Ὁ κ. Θ. Καλμοῦκος ἐπικρίνει σφοδρότατα τὸν Σεβ. Ἐλπιδοφόρον καὶ εἰς τὸ ζήτημα τοῦ χειρισμοῦ τῆς ἑλληνικῆς ταυτότητος. Παραθέτομεν ἀπόσπασμα ἀπὸ ἄρθρον του εἰς τὴν ἱστοσελίδα «Ἐθνικὸς Κήρυξ» τῆς 22ας Ὀκτωβρίου 2022:
«…ἀπὸ τὴν ἡμέρα ποὺ ἦλθε ἐδῶ, ἡ Ἑλληνικὴ Παιδεία, Γλώσσα, Ἑλληνικότητα ἔχουν μπεῖ στὰ ἀζήτητα. Ἕνα ἐλάχιστο δεῖγμα ἀπομείωσης τῆς Ἑλληνικότητας εἶναι ὅτι σπανίως θὰ δεῖ κάποιος κείμενα στὴν Ἑλληνική. Ἔσπευσε βέβαια νὰ ἀναρτήσει τὴ συνέντευξή του στὰ «ΝΕΑ» τῶν Ἀθηνῶν, μὲ τὴν ὁποία τὰ ἔκανε χειρότερα τὰ πράγματα. Νὰ τοῦ ὑπενθυμίσω ὅμως ὅτι τὸ ποίμνιό του ἢ ἡ ἀγορά του -γιὰ νὰ χρησιμοποιήσω ὅρο δημοσίων σχέσεων, γιὰ νὰ καταλάβει κι ὁ Σαφιολέας ποὺ χαράζει τὴν στρατηγική του – εἶναι ἐδῶ, ἡ Ἐκκλησία καὶ ἡ Ὁμογένεια τῆς Ἀμερικῆς.
Μία σύντομη ματιὰ στὴ Σχολὴ γιὰ τὸ θέμα τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσας καὶ Ἑλληνικότητας εἶναι ἀρκετή, γιὰ νὰ καταλάβει κάποιος πολλά. Ἔπειτα ἀπὸ τὸν ἐκδιωγμὸ τῶν καθηγητῶν μέρος τῆς διδασκαλίας τῶν Ἑλληνικῶν γίνεται ἐκ τοῦ μακρόθεν καὶ δὴ ἐξ Ἑλλάδος μέσῳ ΖΟΥΜ. Κι ἔτσι ξεζουμίζεται ἡ γλώσσα καὶ ἡ ἑλληνικότητα.
Εὐτυχῶς ποὺ τὶς ὁμιλίες τοῦ Ἐλπιδοφόρου στὴν ἀγγλικὴ τὶς γράφουν ἄλλοι – ἐπὶ πληρωμῇ βέβαια – κι αὐτὸς ἁπλῶς τὶς διαβάζει.
Γιὰ τὶς Ἑλληνικὲς δὲν κάνω λόγο, αὐτὲς ἂς τὶς ἀξιολογήσει δεόντως ἡ καθηγήτρια του, ἡ Δέσπω ἐν Θεσσαλονίκῃ, ὅπως ἔχει ἀξιολογήσει καὶ τὶς ἐπιστημονικές του ἐργασίες».
