«Ὁ Χριστὸς πέθανε γιὰ τὶς ἁμαρτίες μας καὶ ἐνταφιάστηκε».
(Α΄ Κορ. ιε΄3-4)
Καὶ ταφέντα. Ἔπαθε καὶ πέθανε ὁ Κύριος. Ἠ θεότητά Του ἄν καὶ ἀπαθὴς δὲν χωρίσθηκε ἀπὸ τὸ πανάγιο σῶμα Του καὶ τὴ θεωμένη ψυχή Του. Χωρίσθηκε ὅμως ψυχὴ ἀπὸ τὸ σῶμα, ὅπως συμβαίνει στὸ θάνατο κάθε ἀνθρώπου. Καὶ τὰ δύο ὅμως καὶ τὸ σῶμα καὶ ἡ ψυχὴ γίνονται πρόξενος ζωῆς. Τὸ μὲν σῶμα πληγώθηκε στὴν πλευρά, καὶ ἀνέβλυσε αὐτὰ ποὺ προξενοῦν τὴ ζωή - τὸ αἷμα καὶ τὸ νερό - μὲ τὴν ψυχὴ δὲ κατεβαίνει στὸν Ἅδη. Καὶ ἀφοῦ νίκησε τὸν Ἄδη καὶ ἀφάνισε τὸν θάνατο καὶ ἀποδείχθηκε λυτρωτὴς στὶς ψυχὲς ποὺ βρίσκονταν ἐκεῖ, ἀνασταίνει ἐνταφιασμένο τὸ σῶμα Του ὡς Θεός, κατὰ τὴν τρίτη ἡμέρα, ἀφοῦ ἑνώθηκε μ΄ αὐτό ἡ θεία Του ψυχή.
Ἁγίου Συμεὼν Θεσσαλονίκης
