ΤΡΟΜΑΚΤΙΚΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ ΜΑΓΕΙΑΣ ΣΤΗΝ ΑΦΡΙΚΗ
Ὑπό μον. π. Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου
῾Η παροῦσα ἱστορία πού θά διηγηθοῦμε εἶναι ἀποκαλυπτική τῶν τεχνασμάτων τοῦ διαβόλου καί συνάμα διδακτική γιά τήν δύναμι τῆς Ὀρθοδοξίας μας καί τήν πνευματική ἐξουσία τῶν διαδόχων τοῦ Χριστοῦ, τῶν ἱερέων μας.
Μοῦ τήν διηγήθηκε ὁ εὐλαβῆς ἱερέας μας π. Φώτιος καί ἀφορᾷ τό παιδί του πού πρόσφατα μπλέχθηκε στά δίχτυα τῆς μαγείας, διότι ἐπεθύμησε εὔκολα τήν ἀνεύρεσι πλούτου. Καί ἀρχίζω τήν ἐξιστόρησι.
Τό παιδί του, ὀρθόδοξος Χριστιανός μέ τό ὄνομα Μπερντέ, (στίς ἀρχές ἐβαπτίζοντο ἐδῶ διατηρῶντας τό παλιό τους ὄνομα, κατ᾿ ἐντολήν τοῦ Κράτους) εἶναι παντρεμμένο καί ἐργάζεται στό χωριό Κάντο, πού ἀπέχει ἀπό τό Κολουέζι 50 χιλιόμετρα. ῾Η δουλειά του εἶναι νά πουλάει διάφορα ποτά.
Κάποια ἡμέρα ἦλθε στό χωριό του ἕνας μάγος ταχυδακτυλουργός. Εἶδε τό ὡραῖο σπίτι του περιμανδρωμένο καί καθαρό καί ζήτησε ἄδεια νά μπῆ μέσα. «Ἐγώ τοῦ λέγει ὁ μάγος, μπορῶ νά φέρω πλῆθος πελατῶν νά πλουτίσεις μέσα σέ λίγο καιρό». Ἀμέσως μπροστά καί σέ πολλούς ἄλλους ἀνθρώπους ἄρχισε νά κάνει τά ταχυδακτυλουργικά του μαγικά τεχνάσματα. Ἐπῆρε ἕνα χαρτί τό ἔβαλε στό στόμα του, μετά τό κράτησε στά χέρια του, ἔφτυσε μέσα, τό ἔτριψε λίγο καί αὐτό ἀμέσως ἔγινε φίδι. Πάλι τό φίδι τό μετέβαλε σέ χαρτί καί στήν συνέχεια αὐτό σέ ἄλλο ἀντικείμενο ἤ ζῶο. ῞Ολοι οἱ βλέποντες ἐθαύμαζαν ὡσάν νά εἶχαν μπροστά τους ἕνα θεό.
῾Ο νεαρός Μπερντέ τοῦ λέγει: Εἶμαι ὀρθόδοξος Χριστιανός, δέν ξέρω αὐτό πού θέλεις νά κάνεις ἄν εἶναι ἀπό τόν Θεό ἤ ἀπό τόν διάβολο. Θά ἐρωτήσω καί τήν γυναίκα μου καί θά σοῦ εἰπῶ. ῾Η γυναίκα του τοῦ εἶπε, ὅτι αὐτό τό ἔργο νά πωλεῖ ποτά τό ἔκανε καί ἡ ἴδια παλαιότερα καί δέν ἐπήγαινε καλά. ῾Ο ἄνδρας της διεφώνησε καί τῆς εἶπε ὅτι ἡ καρδιά του εἶναι βαρύθυμη καί ἀντιδρᾶ. Τελικά ἐπεκράτησε ἡ γνώμη τῆς γυναίκας του, ἡ ὁποία δέν ἦταν ὀρθόδοξη. «῎Ας πάρουμε τά μαγικά φάρμακα, τοῦ λέγει, καί θά ἰδῆς ὅτι θά ἔλθει χαρά στό σπίτι μας».
