«Ἐμεῖς ὅμως κηρύττουμε Χριστὸν σταυρωμένον».
(Α΄ Κορ. α΄23)
Σταυρωθέντα τε ὑπὲρ ἡμῶν ἐπὶ Ποντίου Πιλάτου. Καὶ σ΄ αὐτὸ περισσότερο θαυμαστὴ φαίνεται ἡ δύναμη τοῦ σταυρωθέντος. Διότι ἄν καὶ φάνηκε καὶ ἔζησε τόσο φτωχὸς καὶ ταπεινὸς καὶ ἀδύναμος στὸν κόσμο, ὥστε νὰ πάθῃ στὸν Σταυρὸ καὶ νὰ πεθάνῃ, Αὐτὸς κατόρθωσε νὰ ἐλκύσῃ τὸν κόσμο στὸν ἑαυτό Του, χωρὶς μάχαιρα, χωρὶς πόλεμο, χωρὶς ἐξουσία, χωρὶς πλοῦτο, χωρὶς κάτι ἄλλο μὲ τὰ ὁποῖα οἱ ἄνθρωποι κατορθώνουν νά ἑλκύουν ὄχι μόνο τοὺς ὁμογενεῖς τους νὰ τοὺς ἀγαποῦν, ἀλλὰ καὶ ὅλο τὸν κόσμο.
Ἁγίου Συμεὼν Θεσσαλονίκης
