Γ. ΖΕΡΒΟΣ
… Πολλοί, παρά τα αρνητικά σχόλια εις το διαδίκτυον δια τας σχέσεις του Τάγματος των Ναϊτών μετά μελών της Εκκλησίας, υπεστήριξαν ότι οι Ναΐται δεν είναι Μασόνοι. Κάμνουν όμως λάθος. Διότι οι Ναΐται εξεκίνησαν χριστιανικώς, αργότερον, όμως έλαβον αντιχριστιανικάς θέσεις και έγιναν αντιχριστιανοί-θεϊσταί, ενώ μετέβαλον το σύνταγμά των, κατά τρόπον ώστε: 1ον) Τα μέλη των είναι ως επί τω πλείστον Εβραίοι και πρεσβεύουν πολλά αντίθετα στοιχεία προς τον Χριστιανισμόν, 2ον) Εις τας συνεδριάσεις των εξυβρίζοντο όλα τα ιερά της χριστιανικής θρησκείας κ.λπ.
Τι αποκαλύπτει η βιβλιογραφία
Δια το ζήτημα αυτό ο αείμνηστος συγγραφεύς του βιβλίου «Συνωμοσία και Αγάπη» κ. Ιωάννης Ε. Αντωνόπουλος (εξεδόθη το 1979) γράφει δια τους Ναΐτας ή Ταμπλιέρους τα ακόλουθα:
«Το 1118 – 19 χρόνια μετά το τέλος της πρώτης Σταυροφορίας, που τελείωσε με την ήττα των Μουσουλμάνων, την κατάκτησιν της Αντιοχείας και της Ιερουσαλήμ και την εγκατάστασιν του Γοδεφρείδου ως βασιλέως της Ιερουσαλήμ – μία ομάδα από εννέα Γάλλους ευγενείς, οδηγούμενοι υπό του Hugues de Payens και του Γοδεφρείδου του Σαίντ-Ομέρ, εσχημάτισαν μίαν Εταιρείαν δια την προστασίαν των προσκυνητών του Αγίου Τάφου. Ο Βαλδουΐνος τους παρεχώρησε ένα σπίτι κοντά στον Ναό του Σολομώντος, εξ ου και το όνομα Ιππότης Ναΐτης. Το 1128, η Εταιρεία ενεκρίθη υπό του Συμβουλίου των Τroyes και υπό του Πάπα, και υπό του Αγίου Βερνάρδου εθεσπίσθη κανών υπό τον οποίον, οι Ιππόται Ναίται εδέθησαν με την υπόσχεσι της πενίας, εγκράτειας και υποταγής. Αλλά ο κανονισμός κατά τον οποίον έπρεπε να ζουν αποκλειστικώς από ελεημοσύνες, ωδήγησε σε δωρεές τόσο μεγάλες που εγκαταλείποντες την υπόσχεσι της πενίας, εξαπλώθησαν σε όλη την Ευρώπη και κατά το τέλος του ΙΒ’ αιώνος είχαν γίνει ένα πλούσιο και δυναμικό σώμα. Σε σημείο που συναγωνίζοντο βασιλικούς διαδόχους σε πομπώδες ύφος και μεγαλοπρέπεια, να αρνούνται την βοήθειάν των εναντίον των εχθρών της πίστεως και τελικά να συμμαχήσουν μ’ αυτόν τον άθλιον, αιμοβόρο πρίγκηπα, τον ονομαζόμενον Γέρο του Βουνού, πρίγκηπα των Ασσασσίνων1. Ο Φάνκ – Μπρεντάνο αναφέρει:
“Καθώς οι Ναΐται είχαν οίκους, σ’ όλες τις χώρες ενεργούσαν τις χρηματιστικές δραστηριότητες των σημερινών διεθνών τραπεζών· εγνώριζαν τις πιστωτικές επιστολές, εντολές, πληρωτέες επί τη εμφανίσει, απέδιδαν μερίσματα και τόκους επί του κατατεθειμένου κεφαλαίου, μετεβίβαζαν κεφάλαια, εδάνειζαν επί πιστώσει, ήλεγχον ιδιωτικούς λογαριασμούς, ανελάμβαναν να εισπράττουν φόρους δια ιδιώτας και εκκλησιαστικούς αυθέντες”2.
Δια της γνώσεως και της ικανότητός των – τις οποίες επήραν πολύ πιθανόν από τους Εβραίους της Αλεξανδρείας – έγιναν οι “διεθνείς τραπεζίτες” και οι “διεθνείς κεφαλαιοκράτες” των ημερών τους. Ο Ελίφας Λέβι λέγει: “Αυτοί οι τρομεροί συνωμότες απειλούσαν ολόκληρον τον κόσμον με μία γιγαντιαία επανάστασι”3.
Ο Ελευθεροτέκτων Κλαβέλ τονίζει:
“Ανατολίτες ιστορικοί δεικνύουν ότι σε διάφορες εποχές η Εταιρεία των Ναϊτών διατηρούσε καλές σχέσεις με αυτήν των Ασσασσίνων και επιμένουν επί της συμπαθείας, η οποία υπήρχε μεταξύ των δύο οργανισμών. Παρατηρώ ότι είχαν υιοθετήσει τα ίδια χρώματα, λευκό και κόκκινο, ότι είχαν την ίδια οργάνωσι, την ίδια ιεραρχική τάξι, ότι και οι δύο συνωμοτούσαν για την καταστροφή των θρησκειών, τις οποίες ελάτρευον δημοσία, και ότι και οι δύο είχαν στην ιδιοκτησία τους πολλά κάστρα, οι πρώτοι στην Ασία και οι δεύτεροι στην Ευρώπη”4.
Ο ιστορικός Clavel λέγει ότι το τάγμα των Ταμπλιέρων είναι κλάδος των γνωστικών (εβραϊκής οργανώσεως) και τέκνον της αρχαίας αιρέσεως των Οφφιτών. Κατά τον Dechamps οι σταυροφόροι εμυήθησαν στην Ασία στις Εβραϊκές μυστικές οργανώσεις. Οι Ταμπλιέροι αφού επρόδωσαν την Χριστιανικήν θρησκείαν κατέστρεψαν το έργον των σταυροφόρων και υπενόμευσαν τα χριστιανικά κράτη. Ο Σιούστερ λέγει ότι οι Ταμπλιέροι δια των εμπορικών των επιχειρήσεων, δια των τραπεζιτικών πράξεων και άλλων εργασιών συνεγκέντρωσαν πολύ χρήμα, το οποίον εφυλάσσετο εις οχυρωμένο Μοναστήρι του Τάγματος- εις Παρισίους. Το Τάγμα υποκρινόμενον, κατώρθωνεν να τυγχάνη της προστασίας του Πάπα και όλων των ηγεμόνων της Ευρώπης και ανενοχλήτως να διεξαγάγη το καταχθόνιον έργον του, εναντίον του Χριστιανισμού και της ηθικής. Αλλά κατά τον ΙΔ’ αιώνα ανεκαλύφθη η εγκληματική δράσις του5.
Οι Ναΐτες ήσαν αντιχριστιανικοί-θεϊστές. Ο Λουασελέ πιστεύει ότι οι ιδέες τους προέρχονταν από τους Γνωστικούς ή Μανιχαίους Δυαδιστές, Καθάριους, Παυλιστές ή ακόμη ειδικώτερα των Μπογκομίλ (σλαυιστί) «Φίλοι του Θεού». Ο Γουίλκε συμπεραίνει ότι ο Μωαμεθανισμός των Ναϊτών συνεδυάζετο με τον Καμπαλισμό και ότι το είδωλόν των στην πράξι ήτο ο Μακροπρόσωπος, ή η κεφαλή του αρχαίου των Αρχαίων, παρουσιαζομένου σαν γέρου με μακριά άσπρη γενειάδα ή μερικές φορές σαν τρία κεφάλια σ’ ένα6. Ο Ελίφας Λέβι κατηγορεί τους Ναΐτες ότι ακολουθούσαν τις μυστικιστικές τελετές των Λουτσιφερανών “… ας πούμε ωμά και μεγαλοφώνως ότι όλοι οι μεμυημένοι των μυστικιστικών επιστημών… ελάτρευσαν και πάντοτε θα λατρεύουν εκείνον τον οποίον εκδηλώνεται υπό αυτού του φοβερού συμβόλου (της Sabbatic γίδας). Η οποία είναι καθαρώς εβραϊκής προελεύσεως”7.
Ο βασιλεύς της Γαλλίας Φίλιππος ο Ωραίος προέβη στην εξόντωσιν των Ταμπλιέρων, διότι το τάγμα εδημοκόπη στις αγροτικές τάξεις και διότι δύο Ταμπλιέροι απεκάλυψαν στον Φίλιππο τις μυστικές δοξασίες του τάγματος και όλες τις σατανικές ενέργειές των, προς διαφθοράν και αποσύνθεσιν του Χριστιανισμού. Ο Ιάκωβος Μολέ, αρχηγός των Ταμπλιέρων, μετά την καταδίκη του, ανερχόμενος στην πυρά απείλησεν ότι ταχέως θα εύρη τον θάνατον και ο Φίλιππος ο Ωραίος και ο Πάπας Κλημέντιος ο V. Πράγματι κατά το αυτό έτος 1314, αμφότεροι απέθαναν, δηλητηριασθέντες υπό των Ταμπλιέρων. Οι Μασόνοι αφιερώνουν σήμερον τον 30όν βαθμόν τους, τον καλούμενον του ιππότου Καδός, στους Ταμπλιέρους8. Οι Ταμπλιέροι στην αρχή έστεκαν στο ύψος της αποστολής των. Διήγον βίον αυστηρόν και ήσαν έτοιμοι σε θυσίες χάριν του Χριστιανισμού. Συν τω χρόνω όμως ήρχισαν να παρεκκλίνουν ριζικώς του σκοπού των μεταβάλλοντες τεχνηέντως το σύνταγμά των, έτσι ώστε να περιλαμβάνη και να συγκεντρώνη πλείστους Εβραίους και πολλά αντίθετα στοιχεία. Και ενώ ετέλουν τις εξωτερικές λατρείες την ημέραν, την νύκτα στις υπόγειες αίθουσες του τάγματος εγίνοντο μυστικές συνεδριάσεις, όπου εξυβρίζοντο όλα τα ιερά της Χριστιανικής θρησκείας. Ο μυστικός κανονισμός των Ταμπλιέρων εκρατείτο μυστικός και με απειλήν θανάτου απηγορεύετο να τον φέρουν επ’ αυτών ή να κάνουν αντίγραφον9.
Ο νεόφυτος έπρεπε να αρνηθή τον Χριστόν ως ψευδοπροφήτην. Τον εξανάγκαζον δε ενώπιον των άλλων να φιλήση ένα των αδελφών εις το στόμα, τον ομφαλόν και το άκρον της σπονδυλικής στήλης. Ο Θεός των Ταμπλιέρων παρίσταται ως είδωλον του Θεού της ύλης και της ηδονής ονομαζόμενον «Μπαφομέτ», ερμηνευόμενον «βάπτισμα σοφίας». Ο σταυρός των Ταμπλιέρων μετεβλήθη εις το σημείον Τ (Ταμπλιέρος)10.
Κατά τα τέλη του ΙΖ´ αιώνος ανεκαλύφθησαν στην Γερμανία, εντός του τάφου Ταμπλιέρου, χαραγμένα γνωστικά σύμβολα ο γνώμων και ο διαβήτης, ως και αστήρ με πέντε ακτίνες τον οποίον επρέσβευον οι Οφφίτες11. Σύμβολα δηλαδή της Μασονίας, των Εβραίων και των άλλων γνωστών τότε Εταιρειών.
1.Webster, Ανωτ. σ. 49 και Ανδρονίκου, Ανωτ. σ. 122-123,
2. Funck-Brentano, F. LE MOYEN AGE, 1922, σελ. 386,
3.Levi, HISTOIRE DE LA MAGIE, σελ. 273,
4. Clavel F (T.B), HISTOIRE PITTORESQUE DE LA FRANC-MACONNERIE, 1843, σελ. 356.
5.Ανδρόνικου, Ανωτ. σ. 123.
6. Wilcke, Wilhem, GESCHICHTE DES TEMPEL-HERRENORDENS, 1827, Vol. II, 302-12.
7. Levi, Eliphas, DOGME ET RITUEL DE LA HAUTE MAGIE, Vol. II, σελ. 209
8. Ανδρόνικος, Ανωτ. σ. 124-125.,
9. Ανωτ. σ. 126,
10. Ανωτ. σ. 127 και 128,
11. Ανωτ. σ. 128».
Στιγμιαίον το έγκλημα;
Ελπίζομεν η μετάβασις του τιτουλαρίου Σεβ. Μητροπολίτου Βελεστίνου, κατόπιν όλων των προαναφερομένων να ήτο εν «στιγμιαίον έγκλημα» και ότι δεν έχει ουδεμίαν σχέσιν με τα Μασονικά Τάγματα, ως είναι αυτό των Ναϊτών. Ως προς τον Αρχιεπίσκοπον, ούτος επεβεβαίωσε την πρόσφατον σύναξιν Μοναχών και κληρικών, η οποία συνήλθεν εις τον Άγιον Νικόλαον Πειραιώς, οι οποίοι διεκήρυξαν ότι είναι απαράδεκτον αι κεφαλαί της Εκκλησίας, εις κεντρικόν ή τοπικόν επίπεδον να αποδέχωνται ενισχύσεις δια διαφόρους σκοπούς από Μασονικά Τάγματα ή Στοάς και εν συνεχεία να αποστέλλουν ευχαριστηρίους επιστολάς, αι οποίαι δημοσιεύονται εις τα τεκτονικά περιοδικά και εκθέτουν εις τον πιστόν λαόν τους Σεβ. Μητροπολίτας ή άλλους Εκκλησιαστικούς παράγοντας. Ήδη υπάρχει μέγα πρόβλημα με διαφόρους οικουμενιστικάς ομιλίας του Οικ. Πατριάρχου, αι οποίαι είναι ταυτόσημοι με τας ομιλίας των Μασόνων περί του Μεγάλου Αρχιτέκτονος του Σύμπαντος (ΜΑΤΣ) ή από την παρουσίαν του εις Μασονικάς Συνάξεις και τας σχέσεις του με τους Ναΐτας. Η Σύναξις των Μοναχών και κληρικών είχε ζητήσει από την Διοικούσαν Εκκλησίαν:
1ον) Να επαναβεβαιώση παλαιοτέρας αποφάσεις της Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας, συμφώνως προς τας οποίας η ιδιότης του Ορθοδόξου χριστιανού είναι ασυμβίβαστος με την Μασονίαν, διότι αύτη είναι θρησκεία, η οποία υπηρετεί τον Εωσφόρον,
2ον) Να αρχίση ποιμαντική εκ μέρους της Διοικούσης Εκκλησίας δια το θέμα της Μασονίας και
3ον) Να μη λαμβάνη η Διοικούσα Εκκλησία ενισχύσεις, εκ μέρους των Μασονικών Ταγμάτων ή Στοών. Έως σήμερον όμως η Διοικούσα Εκκλησία δεν έχει λάβει κάποιαν σχετικήν πρωτοβουλίαν ή απόφασιν. Πάντως αι αποκαλύψεις (μετά φωτογραφιών), αι οποίαι έγιναν, έδωσαν το δικαίωμα εις μεγάλα τμήματα του πιστού λαού να βγάλουν πρόωρα συμπεράσματα και να είπουν ότι η Δ. Εκκλησία είναι διαβρωμένη από την Μασονίαν και δι’ αυτό δεν υπερασπίζεται, όσο πρέπει την Εκκλησίαν και δεν την προστατεύει από τας επιθέσεις των πολεμίων της.
Υπογραμμίζεται ότι κατά τας περασμένας δεκαετίας αι Εκκλησιαστικαί Ορθόδοξοι Αδελφότητες έλεγον εις τα μέλη των και έγραφον εις τα έντυπά των ότι ο Αντικαρκινικός Έρανος υπηρετεί κατ’ ουσίαν τους σκοπούς της Μασονίας και προέτρεπον τους πιστούς να μη ενισχύουν τας ερανικάς επιτροπάς.
Γ. ΖΕΡΒΟΣ
Απόσπασμα από άρθρο του Ορθόδοξου Τύπου της 17ης ΜΑΪΟΥ 2013, Αρ.Φ: 1975
