«Επιτέλους, μεγάλωσες. Δεν είσαι παιδάκι. Έλα στην παρέα μας. Πάμε στο μπαρ, στο κλάμπ… Έλα να κάνεις παρέα με τις φίλες και τους φίλους μας. Δοκίμασε και το τσιγάρο. Άφησε πια τους… παπάδες και τους Αγίους. Δοκίμασε μόνο μια φορά. ΜΟΝΟ ΜΙΑ ΦΟΡΑ. Κι έπειτα μην έρχεσαι πάλι…».
* * *
Την προσέξατε την… «συμβουλή» του «φίλου»; Μόνο μια φορά, λέει. Κι όχι άλλο! Αλλά πόσο ελκυστικό είναι αυτό το επιχείρημα! Αληθινό δόλωμα.
Αλλά κι εμείς, πόσες φορές από μόνοι μας, δεν επαναλαμβάνουμε αυτή τη φράση στο νου μας και πολλές φορές μάλιστα; Έρχεται σαν πειρασμός. Λέμε για παράδειγμα:
«Τι άραγε έχω να πάθω αν πάω, αν δοκιμάσω μια φορά; Αφού το ‘χω πάρει απόφαση. Δεν πρόκειται να το επαναλάβω. Έπειτα, θα ‘χω και μια σχετική πείρα. Δεν θα μπορεί να μου μιλήσει κανείς. Γιατί θα τα έχω δοκιμάσει όλα. Δηλαδή, η δοκιμή που γίνεται μόνο μια φορά, είναι ακίνδυνη και μάλλον ωφέλιμη»!
* * *
Είναι άραγε τα πράγματα έτσι;
Λοιπόν, το γεγονός ότι ο «φίλος» προβάλλει αυτό σαν επιχείρημα – δόλωμα, πρέπει να μας προβληματίσει. Γιατί άραγε το λέει αυτό; Αν είναι ακίνδυνο, γιατί το προβάλλει με τόση έμφαση; Γιατί επιστρατεύει τόσα επιχειρήματα; Γιατί επιμένει; Κι έπειτα, γιατί μας αναστατώνει μια τέτοια σκέψη, όποτε κι αν έρχεται αυτή στο νου μας;
Άρα το πράγμα δεν είναι απλό, πρέπει τουλάχιστον να μας προβληματίσει, να μας απασχολήσει στην προσευχή μας, να το πούμε σαφώς και στον πνευματικό μας. Δεν πρέπει να κάνουμε βήμα χωρίς μια τέτοια αντιμετώπιση.
Υπερβολές; Τότε ας δούμε τα εξής απλά παραδείγματα που μιλούν από μόνα τους.
Πρώτο παράδειγμα. Ο Αδάμ και η Εύα εκεί στον Παράδεισο, «μια φορά» και μόνον δεν παράκουσαν την εντολή του Θεού και αμάρτησαν; Κι όμως, από τότε ολόκληρη η ανθρωπότητα και οι ίδιοι βυθίστηκαν στην αμαρτία. Κι αυτοί τον ίδιο πειρασμό δέχθηκαν, αυτόν της «μιας φοράς» για κάτι που δεν ήταν σωστό, που ήταν απαγορευμένο. Απ’ το «φιλικό» φίδι ειπώθηκε στην Εύα και απ’ την σύντροφο της ζωής του το άκουσε αυτό (για πρώτη φορά!) ο Αδάμ!
Δεύτερο παράδειγμα. Γνωρίζετε κανέναν αλκοολικό, καπνιστή, ναρκομανή, κ.λπ. που να έχει γεννηθεί έτσι; Όχι βέβαια. Λοιπόν, πως έχουν φθάσει σ’ αυτό το τρομερό σημείο; Πίνοντας «μια φορά» ένα ποτήρι με τους φίλους, που ‘φερε δύο, τρία … και τράβηξε έπειτα μια ολόκληρη αλυσίδα από ποτήρια! Έτσι έγινε αλκοολικός αυτός ο άνθρωπος. Το ίδιο ακριβώς έγινε και με τους άλλους.
Τρίτο παράδειγμα. Έχετε ακούσει πως οδηγούν τα ζώα στη σφαγή; Τους δίνουν και δοκιμάζουν «μια φορά» λίγο απ’ την αγαπημένη τους τροφή. Έπειτα ακολουθούν τυφλά αυτόν που τη βαστάζει, μέχρι το σφαγείο!…
Τέταρτο παράδειγμα. Οι τεράστιες χιονοστιβάδες, τα παγόβουνα, πως νομίζετε ότι έχουν γίνει; Από ένα πολύ μικρό κομμάτι χιονιού, που φύσηξε «μια φορά» ο άνεμος και μεγάλωσε καθώς κυλούσε στις απότομες κορφές των βουνών, παρασύροντας οτιδήποτε, και ξύλα και πέτρες και δέντρα ακόμη. Ναι, δεν έπεσαν σαν μετεωρίτες από τον ουρανό!
Πέμπτο παράδειγμα. Και στην Κωνσταντινούπολη, «μια φορά» μπήκαν οι εχθροί, και μάλιστα από μια μικρή κερκόπορτα κι ακολούθησε όχι μόνον η πτώση της, αλλά και η πτώση μιάς ολόκληρης χιλιόχρονης αυτοκρατορίας!
Ναι, η πιο μικρή αμαρτωλή πράξη, η πιο μικροσκοπική, αν γίνει μια φορά, γίνεται δέκα, εκατό, χίλιες! Γίνεται πάντα! Κι αναδεικνύεται τότε σε φοβερό πάθος που σέρνει τον άνθρωπο ανελέητα και του εξαφανίζει την ελευθερία.
Ποιος μπορεί να ισχυριστεί, ότι οποιαδήποτε κακή συνήθεια ή πάθος που έχει, δεν το απέκτησε κάνοντάς το μόνο «μια φορά»;
Ποιος μπορεί να ισχυριστεί ότι η οποιαδήποτε υποχώρηση, έστω και για «μια φορά» μόνο σ’ ό,τι αμαρτωλό, δεν οδήγησε σε τεράστια λάθη και φοβερές κι ίσως ανεκδιήγητες αμαρτίες;
Ναι, είναι πολύ πονηρός ο εχθρός. Η οποιαδήποτε κίνησή του είναι καλά μελετημένη και τέλεια καταστροφική. Και προπάντων αυτό: Το «δοκίμασε μόνο μια φορά» που βρίσκει τόση απήχηση στους νέους ειδικά.
«Η αμαρτία, λένε πολύ σωστά, στην αρχή έρχεται σαν ταξιδιώτης της νύχτας. Έπειτα γίνεται επισκέπτης και τελικά οικοδεσπότης»!
Αρκεί, λοιπόν, να της ανοίξεις μια φορά. Φθάνει αυτό! Το οχυρό σου ήδη καταλήφθηκε...
* * *
Αλλ’ ας το δούμε κι αλλιώς. Στον «φίλο» που μας απευθύνει αυτό το δελεαστικό (αλλά και πειρασμικό, όπως είπαμε) «μια φορά», ας επιχειρήσουμε να κάνουμε κι εμείς το ίδιο. Δηλαδή, να του πούμε:
Έλα κι εσύ «μια φορά» να εκκλησιαστείς!
Έλα να πάμε «μια φορά» μαζί στο κατηχητικό ή την ομάδα ή την κατασκήνωσή μας!
Έλα «μια φορά» να δεις τον πνευματικό μου, να εξομολογηθείς ή έστω να πάρεις την ευχή του!
Διάβασε «μια φορά» μονάχα, τούτο το βιβλίο ή το περιοδικό κ.λπ.
Τι νομίζετε ότι θα γίνει; Αμέσως θα σας ειρωνευτεί, θα το απορρίψει ευθύς εξ αρχής χωρίς πολύ συζήτηση! Δοκιμάστε το και θα δείτε…
Άραγε γιατί αυτός δεν θέλει να αποκτήσει μια άλλη εμπειρία και μάλιστα του καλού, του αγίου, του εναρέτου;
Λοιπόν, πως φαίνεται καθαρά ότι αυτό το «μια φορά» είναι όντως πειρασμικό και για να πούμε έξω από τα δόντια, διαβολικό;
* * *
Προσοχή, λοιπόν, καλοί μου φίλοι. Προσοχή στις κερκόπορτες και τους επισκέπτες του κάστρου της ψυχής μας. Απαιτείται να αποκρούουμε με γενναιότητα την αμαρτία. Να είμαστε έξυπνοι στα τεχνάσματά της. Και τότε σαφώς η νίκη θα είναι δική μας, γιατί οπωσδήποτε ο Χριστός είναι δίπλα μας. Κι αυτό επειδή όταν αντιστεκόμαστε, ο εχθρός απομακρύνεται, καθ’ όσον η χάρη του Θεού μας προστατεύει, μας ενδυναμώνει κι είναι εκείνη που τον κατατροπώνει. Όταν όμως πηγαίνουμε προς συνάντηση των πειρασμών, έστω και για «μια φορά» όπως μας λένε, τότε η Θεία χάρη μας εγκαταλείπει …
Κ.Γ.Παπαδημητρακόπουλος
[Απ' το περιοδικό "ΤΑ ΚΡΙΝΑ"]
