Γράφει ὁ Σάββας Ἠλιάδης
«Ζῆλος
οὐ κάτ΄ ἐπίγνωσιν» κατέλαβε τούς ποιμένες τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας.
Παγκόσμιο Συμβούλιο Ἐκκλησιῶν, λέει, αὐτές τίς ἡμέρες! Σύνέδραμον
«χαίροντες καί «ὑμνοῦντες τόν Ἕνα Κύριον»! Συμβούλιο Ἐκκλησιῶν!!!
Ἀπό πότε ἔγιναν πολλές οἱ Ἐκκλησίες καί τίς ἀναζητοῦν, μέσα στό
σκοτάδι; Τί τούς ἔπιασε καί ζητοῦν προσεγγίσεις μετά τῶν ἀνόμων καί
μάλιστα ἀμετανοήτων; Καί μέ περισσό θράσος καί προϊόντος τοῦ χρόνου συγκυλινδοῦνται μέτ΄ αὐτῶν;
Π.Σ.Ε!
Ἀνθρώπινο, πονηρό καί ἀνύπαρκτο κάτ΄ οὐσίαν κατασκεύασμα μπροστά στά
μάτια τοῦ Θεοῦ ἀλλά καί ἀπορριπτέο ἀπό ὅλους τούς ἁγίους μας.
Περιτρέχουν, οἱ ὑπό τοῦ Ἁγίου Πνεύματος τεθέντες πρός ἐπισκοπήν, τίς
σκοτεινές ρῦμες τοῦ πλανήτη, γιά νά συμμετάσχουν σέ ἀνίερες συνευρέσεις
καί νά ἱκανοποιήσουν τί; Νά «συμπληρώσουν» τά κενά πού ἄφησαν πίσω τους
οἱ ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας; Νά σύρουν στήν ἀπώλεια καί τήν ποίμνη τοῦ
Χριστοῦ; Ὦ, τῆς ἀνεντροπιάς!
Ἀνυπακοή στούς ἁγίους! Γράφει ὁ Ἀλεξέϊ Ὀσίπωφ, καθηγητής τῆς Θεολογικῆς Ἀκαδημίας τῆς Μόσχας: «Δεῖξε
μου τούς ἁγίους σου καί θά σοῦ πῶ τί σόϊ Ἐκκλησία ἔχεις... Γί΄ αὐτόν
τόν λόγο, ἡ δοξολογία ἑνός ἁγίου δέν εἶναι ἁπλῶς μιά ἐπιβεβαίωση τῆς
Ἐκκλησίας, ὅτι ἔκριναν κάποιον χριστιανό ἄξιο τῆς τιμῆς καί κατάλληλο
παράδειγμα πρός μίμηση, ἀλλά ἐπίσης εἶναι μιά κατ' ἐξοχήν μαρτυρία τῆς
ἴδιας τῆς Ἐκκλησίας περί τοῦ ἑαυτοῦ της. Μέσῳ τῶν ἁγίων μποροῦμε νά
ἀποφανθοῦμε πιό καλά ὡς πρός τήν πραγματικότητα ἤ τήν φαινομενικότητα
τῆς ἁγιότητας τῆς ἴδιας τῆς Ἐκκλησίας ἐκείνης».
Μιλοῦν
οἱ ἅγιοι, μιλᾶ ἡ Ἐκκλησία! Οἱ ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας λοιπόν, πέραν τοῦ
ἀξιομνημονεύτου, τοῦ ἀξιοτιμήτου καί ἀξιομιμήτου, μαρτυροῦν κυρίως καί
ὄντως τόν αὐτοπροσδιορισμό τῆς Ἐκκλησίας! Καί ἐπειδή ἀποδεικνύεται
ἐμπειρικῶς, πώς οἱ μόνοι ἀληθινοί ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι εἶναι αὐτοί οἱ ἅγιοι
τῆς Ἐκκλησίας μας, κατά συνέπεια ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι ἡ μόνη ἀληθινή πίστη.
Ἡ δέ Ἐκκλησία μας εἶναι ἡ μόνη ἀληθινή, ἡ διά τῶν Ἁγίων Οἰκουμενικῶν
Συνόδων ὁρισθεῖσα: Μιά, ΑΓΙΑ, ΚΑΘΟΛΙΚΗ καί ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ! Δέν ὑπάρχουν καί
δέν μπορεῖ νά ὑπάρχουν ἄλλες Ἐκκλησίες στό ὄνομα τοῦ Χριστοῦ!
Σύνεπως, ὅσοι -ἄρχες (ποιμεν-, ἰερ-, ἀρχιερ-, πατρι-)
ἀποκλίνουν ἔστω καί ἕνα ἰῶτα, ὄχι ἁπλῶς ἀπό τό Εὐαγγέλιο ἀλλά καί ἀπό
τήν ἀπό κοινοῦ διδασκαλία τῶν ἁγίων, ἐπειδή γνωρίζουν, καί ὀφείλουν νά
γνωρίζουν, τήν ἀλήθεια καί εἶναι ἄμεσα ὑπόλογοι ἀπέναντι στόν Θεό καί
τούς πιστούς, ἀλλάζει τό πρῶτο συνθετικό στόν τίτλο, πού προσδίδει τήν
ἰδιότητα τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ἀξιώματός τους καί μετατρέπεται σέ αἰρεσι- . Τουτέστιν μεταμορφώνονται σέ αἰρεσιάρχες. Καί δυστυχῶς, ἕως σήμερα ἔχουν ἀποκλίνει πολλοί, ἐν πολλοῖς καί κατά πολύ!
Ἀλλά
βαρύ καί τό χρέος τοῦ λαοῦ, σ' ὅ,τι ἀφορᾶ τήν γνώση τῶν πραγμάτων τῆς
Ἐκκλησίας μας, ἐνῶ συμβαίνουν τέτοια θλιβερά γεγονότα. Ἡ ἀποχή καί ἡ
ἀδιαφορία γύρω ἀπό τά κάθ΄ ἑκάστην δρώμενα στόν χῶρο τῆς Ἐκκλησίας, μᾶς
ἐπιφορτίζει, πέραν τῶν προσωπικῶν μας παθῶν καί ἁμαρτιῶν, μέ ἐπιπλέον
σοβαρότατες εὐθύνες!
Σάββας Ἠλιάδης
Δάσκαλος
Κιλκίς, 17-9-2022
