Είναι μεγάλη και ανυπέρβλητη η αξία και η δύναμις του θείου νόμου. Μεγάλες και ανεκτίμητες οι δωρεές και οι ωφέλειες που προσφέρει στον άνθρωπο και τα πνευματικά όπλα, με τα οποία τον εφοδιάζει. Για να γίνουν όμως κτήμα μας τα εφόδια αυτά, είναι απόλυτη ανάγκη να μελετούμε τον νόμο του Θεού. Την ανάγκη αυτή τονίζει ο ποιητής του 118ου ψαλμού και λέει: «Τα μαρτύριά σου μελέτη μου εστί, και αι συμβουλίαι μου τα δικαιώματά σου» (στίχ. 24). «Και εμελέτων εν ταις εντολαίς σου, ας ηγάπησα σφόδρα» (στίχ. 47). «Ως ηγάπησα τον νόμον σου, Κύριε! Όλην την ημέραν μελέτη μου εστίν» (στίχ. 97).
Το νιώθει και το παραδέχεται κάθε λογικός άνθρωπος ότι η μελέτη αυτή είναι απολύτως αναγκαία για τη γνώσι της αληθείας. Αν για να μάθουμε τις γνώσεις μιας οποιασδήποτε επιστήμης (λ.χ. της ιατρικής, της αστρονομίας, της ιστορίας) είναι απαραίτητη η μελέτη, πολύ περισσότερο είναι αναγκαία η μελέτη του νόμου του Θεού, για να μάθουμε τι θέλει από μας ο Θεός, ποια είναι τα καθήκοντά μας και ο προορισμός μας. Γι’ αυτό ο Θεός παρήγγειλε στον Ιησού του Ναυή, τον διάδοχο του Μωυσέως, και σ’ όλους τους Ισραηλίτες: «Ουκ αποστήσεται η βίβλος του νόμου τούτου εκ του στόματός σου, και μελετήσεις εν αυτώ ημέρας και νυκτός, ίνα ειδής πάντα τα γεγραμμένα· τότε ευοδωθήση, και ευοδώσεις τας οδούς σου, και τότε συνήσεις» (Ιησ. Ναυή α’ 8). Και ο απόστολος Παύλος συνιστά στον Τιμόθεο: «Ταύτα μελέτα, εν τούτοις ίσθι, ίνα σου η προκοπή φανερά η εν πάσι» (Α’ Τιμ. δ’ 15).
Αφήνοντας λοιπόν κάθε πρόφασι για έλλειψι χρόνου ή αδυναμία κατανοήσεως της αγίας Γραφής, ας τη μελετούμε καθημερινά. Και χρόνο έχουμε και τον σπαταλούμε στην τηλεόρασι και σε άλλες δευτερεύουσες και ανωφελείς ασχολίες, και βιβλία ερμηνευτικά υπάρχουν, που μας βοηθούν στην κατανόησι της αγίας Γραφής. Διάθεσις μας λείπει, και αυτήν πρέπει να αποκτήσουμε και να καλλιεργήσουμε.
Η μελέτη βέβαια του λόγου του Θεού πρέπει να γίνεται με σεβασμό και ευλάβεια. Δεν θα τον μελετούμε, όπως διαβάζουμε την εφημερίδα ή οποιοδήποτε άλλο βιβλίο, αλλά ως λόγο Θεού, που μας αποκαλύπτει ουράνιες και υπερκόσμιες αλήθειες.
Απαραίτητο είναι επίσης να ζητούμε τον φωτισμό του Θεού, χωρίς τον οποίο κινδυνεύουμε να φθάσουμε σε παρανοήσεις και πλάνες. Όλοι οι αιρετικοί διαβάζουν την αγία Γραφή και σ’ αυτήν προσπαθούν να στηρίξουν τις διδασκαλίες τους· τη μελετούν όμως και προσπαθούν να την κατανοήσουν μόνο με τις δικές τους δυνάμεις, και γι’ αυτό οδηγούνται στην πλάνη και όχι στην αλήθεια. Γι’ αυτό ο ποιητής του 118ου ψαλμού παρακαλεί τον Θεό: «Δίδαξόν με τα δικαιώματά σου» (στίχ. 12). «Αποκάλυψον τους οφθαλμούς μου, και κατανοήσω τα θαυμάσια εκ του νόμου σου» (στίχ. 18).
* * *
Η μελέτη όμως του λόγου του Θεού δεν πρέπει να γίνεται μόνο για να τον μάθουμε, αλλά για να τον κάνουμε νόμο και κανόνα που θα ρυθμίζη τη ζωή μας. Τη μελέτη και τη γνώσι πρέπει να ακολουθή η πιστή εφαρμογή.
Χωρίς την εφαρμογή η γνώσις όχι μόνο δεν μας ωφελεί, αλλά και αυξάνει τις ευθύνες και τις τιμωρίες που μας περιμένουν. Γιατί «εκείνος ο δούλος, ο γνους το θέλημα του κυρίου εαυτού και μη ετοιμάσας μηδέ ποιήσας προς το θέλημα αυτού, δαρήσεται πολλάς· ο δε μη γνους, ποιήσας δε άξια πληγών, δαρήσεται ολίγας» (Λουκ. ιβ’ 47-48). Γνώσι του θελήματος του Θεού έχουν και τα δαιμόνια· δεν τους ωφελεί όμως, γιατί δεν προχωρούν στην εφαρμογή.
Γι’ αυτό ο ποιητής του 118ου ψαλμού επανειλημμένως διαδηλώνει την απόφασί του να «φυλάττη», δηλ. να εφαρμόζη στη ζωή του τις εντολές του Θεού. «Ουκ επιλήσομαι των λόγων σου», λέει· αλλά «ζήσομαι και φυλάξω τους λόγους σου» (στίχ. 16-17).
Αυτή ας είναι και η δική μας σταθερή και ακλόνητη απόφασις. Τότε θα είμαστε κι εμείς μεταξύ εκείνων που μακαρίζει ο Κύριος λέγοντας: «Μακάριοι οι ακούοντες τον λόγον του Θεού και φυλάσσοντες αυτόν» (Λουκ. ια’ 28).
Από το βιβλίο: Πρωτοπρεσβυτέρου Κωνσταντίνου Παπαγιάννη, ΑΝΘΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΗΠΟ ΤΩΝ ΨΑΛΜΩΝ. Εκδόσεις «Το Περιβόλι της Παναγίας», Θεσσαλονίκη 2013, σελ. 318.