Κάλεσαν λοιπόν τόν μάγο νά τούς βοηθήσει. Αὐτός ἦλθε. Μέσα σέ δύο μπουκάλια μέ νερό ἔριξε κάποιο φάρμακο καί τό νερό ἐπῆρε τό χρῶμα πορτοκαλάδας. Τό ἕνα μπουκάλι τό σκέπασε μέ ἕνα γυναικεῖο μαντήλι. ῎Εσκαψε ἕνα λάκκο μέσα στήν αὐλή καί τό ἐσκέπασε ἐκεῖ. Εἶπε στό ἀνδρόγυνο: «Αὐτό τό μπουκάλι συμβολίζει μία γυναῖκα πού πέθανε παλαιότερα. Αὐτή θά καλέσει κόσμο γιά ν᾿ ἀγοράσουν τά ποτά σας». Στό ἄλλο μπουκάλι ἔβαλε μέσα τήν φωτογραφία τοῦ Μπερντέ καί τό ἔβαλε σ᾿ ἕνα λάκκο μέσα στό σπίτι, πίσω ἀπό τήν πόρτα εἰσόδου. Μετά ἄνοιξε μικρή τομή στό δεξί χέρι καί τῶν δύο, ἄλειψε τό μέρος ἐκεῖνο μέ ἕνα φάρμακο καί τό ὑπόλοιπο τό κρέμασε στήν ὀροφή τοῦ σπιτιοῦ. Μετά ἐπῆρε τέσσερεις ρίζες ἀπό κάποιο δένδρο καί τίς ἔβαλε ἀπό μία στίς τέσσερεις γωνίες τοῦ σπιτιοῦ. Καί εἶπε: «Μ᾿ αὐτές τίς ρίζες καί τό φάρμακο πού ἔβαλα στήν ὀροφή δέν μπορεῖ νά μπεῖ μάγος στό σπίτι σας οὔτε νά κτυπήσει τό σπίτι σας κεραυνός. Τώρα, εἶπε, θά ἔρχεται πολύς κόσμος στό μαγαζί σας καί θά πιάνετε πολλά λεφτά».
-῾Ο Μπερντέ τόν ἐρωτᾶ: Γιά τήν δουλειά σου τί θέλεις νά σοῦ δώσω;
-Θά μοῦ δώσης χρήματα.
-Πόσα χρήματα ζητᾶς;
-Θά μείνω ἐδῶ στό σπίτι σου τρεῖς ἡμέρες. Πρίν φύγω θά μέ πληρώσης, ὅσα θά σοῦ εἰπῶ.
῾Ο Μπερντέ τήν πρώτη ἡμέρα ἔπιασε 500 χιλιάδες ζαΐρια. Τίς ἄλλες ἡμέρες τό ἴδιο. ῎Ετσι σέ τρεῖς ἡμέρες εἶχε συγκεντρώσει 1. 500. 000 ζαΐρια.
῾Ο μάγος τοῦ λέγει. Τώρα φεύγω. Δός μου ὅλα τά χρήματα, ὅσα ἔπιασες.
Τά ἐπῆρε καί πρίν φύγη τοῦ λέγει: Πρόσεχε νά μή πᾶς μέ ἄλλη γυναίκα, ἐκτός ἀπό τήν δική σου. Καί, ἅμα πεθάνει κάποιος ἀδελφός σου νά μήν ἐγγίσεις ἐπάνω του, ἀλλά νά στέκεσαι σέ ἀπόστασι. Πῆρε τά χρήματα καί ἔφυγε.
Περίμενε ὁ Μπερντέ νά ἔλθει καί τίς ἄλλες ἡμέρες κόσμος, ἀλλά μάταια. ῏Ηλθε δυστυχία στό σπίτι ἀπό ἔλλειψι τροφίμων. Ἐπῆγε μιά μέρα στό χωράφι, ἔβγαλε ἕνα τσουβάλι μανιόκ (βολβοί ἀπό ἕνα ἀφρικάνικο φυτό πού ξηραίνονται στήν ἥλιο καί γίνονται σκόνη γιά τό μπουκάρι (ζυμάρι) τους) καί ἦλθε στό Κολουέζι νά τό πουλήσει. Μέ τά χρήματα πού πῆρε ἀγόρασε ἕνα τσουβάλι καλαμπόκι. Ἐκείνη τήν νύκτα πειρασθείς ἀπό τόν διάβολο κοιμήθηκε μέ ξένη γυναίκα. Μετά ἤπιε λουτούκου (δυνατό μεθυστικό ἀφρικάνικο ποτό) καί ἐμέθυσε. Κατόπιν ἔφαγε ἕνα χόρτο, τό Ντιάμα, καί ἔχασε τελείως τά μυαλά του.
Τρελλάθηκε πλέον ἀληθινά καί δέν ἤξερε τί ἔκανε. Κοιμόταν στίς ξένες αὐλές, οἱ στρατιῶτες τόν κτυποῦσαν, τά παιδιά τοῦ ἔριχναν λάσπες, κυλιόταν στούς δρόμους, φώναζε καί ἐτάραζε τόν κόσμο. Ἐπῆγε στήν ῾Ιεραποστολή τῶν Παπικῶν καί ἐκεῖνοι τόν κτύπησαν καί τόν κυνήγησαν.
῾Ο πατέρας του, π. Φώτιος εἰδοποιήθηκε ὅτι τό παιδί του τρελλάθηκε καί γυρίζει σάν σκύλος στούς δρόμους τοῦ Κολουέζι. ῏Ηλθε στήν ῾Ιεραποστολή μας, μᾶς εἶπε τό γεγονός καί ἔστειλε τά ἄλλα τρία παιδιά του νά τόν συλλάβουν, νά τόν δέσουν καί νά τόν φέρουν στό χωριό του, τό Κισότε. ῞Οταν τόν ἔφεραν δεμένον στό χωριό, ὁ Μπερντέ εἶπε στόν πατέρα του: «Μπαμπά, ὅταν μ᾿ ἔπιασαν τ᾿ ἀδέλφια μου, εἶδα ἕνα δυνατό φῶς μπροστά μου σάν ἀστραπή. Πιστεύω ὅτι δέν θά πεθάνω».
Τόν ρώτησε ὁ π. Φώτιος γιατί εἶναι σ᾿ αὐτή τήν κατάστασι καί ὁ γιός του τά διηγήθηκε ὅλα.
Μπῆκαν στήν ἐκκλησία, τόν ἐξωμολόγησε, τοῦ διάβασε τούς ἐξορκισμούς τοῦ Μεγάλου Βασιλείου καί ἀμέσως τό ἀκάθαρτο πνεῦμα ἔφυγε. Βγῆκε ἀπό τήν ἐκκλησία τελείως εἰρηνικός.
Μετά εἶπε στόν πατέρα του: «Πᾶμε τώρα στό σπίτι μου νά βγάλεις τά φάρμακα πού ἔβαλε ὁ μάγος.
῾Ο π. Φώτιος πῆρε εὐλογία ἀπό τόν ὑπεύθυνο τῆς ῾Ιεραποστολῆς καί ἐπῆγε μέ τόν γυιό του στό χωριό Κάντο. Ἐδιάβασε τήν Ἀκολουθία τοῦ Μικροῦ Ἁγιασμοῦ, ἔβγαλε τά μπουκάλια καί τίς ρίζες καί τά ἐσταύρωσε μέ τόν Τίμιο Σταυρό. ῞Οταν ἔβγαλε τό μαντῆλι ἀπό τό ἕνα μπουκάλι καί τήν φωτογραφία τοῦ παιδιοῦ του ἀπό τό ἄλλο, εὐλόγησε σταυροειδῶς τά μαγικά φάρμακα καί τά ἔχυσε. Τότε ἀκούσθηκαν γοερές κραυγές. Ἐράντισε ὅλο τό σπίτι μέ Ἁγιασμό, τούς τόπους πού εἶχαν τοποθετηθῆ τά φάρμακα καί τελευταῖα ἤπιε καί τό παιδί του. ῾Ο γυιός του σταθερά καί ἐξομολογητικά τοῦ εἶπε: «῎Ηθελα νά δουλέψω κατά τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, ἀλλά πλανήθηκα. Δέν θά ξανακάνω ποτέ πάλι τά ἴδια. Θά μείνω πιστός στήν Ἐκκλησία μας.
Τελειώνοντας τό ἁγιαστικό καί ἀποστολικό ἔργο του ὁ π. Φώτιος ἐπέστρεψε εἰρηνικός καί χαρούμενος στήν ῾Ιεραποστολή. Μᾶς διηγήθηκε ὅλα αὐτά καί ὅλοι δοξάσαμε τό Θεό. Τώρα, ὅπου πηγαίνει, διηγεῖται τό γεγονός αὐτό σάν διδακτικό μάθημα γιά νά στηρίξει τούς Χριστιανούς τῶν ἑπτά ἐνοριῶν του.
Μέ τήν εὐλογία τοῦ πατρός Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου
