν ήδη εν προόδω. Άλλ’ υπάρχουν άνθρωποι που ζουν ακόμη και οι οποίοι ήσαν αρκετά ενήλικοι ώστε να ενθυμούνται τα γεγονότα εκείνα. Αυτή η γενιά είναι τώρα αρκετά προχωρη­μένοι στα χρόνια».

Σελ. 95: «Υπάρχουν άνθρωποι που ζού­σαν το 1914. Δεν θα παρέλθει η γενιά αυτή έως γίνωσι πάντα ταύτα».

1968. «Ξύπνα», 8-3-69, σελ. 14: «Ακόμη και αν υποθέσωμε ότι, νέοι δέκα πέντε ετών θα ήσαν αρκετά διορατικοί για να κατανο­ήσουν την σπουδαιότητα των συμβάντων το 1914 αυτοί οι νεαροί ακόμη της «γενιάς ταύτης» θα ήσαν σήμερα περίπου 70 ετών. Ώστε η μεγάλη πλειονότης της γενιάς στην οποία αναφέρεται ο Ιησούς έχει ήδη πεθάνει. Οι απομένοντες πλησιάζουν προς το γήρας. Θυμηθήτε ότι ο Ιησούς είπε ότι το τέλος τού ασεβούς αυτού κόσμου θα ήρχετο προτού παρέλθη η γενιά αυτή. Αυτό μας λέει ότι τα έτη που απομένουν πριν έλθη το προφητευθέν τέλος δεν μπορεί να είναι πολλά».

 1983. «Ενωμένοι στη Λατρεία», σελ. 169: «Προτού εκπνεύσει η γενιά που είδε τα γε­γονότα του 1914, ο Θεός θα καταστρέψει το Σατανικό σύμπαν».

1984. «Σκοπιά», 15-6-91, σελ. 7: «Δεν θέ­λει παρέλθει η γενιά αύτη εωσού γείνωσι πάντα ταύτα (Ματθ. ΚΔ’ 33, 34). Έτσι μερι­κοί από την γενιά εκείνων που ήσαν ζωντα­νοί το 1914 θα ζήσουν για να δουν το τέλος του παρόντος συστήματος πραγμάτων».

 Έως εδώ είναι κατανοητή η διδασκα­λία της οργάνωσης, ως προς τη «γενιά». Από τα κείμενα που παρουσιάστηκαν η διδασκαλία μιλούσε για τη γενιά τού 1914. Όπως όμως διαβάσαμε, όλοι αυτοί οι χρι­σμένοι και υπερήλικες είναι ελάχιστοι, αλλά παρά το επείγον τού κηρύγματος της Σκοπιάς, αυτοί πεθαίνουν και ο Αρμαγεδδώνας δεν έρχεται. Έτσι αναγκάζεται ο «δούλος» σε αλλαγή, όχι όμως σαφή, αλλά διφορούμενη.

 1995. «Σκοπιά», 1-11-95, σελ. 14,15: «Ποια λοιπόν “η γενιά” στην οποία αναφερόταν τόσο συχνά ο Ιησούς παρουσία των μαθητών του; Τι κατανόησαν εκείνοι από τα λόγια του “Αυτή η γενιά δεν πρόκειται να παρέλ­θει μέχρι να συμβούν όλα αυτά”; Οπωσ­δήποτε ο Ιησούς δεν παρέκκλινε από τον καθιερωμένο τρόπο με τον οποίο εφάρμοζε με συνέπεια στις μάζες των συγχρόνων του, καθώς και στους “τυφλούς οδηγούς” τους, που μαζί αποτελούσαν το Ιουδαϊκό έθνος. “Αυτή η γενιά” έζησε όλη την οδύνη που προείπε ο Ιησούς και κατόπιν παρήλθε σε μια “μεγάλη θλίψη”…και η οποία έπληξε τη Ιερουσαλήμ (Ματθ. ΚΔ’ Δ’ 1, 24). Τον πρώτο αιώνα ο Ιεχωβά έκρινε τον Ιουδαϊκό λαό. Τα μετανοημένα άτομα… σώθηκαν από εκείνη τη “μενάλη θλίψη”. Σε επαλήθευση των λόγων τον Ιησού όλα όσα προφητεύθηκαν συνέβησαν, “ο ουρανός και η γη” του Ιουδαϊκού συστήματος πραγμάτων ολόκλη­ρο το έθνος, με τους θρησκευτικούς ηγέτες του και την πονηρή κοινωνία των ανθρώπων του παρήλθε. Σήμερα, εγγύς είναι η ημέρα του Ιεχωβά η μεγάλη …η οργή του θα ξε­σπάσει πάνω στα θρησκευτικά πολιτικά και εμπορικά στοιχεία του κόσμου … καθώς την “πονηρή και μοιχαλίδα γενιά” των ημερών μας».

 Σελ. 19: «Επομένως στην τελική εκπλή­ρωση της προφητείας του Ιησού, σήμερα, η έκφραση “αυτή η γενιά” προφανώς αναφέ­ρεται στους ανθρώπους της γης οι οποίοι βλέπουν το σημείον της παρουσίας του Χριστού αλλά δεν διορθώνουν τις οδούς τους».

Σελ. 20: «Κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να πει πότε θα έρθει αυτό το τέλος, αλλά γνωρίζουμε ότι το τέλος “αυτής της γενιάς” των πονηρών ανθρώπων θα έρθει όταν θα έχει δοθεί σε βαθμό που ικανοποιεί τον Θεό, η μαρτυρία «ως το πιο απομακρυσμένο μέ­ρος της γης».

1997. «Σκοπιά» 1-5-97, σελ. 29: «Όπως εξήγησε η Σκοπιά την 1-11-95, ότι ο Ιησούς εφάρμοσε την φράση “αυτή η γενιά” στους ασεβείς συγχρόνους του (Ματθ. ΙΑ’ 7, ΙΣΤ’ 19 κ. α)».

Υπό αυτή την έννοια δεν επρόκειτο για περιγραφή μιας καθορισμένης χρονικής περιόδου η οποία άρχισε σε κάποια συγκεκριμένη ημερομηνία.

 Η νέα αυτή διδαχή της Σκοπιάς, είναι τελείως διαφορετική. Όπως διαβάσαμε δεν αναφέρει πλέον για το 1914 και την γενιά του, αλλά για κάθε πονηρή και μοιχαλίδα γενιά, η οποία αναφέρεται για «ανθρώ­πους οι οποίοι βλέπουν το σημείον της πα­ρουσίας του Χριστου, αλλά δεν διορθώνουν τις οδούς τους». Επίσης προσθέτει ότι ο Ιησούς «εφάρμοσε την φράση “αυτή η γε­νιά” στους ασεβείς συγχρόνους του…» και όχι μιας καθορισμένης περιόδου χρόνου με συγκεκριμένη ημερομηνία. Προς κα­τοχύρωση του συγκεκριμένου θέματος, μας παραπέμπει στα εδάφια του Ματθαί­ου ΙΑ’ 7 και ΙΣΤ’ 19. Όμως στο εδάφιο ΙΑ’ 7 ο Ιησούς Χριστός ομιλεί για τον Ιωάννη τον Βαπτιστή και το έργο του, επαινώντας αυτόν. Στο επόμενο εδάφιο του Ματθαίου από ΙΣΤ’ 13 έως 19, ο Ιησούς ρωτά τους μα­θητές Του τι λέγει ο λαός για Εκείνον και τι πιστεύουν οι μαθητές Του.

Στην απάντηση του Πέτρου ότι «Συ εί­σαι ο Χριστός ο Υιός του Θεού του ζώντος», ο Ιησούς άπαντα, ότι επ’ αυτής της ομολο­γίας πίστεως (του Πέτρου) θα οικοδομήσει την Εκκλησία Του.

 2008. «Σκοπιά 15-2-08 (εσωτερική) σελ. 24: «Ο Ιησούς είπε ότι οι μαθητές του οι οποίοι επρόκειτο σύντομα να χριστούν μ’ άγιο πνεύμα ήταν αυτοί που θα μπορού­σαν να βγάλουν συμπεράσματα όταν θα έβλεπαν “όλα αυτά να συμβαίνουν”. Άρα αναφερόταν στους μαθητές του όταν έκανε τη δήλωση: “Αυτή η γενιά δεν πρόκειται να παρέλθει μέχρι να συμβούν όλα αυτά”… Ως τάξη, αυτοί οι χρισμένοι αποτελούν την σύγχρονη “γενιά” της σημερινής εποχής η οποία δεν θα παρέλθει “μέχρι να συμβούν όλα αυτά”».

 2008. «Σκοπιά» 15-4-08 (εσωτερική) σελ. 29: «Σε ποια “γενιά” αναφερόταν ο Ιησούς στα λόγια του, που είναι καταγεγραμμένα στο εδάφια Ματθ, 24:23; Ο Ιησούς χρησιμο­ποιούσε συχνά αυτή τη λέξη “γενιά” με αρ­νητική έννοια όταν απευθύνετο σε πονηρούς ανθρώπους ή μιλούσε σχετικά με αυτούς, αλλά δεν έκανε κάτι τέτοιο στην περίπτω­ση που απευθύνθηκε στους μαθητές του οι οποίοι επρόκειτο να χριστούν σύντομα με άγιο πνεύμα… Άρα ο Ιησούς… αναφερόταν στους χρισμένους ακολούθους του, τόσο σε σχέση με την εφαρμογή που είχαν τα λόγια του τον πρώτο αιώνα, όσο και σε σχέση με την σύγχρονη εφαρμογή».

 Στην «Σκοπιά» της 15-2-08 και της 15-4-08 η επιλογή για το ποια είναι η «γενιά» εμ­φανίζεται διφορούμενη. Ο Ιησούς άλλοτε αναφερόταν με αρνητική έννοια για τους πονηρούς και άλλοτε ευμενώς για τους ακολούθους του, για να καταλήξει ότι ανα­φερόταν στους χρισμένους ακολούθους Του. Η εταιρία εν ολίγοις επανέρχεται στην γενιά των «χρισμένων». Έτσι εξηγεί­ται και η αυθαίρετη αύξηση του υπολοίπου των «χρισμένων», όπως και το άνοιγμα της θύρας για την ουράνια βασιλεία και όλα τα άλλα μυθεύματα του «δούλου» σχετικά με «το υπόλοιπο». Έως ότου ήλθε η ώρα να λάμψει το «νέο φως».

 2010. «Σκοπιά» 15-4-2010 σελ. 8: «Εμείς πρέπει να συμβαδίζουμε πλήρως με τον εξε­λισσόμενο σκοπό του Θεού. Οι προοπτικές μας για τη ζωή στο μέλλον εξαρτώνται από την εκπλήρωση αυτού του Σκοπού».

Σελ. 10: «το άγιο πνεύμα δρα φέροντας στο φως Γραφικές αλήθειες (Παρ. 4:18) “Ο πιστός και φρόνιμος δούλος” χρησιμο­ποιεί επί μακρόν αυτό το περιοδικό ως τον κύριο αγωγό για να διαχέει το αυξανόμενο φως (Ματθ.24:45). Για παράδειγμα, σκε­φτείτε την κατανόηση που έχουμε σχετι­κά με εκείνους οι οποίοι αποτελούν “αυτή τη γενιά”, για την οποία μίλησε ο Ιησούς (Ματθ. 24:32-34). Σε ποια γενιά αναφερό­ταν; Το άρθρο “Η Παρουσία του Χριστού Τι Σημαίνει για Εσάς”, εξηγούσε ότι ο Ιησούς αναφερόταν, όχι στους πονηρούς, αλλά στους μαθητές του, οι οποίοι επρόκειτο σύντομα να χριστούν με άγιο πνεύμα. Οι χρισμένοι ακόλουθοι του Ιησού, τόσο στον πρώτο αιώνα όσο και στις ημέρες μας, θα ήταν εκείνοι οι οποίοι, όχι μόνον θα έβλε­παν το σημείο, αλλά θα διέκριναν και τη σημασία του ότι ο Ιησούς πλησιάζει, είναι στην πόρτα».

«Τι σημαίνει αυτή η εξήγηση για μας; Μολονότι δεν μπορούμε να υπολογίσουμε την ακριβή διάρκεια “αυτής της γενιάς”. Χρειάζεται να έχουμε υπόψη ορισμένα πράγματα όσον αφορά τη λέξη “γενιά“: Συνήθως αναφέρεται σε ανθρώπους διαφό­ρων ηλικιών των οποίων οι ζωές διασταυ­ρώνονται χρονικά στα πλαίσια μιας συγ­κεκριμένης χρονικής περιόδου, δεν είναι υπερβολικά μεγάλης διάρκειας, και επίσης έχει τέλος. (Έξοδος 1:6). Πως λοιπόν πρέ­πει να κατανοήσουμε τα λόγια του Ιησού σχετικά με “αυτή τη γενιά”; Ο Ιησούς προ­φανώς εννοούσε ότι οι ζωές των χρισμένων οι οποίοι είδαν την έναρξη του σημείου το 1914 θα διασταυρώνονταν χρονικά με τις ζωές άλλων χρισμένων οι οποίοι θα έβλε­παν την έναρξη της μεγάλης θλίψης. Αυτή η γενιά είχε αρχή και ασφαλώς θα έχει τέλος».

 2010 «Σκοπιά» 15-6-10 (εσωτερική) σελ.5: «Έκθεση από την ετήσια συνέλευση των μαρτύρων του Ιεχωβά στο Νιου Σίτυ του Νιου Τζέρσευ των Η. Π. Α της 3ης Οκτωβρί­ου 2009.

Ο Τζον Μπαρ εκφώνησε την τρίτη και τε­λική ομιλία, στην οποία εξήγησε την παρα­βολή του Ιησού για το σιτάρι και τα ζιζάνια (Ματθ. 13: 24-30, 38, 43). Αυτή η παραβολή αναφέρεται σε έναν “θερισμό”… κατά την διάρκεια του οποίου συνάγονται οι γιοι της “βασιλείας”

Ο αδελφός Μπαρ κατέστησε σαφές ότι αυτή η σύναξη δεν θα συνεχιζόταν επ’ άπειρον. Αναφέρθηκε στο εδάφιο Ματθαί­ος 24:23, το οποίο λέει “Αυτή η γενιά δεν πρόκειται να παρέλθει μέχρι να συμβούν όλα αυτά”. Διάβασε δύο φορές το παρα­κάτω σχόλιο: “Ο Ιησούς προφανώς εννο­ούσε ότι οι ζωές των χρισμένων οι οποίοι είδαν την έναρξη του σημείου το 1914 θα διασταυρώνονταν χρονικά με τις ζωές άλ­λων χρισμένων οι οποίοι θα έβλεπαν την έναρξη της μεγάλης θλίψης“. Δεν γνω­ρίζουμε την διάρκεια “αυτής της γενιάς” αλλά περιλαμβάνει τις δύο αυτές ομάδες των οποίων οι ζωές διασταυρώνονται. Αν και οι χρισμένοι διαφέρουν όσον αφορά την ηλικία, τα μέλη των δύο ομάδων που συνθέ­τουν την γενιά έχουν ζήσει ταυτόχρονα για κάποιο διάστημα στη διάρκεια των τελευ­ταίων ημερών. Πόσο παρηγορητικό είναι να γνωρίζουμε ότι οι νεώτεροι χρισμένοι που έχουν ζήσει ταυτόχρονα με τους ηλικι­ωμένους χρισμένους οι οποίοι διέκριναν το σημείο όταν έγινε φανερό από το 1914 και έπειτα, δεν θα πεθάνουν όλοι προτού αρχί­σει η μεγάλη θλίψη».

 Όλες τις προηγούμενες διδαχές για την «γενιά» η «Σκοπιά» τις καταργεί. Με την συνηθισμένη τακτική τού εκφο­βισμού των οπαδών, η εταιρία κηρύττει, ώστε να δεχθούν την νέα «αλήθεια» ότι: Πρέπει να συμβαδίζουμε με τον εξελισσό­μενο σκοπό του Ιεχωβά, διότι το μέλλον μας για ζωή εξαρτάται από την εκπλήρω­ση αυτού του σκοπού. Το δε αυξανόμενο φως διαχέεται μέσω τού περιοδικού αυτού («Σκοπιά») το οποίο είναι ο «αγωγός» των Γραφικών αληθειών τις οποίες κηρύττει ο «δούλος».

 Ώστε λοιπόν η απάντηση για το φλέ­γον θέμα της «γενιάς» είναι η λάμπουσα αλήθεια. Την ευθύνη την αποδίδει ο «δού­λος» στον Ιησού Χριστό εμμέσως αλλά σαφώς, εφόσον ο Ιησούς επί σειρά ετών αναφερόταν στη «γενιά» του 1914, όπως διαβάσαμε προηγουμένως, κατόπιν πάλι ο Ιησούς εννοούσε κάθε πονηρή και μοιχα­λίδα «γενεά». Αλλάζει πάλι άποψη και τώ­ρα αναφέρεται στους πονηρούς Ιουδαίους με αρνητική έννοια, αλλά συγχρόνως και στους μαθητές Του, οι οποίοι επρόκειτο να χριστούν με Άγιο Πνεύμα. Η «γενιά» λοι­πόν είναι οι χρισμένοι μαθητές του Ιησού Χριστού τόσο τον πρώτο αιώνα, όσο και στις ημέρες μας.

 Όμως, οι «χρισμένοι» «μάρτυρες» του Ιεχωβά δεν έχουν καμμία σχέση με τους Αποστόλους λόγω έλλειψης αποστολικής διαδοχής. Εμφανίστηκαν ξαφνικά κατά τα τέλη του 19^ου αιώνος. Οι «χρισμένοι» της Σκοπιάς, μόνοι τους αποκτούν το «χρίσμα» με τον γνωστό εταιρικό τρόπο. Κάθε ένας ακούει το Άγιο Πνεύμα να του ψιθυρίζει στο αυτί: «Εσύ είσαι υιός της βασιλείας, αδελφός του Ιησού Χριστού με προορισμό την ουράνια ζωή. Καλείσαι να γίνεις συμβασιλεύς, συν ιερεύς, συγκυβερνήτης με τον Ιησού Χριστό, ανήκεις στους 144.000 αγίους».

 Κι ένα παράδειγμα από τα πολλά ως προς την εγκυρότητα αυτής της εκλογής των «αγίων» της Σκοπιάς.

1993 «Διαγγελείς της Βασιλείας», σελ. 90, 91: «Το απόγευμα της 13-1-42, πέντε μέ­ρες μετά τον θάνατο του Ρόδερφορδ, όλα τα μέλη και των δύο σωματείων συνεδρία­σαν στο Μπέθελ τού Μπρούκλιν. Ο αντι­πρόεδρος της εταιρίας Νάθαν Ο. Νορ είχε προτείνει να ζητήσουν θεϊκή σοφία μέσω προσευχής και στοχασμού… Η συνεδρίαση άρχισε με προσευχή… και με προσεκτική εξέταση των πραγμάτων, εκλέχθηκε ομό­φωνα πρόεδρος… ο Νορ και αντιπρόεδρος ο 30χρονος Χάντεν Κ. Κόβινκτον, ο δικηγόρος της Εταιρίας. Τον Σεπτέμβριο τού 1945 ο αδελφός Κόβινκτον προσφέρθηκε εκούσια να πάψει να υπηρετεί ως αντιπρόεδρος… εξηγώντας ότι επιθυμούσε να συμμορφωθεί με αυτό που τότε κατανοούσαν, πως ήταν θέλημα τού Ιεχωβά για όλα τα μέλη του δι­οικητικού συμβουλίου να είναι χρισμένοι… ενώ εκείνος δήλωνε ότι ανήκε στα “άλλα πρόβατα”».

 Επί τρία χρόνια ο Κόβινκτον εθεωρεί­το «χρισμένος» και μάλιστα εκλεγμένος με θεϊκή σοφία. Τώρα λοιπόν μάθαμε από την «Σκοπιά» τι είναι «γενιά»: Οι υπερήλι­κες των 100 και πλέον ετών αποτελούν μία γενιά μαζί με τους σημερινούς νέους, τα παιδιά τους και τα εγγόνια τους-αρκεί ότι γνωρίστηκαν μεταξύ τους.

 

 

 ΑΠΟ ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΤΕΥΧΟΣ 61